Η Ελλάδα, μια χώρα με πλούσια ιστορία και πολιτισμό, βυθίζεται σε έναν σκοτεινό εφιάλτη: κατέχει την τρίτη θέση παγκοσμίως μεταξύ των κρατών που χάνουν τον πληθυσμό τους με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, πίσω μόνο από την εμπόλεμη Ουκρανία και το μικροσκοπικό Τουβαλού, που απειλείται με εξαφάνιση από την κλιματική κρίση. Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα, που αποκαλύπτεται από έρευνα της γερμανικής πλατφόρμας Statista, προμηνύει μια δημογραφική καταστροφή που απειλεί να διαλύσει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί απαθής.
Απόφαση-σοκ της κυβέρνησης με Προεδρικό Διάταγμα! Απαγορεύουν τη δόμηση στα χωριά
Η Ουκρανία αιμορραγεί από τις πληγές του πολέμου και τη μαζική φυγή των πολιτών της, ενώ το απομονωμένο Τουβαλού, με μόλις 10.000 κατοίκους, βλέπει το μέλλον του να καταπίνεται από την ανελέητη άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν αντιμετωπίζει ούτε πόλεμο ούτε φυσική καταστροφή – η δική της κρίση είναι μια σιωπηλή, ύπουλη πληγή, που τροφοδοτείται από την οικονομική απόγνωση, τη μετανάστευση και την κατάρρευση της ελπίδας για οικογένεια. Από τα 10 εκατομμύρια κατοίκων σήμερα, η χώρα κινδυνεύει να χάσει ένα εκατομμύριο μέχρι το 2050, σύμφωνα με τις δυσοίωνες προβλέψεις της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας. Αυτή η πληθυσμιακή αιμορραγία απειλεί να παραλύσει τα κρατικά έσοδα, να αποδεκατίσει την αγορά εργασίας και να καταστήσει τις δημόσιες υπηρεσίες ανίκανες να λειτουργήσουν.
Η Ευρώπη, η «Γηραιά Ήπειρος», βυθίζεται συνολικά σε μια δημογραφική δυστοπία, με τον πληθυσμό της να συρρικνώνεται κατά 0,2% το 2023 σε σχέση με το 2022, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Έξι από τις δέκα χώρες με τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή συρρίκνωση παγκοσμίως βρίσκονται εδώ: Ελλάδα, Άγιος Μαρίνος, Λευκορωσία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Αλβανία και Κόσοβο. Η γήρανση του πληθυσμού και η πτώση των γεννήσεων αποτελούν κοινές πληγές, αλλά στα Βαλκάνια η μετανάστευση λειτουργεί ως ανοιχτή πληγή που απομυζά τη ζωντάνια των εθνών. Στην Ελλάδα, η πτώση των γεννήσεων κατά 30% μεταξύ 2011 και 2021 αποτελεί έναν σιωπηλό συναγερμό, που ηχεί χωρίς να ακούγεται.
Η ελληνική τραγωδία φέρει τη σφραγίδα της οικονομικής κρίσης της δεκαετίας του 2010. Τα σκληρά μέτρα λιτότητας, η ανεργία και η αβεβαιότητα έπνιξαν την επιθυμία των νέων να δημιουργήσουν οικογένειες, ενώ ώθησαν εκατοντάδες χιλιάδες σε μια σύγχρονη εξορία, αναζητώντας εργασία και αξιοπρέπεια στο εξωτερικό. Οι νέοι, το πιο πολύτιμο κεφάλαιο της χώρας, εγκαταλείπουν τη γη τους, αφήνοντας πίσω μια κοινωνία που γερνά και μαραζώνει. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη: η Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο και η Αλβανία, σημαδεμένες από τους πολέμους της δεκαετίας του 1990 και την κατάρρευση του κομμουνισμού, βλέπουν τις διασπορές τους να διογκώνονται, καθώς οι πολίτες τους φεύγουν μαζικά, κυνηγημένοι από την έλλειψη προοπτικής.
Η στέγαση θα γίνει εφιάλτης! Η επιδότηση ενοικίου θα βάλει σε τσακωμό ενοικιαστές και ιδιοκτήτες
Αυτή η δημογραφική ερήμωση δεν είναι απλώς ένα στατιστικό φαινόμενο – είναι μια υπαρξιακή απειλή. Η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε μια χώρα-φάντασμα, με άδειες πόλεις, κλειστά σχολεία και νοσοκομεία που αδυνατούν να λειτουργήσουν. Η απώλεια ενός εκατομμυρίου κατοίκων σε λιγότερο από τρεις δεκαετίες δεν είναι μόνο αριθμός – είναι η κατάρρευση ενός έθνους που αδυνατεί να ανανεώσει τον εαυτό του. Αν η τάση αυτή δεν αναστραφεί, η Ελλάδα, όπως και άλλα βαλκανικά κράτη, θα μπορούσε να γίνει ένας ζωντανός τάφος, όπου η ιστορία θα σβήνει αργά μέσα στη σιωπή.
Η διεθνής κοινότητα, ενώ παρακολουθεί την ευρωπαϊκή συρρίκνωση, δεν φαίνεται να συνειδητοποιεί τη σοβαρότητα της κρίσης. Χωρίς άμεσες πολιτικές για την ενίσχυση της οικογένειας, την αναζωογόνηση της οικονομίας και την ανακοπή της μετανάστευσης, η Ελλάδα και η ευρύτερη περιοχή οδεύουν προς ένα μέλλον όπου οι κοινωνίες τους θα είναι σκιές του παρελθόντος. Ο χρόνος τελειώνει, και η σιωπή της αδράνειας απειλεί να γίνει ο επιτάφιος μιας ολόκληρης ηπείρου.
