Σε ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας που πλήττει την ελληνική αγορά τροφίμων, η φέτα –το εθνικό μας προϊόν– βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με ιστορικά υψηλές τιμές, οι οποίες αναμένεται να αγγίξουν ακόμη και τα 20 ευρώ το κιλό. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια βαθιά κρίση στον κλάδο της γαλακτοπαραγωγής και της τυροκομίας, καθώς η μείωση της παραγωγής γάλακτος και οι ασθένειες που πλήττουν τα κοπάδια οδηγούν την αγορά σε οριακό σημείο.

Η ευλογιά έχει επιφέρει τεράστιες απώλειες, με δεκάδες παραγωγούς να βλέπουν το έργο μιας ζωής να καταρρέει. «Έχασαν 40 παραγωγοί. Η ευλογιά απειλεί να καταστρέψει ολόκληρο το επάγγελμα», δηλώνει χαρακτηριστικά ο τυροκόμος κ. Αρβανίτης, περιγράφοντας μια εικόνα απόγνωσης και ανασφάλειας.

Ταυτόχρονα, η μείωση της παραγωγής πρόβειου γάλακτος έχει στρέψει μέρος των παραγωγών προς το γίδινο γάλα, το οποίο παρουσιάζει αυξημένη ζήτηση και τιμή. «Η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς, γιατί όταν ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι κάτι λείπει, το ζητάει ακόμα περισσότερο», επισημαίνει ο τυροκόμος κ. Κλέπκος, αποτυπώνοντας το φαινόμενο της τεχνητής ανόδου λόγω έλλειψης.

Η πραγματικότητα για τα ελληνικά τυριά είναι αμείλικτη. Οι τιμές στα ράφια έχουν εκτοξευθεί, μετατρέποντας προϊόντα που άλλοτε αποτελούσαν βασικά είδη διατροφής σε είδη πολυτελείας. Ο πληθωρισμός μπορεί να έχει υποχωρήσει σε επίπεδο δεικτών, ωστόσο η ακρίβεια στα τρόφιμα και ιδιαίτερα στα τυροκομικά προϊόντα συνεχίζει να «ροκανίζει» το εισόδημα των νοικοκυριών.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, η φέτα αυξήθηκε από 10,9 ευρώ το κιλό το 2024 σε 12,2 ευρώ το 2025, ενώ η γραβιέρα σημείωσε άνοδο τεσσάρων ευρώ μέσα σε έναν μόλις χρόνο – από 15 ευρώ το 2024 στα 19 ευρώ το 2025. Οι αυξήσεις δεν σταματούν εκεί:

• Γκούντα: από 7 ευρώ (2024) σε 8,5 ευρώ (2025)
• Ένταμ: από 8 ευρώ (2024) σε 9,5 ευρώ (2025)
• Κασέρι: από 14 ευρώ (2024) σε 19 ευρώ (2025)
• Κεφαλογραβιέρα: από 13,5 ευρώ (2024) σε 18 ευρώ (2025)

Οι ανατιμήσεις των τελευταίων ετών φτάνουν έως και 100%, προκαλώντας ασφυξία στα ελληνικά νοικοκυριά και πλήγμα στον αγροτικό τομέα. Οι καταναλωτές, μη μπορώντας να αντεπεξέλθουν, στρέφονται πλέον σε εισαγόμενα τυριά, υποβαθμίζοντας έτσι τη θέση των ελληνικών προϊόντων στην εγχώρια αγορά.

Η κρίση αυτή δεν είναι μεμονωμένη, αλλά το αποτέλεσμα μιας αλυσίδας παραγόντων. Το αυξημένο κόστος ζωοτροφών και ενέργειας, η δημογραφική γήρανση του αγροτικού πληθυσμού, η μείωση των εθνικών επιδοτήσεων κατά 16% για το 2025, καθώς και η καθυστέρηση των κοινοτικών αποζημιώσεων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί να διαλύσει τον πρωτογενή τομέα.

Την ίδια στιγμή, οι μικροί παραγωγοί και τα οικογενειακά τυροκομεία βρίσκονται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής, ενώ οι καταναλωτές βλέπουν την ελληνική φέτα –το προϊόν-σύμβολο της χώρας– να μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται κρίσιμη και απαιτεί άμεσες παρεμβάσεις, τόσο σε επίπεδο ενισχύσεων όσο και ελέγχου της αγοράς, προκειμένου να αποτραπεί μια νέα «γενιά» ακρίβειας που απειλεί την κοινωνική συνοχή.