Κι όμως, υπάρχουν κάποιες γλωσσικές θεωρίες που –συμπερασματικά τουλάχιστον- αυτό υποστηρίζουν. Με πολύ απλά λόγια, για όσους δεν έχουν ανάλογες σπουδές, θα σας εξηγήσουμε πως η τάση των τελευταίων χρόνων στην γλώσσα τείνουν να επιχειρηματολογούν πως οι δυο ίσως σπουδαιότεροι Έλληνες ποιητές δεν μιλούσαν σωστά ελληνικά και άρα ήταν αγράμματοι.
Αν θέλαμε –λίγο μπακάλικα- να παρουσιάσουμε τις δυο αντιμαχόμενες θέσεις των γλωσσικών θεωριών, θα λέγαμε πως η μια αντιμετωπίζει τη γλώσσα ως μια αυστηρά δομημένη οντότητα, με πολύ συγκεκριμένους κανόνες, οι οποίοι, τακτικά, παραβιάζονται. Αντίθετα, η άλλη προσέγγιση δομείται πάνω σε μια γενική αρχή που δέχεται πως η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και συνεπώς ακολουθεί τους κανόνες της προσαρμοστικότητας των όντων. Η «κανονιστική» αντίληψη της πρώτης βρίσκει στον αντίποδα της μια συνείδηση της σχετικότητας, η οποία προκύπτει μέσα από αναλυτικές μελέτες της πορείας και της δυναμικής διαμόρφωσης της γλώσσας.
Διαβάστε περισσότερα στο
