Η πρόταση των Ισπανών της Navantia για τις φρεγάτες F-110 όπως επικαιροποιήθηκε τις τελευταίες ώρες όπως και ακόμη τρεις, των Άγγλων της Babcock για τις Arrowhead140,των Γερμανών της Thyssen με τις Α300 και των Ιταλών της Ficantieri για τις Fremm φέρνουν στο προσκήνιο το ενδεχόμενο το Πολεμικό Ναυτικό να κάνει την υπέρβαση.

Να προχωρήσει δηλαδή στη απόκτηση Μονάδας επιφανείας κρούσης με εκτόπισμα ακόμα και άνω των 5000 τόνων.

Σύμφωνα με τον Κώστα Σαρικά και το , τα τελευταία χρόνια στο οπλοστάσιό του ο Στόλος διαθέτει ως μεγάλες Μονάδες επιφανείας τις Γερμανικές φρεγάτες «ΜΕΚΟ» και τις Ολλανδικές «S» με εκτόπισμα που δεν ξεπερνά τους 3500 τόνους και για τις δύο κλάσεις πλοίων.

Όλες οι προτάσεις για τις νέες φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού αφορούν πλοία με εκτόπισμα που ξεκινά από 3800 τόνους-οι Γερμανικές A200-και φτάνουν έως και τους 6700 τόνους της Fremm.

Με κύριο χώρο επιχειρησιακής δράσης το Αιγαίο οι φρεγάτες των 3500 τόνων, τόσο οι «S» όσο και οι «MEKO» κάλυπταν απόλυτα τις τελευταίες δεκαετίες τις ανάγκες του Στόλου και τον σχεδιασμό για αντιμετώπιση κάθε απειλής.

Το γεγονός όμως ότι πλέον το Πολεμικό Ναυτικό καλείται να υπερασπιστεί Εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και στην ανοιχτή θάλασσα της νοτιοανατολικής Μεσογείου τόσο νότια της Κρήτης όσο και ανατολικά και νότια της Ρόδου έως και το Καστελόριζο αλλάζει τα δεδομένα. Όπως και οι νέες απειλές από αέρος και θαλάσσης όχι μόνο στην επιφάνεια αλλά και από τον βυθό με την απόκτηση από την Τουρκία των έξι Γερμανικών υποβρυχίων «214».

Έτσι θεωρείται δεδομένο ότι τα νέα πλοία του Στόλου επιβάλλεται να έχουν μεγαλύτερο εκτόπισμα τόσο για να «χωρέσουν» όσο δυνατό περισσότερα και ισχυρότερα οπλικά συστήματα, φόρτο οπλισμού αλλά και αισθητήρες όπως και για να αυξήσουν την επιβιωσιμότητά τους σε επιθέσεις.

Επιπλέον όπως αποδείχθηκε από την κρίση του περασμένου καλοκαιριού τα πλοία είναι πιθανό να κληθούν για να παραμείνουν στη θάλασσα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά συνέπεια τα μεγαλύτερα εκτοπίσματα με αυτό το δεδομένο θα έχουν πλεονέκτημα.

Όμως τα μεγάλα πλοία σημαίνουν σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις και μεγαλύτερο κόστος απόκτησης αλλά και συντήρησης.

Μεγαλύτερες ανάγκες σε προσωπικό αλλά και εγκαταστάσεις στους ναυστάθμους όπου θα φιλοξενούνται όταν δεν θα βρίσκονται εν πλω. Άλλωστε σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά για τις προτάσεις των εταιρειών προς το Πολεμικό Ναυτικό η τιμή των μεγάλων πλοίων ξεπερνά σε όλες τος περιπτώσεις το μισό δις ευρώ για κάθε Μονάδα. Χαρακτηριστικά η Ισπανική F-110 η οποία ουσιαστικά θεωρείται ως ένα μικρό αντιτορπιλικό κυμαίνεται στα 800 εκ ευρώ για κάθε Μονάδα με αντίστοιχα υψηλή τιμή να έχουν τόσο οι Γερμανικές Α300.

Ακριβή πρόταση θεωρείται και η Γαλλική με τις Belhara των 4500 τόνων να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο ενώ την πιο ανταγωνιστική τιμή στα μεγάλα εκτοπίσματα έχουν οι Αγγλικές Arrowhed περίπου στα 600 εκ ευρώ για πλοίο 5700 τόνων και στα μικρότερα οι Ολλανδικές SIGMA των 4400 τόνων κοντά στο μισό δις.

Στα 600 εκ υπολογίζεται σύμφωνα με πληροφορίες η τιμή των Αμερικανικών MMSC των 4300 τόνων. Αυτές πάντως οι τιμές πάντως δεν είναι και οι τελικές με όλες τις εταιρείες να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συμπίεσης αλλά και χρηματοδότησης.

Ο χρόνος παράδοσης αλλά και το γεγονός ποια από τα πλοία τα οποία προτείνονται κατασκευάζονται ήδη αποτελούν δύο ακόμη καθοριστικές παραμέτρους στην τελική αξιολόγηση του Πολεμικού Ναυτικού η οποία ολοκληρώνεται τις επόμενες ημέρες.