Μετά την πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ ξεκίνησαν να κυκλοφορούν διάφορες ιστορίες φρίκης από τις περιβόητες φυλακές του και αυτή τη φορά ένας πρώην κρατούμενος που πλέον μένει στο Λονδίνο, περιέγραψε με λεπτομέρεια όσα βίωσε πριν από μια δεκαετία.

Ο Abdullah Al Nofal μαζί με τη σύζυγό του Douna Haj Ahmed μίλησαν στο BBC για όσα εκτυλίχθηκαν το 2013, όπου για αυτούς μοιάζει με μακρινό εφιάλτη. Τότε, ο 36χρονος εργαζόταν στη Δαμασκό ως καταστηματάρχης στη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού. Τον Ιούλιο λοιπόν, τον σταμάτησαν τυχαία τον ίδιο και τους συναδέλφους του σε ένα σημείο ελέγχου στα περίχωρα της συριακής πρωτεύουσας.

Ο Abdullah ξεχωρίστηκε στο σημείο ελέγχου και επιβιβάστηκε σε ένα πράσινο λεωφορείο, με χειροπέδες και δεμένα μάτια, και μεταφέρθηκε σε στρατιωτική περιοχή. Έπειτα, δήλωσε ότι τον έβαλαν στην απομόνωση για τρεις ημέρες και τον ξυλοκόπησαν.

«Ήταν τόσο σκοτεινά για τρεις ημέρες, το θυμάμαι», είπε. «Δεν ακούω κανέναν ήχο. Ήταν τόσο σκοτεινά. Δεν άκουγες τίποτα. Αισθάνεσαι τόσο μόνος».

Ο Abdullah μεταφέρθηκε στη συνέχεια στο Al-Khatib, ένα κέντρο κράτησης στη Δαμασκό, και μεταφέρθηκε σε ένα κελί με περίπου 130 άτομα. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του το 2013, ο Αμπντουλάχ περιέγραψε πώς άκουγε τακτικά τις κραυγές ανθρώπων που βασανίζονταν.

Θυμήθηκε ότι οι ασθένειες ήταν διαδεδομένες και ότι περίπου 20 άνθρωποι πέθαναν όσο κρατούνταν εκεί. «Όταν άρχισα να κοιτάζω γύρω μου παντού, υπήρχαν άνθρωποι που στέκονταν σχεδόν γυμνοί», λέει στο BBC. «Ήταν γεμάτοι αίμα, σαν να είχαν βασανιστεί.

«Αν δεν βασανίζεσαι εσύ ο ίδιος, κάθε λεπτό θα παίρνουν κάποιον στην έρευνα. «Θα επιστρέψουν στο δωμάτιο γεμάτοι αίμα… κάθε φορά που αγγίζεις κάποιον θα ουρλιάζει επειδή άγγιξες την πληγή του».

Μετά από 12 ημέρες, ο Αμπντουλάχ οδηγήθηκε για ανάκριση, όπου, όπως λέει, τον χτύπησαν επανειλημμένα με μεταλλικό όπλο και τον κατηγόρησαν για μεταφορά όπλων. Εξήγησε πως δεν μπορούσε να αρνηθεί τις κατηγορίες που του διατυπώθηκαν, καθώς αυτό θα οδηγούσε σε παρατεταμένη τιμωρία.

«Όσο λες “δεν το έκανα εγώ”, θα συνεχίσουν να σε βασανίζουν και θα σε πάνε σε άλλο στάδιο βασανισμού», λέει. «Κάθε λεπτό είναι σαν να πεθαίνεις».

Ο Abdullah λέει ότι είπε στους αστυνομικούς μια ψεύτικη ιστορία για να αποφύγει περαιτέρω ανακρίσεις και ήταν «τυχερός» που αφέθηκε ελεύθερος μετά από ένα μήνα.

Ένα χρόνο αργότερα, έφυγε από τη Συρία και αργότερα του χορηγήθηκαν υποτροφίες στη Γενεύη και στις ΗΠΑ. Τώρα έχει εγκατασταθεί στο Λονδίνο με τη σύζυγό του.

Μόνο τώρα ο Αμπντουλάχ αισθάνεται ικανός να μοιραστεί όλη τη φρίκη των εμπειριών του με τη σύζυγό του, καθώς ο κίνδυνος και ο φόβος που αντιμετώπισε εξαφανίζονται σιγά σιγά. «Τελικά τελειώσαμε με το καθεστώς, μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι τώρα», είπε.

«Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το όνομά μας. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το πρόσωπό μας. Μπορούμε να πούμε την πλήρη ιστορία».