Ο ιστορικός Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών (έτος ιδρύσεως 1928) έκανε δύο σημαντικές παρεμβάσεις: Η πρώτη αφορούσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2024) και η δεύτερη αφορούσε την Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης (Τετάρτη, 9 Οκτωβρίου 2024). Οι παρεμβάσεις ήταν έγγραφες και αναλυτικές (διανεμήθηκαν σε όλες τις αντιπροσωπείες των κρατών-μελών του ΟΑΣΕ) καθώς και πολύ σύντομες, προφορικές, ενώπιον της Ολομέλειας τις αντίστοιχες ημερομηνίες.
Αυτές ακριβώς τις σύντομες προφορικές παρεμβάσεις (2,5 περίπου λεπτών η κάθε μία) μπορείτε να παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί:
Στην πρώτη προφορική παρέμβαση για το Οικουμενικό Πατριαρχείο τονίζεται ότι μέχρι σήμερα, η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει άρει σοβαρούς περιορισμούς στην ελευθερία της θρησκείας, συμπεριλαμβανομένων κρατικών πολιτικών και ασφυκτικών κανονισμών που αρνούνται νομική προσωπικότητα / νομικό καθεστώς στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για το δικαίωμά του να κατέχει, να διατηρεί και να διαχειρίζεται περιουσία, να εκπαιδεύει κληρικούς και να παρέχει θρησκευτική εκπαίδευση.
Οι ευχές του Πατριάρχη Κύριλλου στον Πούτιν για τα γενέθλια του: "Είστε ο εγγυητής των δικαιωμάτων και ελευθεριών του Ρωσικού λαού"
Λόγω των συστηματικών και συνεχιζόμενων παραβιάσεων της θρησκευτικής ελευθερίας, καλούνται όλες οι χώρες-μέλη του ΟΑΣΕ / ODHIR να προτρέψουν την τουρκική κυβέρνηση να προσαρμόσει τους νόμους και τις πρακτικές της σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα για την ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων. Συγκεκριμένα:
● Να παρασχεθεί πλήρης νομική προσωπικότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ώστε να απολαμβάνει, μεταξύ άλλων, δικαιώματα ιδιοκτησίας και να ασκεί δικαιώματα διοίκησης και διαχείρισης της περιουσίας του.
● Να επαναλειτουργήσει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης για τη σωτηρία της κοινότητας, αλλά και του ίδιου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
● Να τερματιστούν οι απαιτήσεις για την τουρκική υπηκοότητα που αφορούν τον Οικουμενικό Πατριάρχη και την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, και να τους επιτραπεί να επιλέγουν και να διορίζουν την ηγεσία και τα μέλη τους σύμφωνα με τις εσωτερικές τους κατευθυντήριες γραμμές και πεποιθήσεις.
Όσον αφορά την δεύτερη δήλωση που αφορά την Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης τονίστηκαν, στην ολομέλεια του ΟΑΣΕ, πολύ κρίσιμα σημεία, τα οποία εν όψει της συστηματικής και επαναλαμβανόμενης προπαγάνδας της Τουρκίας περί δήθεν «καταπίεσης» της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελληνική Θράκη, αποκτούν τεράστια πολιτική σημασία:
Έτσι, στην δεύτερη προφορική παρέμβαση αναφέρεται ότι οι μη μουσουλμανικές μειονότητες στην Τουρκία έχουν υποστεί πολλές αδικίες ως αποτέλεσμα διακρίσεων και καταπιεστικών κρατικών πολιτικών. Στην συνέχεια τονίζεται χαρακτηριστικά:
Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να περιγράψουμε όλες τις κρατικές πρακτικές που οδήγησαν στην εξόντωση της Ελληνικής Μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, οπότε θα αναφέρουμε μόνο μερικές:
Το 1941, όλοι οι Χριστιανοί ηλικίας 18 έως 45 ετών σύρθηκαν στον στρατό και διασκορπίστηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας για να κατασκευάσουν δρόμους και στρατιωτικά κτίρια υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες. Λόγω των αφόρητων δυσχερειών, χιλιάδες από αυτούς πέθαναν.
Το 1942, η Τουρκική Κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ τον Νόμο 4305, γνωστό ως «Φόρο Βαρλίκ», χρησιμοποιώντας ως κριτήριο τη θρησκεία και την εθνικότητα, επιβάλλοντας έναν δυσβάσταχτο φόρο περιουσίας, ο οποίος στόχευσε στην οικονομική εξαφάνιση των μειονοτήτων στην Τουρκία.
Το 1955, η Τουρκική Κυβέρνηση, με ψυχραιμία και τέλεια προετοιμασία, εξαπέλυσε ένα οργανωμένο, δολοφονικό πογκρόμ κατά της Ελληνικής Μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, καταστρέφοντας και λεηλατώντας χιλιάδες σπίτια, σχολικά κτίρια, καταστήματα καθώς και πολλούς ιερούς ναούς και άλλα ιερά και όσια.
Το 1964, οι μαζικές απελάσεις συνολικά 40.000 Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη και η εφαρμογή ενός απάνθρωπου σχεδίου για την ερήμωση των νησιών Ίμβρου και Τενέδου από Έλληνες κατοίκους.
Όλες αυτές οι πολιτικές έχουν οδηγήσει στη δραματική μείωση του ελληνικού πληθυσμού της Τουρκίας, από πάνω από 100.000 τη δεκαετία του 1950 σε λιγότερους από 2.000 σήμερα.
Σε αντίθεση, η ακμάζουσα μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη αριθμεί περίπου 120.000 μέλη σήμερα, ενώ οι δύο μειονότητες ήταν ίσες σε αριθμό τη στιγμή που υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους.
Ο Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών, ως οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών, καλεί την Τουρκία να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις θεμελιώδεις ελευθερίες και το κράτος δικαίου, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας των πολιτών που ανήκουν σε μειονότητες·
Η πλήρης δήλωση και οι συστάσεις του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών για την Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης υπάρχουν στην σελίδα και θα αναρτηθούν και στην ιστοσελίδα , μαζί με την αντίστοιχη απόδοση τους στα Ελληνικά.
