Κίνδυνος για τον ελληνισμό από τα μόνιμα σχέδια της Τουρκίας και τις κλιμακούμενες ενέργειες της για αυτόν τον σκοπό, εκτιμά απόστρατος Ισραηλινός ανώτατος Αξιωματικός με μεγάλη εμπειρία.
Ο Giora Eiland είναι απόστρατος Υποστράτηγος των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων και πρώην επικεφαλής του Ισραηλινού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Μετά τη συνταξιοδότησή του από τον δημόσιο τομέα, ήταν ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας.
Σε άρθρο του στην Jerusalem.post, χτυπά καμπάνες για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ φυσικά, για τα άκρως επιθετικά σχέδια της Τουρκίας, και σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του Νετανιάχου για Οθωμανικές αυτοκρατορίες που δεν θα ξαναγίνουν, βάζουν “ φωτιά” στην περιοχή μας.
Ο ίδιος τονίζει εμφατικά ότι "οι κύριοι παράγοντες που εξηγούν την προκλητική και απειλητική προσέγγιση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ, την Κύπρο και την Ελλάδα είναι η θρησκευτική της άποψη, η εθνική της άποψη και η μεγαλομανία της.
Ωστόσο, η επιρροή του Ερντογάν στην Τουρκία δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει τα σχέδια αυτά.
Η «Κίμων» μπήκε στο νερό: Στρατηγικό άλμα για το Πολεμικό Ναυτικό με την πρώτη φρεγάτα FDI HN να αλλάζει τις ισορροπίες στο Αιγαίο!
Για να κατανοήσει κανείς το πλήρες πλαίσιο, πρέπει να εξετάσει την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί για περισσότερα από εκατό χρόνια.
Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία είχε κυβερνήσει για αιώνες τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στα Βαλκάνια, κατέρρευσε.
Η Τουρκία, η οποία είχε συμμαχήσει με τη Γερμανία και την Αυστρία, ηττήθηκε. Στη διάσκεψη που συγκλήθηκε στη Λωζάνη τον Ιούλιο του 1923, η Τουρκία αναγκάστηκε να αποδεχτεί τη θέση των νικηφόρων χωρών, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας.
Οι Τούρκοι προειδοποιούν επισήμως για επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις του ISIS σε Άγκυρα-Κων/πολη- Η Ελλάδα θα εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία;
Η κύρια τουρκική παραχώρηση ήταν στον εδαφικό τομέα. Η Τουρκία αναγκάστηκε να υποχωρήσει στα σύνορα που αναγνωρίζονται μέχρι σήμερα. Το γεγονός ότι υποχρεώθηκε να υποχωρήσει σε αυτά τα σύνορα δεν σημαίνει ότι αποδέχτηκε αυτήν την απόφαση.
Στην πραγματικότητα, πριν από περισσότερα από είκοσι χρόνια, όταν οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ ήταν καλές και οι στρατιωτικοί των δύο χωρών συνεργάζονταν, εγώ, ως υποστράτηγος των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων, συναντήθηκα πολλές φορές με τους Τούρκους ομολόγους μου.
Στις άτυπες συνομιλίες μας, μου είπαν τα εξής: «Καταλαβαίνουμε ότι οι μέρες της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν περάσει και δεν περιμένουμε να επιστρέψουν. Ωστόσο, δεν δεχόμαστε τα σύνορα που μας επιβλήθηκαν το 1923. Τα φυσικά σύνορα της Τουρκίας πρέπει να επεκταθούν σε τουλάχιστον τρία σημεία: στα νότια σύνορα, στο Αιγαίο Πέλαγος και στην Κύπρο. Όσον αφορά τα νότια σύνορα, τα δίκαια και σωστά σύνορα είναι αυτά που εκτείνονται κατά μήκος της γραμμής μεταξύ της πόλης του Χαλεπίου στη Συρία και της πόλης της Μοσούλης στο Ιράκ. Όσον αφορά το Αιγαίο Πέλαγος, τη θάλασσα που χωρίζει την Τουρκία από την Ελλάδα, πιστεύουμε ότι δεν είναι σωστό δεκάδες νησιά που υπάρχουν σε αυτή τη θάλασσα, μερικά μόνο λίγα χιλιόμετρα από τις τουρκικές ακτές, να ανήκουν στην Ελλάδα από το 1923. Τα σωστά σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας θα πρέπει να περνούν στο Αιγαίο Πέλαγος στη μέση της ηπειρωτικής Τουρκίας και της ηπειρωτικής Ελλάδας, και έτσι πολλά νησιά θα πρέπει να περάσουν στην τουρκική κυριαρχία. Όσον αφορά την Κύπρο, ολόκληρο το βόρειο τμήμα της υποτίθεται ότι ανήκει στην Τουρκία».
Από τότε που ο Ερντογάν ανέλαβε την εξουσία, η τουρκική εθνική υπερηφάνεια όχι μόνο έχει αυξηθεί, αλλά έχουν προστεθεί και δύο επιπλέον διαστάσεις: η μεγαλομανής προσωπικότητα του Τούρκου προέδρου και η αυστηρή ισλαμιστική του προσέγγιση.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, το Ισραήλ μπορούσε να ζήσει με την εχθρική προσέγγιση της Τουρκίας απέναντί του, καθώς αυτή η προσέγγιση χαρακτηριζόταν κυρίως από λόγια, από δηλητηριώδεις δηλώσεις, από προσπάθειες επίθεσης εναντίον του μέσω του στολίσκου στη Γάζα το 2010, και από τη χρηματοδότηση προκλήσεων στην Ιερουσαλήμ.
Η ριζοσπαστικοποίηση της Τουρκίας αντανακλά την προθυμία να δράσει εναντίον του Ισραήλ. Τα τελευταία δύο χρόνια, είναι προφανές ότι υπήρξε μια ριζοσπαστικοποίηση στην εχθρική στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισραήλ, μια ριζοσπαστικοποίηση που αντανακλά επίσης την προθυμία να κινηθεί προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση μαζί του.
Τρεις εξελίξεις ενθαρρύνουν τον Ερντογάν:
Πρώτον, η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ μετά τον πόλεμο στη Γάζα.
Δεύτερον, η επιτυχία της Τουρκίας στην πρόκληση πραξικοπήματος στη Συρία, η οποία εξασφάλισε την πίστη του ηγέτη της Συρίας, Αχμάντ αλ-Σαράα, στους Τούρκους.
Επιπλέον, εξαρτάται από την τουρκική στρατιωτική βοήθεια για να ενισχύσει την κυριαρχία του.
Τρίτον, η προσωπική σύνδεση και οι καλές σχέσεις μεταξύ του Ερντογάν και του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τραμπ, ο οποίος δήλωσε δημόσια ότι τον αγαπά. Το Ισραήλ προφανώς κατανοεί το μέγεθος της τουρκικής απειλής.
Η πιθανότητα να εξελιχθεί σε άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση φαίνεται ακόμη μακρινή, κυρίως επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάνουν ό,τι μπορούν για να την αποτρέψουν.
Ωστόσο, η σοβαρότητα αυτής της απειλής, εάν συμβεί, είναι κάτι παραπάνω από ανησυχητική. Η Τουρκία διαθέτει ένα τεράστιο και υψηλής ποιότητας ναυτικό, και εάν αποφασίσει να επιτεθεί στο Ισραήλ, είναι σίγουρα ικανή να δημιουργήσει έναν θαλάσσιο αποκλεισμό του Ισραήλ.
Με άλλα λόγια, το Ισραήλ θα μπορούσε να βρεθεί σε μια περιορισμένη στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία στους ουρανούς της Συρίας, καθώς δεν μπορεί να παραιτηθεί από τον εναέριο έλεγχό του σε όλη τη νότια Συρία.
Αυτός ο έλεγχος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ελευθερία δράσης της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας εναντίον του Ιράν. Θα ήταν καλύτερο για το Ισραήλ να συνεργαστεί με την Κύπρο και την Ελλάδα, καθώς αυτές οι δύο χώρες αναγνωρίζουν επίσης τις δυνατότητες τουρκικής επιθετικότητας εναντίον τους.
Η ιρανική απειλή, αφενός, και η πιθανή τουρκική απειλή, αφετέρου, θεωρούνται οι σημαντικότεροι κίνδυνοι σε στρατηγικό επίπεδο.
Αυτές οι απειλές, και η ανάγκη προετοιμασίας για αυτές, εξηγούν γιατί το Ισραήλ πρέπει να αποφύγει την ανανέωση του πολέμου στη Γάζα και στον Λίβανο. Σε αυτούς τους τομείς, το Ισραήλ έχει το πάνω χέρι, και ως εκ τούτου είναι σωστό να κατευθύνει τους πόρους του προς πολύ μεγαλύτερους κινδύνους", καταλήγει ο ίδιος.
Η ώρα μηδέν στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο πλησιάζει, όταν οι Νεο-Οθωμανοί διαπιστώσουν ότι δεν πρόκειται να πάρουν αυτά που θέλουν με χαρτιά και συμφωνίες ( διότι έτσι θα γίνει), τότε θα χτυπήσουν στρατιωτικά, και τότε θέλουμε μια συμμαχία ανάλογη των Βαλκανικών πολέμων.
