Η Ιαπωνία της δεκαετίας του 1920 είχε αναμφισβήτητα προσανατολιστεί πολύ γρήγορα προς τον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Οι πρόοδοι, τις οποίες είχε πραγματοποιήσει, ήταν μεγάλες. Αλλά οι πρόοδοι αυτές αφορούσαν περισσότερο την τεχνική, το εμπόριο, τη βιομηχανία και πολύ λιγότερο την ψυχική, την κάπως εσωτερική ζωή των Ιαπώνων.
Ο μεγάλος αυτός λαός εξακολουθούσε ακόμη να παραμένει σταθερά τρομοκρατημένος από τις παραδόσεις και τις προλήψεις του. Η θρησκεία του δεν συντελούσε πολύ σε αυτό.
Οι Ιάπωνες ήταν πολύ προληπτικοί άνθρωποι. Πίστευαν ακόμη στους δαίμονες, τους βρυκόλακες, τα κακά πνεύματα που έφερναν τη δυστυχία και τα φαντάσματα. Και όλα αυτά τα μυστηριώδη υπεργήινα και φανταστικά όντα ήταν τόσο συνυφασμένα με την ψυχή τους, ώστε θα ήταν ικανοί να θεωρήσουν ως εντελώς αλλόκοτο άνθρωπο και ως άνθρωπο διαβολικό εκείνον που θα προσπαθούσε να τους πείσει για το αντίθετο.
Οπωσδήποτε είναι πολύ ενδιαφέρον να γνωρίσει κανείς πως μέσα στην λαϊκή ιαπωνική φαντασία, υπό ποιες αλλόκοτες μορφές πραγματικά τερατώδεις, εμφανίζονται τα φανταστικά αυτά πλάσματα. Αυτό ανέλαβε να παρουσιάσει στο διεθνές κοινό ένας Ιάπωνας καλλιτέχνης, ο Katsushika Hokusai, με μία συλλογή ιχνογραφημάτων που εξέδωσε το 1814 με τίτλο «Hokusai Manga».
Το πρώτο ιχνογράφημα απεικονίζει τον Rokurokubi. Ο Rokurokubi είναι το πνεύμα που παρακολουθεί τους διαβάτες και ελέγχει τους σκοπούς για τους οποίους μεταβαίνουν στο σημείο που πηγαίνουν, καθώς επίσης και την αγνότητα ή όχι αυτών των σκοπών. Οι Ιάπωνες πίστευαν πολύ στον Rokurokubi. Αγαλματίδιά του συναντούσε κανείς παντού, στις στροφές των δρόμων, στις γέφυρες.
Το δεύτερο πνεύμα, η Warai Hannya, είναι πολύ πιο τρομερό από το πρώτο. Η Warai Hannya είναι ανθρωποφάγος. Οι Ιάπωνες την έχουν σαν κάτι μεταξύ κακοποιού πνεύματος και τέρατος. Τη φαντάζονται με την απαισιότερη μορφή. Πουθενά δεν υπήρχε μέχρι τότε ένα ομοίωμα της φανταστικής αυτής μέγαιρας.
Στο ιχνογράφημά του, ο Hokusai, την παριστάνει να αρπάζει με τα νύχια της το κεφάλι μίας γελαστής Γιαπωνέζας. Φαίνεται ότι η άτυχη αυτή κοπέλα θα ήταν υπερβολικά καλή για να επισείσει το μένος της αδηφάγου Warai Hannya.
Στο τρίτο ιχνογράφημα παριστάνεται το πνεύμα της άτυχης Okiku, μίας φτωχής κοπέλας που υπήρξε σκλάβα. Οι πλούσιοι αφέντες της ήταν απαίσιοι άνθρωποι, οι οποίοι την βασάνιζαν ποικιλοτρόπως.
Μία ημέρα, η Okiku, είχε την ατυχία να γλυστρίσει και να σπάσει μερικά πιάτα που κρατούσε στα χέρια της. Αυτό το εντελώς ασήμαντο ατύχημα θεωρήθηκε από τους κυρίους της ως έγκλημα. Την κακοποίησαν με τον χειρότερο τρόπο και το φτωχό κορίτσι από την απελπισία του πήγε και έπεσε σε ένα πηγάδι.
Από τότε, το πνεύμα της εμφανίζεται συνεχώς στο χείλος των πηγαδιών. Η Okiku εμφανίζεται με μακρύ λαιμό, αποτελούμενο από πιάτα που φαίνονται να κρατιούνται από αόρατα χέρια και να ρίχνονται στα σκοτεινά βάθη των πηγαδιών.
Το επόμενο πνεύμα που απεικονίζει ο Hokusai, είναι το πνεύμα των νεκροταφείων του Oiwa. Ο Hokusai απεικονίζει το φάντασμα σε σχήμα χάρτινου φαναριού, από αυτά που οι Ιάπωνες συνήθιζαν να κρεμούν επάνω στους επιτύμβιους λίθους κατά την μεγάλη εορτή των νεκρών που λαμβάνει χώρα μία φορά τον χρόνο.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 27/04/1929…
