Η δημοσιογράφος Ρουθ Μπάιερυ αποφάσισε να ερευνήσει μόνη της τις φήμες που κυκλοφορούσαν εντόνως στο Hollywood σχετικά με το φάντασμα του Ροδόλφο Βαλεντίνο, του γοητευτικότατου ηθοποιού, που είχε σκλαβώσει με τη σπάνια ομορφιά του το παγκόσμιο γυναικείο κοινό.

Έτσι, η Ρουθ ανέβηκε τον απότομο λόφο του Beverly Hills, πάνω στον οποίο δέσποζε, σαν πραγματική φωλιά γερακιού, η επιβλητική και γραφική έπαυλή του, το περίφημο Falcon Lair, που έμελλε να είναι η τελευταία κατοικία του, αφού πέθανε αιφνιδιαστικά από οξεία περιτονίτιδα στα 31 του χρόνια.

Η δημοσιογράφος είχε αποφασίσει να περάσει μια νύχτα στο δωμάτιο του πρόωρα χαμένου ηθοποιού, που σημείωνε καταπληκτικές επιτυχίες στη δεκαετία του 1920, στη χαραυγή του αμερικανικού κινηματογράφου. Είχε την κρυφή ελπίδα ότι θα μπορούσε να επικοινωνήσει με το πνεύμα του, αν όντως ίσχυε η φήμη ότι το σπίτι εκείνο ήταν στοιχειωμένο από την παρουσία του.

Οι επιστάτες την υποδέχτηκαν και την οδήγησαν μέσα στην πανέμορφη κατοικία από την κεντρική πύλη της εισόδου.

Το κλειδί έτριξε στην κλειδαριά, που είχε αρχίσει να σκουριάζει, μιας και άνοιγε σπάνια τα δύο τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που είχε πεθάνει ο Βαλεντίνο. Τα δυο μεγάλα σκυλιά του γάβγιζαν άγρια. Πάνω από την κόκκινη στέγη υψώνονταν τα μαραμένα φύλλα των τεσσάρων φοινίκων. Από μια πλευρική σκάλα, η Ρουθ διέσχισε μια μικρή αυλή και ανέβηκε στα υπνοδωμάτια.

Η Αγγλίδα επιστάτρια άνοιξε μια γυάλινη πόρτα και οδήγησε τη Ρουθ στον κοιτώνα του αποθανόντος οικοδεσπότη. Στο πάτωμα κείτονταν μερικά ξερά χόρτα από την αυλή. «Μα, εγώ είχα σκουπίσει εχθές και κανείς δε μπήκε εδώ μέσα από τότε», ψέλλισε ταραγμένα και σχεδόν ασθενικά η επιστάτρια.

Οι δύο γυναίκες ακολούθησαν διστακτικά τα ίχνη από τα ξερά χόρτα σκορπισμένα κατά μήκος του διαδρόμου, που φαινόταν πως είχαν φτιάξει ένα μονοπάτι από την κάτω αυλή, από όπου είχε πρωτοανεβεί η Ρουθ, μέχρι το υπνοδωμάτιο του Ροδόλφο Βαλεντίνο.

Η δημοσιογράφος και η επιστάτρια αναστατώθηκαν και κυρίως, τις διαπέρασε ένα αίσθημα φρίκης. Προσπαθούσαν να βρουν μια λογική ερμηνεία για το φαινόμενο, ρίχνοντας το φταίξιμο σε γάτες ή σε ποντίκια. Μα, δεν κατόρθωσαν να εξηγήσουν γιατί τα ίχνη σταματούσαν τόσο απότομα, σαν το πλάσμα που τα δημιούργησε να χάθηκε στον αέρα.

Οι σκύλοι αλυχτούσαν στην αυλή, ούρλιαζαν και τέντωναν με σφοδρότητα τους λαιμούς τους, σε ένα άλμα αγριεμένο που κατέληγε στο κενό. Οι δυο γυναίκες έλεγξαν κάθε σπιθαμή του σπιτιού, κάθε γωνιά του, με οξυμένες τις αισθήσεις τους.

Έπειτα, μπήκαν στο δωμάτιο με την καταπληκτικότερη θέα στην κοιλάδα, όπου εκεί ο Βαλεντίνο συνήθιζε να ξεκουράζεται και να απολαμβάνει τη θέα από τα μεγάλα, γαλλικά παράθυρα. Στάθηκαν κι εκείνες στο παράθυρο, ώσπου ένιωσαν ταυτόχρονα ένα ρίγος να τις διαπερνά, σαν κάποιος να στεκόταν πλάι τους, πολύ κοντά τους.

Βγήκαν έξω με γοργό βηματισμό, κρατώντας τις ανάσες τους, ώσπου η Ρουθ ρώτησε την επιστάτρια αν τα πολυαγαπημένα σκυλιά του Ροδόλφο έδειχναν ποτέ σημάδια ότι αντιλαμβάνονταν κάτι έκτακτο.

Η επιστάτρια, κάπως διστακτικά, παραδέχθηκε πως είχε συμβεί μια φορά, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα. Γύρω στα μεσάνυχτα άκουσε τα σκυλιά να ουρλιάζουν ασταμάτητα κι ενώ πετάχτηκε από το κρεβάτι της για να δει τι συνέβαινε, τα βρήκε στο γκαράζ να γαυγίζουν λυσσαλέα, με το βλέμμα τους καρφωμένο στο ταβάνι, ανήμπορη να τα ησυχάσει. Μετά από αρκετή ώρα, τα σκυλιά κατέβασαν το κεφάλι και αποχώρησαν κλαψουρίζοντας από τον χώρο.

Την επόμενη ημέρα ήταν η θλιβερή επέτειος του θανάτου του Βαλεντίνο και η Ρουθ είχε αποφασίσει να κοιμηθεί στο δωμάτιό του, που θεωρούνταν ίσως το πιο στοιχειωμένο μέρος του σπιτιού, αφού ανεξήγητες καταστάσεις λάμβαναν χώρα εκεί.

Παρόλο που το δωμάτιο το είχαν αφήσει πλέον αδειανό από έπιπλα, η Ρουθ δεν ένιωθε κανένα αίσθημα κενότητας κατά τη διαμονή της σ’ αυτό για μια ολόκληρη νύχτα.

Αν και ο ψυχρός, νυχτερινός αέρας των ορεινών περιοχών της Καλιφόρνια θα έπρεπε να δροσίζει το δωμάτιο, καθώς το παράθυρο ήταν ανοιχτό, η Ρουθ παρατήρησε ότι μέσα σε κείνον τον χώρο έκανε ζέστη, πολλή ζέστη, σαν να φυσούσε ένας αυτόνομος, θερμός αέρας στο εσωτερικό του.

Γύρω στα μεσάνυχτα, η δημοσιογράφος ξύπνησε χωρίς προφανή αιτία. Κανένας κρότος δεν ακουγόταν. Αλλά είχε το συναίσθημα ότι κάποιος είχε μπει στο δωμάτιο, που βρισκόταν ακριβώς πάνω από τον κοιτώνα, εκεί που βρισκόταν η βιβλιοθήκη του Ροδόλφο Βαλεντίνο. Μέσα σε όραμα, είδε κάποια φιγούρα να κάθεται σε μια πολυθρόνα ανάμεσα σε πλήθος βιβλίων.

Όταν ξημέρωσε, η Ρουθ κάθισε σε μια καρέκλα που είχε φέρει η ίδια μαζί της. Σήκωσε τα μάτια της και υπέθεσε ότι ονειρευόταν. Από την ανοιχτή πόρτα, στη σκάλα, φαινόταν μια σκιά. Σηκώθηκε και πλησίασε, σαν υπνωτισμένη. Η σκιά εξαφανίστηκε. Γύρισε και κάθισε στην καρέκλα της τρομοκρατημένη και τότε, γυρίζοντας να δει από περιέργεια πίσω της, η σκιά ξαναφάνηκε στην αρχική της θέση.

Οι παλμοί της καρδιάς της την ξεκούφαιναν, καθώς είδε τη σκιά να κινείται ανεπαίσθητα, ελαφρά, με χορευτική γοητεία και να χάνεται ανηφορίζοντας, χωρίς όμως να αγγίζει διόλου τα σκαλιά.

Τινάχθηκε απότομα, άρπαξε το πανωφόρι της και ξεχύθηκε στην αυλή, όπου τα σκυλιά μούγκριζαν, καθώς περνούσε από δίπλα τους, χωρίς, βέβαια, να την πειράξουν.

Η επιστάτρια, έτσι όπως την είδε ασθμαίνουσα και ξέπνοη, τη ρώτησε τι της είχε συμβεί. Η Ρουθ, που δεν ήξερε τι να της απαντήσει και πώς να εξηγήσει αυτό που είδε ή που νόμισε ότι είδε, κούνησε το κεφάλι της αρνητικά και βιάστηκε να εγκαταλείψει το Falcon Lair, που είχε πια για τα καλά αποκτήσει τη φήμη ενός από τα πιο στοιχειωμένα σπίτια της Αμερικής.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 17/10/1928…