Δύσκολες στιγμές για τους κατοίκους στην Εύβοια μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έκαψε τα πάντα στο πέρασμά της. Ένας κάτοικος της περιοχής συγκλονίζει με τη δική του μαρτυρία...
«Τέτοια κατάσταση δεν έχω ξαναδεί», έπιασα τον εαυτό μου να μονολογεί σήμερα δεύτερη μέρα στην βόρεια Εύβοια.
Και μετά θύμωσα με τον ίδιο μου τον εαυτό γιατί για μια ακόμα φορά σε μια ακόμα καταστροφή, που σίγουρα είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη, ένιωσα να δικαιολογώ την εξέλιξη.
Αυτές οι «πρωτόγνωρες συνθήκες» ήταν και είναι μια πολύ καλή δικαιολογία για όσους θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν.
Ναι, ο καύσωνας έστρωσε το χαλί των πυρκαγιών. Ναι, τα μέτωπα ήταν δεκάδες. Ναι, στο τέλος δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστούν όλα μαζί ταυτόχρονα.
Και; Τι κάναμε για να μη φτάσουμε εδώ; Τι κάναμε για να είναι αυτή η στιγμή όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη; Τι κάναμε για να σταματήσουμε τον κίνδυνο που ερχόταν;
Τίποτα. Δύσκολη η πρόληψη. Πιο εύκολα λες δεν ήταν στο χέρι μου, ο στρατηγός άνεμος, ο πρωτόγνωρος καύσωνας.
Βοηθάει και η κοντή μνήμη. Ξεχνάμε εύκολα. Πολύ εύκολα. Ούτε θυμάμαι ποια χρόνια είδα στα δημοσιογραφικά γραφεία των γονιών μου στο «Ριζοσπάστη» τη δεκαετία του ’80 πρώτη φορά φωτογραφίες από τη φωτιά.
Και τους φωτορεπόρτερ να γυρνάνε πίσω κατά αυτοί από τον καπνό. Τότε έγραφαν για ευθύνες και παραλείψεις. Για τα ίδια που γράφαμε περίπου 20 χρόνια μετά από τα δικά μας γραφεία για τις πυρκαγιές του 2007. Που πάλι δεν είχαν προηγούμενο. Προηγούμενο δεν είχε και το Μάτι. Και τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες πάλι δεν έχουν προηγούμενο.
Κυριακή ξημερώνει Δευτέρα. Είμαστε στο Αρτεμίσιο. Τα αλυσοπρίονα δουλεύουν ακόμα. Τετάρτη μέρα χωρίς ύπνο για τους κατοίκους που συνεχίζουν να παλεύουν ώστε να κλείσουν το δρόμο στη φωτιά. Η προσοχή στρέφεται να μην υπάρξουν αναζωπυρώσεις και όπου υπάρξουν να σβηστούν αμέσως. Στα πηγαδάκια υπάρχουν όλα. Θυμός, απελπισία, ακόμα και πειράγματα. Να βγάλουμε τη νύχτα. Μια ακόμα κρίσιμη νύχτα.
Κόκκινος ο ουρανός. Η κόλαση είναι ακόμα εδώ.
Στόχος να μετρηθούμε αύριο και να είμαστε όλοι εδώ. Να μη γίνει στάχτη η ζωή μας, λένε. Και μετά θα δούμε τις ευθύνες.
Στόχος και να μην ξεχάσουμε λέω εγώ. Να παρθούνε μέτρα. Και να μην ανοίξουνε το δρόμο για μια ακόμα πρωτόγνωρη και χειρότερη καταστροφή σε λογά χρόνια.
