Στις 7 Δεκεμβρίου του 1947 στην παγωμένη και αινιγματική (επιστημονικά) Σοβιετική Ένωση, συνέβη ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πειράματα στην ιστορία, η εγκυρότητά του οποίου ωστόσο, δεν είναι ακόμα αποδεδειγμένη.
Η ιστορία της φρίκης
Το σοβιετικό πείραμα ύπνου, ή καλύτερα αϋπνία, φημολογείται ότι έλαβε χώρα κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1940 και πήγε εντελώς στραβά. Σύμφωνα με την ιστορία, στο πείραμα συμμετείχαν -χωρίς την συγκατάθεσή τους- πέντε κρατούμενοι, ορκισμένοι εχθροί της Ρωσίας λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων, κατά την διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου.
Οι κρατούμενοι, υποχρεώθηκαν από ερευνητές της Σοβιετικής Ένωσης, να μείνουν ξύπνιοι, με την βοήθεια άγνωστων χημικών αερίων που λειτούργησαν, ως διεγερτικά. Τα άτομα αυτά, κλειδώθηκαν σε έναν σφραγισμένο θάλαμο, ο οποίος περιλάμβανε ένα μικρόφωνο και έναν καθρέφτη-παράθυρο για να παρακολουθούν οι ερευνητές την εξέλιξη του πειράματος. Στον θάλαμο αυτό, εξαπέλυαν το πειραματικό αέριο σε δόσεις, αφού παράλληλα, παρακολουθούσαν τα επίπεδα του οξυγόνου, ώστε το αέριο αυτό να μην προκαλέσει το θάνατό τους.
Οι ερευνητές είχαν σκοπό να εγκλωβίσουν τους κρατούμενους και να τους στερήσουν τον ύπνο, για έναν ολόκληρο μήνα. Για το λόγο αυτό, στο δωμάτιο, είχαν τοποθετήσει βιβλία, νερό και αρκετή ξηρά τροφή, ώστε να αντέξουν τον φρικιαστικό αυτό εγκλεισμό. Παρόλ’ αυτά, είχαν υποσχεθεί στους κρατούμενους, ότι η πλήρης συμμόρφωση και υπακοή, θα τους εξασφάλιζε την ελευθερία τους. Έτσι, τις πρώτες μέρες, οι κρατούμενοι, δεν έφεραν αντίσταση και ακολούθησαν τις εντολές από τους Ρώσους ερευνητές, οι οποίες ξεκινούσαν με μια βασική εντολή, να παραμείνουν ξύπνιοι…για τριάντα ημέρες!
Τις πρώτες τρεις μέρες αυτής της διαδικασίας, τα «πειραματόζωα», μιλούσαν σχετικά ψύχραιμα μεταξύ τους, κυρίως, για τις εμπειρίες της ζωής τους. Την τέταρτη μέρα, οι συζητήσεις γίνονται όλο και πιο σκοτεινές. Από την πέμπτη ημέρα του πειράματος, λόγω της έλλειψης ύπνου και του πειραματικού αερίου που είχαν στα πνευμόνια τους, τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν επικίνδυνα, οι έγκλειστοι παραπονιούνται έντονα για τις συνθήκες διαβίωσής τους και σιγά σιγά αρχίζουν να εκδηλώνονται τάσεις παράνοιας.
Την ένατη ημέρα, ένας κρατούμενος, άρχισε να τρέχει μανιωδώς κατά μήκος του θαλάμου και να ουρλιάζει με όλη του την δύναμη για πάνω από τρεις ώρες, ώσπου να του κλείσει ο λαιμός από τις φωνές. Στο άκουσμα αυτού του ηχηρού ξεσπάσματος, οι συγκρατούμενοί του δεν έδειξαν την παραμικρή αντίδραση. Λίγο αργότερα όμως, ένας δεύτερος κρατούμενος, άρχιζε να παρουσιάζει την ίδια συμπεριφορά με τον συγκρατούμενό του. Το αποτέλεσμα, ήταν να χάσει την φωνή του ολοκληρωτικά. Οι υπόλοιποι τρεις κρατούμενοι, άρχιζαν να σκίζουν χωρίς σταματημό τα βιβλία που υπήρχαν στο ασφυκτικό δωμάτιο.
Τρεις ημέρες αργότερα, οι ερευνητές πραγματοποιούσαν ωριαία τεστ, ώστε να επιβεβαιώσουν πως το μηχάνημα που έστελνε το αέριο λειτουργούσε κανονικά, μιας και δεν μπορούσαν πλέον να δουν τι συνέβαινε μέσα στο θάλαμο. Μετά την δέκατη τέταρτη ημέρα, έκαναν προσπάθειες να επικοινωνήσουν με τους κρατούμενους, αφού πίστευαν, ότι μέχρι εκείνη την στιγμή θα ήταν είτε νεκροί, είτε σε κώμα.
Σε μια τέτοια λοιπόν προσπάθεια, τους ανακοίνωσαν ότι θα ανοίξουν την πόρτα για να ελέγξουν το μικρόφωνο και μάλιστα τους διέταξαν να ξαπλώσουν στο πάτωμα μακριά από την πόρτα, ενώ για ακόμη μια φορά τους υποσχέθηκαν την ελευθερία τους με την προϋπόθεση ότι θα είναι συνεργάσιμοι. Στην ανακοίνωση αυτή, μόνο ένας από τους κρατούμενους αντέδρασε.
Αυτό, ώθησε τους ερευνητές να επιχειρήσουν να εισβάλλουν στο δωμάτιο την επόμενη μέρα, αφού φοβήθηκαν και απευθύνθηκαν στον στρατό ζητώντας βοήθεια. Όταν ήρθε η επόμενη μέρα, αντικατέστησαν το αέριο με φρέσκο αέρα και άνοιξαν την πόρτα. Οι κρατούμενοι, ξεκίνησαν ξανά τα ουρλιαχτά. Το φρικαλέο θέαμα όμως που αντίκρυσαν οι στρατιώτες, τους προκάλεσε ανατριχίλα.
Ο απόλυτος τρόμος
Αυτό που ανακάλυψαν, ήταν ότι όχι μόνο το φαγητό των κρατουμένων είχε μείνει άθικτο για πάνω από πέντε μέρες, αλλά και ότι είχε αντικατασταθεί με το ίδιο τους το δέρμα… Οι τέσσερις εναπομείναντες κρατούμενοι, ανέπτυξαν κανιβαλιστικές τάσεις και έκοβαν κομμάτια του σώματός τους, με τα χέρια, με σκοπό να το φάνε. Μερικά όργανα μάλιστα, είχαν μετατοπιστεί από την θέση τους.
Το τρομακτικά περίεργο στην ιστορία αυτή, είναι ότι μόλις άνοιξε η πόρτα και μπήκε καθαρό οξυγόνο στο θάλαμο, οι κρατούμενοι φώναζαν και παρακαλούσαν απελπισμένοι να ανοίξουν πάλι το χημικό αέριο, γιατί δεν ήθελαν να αποκοιμηθούν. Το ακόμα περίεργο ήταν ότι παρά την εξαντλημένη φυσική τους κατάσταση, φαίνονταν εξαιρετικά δυνατοί.
Ο ένας κρατούμενος, επιτέθηκε σε έναν από τους στρατιώτες και με λυσσαλέα δύναμη, του ξερίζωσε το λαιμό, ενώ ένας άλλος τραυματίστηκε θανάσιμα από την επίθεση των υπολοίπων φυλακισμένων. Ο θρύλος του Σοβιετικού πειράματος, έχει, πως πέντε στρατιώτες, μετά από αυτή την εμπειρία, αφαίρεσαν την ζωή τους, τις επόμενες κιόλας εβδομάδες.
Τι έδειξαν οι εξετάσεις
Είχαν μείνει μόνο τρεις ζωντανοί κρατούμενοι, όταν οι ερευνητές τους μετέφεραν σε ιατρικές εγκαταστάσεις, προκειμένου να τους εξετάσουν. Οι δυο, που μπορούσαν ακόμα να μιλήσουν, συνέχιζαν να παρακαλούν να δεχτούν λίγο ακόμα πειραματικό αέριο, που θα τους κρατούσαν ξύπνιους. Ο τρίτος, σοβαρά τραυματισμένος, μεταφέρθηκε στο χειρουργείο, προκειμένου να σώσουν τα όργανά του.
Το αναισθητικό που του παρείχαν όμως δεν είχε καμία απολύτως επίδραση πάνω του. Μετά τις ιατρικές εξετάσεις, οι ερευνητές προσπαθούσαν να αποφασίσουν τι θα κάνουν με τους εναπομείναντες κρατούμενους. Μια λύση, ήταν η ευθανασία. Μια ακόμη σκέψη ήταν να τους επανατοποθετήσουν στο θάλαμο και να τους δώσουν να εισπνεύσουν και πάλι το αέριο, παρακολουθώντας παράλληλα την εγκεφαλική τους δραστηριότητα. Πριν καν προλάβουν να το επιχειρήσουν, οι κρατούμενοι, αποκοιμήθηκαν τόσο βαθιά που έπεσαν σε κώμα. Λίγο αργότερα, θανατώθηκαν από τον διοικητή που ήταν υπεύθυνος αυτού του πειράματος.
