Το δίλημμα εξακολουθεί να παραμένει ακέραιο: Οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι μετεωρολογικά φαινόμενα μεταμορφωμένα από την ανθρώπινη φαντασία ή είναι μεταλλικά αεροσκάφη κατασκευασμένα και οδηγούμενα από εξωγήινα πλάσματα;

Δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει ζωή και πολιτισμός σ’ ένα οποιοδήποτε από τα δισεκατομμύρια άστρα του Διαστήματος.

Ο πλανήτης Άρης έχει μια αρκετά αραιή ατμόσφαιρα και θερμοκρασία πολύ χαμηλή. Δεν αποκλείεται, όμως, να υπάρχει εκεί ένα γένος ανάλογο με το ανθρώπινο, το οποίο να μπόρεσε να επιζήσει και να αναπτυχθεί.

Ο πλανήτης Αφροδίτη, βυθισμένος μέσα σε τεράστιες μάζες νεφών, περιβάλλεται πιθανώς από σύννεφα ανθρακικών αερίων, που θα τον καθιστούσαν ακατοίκητο για τους ανθρώπους. Μένει, όμως, να αποδειχθεί ότι πλάσματα λογικά δεν μπορούν να γεννηθούν, να αναπτυχθούν και να τελειοποιηθούν μέσα σε περιβάλλον εντελώς αντίθετο με εκείνο, που για τους γήινους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.

Το ίδιο ισχύει προφανώς και για άλλους πλανήτες. Μα, τίποτε δεν είναι πιο αυθαίρετο από το να προσδίδει κανείς στα υποθετικά εξωγήινα όντα ενός άλλου κόσμου εμφάνιση και υπόσταση ανάλογη με τη δική μας. Η ζωή τους θα μπορούσε να βασίζεται σε εντελώς διαφορετικές χημικές αντιδράσεις, τίποτε δεν αποκλείει ακόμα και να είναι άυλα όντα ή ακόμα και αθάνατα. Ποιος μπορεί να το πει με σιγουριά;

Η ανθρώπινη μορφή ενός Αρείου από κάποιον χωρικό, που ισχυρίζεται ότι τον άγγιξε και διαπίστωσε πως το δέρμα του ήταν ζεστό ή η διήγηση μιας αγράμματης απλοϊκής γυναίκας ότι ο επιβάτης ενός ιπτάμενου δίσκου της χάιδεψε το σαγόνι, μπορεί να μην έχουν καμιά αληθοφάνεια. Μα, δε θα έπρεπε να αποκλειστούν παντελώς.

Ίσως κάπου να υφίσταται ένας πλανήτης, του οποίου οι κάτοικοι να μοιάζουν με τους κατοίκους της Γης, να έχουν τα ίδια κίνητρα, τις ίδιες ανάγκες, την ίδια περιέργεια και να προπορεύονται μερικούς αιώνες στην τιθάσευση των δυνάμεων της Φύσης και των μηχανών.

Αν ο πλανήτης αυτός δεν ανήκει στο Ηλιακό μας Σύστημα, ίσως να βρίσκεται ανάμεσα στους δορυφόρους ενός άλλου Ήλιου. Τα αδιανόητα σε σύλληψη έτη φωτός που θα μας χώριζαν, πιθανώς να μην αποτελούσαν για τους προηγμένους εξωγήινους άλυτο πρόβλημα. Άλλωστε, ο Αϊνστάιν έχει ήδη αποδείξει ότι ο χρόνος είναι κάτι σχετικό.

Η εξωγήινη προέλευση των ιπτάμενων δίσκων δεν είναι, λοιπόν, κάτι το αδύνατο. Ίσως, μάλιστα, είναι και η πλέον βάσιμη εκδοχή, αν αποδειχθεί ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν είναι οπτικά φαινόμενα ή ψευδαισθήσεις. Το να διερωτάται κανείς γιατί οι επισκέπτες δεν αποβιβάζονται ή γιατί προσγειώνονται λαθραίως σε έρημες περιοχές, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σοβαρή αμφιβολία.

Δεν είναι δυνατόν να προδικάσουμε τους συλλογισμούς και τις προθέσεις όντων, για τα οποία δε γνωρίζουμε το παραμικρό. Ίσως δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους ανθρώπους. Ίσως να έρχονται από το Άπειρο, για να αναζητήσουν στην ατμόσφαιρα της Γης ένα στοιχείο απαραίτητο για τη ζωή τους, το οποίο τους λείπει ή για να επιτελέσουν κάποια αποστολή, της οποίας δεν μπορούμε να έχουμε την ελάχιστη ιδέα.

Σύμφωνα με τις απόψεις που αναφέρθηκαν, οι ιπτάμενοι δίσκοι παρέχουν έδαφος για όλων των ειδών τις υποθέσεις, από τις οποίες καμιά δεν μπορεί να αποκλειστεί ως αβάσιμη.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 02/11/1954…