Συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς το πογκρόμ των διώξεων της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, με σκοπό την τρομοκράτηση αλλά και εξισλαμοποίηση των Ελλήνων Χριστιανών και ιδίως των νέων, οι οποίοι στρατολογούνται από σκληρούς πυρήνες Ισλαμιστών και Ιμάμηδων στην «καρδιά» της ελληνικής μειονότητας και ιδιαίτερα στα χωριά της Δρόπολης.
Στην προσπάθεια αυτή οργανωμένες ομάδες καθώς και κρατικές υπηρεσίες και δικαστικές Αρχές, και όχι άτομα του κοινού ποινικού δικαίου, μετέρχονται μεθόδων καταπάτησης των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπεξαίρεση και καταπάτηση εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας στην Αλβανία όπως η πιο πρόσφατη περίπτωση ιδιωτικοποίησης του ιστορικού μοναστηριού των Σαράντα Μαρτύρων στους Αγίους Σαράντα.
Χαρακτηριστικό επίσης της των οργανωμένων ομάδων είναι το «μπαράζ» ληστειών που καταγράφεται στα χωριά της μειονότητας και που σκοπό δεν έχουν την κλοπή αντικειμένων αλλά την κατατρομοκράτηση των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου.
Η εκστρατεία, μάλιστα, προσηλυτισμού της ελληνικής μειονότητας γίνεται με τη δικαιολόγια ότι οι Ιμάμηδες ανταποκρίνονται στις προσκλήσεις των Ελλήνων και Ελληνόφωνων μουσουλμάνων που ζουν εκεί, όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει ο Ιμάμης Αχμάντ Ελντίν, επικεφαλής του τζαμιού «Σαλάφ Ους Σαλίχ».
Σύμφωνα με αναφορά του στον ιστότοπο που διατηρεί «επισκεφτήκαμε την Ελληνική μειονότητα στα χωριά του Αργυροκάστρου, συντάξαμε μαθήματα και παραδόσεις για το Ισλάμ στην Ελληνική γλώσσα και υπήρχε έντονο ενδιαφέρον από Μουσουλμάνος και από μη Μουσουλμάνους», ενώ συνεχίζοντας αναφέρεται στην επίσκεψή του στο χωριό Μπούλιο, το οποίο όχι τυχαία τοποθετεί κοντά στη Δερβιτσάνη.
Το χωριό Μπούλιο είναι ένα μικρό χωριό που κατοικείται από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους στην περιοχή της Δρόπολης κι όπου η ομάδα του εν λόγω Ιμάμη χρηματοδοτεί την ανέγερση τζαμιού.
Ο εν λόγω Ιμάμης ζητά οικονομική στήριξη για να συνεχίσει, όπως ο ίδιος υποστηρίζει το έργο της «ντάουα» (δηλαδή προσηλυτισμός) των Ελληνόφωνων Μουσουλμάνων αλλά και Ελλήνων της Αλβανίας στο Αργυρόκαστρο και στα γύρω χωριά.
Επισημαίνεται ότι αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο όπου ο ακραίος Ισλαμισμός στην Αλβανία κερδίζει συνεχώς έδαφος, με δεκάδες νέων να έχουν προσχωρήσει στις τάξεις του ISIS.
Η ανησυχία στην ελληνική μειονότητα είναι ιδιαίτερα έντονη καθώς τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη προσπάθεια προσηλυτισμού γίνεται ολοένα και πιο οργανωμένα από διάφορα κέντρα τα οποία χρηματοδοτούν γενναία αυτές τις κινήσεις.
Συνεχίζεται το σκάνδαλο της υπεξαίρεσης και καταπάτησης εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας στην Αλβανία
Οι εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας στην Αλβανία, αν και δεν είναι σημερινό φαινόμενο, έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις στις μέρες μας.
Καθημερινά έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία για καταπατήσεις αυτού του είδους. Ενδεικτικό είναι ότι οι αλβανικές αρχές δεν έχουν επιστρέψει στην ορθόδοξη εκκλησία της Αλβανίας πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, τα οποία ναι μεν δεν τα έχουν ιδιωτικοποιήσει αλλά έχουν κρατήσει την κυριότητά τους με την δικαιολογία ότι τα κτίρια και οι χώροι έχουν ιστορική αξία και θα πρέπει να τα διαχειριστεί το κράτος.
Εξαίρεση σε αυτή την προσέγγιση είναι η περίπτωση ενός από τα πιο γνωστά μοναστήρια της Βορείου Ηπείρου, το Βυζαντινό μοναστήρι των Σαράντα Μαρτύρων στην πόλη των Αγίων Σαράντα, όπου οι δικαστικές Αρχές και οι κρατικές υπηρεσίες αποφάσισαν να το ιδιωτικοποιήσουν.
Χρησιμοποιώντας την συνήθη πρακτική πλαστογράφησης εγγράφων και διαμέσου διεφθαρμένων δικαστών και κρατικών λειτουργών, επιτήδειοι κατάφεραν να ιδιωτικοποιήσουν και στην συνέχεια να πουλήσουν κτήμα έκτασης 400.000 τετραγωνικών μέτρων αξίας 6 εκατομμυρίων ευρώ όπου περιλαμβάνει και το μοναστήρι.
Ακούγεται απίστευτο κι όμως η δικαστής Nevrie Halo της πόλης των Αγίων Σαράντα αποφάσισε το 1998 να κηρύξει τον Servet Ismaili ως ιδιοκτήτη στο κτήμα έκτασης 400.000 τμ που περιλαμβάνει και την Ιερά Μονή των Σαράντα Μαρτύρων. Λίγους μήνες αργότερα, η Επιτροπή Επιστροφής και Απαλλοτρίωσης Ιδιοκτησίας, αποφάσισε να επιστρέψει το κτήμα στον φερόμενο ιδιοκτήτη και σχεδόν αμέσως μετά η υπηρεσία κτηματολογίου της πόλης εξέδωσε τον τίτλο ιδιοκτησίας. Το δημαρχείο της πόλης προσπάθησε να ανατρέψει την ιδιωτικοποίηση με προσφυγή στο Εφετείο Αργυρόκαστρου το οποίο όμως αποφάσισε και αυτό να αναγνωρίσει τον Servet Ismaili ως νόμιμο ιδιοκτήτη της έκτασης.
Χάρη στην προσφυγή ενός ιδιώτη το 2003, κάτοικο της πόλης των Αγίων Σαράντα, ο όποιος έκανε αγωγή για πλαστογραφία κατά του Servet Ismaili, αποδείχθηκε και στους δύο βαθμούς του δικαστηρίου πως πρόκειται για περίπτωση πλαστογραφίας και ο Servet Ismaili καταδικάστηκε με αναστολή λόγω μεγάλης ηλικίας (70 χρόνων τότε). Στο μεταξύ ο καταδικασμένος Servet Ismaili είχε πουλήσει μεγάλο μέρος του κτήματος σε 162 αγοραστές. Όμως το δικαστήριο περιορίστηκε στην ποινική καταδίκη του ιδίου και απέφυγε να πάρει θέση για τις συνέπειες της πλαστογράφησης και για το μέλλον της ιδιοκτησίας του κτήματος και μαζί της Ιεράς Μονής. Έτσι το κτήμα μαζί με το μοναστήρι των Σαράντα Μαρτύρων είναι ακόμα ιδιοκτησία των κληρονόμων του Servet Ismaili και των νέων αγοραστών.
Τελευταία, το δημαρχείο της πόλης των Αγίων Σαράντα προσχώρησε σε προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αλβανίας το οποίο αναμένεται να κηρύξει άκυρη την απόφαση αναγνώρισης του 1998 και να επιστρέψει την υπόθεση για νέα δική στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο της πόλης τον Αγίων Σαράντα όπου η δικαστής κα. Nevrie Halo συνεχίζει να "απονέμει δικαιοσύνη".
