Οι ερευνητές του Κολεγίου Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια Αντζελίνα Σούτιν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεροντολογίας «Journal of Gerontology», ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 12.000 ανθρώπους άνω των 50 ετών, εκ των οποίων οι 1.104 διαγνώστηκαν με άνοια σε βάθος δεκαετίας.
Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν μέσω ερωτηματολογίων και ψυχολογικών τεστ σχετικά με το βαθμό μοναξιάς και κοινωνικής απομόνωσής τους. Επιβεβαιώθηκε, όπως και σε προηγούμενες μελέτες, ότι όσο πιο απομονωμένος νιώθει κανείς, τόσο περισσότερο κινδυνεύει με άνοια και αυτό άσχετα με το φύλο του, τη φυλή του, το μορφωτικό επίπεδό του ή το γενετικό υπόβαθρό του.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η αντικειμενική κατάσταση ενός ανθρώπου μπορεί να διαφέρει πολύ από την υποκειμενική, καθώς κάποιος είναι δυνατό να έχει αρκετές κοινωνικές επαφές με φίλους και συγγενείς, παρόλα αυτά να νιώθει μόνος – και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο για άνοια έως 40%.
Οι ερευνητές όρισαν τη μοναξιά ως «την υποκειμενική εμπειρία της κοινωνικής απομόνωσης», κάτι διαφορετικό από την πραγματική κοινωνική απομόνωση. Όπως είπε η δρ Σούτιν «είναι το αίσθημα ότι δεν ανήκεις ή δεν ταιριάζεις με τους ανθρώπους γύρω σου, ακόμη κι αν έχεις πολλές κοινωνικές επαφές. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μόνοι τους, χωρίς πολλές επαφές με ανθρώπους, παρόλα αυτά, αν και αντικειμενικά είναι κοινωνικά απομονωμένοι, υποκειμενικά δεν νιώθουν μόνοι».
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, η μοναξιά μπορεί να επιτείνει τη χρόνια φλεγμονή στον οργανισμό και να έχει άλλες αρνητικές επιπτώσεις για την υγεία. Οι άνθρωποι που νιώθουν μόνοι, είναι πιθανότερο να εμφανίζουν διάφορους παράγοντες κινδύνου για άνοια, όπως διαβήτη, υπέρταση και κατάθλιψη, καθώς επίσης να καπνίζουν και να μην είναι σωματικά δραστήριοι.
