Υπάρχουν πολλοί μύθοι, δοξασίες, αντιλογίες και ερωτηματικά γύρω από το πώς η γαλοπούλα κατάφερε να πρωταγωνιστεί γαστρονομικά στα εορταστικά χριστουγεννιάτικα τραπέζια. Αιώνες πριν φθάσει ο Κολόμβος στο Νέο Κόσμο, οι Αζτέκοι είχαν εξημερώσει το άγριο πουλί huexolotl, αυτό που σήμερα ονομάζουμε γαλοπούλα. Ήταν πολύ σημαντική πηγή τροφής γι’ αυτούς και το είχαν θεοποιήσει.
Όταν οι Ισπανοί έφθασαν στη Νότια Αμερική στις αρχές του 16ου αιώνα, δεν ήξεραν πώς να ονομάσουν αυτό το παράξενο πουλί και το περιέγραφαν ως «ένα είδος παγωνιού με μεγάλο κρεμαστό πηγούνι».
Η φήμη του για το νόστιμο κρέας, τα ξεχωριστά πλουμιστά φτερά του και την αστεία εμφάνιση, έφθασε γρήγορα στις αυλές των παλατιών στην Μαδρίτη και τη Σεβίλλη. Ποιος έφερε πρώτος τις γαλοπούλες στην Ισπανία δεν είναι ξεκάθαρο. Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν ότι ήταν ο Ισπανός κατακτητής Hernando Cortes, άλλοι πιστεύουν ότι ήταν ο Κολόμβος.
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής λέγεται ότι κυνηγούσαν τις άγριες γαλοπούλες για το γλυκό, ζουμερό κρέας τους από το 1000μ.Χ. Χρησιμοποιούσαν τα φτερά και τα πίσω νύχια των ποδιών στα βέλη τους και διακοσμούσαν τις επίσημες ενδυμασίες τους. Το 1526 ο William Strickland φέρνει στη Βρετανία από τα ταξίδια του για πρώτη φορά 6 γαλοπούλες. Το οικογενειακό του οικόσημο που αναπαριστούσε μια γαλοπούλα, υπήρξε από τις πρώτες απεικονίσεις του πουλιού στην Ευρώπη. Τα δημοφιλή χριστουγεννιάτικα πιάτα πριν τη γαλοπούλα, ήταν οι χήνες και τα κοκοράκια και για τα σπίτια των πλουσίων, τα παγώνια και οι κύκνοι.
Η γαλοπούλα έκανε την εμφάνισή της στα εορταστικά τραπέζια γιατί ήταν φθηνή και εύκολη στην πάχυνση. Αποτελούσε επίσης μια πρακτική εναλλακτική άλλων ζώων όπως π.χ. οι αγελάδες οι οποίες χρησίμευαν περισσότερο ζωντανές για το γάλα τους ή τα ακριβότερα τότε κοτόπουλα για τα αυγά τους.
Ο Ερρίκος ο VIII ήταν ο πρώτος Άγγλος βασιλιάς που δοκίμασε γαλοπούλα αν και ο Εδουάρδος ο VII ήταν αυτός που έκανε μόδα την κατανάλωση γαλοπούλας τα Χριστούγεννα. Το εντυπωσιακό της μέγεθος σε σύγκριση με το κοτόπουλο, την πάπια ή τη χήνα έπαιξε σημαντικό ρόλο και την καθιέρωσε ως επιλογή στα εορταστικά τραπέζια.
Το επιστημονικό όνομα της είναι Meleagris Gallopava- Ινδορνίς η μελαγρίς. Το ινδορνίς είναι ενδεικτικό μιας εποχής που οι Ευρωπαίοι ταύτιζαν την Αμερική με τις Δυτικές Ινδίες και έτσι, τις θεώρησαν συγγενικό είδος της φραγκόκοτας (μελεαγρίδα), την κατέταξαν στο ίδιο γένος αλλά με την ονομασία Meleagris Gallopava δηλαδή, γαλο-παγώνι μελεαγρίδα. Πριν φθάσει και στην Ελλάδα το έθιμο της γεμιστής γαλοπούλας, συνήθιζαν να ετοιμάζουν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι χοιρινό ή και κοτόσουπα. Οι σεφ υποστηρίζουν ότι αν ξέρεις να την μαγειρέψεις, μπορείς να γευτείς στο κρέας της επτά διαφορετικά πτηνά και ζώα. Προσοχή χρειάζεται ειδικά στο ψήσιμο για να μην στεγνώσει.
