Ηρθε η ώρα των Ελλήνων! Το «Ψευτορωµαίϊκο» καταρρέει κι ο Τράγκας απλά θα το σπρώξει στο γκρεµό! Ζούµε ιστορικές µέρες! Σήµερα το µεσηµέρι είδα το βίντεο που ανέβασε το ΕΠΑΜ του Καζάκη και που συµµετείχε σε αυτό ο Γιώργος Τράγκας. Ειλικρινά, δάκρυσα από συγκίνηση. Επιτέλους, ένα δικό µου όραµα, από παιδί ακόµη, από φοιτητής, όπου ο ροµαντισµός και ο πατριωτισµός ξεχείλιζε στη ψυχή µου, το βλέπω να γίνεται πράξη. Επιτέλους, οι Έλληνες ενώνονται! Ποδοπατούν επιτέλους τις τεχνητές διαχωριστικές γραµµές µε τις οποίες το «Ψευτορωµαίϊκο» και οι ξένοι δυνάστες µας επέβαλαν για να µας ελέγξουν! Γκρεµίζουν τα τείχη της ντροπής, παραµερίζουν τις όποιες «ιδεολογικές» διαφορές είχαν στο παρελθόν! Κατάλαβαν τελικά ότι υπήρξαν απλά ψηφοθηρικά πιόνια µιας διεφθαρµένης ελίτ κι ότι χρησιµοποιήθηκαν οι ίδιοι ως εργαλεία εκµετάλλευσης των ξένων και των ντόπιων συµφερόντων, απλά και µόνο για να συντηρούν ένα σάπιο καθεστώς τόσων χρόνων! Τώρα όµως, είναι η ώρα τους! Ήρθε η ώρα όπου η πλειοψηφία των αγνών πατριωτών όλων των χρωµάτων και ιδεολογιών, να λάβει τον λόγο και την κατάσταση στα χέρια του. Μ’ άλλα λόγια, ήρθε η ώρα των Ελλήνων! Γράφει ο ΠύρινοςΛόγιος ΟΜητσοτάκης, είναι φώς φανάρι πλέον, ότι έχει χάσει κυριολεκτικά τη µπάλα. Η εφηµερίδα «Δηµοκρατία» στο κυριακάτικο τεύχος της (κυκλοφορεί Σάββατο λόγω του τριήµερου) έχει τεράστιο ρεπορτάζ για τα τεκταινόµενα που συµβαίνουν στο Μαξίµου µεταξύ επιτροπής λοιµωξιολόγων και κυβέρνησης. Μια φαγωµάρα άνευ προηγουµένου, η οποία απορρέει από το «blame game» που παίζεται µεταξύ τους, λόγω της απόλυτης αποτυχίας των απάνθρωπων και φασιστικών υγειονοµικών µέτρων για την καταπολέµιση του...κορωναϊού! Οι µεν ρίχνουν τις ευθύνες στην κυβερνητική ανικανότητα στο να τα εφαρµόσει και δε τους κατηγορούν για ανικανότητα! Δεν ήθελα ειλικρινά, τίποτε άλλο από το να καθόµουν σε µια γωνιά στα άδυτα του Μαξίµου και να απολαµβάνω το θέαµα. Ένας αχταρµάς ανίκανων και πουληµένων «µορφωµένων» και καλοπληρωµένων τοµαριών να τσακώνονται για να σώσουν τα σάπια σαρκία τους. Κατέστρεψαν έναν ολόκληρο λαό, ισοπέδωσαν µια παραπαίουσα οικονοµία από τους οικονοµικούς βοµβαρδισµούς µιας ολόκληρης δεκαετίας χωρίς ντροπή και αιδώ και τώρα, πάνω στα αποκαΐδια, να κονταροχτυπιούνται χωρίς τσίπα για το «τις πταίει». Λυπήθηκα κυριολεκτικά αυτή τη φουκαριάρα την πρόεδρο της επιτροπής, η οποία χτές βγήκε στα κανάλια και προσπαθούσε, µε ταραγµένη φωνή και ακατάσχετο ειρµό, να ...µαψιλογεί περί της «ορθότητας µεν των µέτρων», αλλά που στη πορεία...πήρανε όλοι στραβό δρόµο και χάθηκε η...µπάλα και φυσικά το ψέµµα που έχει φετιχοποιηθεί εν µέσω απρόσφορων θεωριών και ανοησιών, αναδεικνύεται ως η µόνη επικοινωνιακή οδός για τους ανίκανους «άριστους». Και ας πάει να ...πνιγεί η πατρίδα. Ναί; Λάθος! Η πατρίδα δεν πρόκειται, όχι να πνιγεί, αλλά ούτε τρίχα της να πειραχτεί. Γιατί; Διότι...έτσι γουστάρει ο Ύψιστος. Το µόνο που θα πνιγεί, θα είναι το σάπιο κουφάρι του «Ψευτορωµαίϊκου». «Ο Θεός αγαπάει τον ..κλέφτη (λέγε µε «Ψευτορωµαίϊκο»), αλλά αγαπάει (περισσότερο) και τον νοικοκύρη (λέγε µε ελληνικός λαός)». Η παροιµία αυτή του θυµόσοφου λαού µας, δεν µπορεί να γίνει πιο επίκαιρη. Και κατά κυριολεξία µάλιστα, ο ίδιος ο Ύψιστος έχει πάρει την απόφαση εδώ και πολύ καιρό, να τους τελειώσει. Ξέρετε γιατί; Γιατί πλησιάζει η ώρα της Ελλάδας και των Ελλήνων. Μια αναµονή εξακοσίων και πλέον χρόνων, που φαίνεται να φτάνει στο τέλος της. Ο Κολοκοτρώνης ήταν σαφής. Σαφέστατος. «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του σε ένα οµόλογο, την ελευθερία της Ελλάδας. Και ο Θεός δεν παίρνει την υπογραφή του πίσω». Το φαινόµενο «Τραγκας» και οι «Ελεύθεροι Άνθρωποι Ένα πράγµα µπορώ να βεβαιώσω µε παρρησία. Ότι ουδέποτε είχα καν υποψιαστεί ότι ένας δηµοσιογράφος της υφής και του (βιοποριστικού) επιπέδου του Γιώργου Τράγκα θα...τολµούσε να βγεί στον ακανθώδη και βαλτώδη πολιτικό βίο της Ελλάδας. Κι αυτό διότι οι ενέργειες του και η δηµοσιογραφική του σταδιοδροµία ουδόλως οµολογούσαν κάτι τέτοιο. Ο Τράγκας ήταν και εξακολουθεί να είναι το... «κακό παιδί» της ελληνικής δηµοσιογραφίας. Ένας «σκληρός καριόλης» της 4ης Εξουσίας στην Ελλάδα, όπου πάντοτε ή σχεδόν πάντοτε, βρισκόταν απέναντι στη κάθε πολιτική εξουσία στον τόπο του. Αν κανείς µπεί στον κόπο να επισκευθεί την Εθνική Βιβλιοθήκη και να αναζητήσει τα φύλλα της «Βραδυνής», όπου κατά κόρον αρθρογραφούσε και ειδικότερα στα χρόνια της µεταπολίτευσης, θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Αυτό ακριβώς το...χούϊ του ήταν που «ανάγκαζε» πολλούς συναδέλφους του και µη, να µιλάνε για ωµό οπορτουνισµό του Τράγκα και να τον κατηγορούν ότι αποτελούσε το...µακρύ χέρι κάθε εκδότη ο οποίος ήθελε κάποια «εκδούλευση» από το γκουβέρνο. Ιδίως µάλιστα κατά την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ του Κων. Μητσοτάκη, εκείνη την ταραχώδη πενταετία 1989-1994, όπου ο Τράγκας δούλευε για το συγκρότηµα Αλαφούζου (Καθηµερινή - Σκάϊ). Από τον παραδοσιακό «δεξιό» τύπο, δεν υπήρχε ούτε ένας που να µην τον χτυπούσε αλύπητα για την αντιπολίτευση και την δριµύτατη κριτική που ασκούσε στον πατέρα Μητσοτάκη, παρά το γεγονός ότι είχε...χίλια δίκια στο να το κάνει. Όµως επειδή οι Αλαφουζαίοι εκείνη την εποχή ήταν απέναντι στο Μητσοτακέϊκο για τους δικούς τους λόγους που αφορούσαν κυρίως τις επιχειρηµατικές δραστηριότητες του οµίλου, η αντιπαράθεση του Τράγκα µε τον τότε πρόεδρο της ΝΔ, ερµηνευόταν αλλιώς από τους κονδυλοφόρους κυρίως της λαϊκίστικης πτέρυγας του δεξιού Τύπου (Ελ. Τύπος και Δηµ. Ρίζος). Ο Τράγκας όµως ουδέποτε είπε ή έγραψε κάτι ψευδές. Αντιθέτως, οι αποκαλύψεις του και ειδικά µε την ιστορία των τσιµέντων ΤΙΤΑΝ και του ιταλικού οµίλου ΚΑΛΤΕΣΤΡΟΥΤΣΙ ο οποίος τον αγόρασε, όχι µόνο δεν αµφισβητήθηκαν ποτέ, αλλά έγιναν και αντικείµενο για την συγκρότηση Εξεταστκής επιτροπής της Βουλής απέναντι στο σκάνδαλο που είχε τη ρίζα του µέσα στο Μαξίµου. Ο Τράγκας επίσης, δεν δίσταζε να κριτικάρει ακόµη και πολιτικές του Κων/νου Καραµανλή, του οποίου ο ίδιος δήλωνε και δηλώνει ακόµη, ως φανατικός οπαδός της καραµανλικής ριζοσπαστικής δεξιάς. Ο Καραµανλής υπήρξε για τον Τράγκα ο ιδεολογικός του φάρος. Παρ’ όλα αυτά, δεν δίστασε ποτέ να του τα...πεί κι απ’ την ανάποδη ακόµη και για υπουργούς της κυβέρνησής του (Ράλλης, Βαρβιτσιώτης, Μπίτσιος) που είχαν χάσει σε ορισµένες φάσεις τη...µπάλα και που οι ευθύνες για τις πολιτικές τους ενέπιµπταν στους ώµους του µεγάλου Γέροντα. Αλήστου µνήµης επίσης, ήταν η κόντρα του µε τον Σηµίτη. Από τις πιο σκληρές κόντρες δηµοσιογράφου και κεντρικής εξουσίας στην Ελλάδα. Κανείς όµως δεν τολµούσε να τον αγγίξει, τόσο διότι τα ρεπορτάζ του είχαν την απαραίτητη εγκυρότητα, όσο και διότι «προστατεύονταν» ο ίδιος από τους διάφορους εκδότες για τους οποίους δούλευε. Ωστόσο, αυτό δεν εµπόδισε κάποιους παρακρατικούς κύκλους να του στήσουν παγίδα θανάτου, τοποθετώντας αυτοσχέδια βόµβα στο αυτοκίνητό του. Ο Τράγκας γλύτωσε ως εκ θαύµατος (είχε παραγµατικά Άγιο εκείνη τη στιγµή) µιας και το αυτοκίνητο του δεν έπαιρνε...µπρός (προφανώς από γκάφα των επίδοξων δολοφόνων του) και µετά απο έλεγχο διαπιστώθηκε ο εµπριστικός µηχανισµός στο αµάξι του. Απο εκείνη τη στιγµή και µέχρι σήµερα, ο Τράγκας είχε πάντοτε µαζί του αστυνοµική φρουρά που του παραχωρούσε το ίδιο το κράτος. Στο άρθρο µου «Αυτός που πρέπει να πεθάνει», υπάρχουν πολλές λεπτοµέρειες από τη πορεία του, για όσους θέλουν να διαβάσουν περισσότερα. Έρχοµαι λοιπόν στο προκείµενο. Γιατί ο Τράγκας και γιατί...τώρα; Αν συνοψίσει κανείς την µέχρι σήµερα πορεία του στη δηµοσιογραφική «πιάτσα», θα διαπιστώσει πως είχε καί τους τρόπους, αλλά και τα στηρίγµατα, αν ήθελε όντως να «κατέβει» στον πολιτικό στίβο, όπως έκαναν πολλοί συνάδελφοι του, εκµεταλλευόµενοι το όνοµα που απέκτησαν κατά την πορεία τους ως δηµοσιογράφοι, αλλά και τις ανάγκες που είχε το εκάστοτε κόµµα µε το οποίο διάλεγαν να πολιτευτούν, τις ψήφους που αυτοί θα έφερναν. Άλλως τε, η πολιτική δηµοσιογραφία απέχει έλαχιστα από την...ελληνική Βουλή. Μόλις µισό βήµα. Κι αυτό από µόνο του δείχνει το άκρατο αλισβερίσι µεταξύ των µεγάλων ονοµάτων του δηµοσιογραφικού χώρου µε την ίδια την εκτελεστική εξουσία, πράγµα εντελώς ανάρµοστο για τα άλλα κράτη της Δύσης, ειδικά της Αµερικής. Στην Ελλάδα όµως της διαχρονικής διαπλοκής, θεωρείται...στάτους στο να µεταπηδάει κάποιος από κάποια εφηµερίδα ή κανάλι σε βουλευτικό ή ακόµη και σε υπουργικό έδρανο. Ο Τράγκας δεν το έκανε ποτέ. Κι όχι µόνο δεν το έκανε, αλλά αντίθετα, στεκόταν και απέναντι σε αυτό το αλισβερίσι. Γιατί λοιπόν τώρα ειδικά και όχι τότε; Σε αυτό το ερώτηµα θα προσπαθήσουµε να δώσουµε µια απάντηση. «Ψευτορωµαΐικο» εναντίον «Ελευθέρων Ανθρώπων» Ο Τράγκας δεν είναι τυχαίο τελικά που αποτόλµησε τ ο...αδύνατο. Κι όσο τ ο κλωθογυρίζω στο µυαλό µου, άλλο τόσο το επιβεβαιώνω. Αν αναµοχλεύσει κανείς τις προηγούµενες εκποµπές του, κυρίως αυτές των τελευταίων ηµερών του Τσίπρα και εκείνες τις πρώιµης περιόδου Μητσοτάκη, θα διαπιστώσει πως ο Τράγκας µίλαγε συνεχώς για κάτι...πολύ µεγάλο που έρχεται από τη...βόρεια Ελλάδα. Εγώ προσωπικά πίστευα πως επειδή ο δηµοσιογράφος είχε και έχει πολλά «κονέ» από την οµογένεια της Αµερικής, ότι κάτι «ψήνεται» εκεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και µε δεδοµένο την ισχυρή παρουσία του HALC αλλά και την έντονη δράση του συγχωρεµένου του Νίκου Μούγιαρη, ότι µε τη βοήθεια του Τράγκα, κάτι θα µπορούσε να ...πεταχτεί από εκεί. Με το αποτέλεσµα να είναι πολύ διαφορετικό από τα συµπεράσµατα µου τότε, τείνω να πιστέψω πως ο Γιώργος Τράγκας το...φύλαγε για...έκπληξη τόσο στον Μητσοτάκη, όσο και στο «Ψευτορωµαίϊκο». Για πολλά µπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Τράγκα, ανάλογα µε τις φήµες που τον ακολουθούσαν κατά τη διάρκεια της δηµοσιογραφικής του καρριέρας. Για ένα πράγµα όµως δεν µπορεί ούτε καν να υπαινιχθεί µοµφή: Για τον πατριωτισµό του! Ο Τράγκας είναι ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ µε κεφαλαία γράµµατα. Το έχει αποδείξει τόσες πολλές φορές ειδικά στα µαύρα χρόνια των µνηµονίων και της οικονοµικής κατοχής, που είναι περιττό να το σχολιάζουµε. Και δεν το έκανε από ...λαϊκισµό προς άγραν...ακροατηρίου. Το µόνο που ΔΕΝ είχε ανάγκη ο Τράγκας την εποχή εκείνη, ήταν το...ακροατήριο. Το ότι όλοι οι θαυµαστές του και ακροατές του τον ακολουθούσαν κατά χιλιάδες σε κάθε σταθµό που πήγαινε, τα λέει όλα. Εποµένως, δεν τα έβαζε ευθέως µε το γκουβέρνο για να αποκοµήσει ωφέλη. Και λεφτά είχε και έχει, και µεγάλη περιουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό και «φουσκωµένο» πορτοφόλι. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το έκανε για την πατρίδα του. Εξέφρασε τόσα χρόνια αυτά ακριβώς που είχε µέσα του ο µέσος Έλληνας, είτε ως µικροαστός, είτε µικροµεσαίος και βιοπαλαιστής. Και το κυριότερο, ό,τι έλεγε, ενοχλούσε πολύ. Είχε στρογγυλοκαθίσει απένταντι στην εκάστοτε εξουσία (είτε της ΝΔ του Σαµαρά είτε του Τσίπρα) και την βάραγε αλύπητα για την οικονοµική κατοχή που επέτρεψαν να επιτευχθεί στην Ελλάδα από τον γερµανικό σύνδεσµο. Δέκα ολόκληρα χρόνια έντονης και µαχητικής δηµοσιογραφίας από τον Τράγκα και την οµάδα του ενάντια στο «Ψευτορωµαίϊκο», δεν θα µπορούσε να µην έχει κάποιο αποτέλεσµα. Ε, αυτό το αποτέλεσµα το βλέπουµε σήµερα. Δηλαδή την ίδρυση ενός κινήµατος µε πλατιά λαϊκή βάση, που ίσως αποτελέσει και την αιτία για το οριστικό τέλος του «Ψευτορωµαίϊκου» των εθνοµηδενιστών, «εκσυγχρονιστών», εθνοκάπηλων και προσκυνηµένων. Ο Τράγκας οπωσδήποτε δεν είναι µόνος του σε αυτή την προσπάθεια. Είµαι σχεδόν βέβαιος πως πίσω του υπάρχει η δραστήρια οµογένεια της Αµερικής και του HALC. Είµαι βέβαιος πως οι οµογενείς ευκατάστατοι Έλληνες που χρόνια τώρα παλεύουν για την Ελλάδα και η εξουσία των Αθηνών τους απαξιεί ή ακόµη και τους βάζει αναχώµατα, αυτή τη φορά βρήκε στο όνοµα του Τράγκα εκείνον που θα µπεί µπροστά. Και πιστεύω πως θα τον στηρίξει µε κάθε τρόπο και µε κάθε µέσο. Η πορεία προς το γκρέµισµα ενός σάπιου πολιτικού καθεστώτος Η ελληνική κοινωνία, εδώ και πάρα πολύ καιρό και ειδικότερα από την έναρξη της οικονοµικής κρίσης και των µνηµονίων, επίτασσε ολική αναδόµηση του πολιτικού συστήµατος στην Ελλάδα. Το κίνηµα των «Αγανακτισµένων» ήταν µια αρχή, αλλά δεν είχε τη δυναµική εκείνη ούτως ώστε να προχωρήσει την επανάσταση του. Ο αστικός κόσµος, κυρίως στην πρωτεύουσα, έδειχνε απρόθυµος να ακολουθήσει, επειδή πίστευε πως η κρίση θα είναι παροδική και πως όλα θα επιστρέψουν σε µια κανονικότητα, όχι απαραίτητα όπως στις προηγούµενες δεκαετίες, αλλά τουλάχιστον ανεκτή. Η επαρχία όµως είχε διαφορετική άποψη, αλλά πνιγόταν µέσα στην απάνθρωπη προπαγάνδα των απολύτως ελεγχόµενων από την πολιτικοοικονοµική ελίτ του «Ψευτορωµαίϊκου» Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης. Παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός σε ένα πολύ µεγάλο ποσοστό του, είχε ήδη αποφασίσει πως έπρεπε το συντοµότερο να απαλλαγεί από αυτό το καρκίνωµα. Και αποφάσισε να ξεκινήσει τον αγώνα του, µέσα από τη κάλπη. Η δεκάχρονη περίοδος αυτή, σηµαδεύτηκε από τρία εξαιρετικής σηµασίας γεγονότα. Την ανάδειξη νέων κοµµάτων (2012), την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία (2015) και την οργισµένη απάντηση προς τους ευρωπαίους δυνάστες µε το δηµοψήφισµα της ίδιας χρονιάς. Το 2011, ο Πάνος Καµµένος, πρώην βουλευτής και υπουργός της κυβέρνησης Καραµανλή του νεώτερου, φανατικός πολέµιος κι αυτός των µνηµονίων και της πολιτικής των τραπεζών, µε αφορµή την υπόθεση των CDS που ενέπλεκε την οικογένεια Παπανδρέου, τελικά διαφωνεί µε τον Σαµαρά και ιδρύει το δικό του κίνηµα, τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», µέσω ενός πρωτοποριακού συστήµατος. Του Διαδικτύου. Ο Καµµένος, µε τη βοήθεια µερικών ιστοσελίδων και µπλόγκς (εκείνη την εποχή ήταν σε µεγάλη έξαρση οι αυτοσχέδιες ιστοσελίδες (µπλόγκ) ) των οποίων τα µέλη τους είχαν ήδη προσχωρήσει στο κίνηµα των «Αγανακτισµένων» αλλά και την συνδροµή του ελληνικού Facebook που τότε ήταν πανίσχυρος παράγων κοινωνικής Ο επίσηµος πίνακας των αποτελεσµάτων των εκλογών του Ιουνίου που δείχνουν την απίστευτη άνοδο του νεοσύστατου κόµµατος των ΑΝΕΛ και την πτώση του δικοµµατισµού (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) δικτύωσης, βρήκε πρόσφορο έδαφος συγκεντρώνοντας ένα µεγάλο ποσοστό από οπαδούς της παραδοσιακής Δεξιάς και µπαίνει σφήνα ανάµεσα στα δύο κόµµατα εξουσίας, την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κόµµατα που εκείνη την εποχή συµµετείχαν στην οικουµενική κυβέρνηση του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήµου. Το αποτέλεσµα των εκλογών του 2012 σόκαρε απίστευτα το πολιτικοοικονοµικό σύστηµα στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Η ΝΔ συρρυκνώθηκε στο µέγεθος του 18,85% των ψήφων, ενώ το ΠΑΣΟΚ ισοπεδώθηκε. Από το 43% που είχε συγκεντρώσει στις εκλογές του 2009, κατέρρευσε στο 13,2% το 2012. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» του Καµµένου, αποτέλεσαν την µεγάλη έκπληξη για ένα εντελώς νεοσύστατο κόµµα µε ζωή µόλις 5 µηνών µε το ποσοστό του σχεδόν στο 11% και 33 έδρες, ενώ η µεγάλη έκπληξη ήρθε από τον περιθωριακό ΣΥΡΙΖΑ, κατάλοιπο του παλαιού ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Αριστεράς και της Ανανεωτικής Αριστεράς των Λεων. Κύρκου και Χαρ. Φλωράκη (ΚΚΕ) και µε αρχηγό τον νεαρό, µόλις 35 ετών Αλέξη Τσίπρα, γνωστό από τις µαθητικές καταλήψεις της δεκαετίας του 90. Ο ΣΥΡΙΖΑ, απορρόφησε σχεδόν το µισό ΠΑΣΟΚ και τις κεντρώες δυνάµεις και αναρριχήθηκε στο εκπληκτικό 17 σχεδόν τοις εκατό, ως δεύτερο κόµµα. Οι εκλογές αυτές, αποτέλεσαν και την αρχή της διαδροµής προς την πτώση του «Ψευτορωµαίϊκου». Ωστόσο, ουδείς (φαινοµενικά) εκ του συστήµατος (ελεγχόµενα Media, πολιτικοοικονοµική ελίτ, Γερµανικός παράγων, ΕΕ) δεν έδειξε τροµερό πανικό. Η ουσία όµως είναι, ότι....συνταράχθηκε το σύµπαν. Αµέσως, όλοι προσπάθησαν να ρίξουν τα βλέµµατα προς την φασιστικό µόρφωµα του Μιχαλολιάκου, την «Χρυσή Αυγή» προσπαθώντας να καλύψουν τις εντυπώσεις που κέρδισαν τόσο οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και να αποσιωπήσουν τις πραγµατικές διαστάσεις του νέου κοινωνικού φαινοµένου, που αποδοκίµασε επί της ουσίας το σάπιο και υπεύθυνο για όλα, πολιτικοοικονοµικό σύστηµα που είχε καθιερώσει τον δικοµµατισµό και την νοµή της εξουσίας µεταπολιτευτικά από δύο παρατάξεις: της ΝΔ που εκπροσωπούσε την παραδοσιακή και πατριωτική Δεξιά και το κεντρώο - σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ που µε τη σειρά του εκπροσωπούσε την εργατική και υπαλληλική τάξη της µικροαστικής και µεσαιοαστικής κοινωνίας. Η κλασική µέθοδος του «Διαίρει και βασίλευε» των ξένων δυναστών, που επιθυµούσαν «σταθερές» κυβερνήσεις σε µια µεταπολιτευτική Ελλάδα του τέταρτου µισού του 20ού αιώνα. Παρά το ισχυρό χτύπηµα από τη λαϊκή οργή, το «Ψευτορωµαίϊκο» αντέδρασε σχεδόν γρήγορα. Βλέποντας ότι η οργή δεν πρόκειται να σταµατήσει, αποφασίζει να ρίξει µια σφήνα, προκειµένου να ανακόψει αφ’ ενός την πορεία των λαϊκών κοµµάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και αφ’ ετέρου να προσφέρει ένα δεκανίκι στους εκπροσώπους του συστήµατος ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, χρηµατοδοτεί έναν επί της ουσίας αδιάφορο δηµοσιογράφο, απόλυτο γέννηµα του σηµιτικού «εκσυγχρονισµού» και γνωστό «φανφαρόνο», τον Σταύρο Θεοδωράκη, ο οποίος µε τη βοήθεια της πολιτικοοικονοµικής ελίτ, δηµιουργεί ένα κίνηµα που το ονοµάζει ...«Το ΠΟΤΑΜΙ» (sic) και µε µια ανάλογη ενδυµατολογική εµφάνιση που θυµίζει έντονα τους γιάπις της µεγαλοαστικής τάξης της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου (σακκίδιο στον ώµο και κάζουαλ ντύσιµο), γίνεται το ...αγαπηµένο «παιδί» των Media και προµοτάρεται ως το...νέο και ελπιδοφόρο «κίνηµα». Οι εκλογές του 2015, ήταν το...αναµενόµενο νέο χαστούκι στο σύστηµα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κατακρηµνίζοντας και τους δύο. Νικητής ανακηρύσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ και µε τη βοήθεια των ΑΝΕΛ του Καµµένου, σχηµατίζει κυβέρνηση. Η απόλυτη ανατροπή η οποία και αποδεικνύει ότι ο λαός µαχόταν να διώξει τη σαπίλα. Μόνο που η πορεία και των δύο αυτών συνασπισµών, έδειξε ότι ο λαός δεν ήταν ακόµη έτοιµος για την µεγάλη αλλαγή, παρά την θέληση του για το αντίθετο. Ο Τσίπρας, χαµένος από τη µία στις αδιέξοδες υποσχέσεις του που έφεραν την Ελλάδα µισή ίντσα πριν την ολική καταστροφή, παράπαιε ανάµεσα στον ευρωπαϊσµό και στην πλήρη ανεξαρτησία, χωρίς πυξίδα και χωρίς εθνικό σχέδιο µε συγκεκριµένους στόχους. Στην ουσία, ο Τσίπρας ΗΘΕΛΕ µια ανέξοδη συνθηκολόγηση µε το «Ψευτορωµαίϊκο» και δεν ήξερε πώς να την αποκτήσει. Στο τέλος, αποφάσισε να το παίξει...Πόντιος Πιλάτος ρίχνοντας τη µπάλα στο...γήπεδο του λαού, µε µορφή... ενός διφορούµενου δηµοψηφίσµατος που στην ουσία θα είχε διττή ερµηνεία, επειδή νόµιζε πως ο λαός δεν είχε τα κότσια να διώξει τους τυράννους της πατρίδας του. Διαψεύστηκε πλήρως. Ο λαός ΗΞΕΡΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ τι ήθελε. Αυτός και ο συρφετός του δεν ήξεραν. Οι δηµοσκόποι έλεγαν στην κυβέρνηση ότι ένα ευρωπαϊκό ΝΑΙ είχε πλειοψηφική δυναµική, ενώ ουδείς µπήκε στο κόπο να σφυγµοµετρήσει ουσιαστικά την ελληνική κοινή γνώµη, παρά τα αλλεπάλληλα εκλογικά αποτελέσµατα που έδειχναν µια σαφή λαϊκή θέληση προς µια νέα κατάσταση πραγµάτων. Το αποτέλεσµα ήταν ένα εκκωφαντικό 62% ΟΧΙ σε νέα µέτρα και απόρριψη όλων των µνηµονίων, που ενώ έστειλε τον κόσµο στους δρόµους να πανηγυρίζει έξαλλα, στο Μαξίµου έστειλε σύννεφα τρόµου. Ο «γιαλαντζί» επαναστάτης Τσίπρας και το δεκανίκι του, ο Πάνος Καµµένος, συνθηκολόγησαν µε τρόπο εντελώς ταπεινωτικό και προσπάθησαν να µετατρέψουν το εκλογικό αποτέλεσµα από ΟΧΙ σε ΝΑΙ, µε τη µορφή µιας νέας δανειακής σύµβασης, που έφερε σχεδόν όλον τον εθνικό πλούτο στα χέρια των ξένων δυναστών. Η ήττα αυτή, έφερε αργότερα και την κατάπτυστη Συνθήκη των Πρεσπών, µε την οποία παραδόθηκε και τυπικά η Ελλάδα στον γερµανικό - ευρωπαϊκό παράγοντα. Ο λαός είχε προδοθεί άλλη µια φορά και προσωρινά το «Ψευτορωµαίϊκο» πίστεψε ότι νίκησε ολοκληρωτικά. Το νέο σκηνικό που διαµορφώθηκε, µετά και την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη (γνωστού λάτρη της γερµανικής υπεροχής και απόλυτο νεοταξίτη) στην ηγεσία της ΝΔ, ήταν ολοκληρωτικά «υπέρ» της ΝΤΠ στην Ελλάδα και τα σχέδια των Γερµανοευρωπαίων για τον τόπο, έδειχναν να επικρατούν πλήρως. Οι Γερµανοί επιτέλους αναβιώνουν τον (κατακρηµνισµένο) δικοµατισµό στην Ελλάδα µε δύο ηγέτες που θα τους ήλεγχαν πλήρως και µε προοπτική σταθερών κυβερνήσεων στην Ελλάδα από δω και πέρα, µέσω των οποίων θα περνούσαν ό,τι ήθελαν, είτε σε θέµατα εθνικά είτε οικονοµικοπολιτικά, µε στόχο την πλήρη αποικιοποίηση της Ελλάδας και ει δυνατόν, ακόµη και την αφελληνοποίηση της µέσω των µεταναστευτικών ροών που ήλεγχαν εκείνοι µαζί µε την Τουρκία. Και εδώ, σε αυτό το απόλυτο αδιέξοδο που είχε δηµιουργηθεί µε την συνεπικουριά και της «πανδηµίας» του κορωναϊού, έρχεται ο Γιώργος Τράγκας και το κίνηµα των «Ελευθέρων Ανθρώπων» να δώσει ελπίδα σε ότι αυτό που ζητούσε επιτακτικά ο λαός µέσα από την ψήφο του, δηλαδή την επανένωση των Ελλήνων και το γκρέµισµα του «Ψευτορωµαίϊκου», είναι εφικτό και µπορεί να γίνει. Η δυναµική µιας νέας «επανάστασης» και το νέο Απελευθερωτικό Κίνηµα, 200 χρόνια µετά την Ελληνική Επανάσταση Όπως είδαµε πιο πάνω, τα νέα κόµµατα (ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) που είχαν δηµιουργηθεί κατά τους χρόνους των µνηµονίων και κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν ή και να ξεπεράσουν το 3% που απαιτείται για να εισέλθουν στη Βουλή, εξαερώθηκαν. Κι αυτό διότι δεν είχαν επί της ουσίας, κανένα απολύτως θεµιτό σχέδιο στο να συµβάλλουν στην εθνική ανάνηψη αφ’ ενός και αφ’ ετέρου, διότι ήταν ουσιαστικά παραφυάδες του «Ψευτορωµαίϊκου». Οι µεν ΑΝ.ΕΛ δηµιουργήθηκαν επειδή ο Καµµένος διαφώνησε κάποια στιγµή µε τον αρχηγό της ΝΔ Α.Σαµαρά για τα µνηµονιακά ζητήµατα, το δε ΠΟΤΑΜΙ και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ υπήρξαν µορφώµατα δύο απολύτως ακραίων και εθνοκτόνων τάσεων: του Σηµιτισµού και του εθνικοσοσιαλισµού αντίστοιχα. Και παρά τις ποµπώδεις ποµφόλυγες που εξαπέλυαν αµφότεροι, δεν είχαν σε καµµιά περίπτωση κανένα εχέγγυο στο να γίνουν πιστευτοί και άξιοι εµπιστοσύνης από τον ήδη στα κάγκελα λαό. Ο Καµµένος δεν δηµιούργησε το κόµµα του µε στόχο να ενώσει. Στις τάξεις του η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών του προερχόταν από τις παρυφές της ΝΔ και µάλιστα ορισµένοι από αυτούς, είχαν αρκετούς σκελετούς στη ντουλάπα τους. Δεν έκανε την πολιτική ανανέωση που απαιτούσε ένα µεγάλο µέρος του λαού παρά πορεύτηκε µε στελέχη όπως η Κουντουρά, ο Κουΐκ, ο Ζουράρις, η Δαµιανού κ.α. Στελέχη που σε καµµιά περίπτωση δεν είχαν, ούτε την απαραίτητη δυναµική, αλλά ούτε καν και τις ίδιες τις ικανότητες που απαιτούσαν οι καιροί. Από την άλλη το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη, ήταν εξώφθαλµη η αποστολή του. Δεν έπειθε σε καµµιά περίπτωση ότι θα µπορούσε να κάνει τη διαφορά. Ο σηµιτισµός που επικρατούσε στις τάξεις του κόµµατος, δεν είχε καµµιά διαφορά ως προς τις επιδιώξεις µε τους άλλους «παλαιούς». Εποµένως, κι αυτοί οι λίγοι που το ψήφισαν εκτός φυσικά από τους βαµµένους σηµιτικούς, είχαν σαφείς προθέσεις στο να βάλουν µεν φραγµό στην όποια πρόοδο ήλπιζε ο απλός λαός και αφ’ ετέρου να γίνουν δεκανίκι σε κάποιο από τα δύο µεγάλα κόµµατα αν χρειαζόταν. Τέλος, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, εξυπηρετούσε απολύτως το σύστηµα του «Ψευτορωµαίϊκου» έχοντας ως...αποστολή να ...καπηλευτεί την έννοια του έντονου πατριωτισµού ππυ είχε απλωθεί σε όλη την Ελλάδα, ούτως ώστε το σύστηµα να µπορεί να ταυτίζει τον αγνό πατριωτισµό µε την έννοια του φασισµού-ναζισµού και της ακροδεξιάς. Μ’ άλλα λόγια, το παιχνίδι είχε στηθεί µαεστρικά από το «Ψευτορωµαΐικο» που µε αυτόν τον τρόπο, έκλεινε όλες τις τρύπες που στο µεταξύ είχαν ανοιχθεί. Τη θεωρία αυτή την οποία είχα διατυπώσει πολλές φορές στα άρθρα µου, ήρθαν οι πάντες εξ αυτών στο να την επιβεβαιώσουν. Διότι όταν ήρθε η ώρα της µεγάλης απόφασης για το Σκοπιανό τι έγινε; 1) Οι ΑΝΕΛ δεν έκαναν ούτε µια κίνηση αντιπερισπασµού, παρά τις «απειλές» που εξέφρασε κατά τη διάρκεια των διαπραγµατεύσεων, ακόµη και τη στιγµή της υπογραφής της ίδιας της Συµφωνίας των Πρεσπών. Οι ίδιες οι απειλές που εκτόξευε κατά καιρούς ο Καµµένος περί µπλοκαρίσµατος της συµφωνίας άµα τη αφίξει της συµφωνίας προς επικύρωση στη Βουλή, δεν έπειθαν κανέναν. Το αποτέλεσµα ήταν ο Τσίπρας να δελεάσει σχεδόν το σύνολο της κοινοβουλευτικής οµάδας των ΑΝΕΛ µε παροχές και «αµοιβές» (ποιός ξέρει πόσα ευρώ τσέπωσαν όλοι τους στο να προδώσουν την πατρίδα τους) µε αντάλλαγµα την ψήφο τους στην κρίσιµη ψηφοφορία. 2) Το ίδιο το ΠΟΤΑΜΙ δεν κρύφτηκε καθόλου. Ο αρχηγός του Στ. Θεοδωράκης, είχε δηλώσει εξ αρχής ότι θα ψήφιζε την συµφωνία, βάζοντας όµως κάποιους «όρους» δήθεν πατριωτικούς, µε αποτέλεσµα να γελοιοποιείται συνεχώς. Ήταν εξόφθαλµα φανερό ότι εξυπηρετούσε τον σηµιτισµό και το «Ψευτορωµαίϊκο», που επίσης εξόφθαλµα ήθελαν να εξυπηρετήσουν τον γερµανικό παράγοντα. 3) Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ήταν ήδη κατηγορούµενη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ο όποιος ρόλος της είχε ήδη επιτευχθεί. Όλα τα συλλαλητήρια για την Εθνική Προδοσία χαρακτηρίστηκαν στο σύνολο τους ως ...ακροδεξιά και χρεώθηκαν όλα στην ακροδεξιά οργάνωση του Μιχαλολιάκου. Το στηµένο παιχνίδι αποκαλύφθηκε στο σύνολο του. Οι «µικροί» έγιναν όντως τα στηρίγµατα για την Εθνική Προδοσία και η θεωρία µου επιβεβαιώθηκε πλήρως. Οι Γερµανοί (λέγε µε Μέρκελ), πήραν ακριβώς αυτό που ήθελαν, έχοντας και την ήδη εξασφαλισθείσα «ακίνδυνη» αντιπολιτευτική τακτική του Μητσοτάκη και της ΝΔ και το σχέδιο τους για την αναβίωση του δικοµµατισµού πέτυχε εξ ολοκλήρου. Τις όποιες αµφιβολίες που είχαν πολλοί φανατικοί υποστηρικτές της ΝΔ, διέλυσαν αργότερα οι ίδιες οι δηλώσεις του Ζόραν Ζάεφ για την...άγαστη συνεργασία µεταξύ του ιδίου και του Μητσοτάκη, δηλώσεις που έγιναν όταν ο Ζάεφ επισκεύθηκε επισήµως την Ελλάδα πριν ένα χρόνο. Ήταν φανερό πλέον πως ο λαός, ο γνήσιος ελληνικός λαός που έβλεπε την πατρίδα του να συρρυκνώνεται χωρίς να πέσει ούτε µια ντουφεκιά, βρισκόταν σε απόγνωση. Είχαν στο µεταξύ προηγηθεί και οι άνανδρες τουρκικές προκλήσεις µε τα γεγονότα του Αυγούστου - Σεπτεµβρίου του περασµένου έτους, προκλήσεις που στην ουσία, εκτός της δυναµικής αντίδρασης του πλοιάρχου Σαλιάρη στην περίπτωση της σύγκρουσης του «Κεµάλ Ρεις» µε την φρεγάτα ΛΗΜΝΟΣ και που έστειλε την τουρκική ναυαρχίδα στο...φαναρτζίδικο της Αττάλειας και στα παλιοσίδερα, δεν είχαν απαντηθεί σοβαρά από την ελληνόφωνη κυβέρνηση. Το αντίθετο µάλιστα, οι ελληνόφωνοι του Μητσοτάκη, καταπατούσαν την µία «κόκκινη γραµµή» µετά την άλλη στην δυνητική ΑΟΖ µας, καταντώντας πλέον να...ισχυρίζονται πως οι...κόκκινες γραµµές µας πλέον ήταν τα...6 ν.µ., υιοθετώτας έτσι πλήρως τις τουρκικές επιταγές, όπως ακριβώς «απαιτούσαν» τόσο οι Γερµανοί, όσο και το ίδιο το «Ψευτορωµαίϊκο», δηλαδή οι δούλοι και συνεργάτες τους. Το παιχνίδι πλέον έδειχνε και δείχνει ακόµη κατά την άποψη κάποιων, ότι έχει τελειώσει. Η Μέρκελ φανερά πλέον, υποστηρίζει µε θέρµη έναν ελεεινό δικτάτορα και διεθνή εγκληµατία, τον Ταγίπ Ερτογάν σε όλες του τις εκφάνσεις και επιδιώξεις ελπίζοντας πως κι αυτή και το εξ ίσου εγκληµατικό της κράτος να επωφεληθεί από αυτές. Το «Ψευτορωµαίϊκο» από την άλλη, παρά το γεγονός ότι έχει ως ...θεµατοφύλακα και αρχηγό του τον γόνο ενός εθνοκτόνου αποστάτη και συνεργάτη των Γερµανών, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ελπίζει ή µάλλον είναι πεπεισµένο πως η...επόµενη εξαετία θα είναι πάλι δική του, επειδή το θέλουν οι ίδιοι οι συνεργάτες του, δηλαδή οι Γερµανοί και ως εκ τούτου, θα βρεθούν οι τρόποι στην πορεία για να γίνει και αυτό πραγµατικότητα, όπως και οι προηγούµενες επιδιώξεις τους όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως και να είχαν βάση αυτές τους οι ελπίδες, αν στο µεταξύ δεν είχε ξεσπάσει η λαίλαπα της επίπλαστης «πανδηµίας», η όποία και άλλαξε τα πάντα και για ...πάντα! Γιατί; Μα διότι η «πανδηµία» αυτή καθ’ αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους Έλληνες! Και ως εκ τούτου, οι Έλληνες αυτή τη φορά θα είναι πλέον ασυγκράτητοι! Ο Γιώργος Τράγκας, δεν είχε να κάνει τίποτε περισσότερο από το να...τραβήξει την περόνη της χειροβοµβίδας που θα σκάσει πάνω στα µούτρα του «Ψευτορωµαίϊκου», βγαίνοντας φανερά συγκινηµένος µέσα από το Μέγαρο του Αρείου Πάγου και έχοντας ήδη καταθέσει τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για την ίδρυση του νέου κινήµατος «Ελεύθεροι Άνθρωποι». Όχι γιατί έχει κάποιες ιδιαίτερες πολιτικές ικανότητες. Όχι. Ο Τράγκας, το µόνο που ΔΕΝ είναι, είναι «πολιτικός». Σε καµµιά περίπτωση. Απλά, έχει έρθει η ώρα της πτώσης του «Ψευτορωµαίϊκου». Εκ των πραγµάτων έχει έρθει, εννοώ ότι οι περιστάσεις και η εξέλιξη των πραγµάτων το οδηγούν σε πτώση και µάλιστα µε βαρύγδουπο τρόπο. Ο Τράγκας απλά σήκωσε το λάβαρο της νέας Επανάστασης. Την αληθινή µάχη θα τη δώσουν πλέον οι Έλληνες. Οι ίδιοι Έλληνες που έκαναν την Επανάσταση σηκώνοντας το λάβαρο στην Αγία Λαύρα της Αχαΐας. Ο Τράγκας απλά είναι ένας σκληρός µαχητής και το έχει αποδείξει. Είτε πρόκειται για τον ίδιο προσωπικά είτε για την πορεία του στο επάγγελµα. Έχει ένα εκπληκτικό επικοινωνιακό ταλέντο, το οποίο και έχει χρησιµοποιήσει στο έπακρο µέσω των ηλεκτρονικών µέσων ενηµέρωσης, όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Στο γραπτό του λόγο, δεν είναι τόσο δυνατός όσο στον προφορικό κι αυτό είναι ακόµη µεγαλύτερο πλεονέκτηµα εν τέλει παρά µειονέκτηµα. Ξέρει να δηµιουργεί ένταση και να επιρρεάζει σε µεγάλο βαθµό το θυµικό των ακροατών του. Μ’ άλλα λόγια, ξέρει να ξεσηκώνει τα πλήθη. Οι εκποµπές του, είναι σκέτη φωτιά. Ουδείς άλλος συνάδελφος του τουλάχιστον εδώ και 30 χρόνια περίπου, δεν µπορεί να τον ανταγωνιστεί. Κανείς άλλος συνάδελφός του, δεν είναι ικανός να προκαλέσει τόση συναισθηµατική φόρτιση, όσο αυτός. Και ακριβώς αυτό είναι που φοβάται το «Ψευτορωµαίϊκο» και κατ’ επέκταση οι Μητσοτακαίοι. Τον στόµφο και την φωνή του. Και γι’ αυτό πολεµούν σκληρά για να τον φιµώσουν. Όµως, αυτός ο «σκληρός καριόλης» του ραδιοφώνου, είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. Θα ‘λεγε κανείς, πως παρά τα σκληρά χτυπήµατα κάτω από τη µέση που έχει δεχθεί, αντί να πέφτει, γιγαντώνεται! Διότι αλλιώς πώς µπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι δηµιούργησε το...µοναδικό στα παγκόσµια χρονικά φαινόµενο του διαδικτυακού ραδιοφώνου που χτυπάει στα ίσια και κυριολεκτώ σε αυτό, σε ακροαµατικότητα τα ερτζιανά µεγάλα και πασίγνωστα ραδιόφωνα, κατακτώντας την...πέµπτη(!) θέση ανάµεσα τους; Αυτό δεν έχει ποτέ, µα ποτέ ξαναγίνει και ούτε πρόκειται να ξαναγίνει φυσικά. Οι µετρήσεις που ανακοίνωσε ο ίδιος και οι στατιστικές που εξέδωσε για το ραδιόφωνό του, αφήνουν άναυδο ακόµη και τον πλέον αισιόδοξο ακροατή του. 720.000 περίπου ακροάσεις οι εκποµπές του σε σύνολο 2.000.017 σταθερών ακροατών!!! Αυτό δεν είναι απλά επίτευγµα, είναι....θεϊκός δάκτυλος! Θαρρείς και ο «Θεός των Ελλήνων» τον σαπορτάρει ....σε εξοργιστικό βαθµό! Και από µόνο του, αποτελεί εγγύηση για την µετέπειτα πορεία του Κινήµατος στο οποίο ηγείται. Γιατί θα πετύχει το Κίνηµα Ελευθέρων Ανθρώπων; Διότι δεν είναι ένα «κίνηµα» όπως όλα τα προηγούµενα που προανέφερα. Δεν έχει τους «περιορισµούς» του κόµµατος των ΑΝΕΛ του Καµµένου. Δεν έχει τις εξόφθαλµες τάσεις και τις ποταµίσιες «διατεταγµένες αποστολές» του κόµµατος του Θεοδωράκη. Δεν έχει τους ακραίους προσανατολισµούς και τις φασιστικές ρίζες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Και όσον αφορά τα...νέα φιντάνια που δηµιούργησε το «Ψευτορωµαίϊκο» για να δηµιουργήσει τα νέα δεκανίκια για τους δύο «µεγάλους», ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το κίνηµα ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ δεν έχει: 1) Τους δογµατισµούς και τις οπορτουνιστικές τάσεις της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ του Κυριάκου Βελόπουλου, ο οποίος ενώ δεν έκρυβε ούτε το προσωποπαγές του κόµµατός του, υποσχόταν άλλα και µόλις µπήκε στη Βουλή, πράττει άλλα και στηρίζει µε τον τρόπο του τον Μητσοτάκη. 2) Απέχει παρασάγγας από τις µηδενιστικές και νεωτερίστικες αριστερονεοφιλελέ γραµµές του «ΜέΡΑ 25» του Βαρουφάκη, ο οποίος µε συνδροµή Σόρος, στηρίχθηκε από ακραίους αριστερίζοντες κύκλους, παραφυάδες της ΝΤΠ. 3) Απέχει έτη φωτός από το µόρφωµα που αυτοαποκαλείται ΚΙΝΑΛ, ένα παραµάγαζο του Σηµιτισµού και κατακάθι του παλαιού εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ µε αρχηγό µια...κοκότα της πλατείας Κολωνακίου που ακούει στο όνοµα Φώφη Γεννηµατά, που το µοναδικό της προσόν είναι το... βαρύ επίθετο που σηκώνει στους ώµους της. 4) Δεν έχει καµµία απολύτως σχέση µε το προδοτικό και χαµερπές ΚΚΕ, το οποίο ακόµη και σήµερα, αποτελεί βασικό πυλώνα του «Ψευτορωµαίϊκου» και το οποίο πάντοτε είχε ως σκοπό και αποστολή την καπηλεία του πατριωτισµού των Ελλήνων και τους αγώνες τους για πραγµατική Δηµοκρατία, που να βασίζεται πάνω σε µια πλατιά λαϊκή βάση. Ακόµη και όταν αυτό βρισκόταν υπό κατάσταση διωγµού. Ο λαός βέβαια που το ακολουθούσε, δεν το ήξερε. Το ήξεραν όµως οι κατά καιρούς ηγέτες του. Όλα τα παραπάνω ... «κινηµατάκια», «κοµµατάκια» κλπ δεν είναι παρά οι πυλώνες ενός σάπιου και ετοιµόρροπου πολιτικού συστήµατος που αποκαλείται «Ψευτορωµαίϊκο». Ήταν και είναι ακριβώς οι κολώνες, για να εξακολουθεί στο διηνεκές η ξένη «κηδεµονία». Για να µη µπορούν οι Έλληνες να ξεφύγουν από τον ελεγχόµενο δικοµµατισµό. Για να απορροφούν τις όποιες λαϊκές δυσαρέσκειες. Για να λειτουργούν ως...βαλβίδα ασφαλείας στη χύτρα. Αναλογιστείτε, πόσα µικρά κόµµατα, κοµµατίδια, τάσεις, οµάδες και «παρέες» δεν έχουν δηµιουργηθεί ανά την πολιτική ιστορία της Ελλάδας την τελευταία εξηκονταετία. Ποιά ήταν η πορεία τους και ποιά η κατάληξη τους. Σε χαλεπούς καιρούς αποτελούσαν την δοκό - υποστήριγµα του ενός ή του άλλου µεγάλου κόµµατος και σε ευχερείς την..ενίσχυση τους µε νέα στελέχη. Η πατρίδα, όλα αυτά τα χρόνια της µετεµφυλιακής περιόδου, αποζητούσε µια πατριωτική κίνηση που θα την έβγαζε από τα αδιέξοδα στα οποία οι ξένοι «πάτρωνες» την οδηγούσαν για να την ελέγχουν. Η µεγάλη ευκαιρία που είχε η Ελλάδα µε το τεράστιο εθνικοπατριωτικό κίνηµα του ΕΑΜ, χάθηκε όταν το προδοτικό ΚΚΕ το καπηλεύθηκε και οικειοποιήθηκε τους αγώνες του. Όλοι ξέρουµε ή σχεδόν όλοι ή τουλάχιστον αυτοί που ξέρουν Ιστορία και δεν φορούν κοµµατικές ή άλλες ιδεολογικές ταµπέλες, το τι επακολούθησε µετά την διάλυση του ΕΑΜ και της εµετικής συµφωνίας της Βάρκιζας. Μια ολέθρια περίοδος για τον Ελληνισµό, που ...ονοµάστηκε από κάποιους απίθανους ως...περίοδος ταχείας «ανάπτυξης»(!), ενώ στην ουσία ήταν η περίοδος κατά την οποία η Ελλάδα για πρώτη φορά µετά την Μικρασιατική Καταστροφή, «άδειασε» από Έλληνες, οι οποίοι έφευγαν µαζικά προς Αµερική, Αυστραλία, Γερµανία, Αφρική και όπου αλλού µπορούσαν να βρούν ένα κοµµάτι ψωµί και µια καλύτερη τύχη. Στα φοβερά χρόνια των µνηµονίων, συνέβη ακριβώς το ίδιο σενάριο. Μισό εκατοµµύριο νέων Ελλήνων, επιστηµόνων κυρίως και µισοκατεστραµµένων εµπόρων και βιοτεχνών, που πήραν το δρόµο της ξενιτιάς για να γλυτώσουν από τον βόρβορο των νέων δυναστών και των συνεργατών τους. Για να µην αναφέρω το σήµερα, όπου τα πάντα έχουν διαλυθεί κατ’ επιταγήν των Γερµανών και των συνεργατών τους του «Ψευτορωµαίϊκου», το τι θα επακολουθήσει, εαν δεν αντιδράσουµε ΟΛΟΙ και δεν βγούµε πλέον στις πλατείες και στις ρούγες. Η Ελλάδα ζεί στη κόψη του ξυραφιού και δεν είναι απλά δική µου εκτίµηση αυτή. Είναι εκτίµηση όλων µας. Ξέρετε γιατί εκτιµώ πως αυτός ο «σκληρός καριόλης» της δηµοσιογραφίας, θα πετύχει εκεί που «απέτυχαν» οι άλλοι; Διότι έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΥΣ, ακόµη και σήµερα, ΕΛΛΗΝΕΣ. Και θα το πετύχει. Όπως έγραψα και στον πρόλογο του άρθρου µου, έβαλα τα κλάµµατα (σας το ορκίζοµαι) όταν άκουσα πως επισήµως, το ΕΠΑΜ του Καζάκη εντάχθηκε από τους πρώτους στο κάλεσµα του Τράγκα για Εθνικό Αγώνα. Ο Δηµήτρης Καζάζης, ένας ευπατρίδης οικονοµολόγος µε βαθιά γνώση της Ελληνικής Ιστορίας, «αριστερός» ο ίδιος αλλά βαθύτατα πατριώτης και αγωνιστής - το απέδειξε άλλως τε µε τους αγώνες του ενάντια στο µνηµόνιο τον καιρό των Αγανακτισµένων - έριξε πρώτος τα ιδεολογικά κάγκελα της ντροπής και είπε πρώτος το ΝΑΙ στην συµπόρευση, παρά τις τεράστιες διαφορές του τόσο µε τον ίδιο τον Τράγκα, όσο και µε τον Νίκο Νικολόπουλο του Χριστιανοδηµοκρατικού κόµµατος του. Αυτές ακριβώς οι κινήσεις Τράγκα, έχουν τεράστιο συµβολικό χαρακτήρα, πέραν του πολιτικού. Γιατί αποδεικνύει στη πράξη πως οι όποιες «ταµπέλες» τοποθετήθηκαν στα κεφάλια των Ελλήνων, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά προϊόντα των ξένων προς πλήρη έλεγχο του πληθυσµού της πατρίδας µας. Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η απόλυτη και σκληρή εφαρµογή του δυτικού αγγλοσαξωνισµού ο οποίος παρήγαγε µε τη σειρά του το δόγµα του «Διαίρει και βασίλευε». Μετά από σχεδόν 77 χρόνια, οι Έλληνες ενώνονται ενάντια στον απόλυτο εθνικό κίνδυνο. Και ο Τράγκας, αυτός ο τύπος που δεν «κόλλησε» ούτε όταν πήγε να τον βγάλει απ’ τη µέση το παρακράτος των Σηµιτικών, έχει στα χέρια του την τεράστια ευκαιρία να το πετύχει, µέσα από την «κήρυξη» της Νέας Επανάστασης µε το κίνηµα των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Είναι πραγµατικά ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ το γεγονός, ότι µέσα σε ενάµισι µήνα από την ανεπίσηµη ακόµη ανακοίνωση της ίδρυσης της κίνησης Τράγκα, ανταποκρίθηκαν σχεδόν όλοι οι καραµανλικοί και οι σαµαρικοί από τη ΝΔ (δεν είναι ουδόλως τυχαία η ανάρτηση όλων των τελευταίων άρθρων του Τράγκα στο σαµαρικό Antinews και µάλιστα σε περίοπτη θέση), πρώην οπαδοί και στελέχη του παλαιού παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, πρώην στελέχη και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ που αισθάνθηκαν προδοµένοι από τα...επιτεύγµατα του «θεού» Αλέξη και εν πάσει περιπτώσει, όλοι όσοι είχαν και έχουν ακόµη ελληνική συνείδηση και πατριωτισµό µέσα τους χωρίς να τους εµποδίζουν τα χρώµατα και οι «ιδεολογίες». Είναι επίσης απίστευτη και πραγµατικά πρωτόγνωρη για νεοσύστατη πολιτική κίνηση, η ραγδαία ίδρυση και στελέχωση τοπικών Επιτροπών και γραφείων του νέου κινήµατος σε όλη την Ελλάδα, µε πρωτοστατούσα περιοχή την προδοµένη Μακεδονία και µε στόχο την προσέλευση στους ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και όλων των νέων και µικρών κοµµατιδίων της Μακεδονίας, που ξεπετάχτηκαν λίγο πριν ή λίγο µετά την Συνθήκη των Πρεσπών. Όλο αυτό το σκηνικό που έχει διαµορφωθεί και έχει επιµελώς «αγνοηθεί» από τα συστηµικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια του Τα άρθρα του Γιώργου Τράγκα που φιλοξενούνται πλέον και στο Antinews.gr που στηρίζεται από τον Αντώνη Σαµαρά και τους καραµανλικούς της ΝΔ «Ψευτορωµαίϊκου», σηµαίνει πως οι Έλληνες ξεσηκώνονται. Και προκαλούν ήδη τρόµο τόσο στο Μαξίµου, όσο και στη γερµανική καγκελαρία. Κυριολεκτώ. Συµπεράσµατα Ο Γιώργος Τράγκας, µε τη δύναµη που του προσφέρει η νέα τεχνολογία του διαδικτύου και των οπτικοακουστικών µέσων που διαθέτει, αλλά και τη δυναµική που αντλεί µέσα από τον ενωτικό αγώνα που δίνει, θα έλεγα πως, µε όλη την γνώση των συνεπειών που θα µπορούσαν να έχουν τα λόγια µου, ότι επιτελεί το µέγιστο εθνικό έργο. Την µεγαλύτερη εθνική προσφορά που θα µπορούσε να προσφέρει Έλληνας δηµοσιογράφος. Η Ελλάδα είχε ανέκαθεν την ανάγκη ενός πατριώτη που να βγεί µπροστά και να ενώσει τους πάντες, έναντι ενός εχθρού που δρά «σιωπηλά» και ύπουλα όπως ο καρκίνος και που οδηγεί την πατρίδα στη συρρίκνωση και στον θάνατο. Ίσως εκείνος και οι συνεργάτες του, αποτελέσουν και τη γιατρειά γι’ αυτόν τον καρκίνο. Ένα σηµάδι περίµενε η δόλια πατρίδα µας όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια. Ένα σηµάδι από τον Θεό, που Αυτός ο Ίδιος υποσχέθηκε µέσω των φωνών Του, δηλαδή µέσω των Αγίων Γερόντων για ανάσταση του Ρωµαίϊκου. Δεν ξέρω αν αυτό το σηµάδι είναι ο Γιώργος Τράγκας. Αυτό δεν θα µπορούσα να το πώ, ακόµη κι αν το άκουγα από τον ίδιο τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Μπορώ όµως να πω πως είναι ένας οιωνός ελπίδας. Ένας οιωνός, που όλοι µας πρέπει να τον ακολουθήσουµε. Εξ’ άλλου, δεν έχουµε τίποτε να χάσουµε που δεν το έχουµε χάσει ακόµη. Έτσι κι αλλιώς, οι προσδοκίες µας είναι στραµµένες στον Θεό και την µητέρα Του, την Παναγία Υπέρµαχο Στρατηγό. Αυτοί έχουν αναλάβει «εργολαβικά» την προστασία µας, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτοί και θα αποφασίσουν τι είναι και τι ΔΕΝ είναι καλό. Αυτή την ώρα που µιλάµε, έχουµε ακόµη την εικόνα της Παναγιάς της Παρηγορήτρας να δακρύζει συνεχώς, στην εκκλησία του Αγίου Δηµητρίου στον Βύρωνα. Έχουµε κι από την άλλη, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που ξεκίνησε µε τόλµη και παρρησία ένας άλλος «Παπαφλέσσας», ο Γιώργος Τράγκας. Και τολµώ να τον...παροµοιάσω µε τον τρισµέγιστο αγωνιστή του ‘21, γιατί και οι δύο...µοιάζουν καταπληκτικά στον χαρακτήρα και στα...χούγια! Φλογεροί και οι δύο στα κηρύγµατα για πατρίδα και ελευθερία, φολγεροί οπαδοί και οι δύο της...έννοιας του...εύ ζην (γυναίκες, καλοζωΐα κλπ). Φωτιά οι λόγοι που έβγαιναν από το στόµα του Παπαφλέσσα, φωτιά και οι εκποµπές του Τράγκα. Παρορµητικός µέχρι παρεξηγήσεως ο Παπαφλέσσας, ακριβώς το ίδιο και ο «σκληρός καριόλης» της ελληνικής δηµοσιογραφίας. Ο Παπαφλέσσας δάκρυζε όταν µιλούσε στα πλήθη και µπροστά στους προύχοντες και κοτζαµπάσηδες. Το ίδιο συµβαίνει πολλές φορές και στον Γιώργο Τράγκα, όταν µιλάει για πατρίδα και έθνος. Ακούγεται από το ραδιόφωνο µε το τραύλισµα της φωνής του. Το καταλαβαίνει ο ακροατής και το νοιώθει. Άρα, να πώ ότι βρισκόµαστε σε καλό δρόµο; Το εύχοµαι και το ελπίζω, γιατί δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω. Πιστεύω κι εσείς που µου κάνετε την τιµή να µε διαβάζετε. Το ζήτηµα και µαζί το γεγονός, είναι ότι το «Ψευτορωµαίϊκο» έχει ανθιστεί τον κίνδυνο. Απόδειξη τόσο τα πρόσφατα γεγονότα της...πολιορκίας από «ασφαλίτες» µε κουκούλες της οικίας του Τράγκα για δύο ολόκληρα 24ωρα, όσο και οι...συνεχόµενες «εξώδικες διαµαρτυρίες» και «αγωγές» που ξεκίνησαν µε διαταγή του Μαξίµου, πότε για...εκχυδαϊσµό και διασπορά «ψευδών ειδήσεων» από το ράδιο του Τράγκα, όσο και από το ΕΣΡ «για υγειονοµικά ζητήµατα» και ενέργειες «αποπροσανατολισµού» του κοινού. Όλοι φυσικά αντιλαµβάνονται ότι είναι οι...πρώτες «κανονιές» του ελεεινού συστήµατος για ...εκφοβισµό, ενάντια σε αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Τράγκας. Όσο δεν µπόρεσαν να τον φιµώσουν διώχνοντας τον από τους ρ/σ όπου έκανε πρόγραµµα, όσο δεν µπόρεσαν να του κάµψουν το ηθικό, τώρα µέσω της νέας δυναµικής που του προσφέρει η ίδρυση του Crash Radio και των λοιπών µέσων, προσπαθούν να τον εκφοβίσουν, αυτόν και όλους όσους τον ακολουθούν, στέλνοντας µηνύµατα µε...κανονιές εκ του µακρόθεν, οι οποίες δεν θα αργήσουν να γίνουν εκ του σύνεγγυς. Μέχρι στιγµής, το µόνο που καταφέρνουν είναι να...ανοίγουν τις κουρτίνες της σκηνής και να αποκαλύπτονται. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον για το ποιά θα είναι η συνέχεια. Άπαξ όµως και ανάψει το φυτίλι της λαϊκής εξέγερσης, το φυτίλι αυτό δεν πρόκειται να σβήσει σε καµµιά περίπτωση. Αυτό να το βάλουν καλά στο µυαλό τους οι εθνοµηδενιστές ελληνόφωνοι του «Ψευτορωµαίϊκου». Το άφησα τελευταίο επίτηδες, αυτό που ήθελα να γράψω εξ αρχής. Αύριο, η πατρίδα µας γιορτάζει, εν µέσω φοβέρας και «σκλαβιάς», τα 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγενεσία. Εγώ προσωπικά ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΩ ΤΙΠΟΤΕ. Εν καιρώ απόλυτου σκοταδιού και µαυρίλας, δεν µπορώ να γιορτάσω µια εορτή, που σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι µέρα εθνικού πανηγυριού, µε εκδηλώσεις και φωταγωγίες. Ούτε µπορώ να δεχθώ αυτή την σαπίλα γύρω µου, να γίνοµαι ωτακουστής ανούσιων λογιδρίων και ντροπιαστικών µεταλλαγµένων εικόνων του παρελθόντος. Ούτε να δεχτώ την απόλυτη πρόκληση της αλλοίωσης του πίνακα του Βρυζάκη µε τη σηµαία των...ΛΟΑΤΚΙ αντί αυτής της Επανάστασης µε τον Σταυρό µπροστά στα εικονίσµατα µέσα στην εκκλησιά της Αγίας Λαύρας. Απλά τιµώ µε τον τρόπο µου, την προσευχή µου και τα δάκρυα στα µάτια, όλους εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους για ένα όνειρο που όµως ακόµη δεν έγινε πραγµατικότητα. Δηλαδή την ανάσταση του Ρωµαίϊκου. Έχουµε ακόµη δρόµο να διαβούµε. Και η ώρα της αληθινής Παλιγενεσίας, δεν θα αργήσει. Έχουµε ήδη µπεί στην τελική ευθεία. Θα γιορτάσω ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, στην ελεύθερη πλέον Πόλη, όταν και ο ελληνικός στρατός θα παρελάσει µπροστά από τα Θεοδωσιανά τείχη και µπροστά από την αθάνατη Πύλη του Αγίου Ρωµανού. Εθνική γιορτή υπό τη βαριά σκιά του εθνοκτόνου «Ψευτορωµαίϊκου», δεν µπορώ να αντέξω. Θα περιµένω λοιπόν να µε αξιώσει ο Θεός να κάνω το δικό µου τάµα. Ως τότε, απλά προσεύχοµαι και ελπίζω.

Πύρινος Λόγιος [email protected]