Οι δύο διαδοχικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στις αρχές του μήνα σε περιοχή που προστατεύεται από το δίκτυο Natura 2000 στον Θερμαϊκό κόλπο, είχαν ως αποτέλεσμα επτά χελώνες αλλά και πλήθος υδρόφιλων φυτών που αποτελούσαν το ενδιαίτημα για σπάνια είδη πουλιών να καούν. Η εν λόγω περιοχή είναι χαρακτηρισμένη ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής και συγκαταλέγεται στις πλέον απειλούμενες της Μεσογείου.
Οι δύο φωτιές εκδηλώθηκαν με διαφορά μιας ημέρας, την 1η και στις 2 Σεπτεμβρίου σε οικοτόπους που βρίσκονται νοτιοανατολικά της λιμνοθάλασσας Αλυκής Κίτρους στα όρια των νομών Θεσσαλονίκης και Πιερίας.
«Από την αυτοψία διαπιστώσαμε ότι κάηκαν 7 χελώνες, ενώ αρκετά άλλα ερπετά πρόλαβαν και διέφυγαν. Δυστυχώς κάηκε μια έκταση 100 στρεμμάτων, που είναι αρκετά μεγάλη και πρέπει να παρακολουθήσουμε πώς θα γίνει η αναβλάστηση», δήλωσε στο ethnos.gr η βιολόγος του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, Εύα Κατράνα.
Η πυροσβεστική υπηρεσία διενεργεί την προανάκριση για τα αίτια της φωτιάς και οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι είτε πρόκειται για εμπρησμό, είτε για εστίες που ξέσπασαν από σκουπίδια. Το ενδεχόμενο του εμπρησμού προς το παρόν απομακρύνεται, καθώς η περιοχή είναι παραθαλάσσια και μέσα σε προστατευόμενη ζώνη, που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για άλλους λόγους. «Επειδή και στο παρελθόν είχαμε φωτιά τόσο κοντά στη θάλασσα, κάνουμε έκκληση στους πολίτες να μην αφήνουν σκουπίδια στις ακτές, αφού από αυτοανάφλεξη μπορεί να εκδηλωθεί πυρκαγιά», πρόσθεσε η κ. Κατράνα.
Οι δύο φωτιές έκαψαν έκταση που αποτελούσε το ενδιαίτημα για προστατευόμενα είδη όπως γαλιάντρες, μικρογαλιάντρες και νεροχελίδονα. Το ευτύχημα είναι πως αυτό το διάστημα τα πουλιά ολοκλήρωσαν τον κύκλο της αναπαραγωγής τους και μετανάστευσαν, ενώ όσα έμειναν πέταξαν μακριά και σώθηκαν. Δυστυχώς όμως χάθηκε μια περιοχή που την γνώριζαν και φώλιαζαν σε αυτή και όταν επιστρέψουν πρέπει να αναζητήσουν νέα σημεία για να στήσουν τις φωλιές τους. Οι φωτιές εκδηλώθηκαν σε δύο εκτάσεις που στο μεγαλύτερο μέρος τους ανήκουν στους παράκτιους τύπους οικοτόπων «1420 Μεσογειακές και θερμοατλαντικές αλόφιλες λόχμες» και «2190 Υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών». Ο πρώτος οικότοπος περιλαμβάνει κυρίως πολυετή αλόφυτα και χαμηλή βλάστηση και λόγω της θέσης του μεταξύ θάλασσας και ξηράς αποτελεί σημαντικό ρυθμιστή που επηρεάζει την τύχη των υπόλοιπων υγροτοπικών περιοχών.
Ο δεύτερος οικότοπος, με επικρατέστερη την παρουσία καλαμιών, βούρλων, νιτρόφιλων ειδών αλλά και υφυδατικών μακρόφυτων (ποταμογείτονες και μυριόφυλλα) αποτελεί τη μεταβατική ζώνη μεταξύ των αλατούχων εδαφών και του αμμοθινικού οικοσυστήματος. Μάλιστα, ο δεύτερος αυτός οικότοπος είναι σπάνιος και πολύ εξειδικευμένος, καθώς περιλαμβάνει πολύτιμα ενδιαιτήματα υδρόβιων ειδών πανίδας και συγκαταλέγεται στους πλέον απειλούμενους στη Μεσόγειο
