Πολύ βρώμικη και κυρίως απίστευτα κυνική ήταν η κίνηση της ΕΚΤ προς την Ιταλίδα πρωθυπουργό Τ. Μελόνι για τον ιταλικό χρυσό.
Τα κοράκια της ΕΚΤ, ζήτησαν από την Ρώμη χωρίς ίχνος ηθικής, να μην ανήκουν τα αποθέματα χρυσού της ιταλικής κεντρικής τράπεζας στον ιταλικό λαό.
Δηλαδή με λίγα λόγια οι Ευρωπαίοι θέλουν να βάλουν χέρι σε αυτά τα αποθέματα χρυσού, τα οποία στηρίζουν την οικονομία της χώρας, σε πιθανό παγκόσμιο κραχ, πόλεμο, πτώχευση ή οτιδήποτε άλλο.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάλεσε την Ιταλία να επανεξετάσει την κοινοβουλευτική τροπολογία που υποστηρίζει ότι τα αποθέματα χρυσού της εθνικής κεντρικής τράπεζας ανήκουν στον ιταλικό λαό, σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη.
Σε πανικό η Άγκυρα! Ο Τσελίκ βρίζει τον Δένδια... «Είναι τρολ του διαδικτύου, θέλει να γίνει Πρωθυπουργός»
Η Τράπεζα της Ιταλίας, ένας δημόσιος οργανισμός ανεξάρτητος από την κυβέρνηση, κατέχει το τρίτο μεγαλύτερο εθνικό απόθεμα χρυσού στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ και τη Γερμανία. Οι 2.452 μετρικοί τόνοι χρυσού της αξίζουν 300 δισεκατομμύρια δολάρια, περίπου το 13% του εθνικού ΑΕΠ της Ιταλίας, όσα δηλαδή χρωστούσε η ελληνική οικονομία το 2010.
«Οι ιταλικές αρχές καλούνται να επανεξετάσουν το σχέδιο διάταξης, με στόχο επίσης τη διατήρηση της ανεξάρτητης απόδοσης της Τράπεζας της Ιταλίας»,ανακοίνωσε η ΕΚΤ, προσθέτοντας ότι δεν ήταν σαφές ποιος ήταν ο συγκεκριμένος σκοπός του σχεδίου διάταξης.
Οι παρατηρήσεις αυτές ενδέχεται να ωθήσουν τον κυβερνώντα συνασπισμό να αποσύρει την αξίωσή του σχετικά με την ιδιοκτησία των αποθεμάτων χρυσού από τον λαό, η οποία κατατέθηκε ως τροπολογία στον προϋπολογισμό του επόμενου έτους.
Η ΕΚΤ δήλωσε ότι εξέδωσε τη γνώμη της αφού έλαβε δύο αιτήματα για σχόλια από το υπουργείο Οικονομικών της Ιταλίας, στις 28 Νοεμβρίου και την 1η Δεκεμβρίου.
ΗΠΑ-Βενεζουέλα σε τελική ευθεία! "Πράσινο φως" Τραμπ για χτυπήματα εντός χώρας
Το παραμύθι με την ανεξαρτησία της κεντρικής ιταλικής τράπεζας
Πολιτικοί όλων των κομμάτων επιδιώκουν εδώ και χρόνια να διευκρινίσουν την ιδιοκτησία του χρυσού, με ορισμένους να εξετάζουν μια πιθανή πώληση για τη μείωση του δημόσιου χρέους ή τη χρηματοδότηση φορολογικών περικοπών και δαπανών.
Όλες αυτές οι προτάσεις έχουν συναντήσει αντίσταση από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Κατά την εκτέλεση του καθήκοντος κατοχής και διαχείρισης αποθεμάτων χρυσού, ούτε η ΕΚΤ, ούτε μια εθνική κεντρική τράπεζα, συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Ιταλίας, ούτε οποιοδήποτε μέλος των οργάνων λήψης αποφάσεων, δεν θα ζητούν ή δεν θα λαμβάνουν οδηγίες από καμία κυβέρνηση κράτους μέλους», δήλωσε η ΕΚΤ την Τετάρτη.
Προειδοποίησε ότι η μεταφορά χρυσού ή συναλλαγματικών αποθεμάτων από τον ισολογισμό της Τράπεζας της Ιταλίας θα παρακάμπτει την απαγόρευση στις κεντρικές τράπεζες να χρηματοδοτούν τον δημόσιο τομέα.
Η Τράπεζα της Ιταλίας αναφέρει στον ιστότοπό της ότι ο χρυσός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση για δάνεια ή, ως έσχατη λύση, να πωληθεί για την αγορά του εθνικού νομίσματος για την υποστήριξη της αξίας του.
Ο εκβιασμός της Ιταλίας από το κονκλάβιο των Βρυξελλών μας θυμίζει την ιστορία, και την αποτυχημένη προσπάθεια των Γερμανών να υφαρπάξουν τον χρυσό ολόκληρης της Ευρώπης την περίοδο 1940-45, με την Ελλάδα να γλιτώνει τον χρυσό της στο παρά πέντε τότε.
Ο χρυσός της Τράπεζας της Ελλάδος φυλάσσεται στο εξωτερικό
Εντός και εκτός Ελλάδας ευρίσκεται ο χρυσός της Τραπέζης της Ελλάδος , με ένα σημαντικό μέρος να βρίσκεται στα υπόγεια της Τράπεζας στην Αθήνα, ενώ μέρος των αποθεμάτων βρίσκεται και σε τράπεζες στο εξωτερικό, σύμφωνα με την παγκόσμια πρακτική των κεντρικών τραπεζών. Η φύλαξη του χρυσού εκτός συνόρων είναι συνήθης για τη διασφάλιση και τη διαφοροποίηση των αποθεμάτων.
Στην Ελλάδα: Μέρος των αποθεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των «πολύτιμων αποθεμάτων» της, φυλάσσεται στα υπόγεια της Τράπεζας της Ελλάδος στην οδό Πανεπιστημίου.
Στο εξωτερικό: Ένα τμήμα του χρυσού φυλάσσεται σε άλλες χώρες, όπως και στις περισσότερες κεντρικές τράπεζες παγκοσμίως, για λόγους ασφάλειας και διασποράς κινδύνου.
Η Ελλάδα λόγω του μνημονίου του 2015, έχει υποθηκευμένα τα πάντα σε ότι αφορά κρατική περιουσία, για 99 χρόνια, σε μια σύμβαση που θυμίζει Αφρική του 18ου αιώνα.