Flashback στα τρία πατούμενα που σημάδεψαν την στρατιωτική μας θητεία.

«Θα πήξεις κωλόψαρο» φωνάζανε οι παλιοί στο Μεσολόγγι καθώς περνάγαμε τις πύλες του στρατοπέδου. Και οι γκαρίλες τους ακόμα ηχούνε στα αυτιά μου. Διότι κύριοι τον στρατό πολλοί εμίσησαν, κι άλλοι τον αγάπησαν με πάθος, σίγουρα όμως τους παλιούς κανείς δεν χώνεψε ποτέ.

Κι είναι αλήθεια πως κατά τη διάρκεια της θητείας πολλές φορές παρηγοριά δεν έβρισκες στους ανθρώπους παρά μόνο στα αντικείμενα –ήταν ο πιο πιστός σου σύντροφος μέσα στους στρατώνες, κολλητάρι σωστό.

Γιατί με κάποια «υποδήματα» συνδέθηκες λες και ήτανε φίλοι αδερφικοί. Διότι τόσοι ενασχόληση με αυτά, εάν δεν είσαι πωλητής σε πολυκατάστημα, δε θα ξαναματασυνταντήσεις στη ζωούλα σου όλη. Τόσο βερνίκι, τόσο γυάλισμα και ξεσκόνισμα ποτέ ξανά. Ούτε ποτέ η σαγιονάρα θα φαντάζει σα λύτρωση. Μήτε παπούτσι αθλητικό θα ζηλέψεις ποτέ τόσο στη ζωή σου.

Η αρβύλα η αντρίκια

Ο Βασιλιάς των στρατιωτικών παπουτσιών, κοιτάζει όλα τα άλλα με ύφος υπεροπτικό. Φρέσκα στα δίνουν και εσύ τα λιώνεις ή πιο σωστά λιώνουν τα πόδια σου. Γιατί αν δεν βάλεις πάτους ανατομικούς κάλους θα βγάλεις –και να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα… Να τα γυαλίζεις πρέπει λες και είναι Lamborghini, να τα προσέχεις σα τα μάτια σου, να τα δένεις σωστά και προβλεπόμενα, φθάνεις καμιά φορά στο σημείο να τους μιλάς:

«Αρβυλάκι μου καλό, μη σκονιστείς σε παρακαλώ και φάω καμιά καμπάνα, χάσω την έξοδό μου και τρελαθώ». Θα μπορούσες να ξεχάσεις ποτέ κάτι που έτριβες λες και είναι λυχνάρι μαγικό για μήνες ολόκληρους; Και εκείνο σε γλύτωνε από λάσπη, χώμα, άμμο και σκατό;

Η σαγιονάρα η αναπαυτική

Μια Βασίλισσα για τα πόδια των φαντάρων, τόσο γλυκιά και αναπαυτική λες και είναι μαξιλάρι πουπουλένιο. Όχι αλήθεια δεν είναι αυτό, αλήθεια είναι πως μετά από 15 ώρες με το άρβυλο στο πόδι, αυτή εδώ σου φαίνεται σα μαγεία, σαν κάτι εξωπραγματικό. Λαστιχένια και μπλε στο χρώμα με το θρυλικό «ΕΣ» λογότυπο τα τελευταία αρκετά χρόνια, σε αντίθεση με τις καφέ που έπαιζαν παλιότερα. Είναι η επιτομή της λύτρωσης το καλοκαίρι. Γιατί όταν το πόδι δεν αντέχει άλλο αυτή είναι εκεί για να σε σώσει.

Αν είσαι αρκετά ΑΝΤΡΑ δε, δεν θα κωλώσεις, θα σκάσεις και στην παραλία με αυτήν εδώ αφού τελειώσει η θητεία. Έτσι για να έχεις να λες πως εσύ δεν ξέχασες αυτήν που σε ευεργέτησε· που ήταν εκεί για σένα στις πιο δύσκολες στιγμές σου.

Το γιωτοπάπουτσο το τίμιο

Το Πριγκιπόπουλο που ζηλεύουν όλη στον Στρατό. Διότι αυτό δεν θα το φορέσεις ποτέ κανονικά, παρά μονάχα όταν στο επιτρέψουν οι ανώτεροι. Μόνο για γυμναστική με βάση τον κανονισμό, θέλει «χαρτί» ειδικό γνωμάτευσης για να το φοράς. Να πάρεις άδεια οφείλεις ότι πάει, αυτό ήταν, έχει λιώσει η πατούσα και πρέπει το πόδι να σωθεί. Αν είσαι λίγο μόρτης βέβαια και την ψάξεις τη δουλειά μπορεί να σου βγάλουν οι γιατροί μόνιμη άδεια για αυτό.

Κι εσύ να προχωράς σαν άρχοντας στους στρατώνες όταν όλοι οι άλλοι πήζουν το «γουνάκι» τους καθώς τρίβουν και ξανατρίβουν την αρβύλα τους. Είτε είσαι «γιωτάς» είτε όχι, ένα πράγμα είναι σίγουρο: όταν το φοράς όλοι οι άλλοι φαντάροι σε ζηλεύουν φριχτά στο στρατόπεδο. Λες και είναι τα τελευταία και πιο ακριβά Nike της αγοράς, λες και κατάφερες να βγάλεις γκόμενα την Στικούδη σε κοιτάνε.