Το 1947, μια φρενίτιδα είχε εξαπλωθεί σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, καθώς δεκάδες Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα είχαν θεαθεί μαζικά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, τρομοκρατώντας και προβληματίζοντας τους κατά τόπους πληθυσμούς.

Το 1954, δεν υπήρχε ξεκάθαρη στατιστική εικόνα των εμφανίσεων των ιπτάμενων δίσκων. Πάντως, ο αριθμός τους, από το 1947 και μέχρι το 1954, υπολογιζόταν στο δυσθεώρητο νούμερο των 20.000 πτητικών μηχανών άγνωστης προέλευσης. Η συχνότητά τους και η γεωγραφική τους κατανομή, όμως, ήταν εντελώς μεταβλητές. Στην Αμερική, η επιδημία των ιπτάμενων δίσκων το καλοκαίρι του 1947 ακολουθήθηκε από μια προοδευτική αραίωση, που κράτησε έως το 1952, οπότε και σημειώθηκαν 1.700 εμφανίσεις μέσα σ’ έναν χρόνο.

Ακολούθησε άλλη μια περίοδος αραίωσης και το καλοκαίρι του 1954 παρατηρήθηκαν μόνο 87 περιπτώσεις. Στην Ευρώπη, οι ιπτάμενοι δίσκοι ήταν κάτι άγνωστο ως το 1950, αλλά, όπως και στην Αμερική, το 1952 αναφέρθηκαν πολυάριθμες και συχνές περιπτώσεις. Το 1954, με τη σειρά του, ήταν εξαιρετικά πλούσιο σε εμφανίσεις. Οι Ευρωπαίοι, που για πολύ καιρό ειρωνεύονταν το γεγονός, άρχισαν να πιστεύουν ολοένα και περισσότερο στην αυθεντικότητα των ιπτάμενων δίσκων. Δύο στα τρία άτομα, κατά πρόχειρο υπολογισμό, σκέπτονταν ότι «κάτι» πράγματι πρέπει να υπάρχει εκεί έξω και περίμεναν μια αποκάλυψη.

Στις σύγχρονες παρατηρήσεις ήρθαν να προστεθούν κι εκείνες, που είχαν σημειωθεί σ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας του ανθρώπινου γένους, φτάνοντας μέχρι τον «πύρινο τροχό», που είχε δει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ. Τα αρχαία και τα σύγχρονα κείμενα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι εθεάθησαν σε διαφορετικές εποχές και σε διάφορες περιοχές πάνω από τη Γη.

Μια από τις εγκυρότερες μαρτυρίες, άλλωστε, αλλά και από τις λιγότερο γνωστές, βρίσκεται σ’ ένα βιβλίο των Ιησουιτών του Καναδά, που τον 17ο αιώνα παρατήρησαν πάνω από το Κεμπέκ φωτεινές τροχιές και μάζες πυρός, που υπερέβαιναν όλες τις σύγχρονες περιγραφές.

Σε όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα σημειώθηκαν επισκέψεις ιπτάμενων δίσκων και πούρων, που προκάλεσαν συχνά τον θαυμασμό, αλλά και τον πανικό των ανθρώπων. Αργότερα, οι παράξενες αυτές εμφανίσεις του ουρανού έγιναν ακόμη πιο συγκεκριμένες, όπως ο αργυρόχρωμος δίσκος, που έμεινε για αρκετές ώρες στο ζενίθ της Αντίς Αμπέμπα στην αρχή του Αιθιοπικού Πολέμου και ένας ανάλογος δίσκος, ο οποίος το 1943 φώτιζε επί τρεις ολόκληρες ημέρες την έρημο της Σαχάρας.

Επίσης, το 1944 και 1945, τα πληρώματα των συμμαχικών βομβαρδιστικών ανέφεραν συχνά ότι πλαισιώθηκαν από φωτεινές σφαίρες, που υπέθεταν ότι ήταν μυστικά όπλα του εχθρού, δίνοντας έτσι αφορμή σε μια έρευνα της Αμερικανικής Αεροπορίας, που έμεινε, όμως, χωρίς δημοσιοποιημένα αποτελέσματα.

Οι ιπτάμενοι δίσκοι έγιναν γνωστοί στις 24 Ιουνίου 1947 από την ιστορική μαρτυρία του Αμερικανού πιλότου Kenneth Arnold, ο οποίος είχε δει κατά τη διάρκεια της πτήσης του 9 αστραφτερούς ιπτάμενους δίσκους. Παρ’ όλα αυτά, η εμφάνισή τους υπήρξε πολύ παλαιότερη από αυτή την ημερομηνία και δεν είναι απίθανο να υπήρξαν ανέκαθεν σύντροφοι της ανθρωπότητας.

Παράλληλα με τον αριθμό των μαρτυριών, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν και το ποιόν τους. Πολλές μαρτυρίες προέρχονταν από αεροπόρους, που, στην Αμερική κυρίως, είχαν λάβει λεπτομερείς οδηγίες για την παρακολούθηση των αινιγματικών αυτών ιπτάμενων αντικειμένων. Ο Kenneth Arnold υπήρξε ο πρωτοπόρος. Οι Clarence Chiles και John Whitted, οι οποίοι διασταυρώθηκαν με ένα ιπτάμενο πούρο πάνω από την Αλαμπάμα το 1948, ήταν και αυτοί πιλότοι.

Επίσης, ο Υπολοχαγός Gorman, που έδωσε πραγματική μάχη με μια φωτεινή σφαίρα τον Οκτώβριο του 1948, ήταν κι αυτός πιλότος. Ο Λοχαγός Mantell, που πριν συντριβεί στο έδαφος, περιέγραψε από το μικρόφωνο τον γιγαντιαίο δίσκο, που καταδίωκε, τα πληρώματα των βρετανικών αεροπλάνων, που συνάντησαν πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό μυστηριώδη σμήνη, οι πιλότοι της Air France, που είδαν ένα πελώριο ιπτάμενο δίσκο, ήταν όλοι τους άνθρωποι, για τους οποίους ο ουρανός αποτελούσε επάγγελμα. Άλλοι ειδικοί του ουρανού, οι μετεωρολόγοι, ανέφεραν κι εκείνοι συχνά εξακριβωμένες περιπτώσεις.

Στις 6 Απριλίου του 1948, κατά τα πειράματα κατευθυνόμενων βλημάτων στο Κέντρο Ερευνών του White Sands στο Νέο Μεξικό, ο Λοχαγός R.B. McLaughlin παρατήρησε, με τα ισχυρότατα όργανα που διέθετε, ιπτάμενους δίσκους, οι οποίοι κινούνταν με καταπληκτική ταχύτητα.

Εκείνοι που δείχνουν τον μεγαλύτερο σκεπτικισμό είναι οι αστρονόμοι, αν και ένας από τους διασημότερους στο είδος του, ο Καθηγητής Clyde William Tombaugh, που ανακάλυψε στις σκοτεινές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος τον πλανήτη Πλούτωνα, παραδέχτηκε ότι είχε δει στον ουρανό ένα ανεξήγητο μηχάνημα: «Το πιο παράξενο πράγμα που είδα, μέσα σε χιλιάδες ώρες που πέρασα, κοιτάζοντας τον ουρανό!».

Μερικοί από τους αξιόπιστους αυτούς παρατηρητές αμφέβαλαν για τις αισθήσεις τους και αναρωτιούνταν μήπως είχαν πέσει θύματα οπτικής παραίσθησης. Οι περισσότεροι, όμως, υποστήριζαν με ιδιαίτερη θέρμη ότι ήταν απολύτως βέβαιοι για εκείνο που είδαν.

Συνεχίζεται…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 27/10/1954…