Κατά την ελπιδοφόρα δεκαετία του 1960, οι επιστήμονες της εποχής εκείνης προέβλεπαν μια νέα περίοδο θριάμβων και ευημερίας στην ιστορία της ανθρωπότητας με την κατάκτηση του Διαστήματος, που είχε δημιουργήσει νέες προσδοκίες στους λαούς της Γης.
Κι όμως, δεν ήταν τελικά τόσο αισιόδοξοι για το μέλλον του πλανήτη μας. Υπήρχαν και ορισμένοι που ενθυμούνταν και αναδιφούσαν σε λησμονημένες, αλλά ανατριχιαστικές προφητείες, που προανάγγελλαν ότι το τέλος του πλανήτη μας θα συνέβαινε ανάμεσα στο 1997 και στο 2021
λεύκαζαν τον αποκρυφισμό, δεν μπορούσαν να αρνηθούν μια αμυδρή ανησυχία κι ένα ανεπαίσθητο ρίγος φόβου.
Μεταξύ των πλέον απαισιόδοξων προφητών συγκαταλεγόταν και η Jeanne le Royer της Chapelle Rainsouin, η οποία, από την ηλικία των 14 ετών ακόμη, έδωσε αποδείξεις των εξαιρετικών μαντικών χαρισμάτων της και δίχως να γνωρίζει γραφή ή ανάγνωση, ενέπνεε το δέος και τον θαυμασμό των σοφών ιερωμένων που την περιστοίχιζαν.
Στο κοινόβιο των Φραγκισκανών της Φουζέρ, όπου εργαζόταν ως υπηρέτρια, προείπε το 1775 την πτώση της μοναρχίας στη Γαλλία και το τραγικό τέλος του Λουδοβίκου του 16ου στη γκιλοτίνα. Η πιο τρομακτική προφητεία της, εν τούτοις, δεν ήταν ούτε η Γαλλική Επανάσταση ούτε ο θάνατος του Αυτοκράτορα, αλλά το τέλος του κόσμου, του οποίου προέβλεψε και τη χρονολογία.
Ήταν Ιούλιος του 1790, όταν η Ηγουμένη του κοινοβίου και ο πνευματικός πατέρας της Jeanne le Royer, ο Αβάς Ζενέ, μπήκαν στο κελί της, για να παρακολουθήσουν έναν ακόμη εκστασιασμό της, κατά τη διάρκεια του οποίου πραγματοποιούσε τις προφητείες της.
Την ημέρα εκείνη, η νεαρή κοπέλα, με παράξενη φωνή, ανήγγειλε ότι “η φωτιά που θα εκτοξευθεί στον ουρανό και θα εξεμέσει τα σπλάγχνα της Γης (οι πυρηνικοί πύραυλοι άραγε;), θα συνενωθούν και θα καταστρέψουν την πλάση”.
Η προφητεία αυτή γέμισε με τρόμο το μικρό ακροατήριο της Jeanne le Royer, που συνέχισε ακάθεκτη λέγοντας πως οι θάλασσες θα πλημμυρίσουν τις στεριές, οι λαοί θα τρομοκρατηθούν και θα αλληλοσκοτωθούν, επιταχύνοντας το τέλος του κόσμου.
Όπως έγραψε αργότερα ο Αβάς Ζενέ, η Jeanne le Royer έμεινε αμίλητη και ασάλευτη για μια περίπου ώρα, κοιτάζοντας μέσα από το μικρό παράθυρο του κελιού της, τελείως απορροφημένη, σαν να παρατηρούσε να εκτυλίσσεται ενώπιόν της κάτι το αδιανόητα φοβερό και αποκρουστικό.
Στο τέλος, πρόσθεσε:
“Αυτό είναι εκείνο που ο Κύριος για τρίτη φορά με άφησε να δω μέσα στο ατέρμονο φως της Σοφίας Του. Ο Κύριος μου γνωστοποίησε πως η ώρα της Κρίσης θα αρχίσει το ξέσπασμά της κατά τα τέλη του 20ου αιώνα και θα έχει ολοκληρωθεί πριν περάσουν οι δύο πρώτες δεκαετίες του 2000”.
Αλλά δεν ήταν μονάχα η Jeanne le Royer, που προέβλεψε το τέλος του κόσμου. Πριν από αυτήν, οι Ιουδαίοι προφήτες, τα ιερογλυφικά της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας, αλλά και ο περίφημος Νοστράδαμος έκαναν τις ίδιες ακριβώς προφητείες.
Οι επιγραφές, άλλωστε, της Μεγάλης Πυραμίδας ήταν σαφείς. Προμήνυαν την καταστροφή του κόσμου για το έτος 2001, όπως και το ότι το 1958 επρόκειτο να είναι κρίσιμο έτος για τη Γαλλία.
Είναι περίεργο ότι όλοι οι μεγάλοι προφήτες συμφωνούσαν στη χρονολογία της καταστροφής των πάντων. Στην Αποκάλυψη, όπου περιγραφόταν λεπτομερώς το τέλος της Γης, ο Άγιος Ιωάννης μιλούσε για μηχανήματα που τα αποκαλούσε “ακρίδες” και που ανταποκρίνονταν πλήρως στα σύγχρονα αεροπλάνα.
Οι “ακρίδες” αυτές θα έχουν “κορώνες” στα κεφάλια τους (οι έλικες άραγε;) και μαλλιά μακριά, όπως των γυναικών (οι μακριές εξατμίσεις των αεριωθούμενων;), θώρακα σκληρό, όπως το σίδερο και ο θόρυβος των φτερών τους θα είναι μεγαλύτερος από τον θόρυβο των αρμάτων με πολλά άλογα, όταν ορμούν στη μάχη.
Επίσης, θα έχουν την ουρά του σκορπιού και αγκάθια (πυροβόλα;) και στην ουρά τους θα κρύβουν τη δύναμη του Κακού. Και οι ερμηνευτές της Αποκάλυψης διέβλεπαν πως το τέλος του κόσμου θα συντελεστεί περί το έτος 2000.
Είναι αλήθεια ότι και πολλοί επιστήμονες προέβλεπαν από τη δική τους σκοπιά μια τεράστια έκρηξη στο εσωτερικό της Γης, που θα διαλύσει τον πλανήτη, αλλά τοποθετούσαν το τέλος του κόσμου μετά από πολλά εκατομμύρια έτη.
Ίσως η μόνη καθησυχαστική σκέψη να είναι ότι οι προφητείες ήδη είχαν προβλέψει τη συντέλεια των πάντων πολλές φορές, δίχως ποτέ τους να επαληθευτούν.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 15/06/1958…
