Στοιχεία για τις δαπάνες που «αφιερώνουν» οι Ευρωπαίοι για την αναψυχή τους και ειδικά αυτή που σχετίζεται με τον Τουρισμό, ήτοι δαπάνες για ξενοδοχεία κι εστιατόρια, αποκαλύπτει ότι ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 8,8%.
Αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι κατά μέσο όρο κατευθύνουν περίπου 740 δισ ευρώ από τη συνολική τους κατανάλωση σε αυτό το «πακέτο», ποσό που ισοδυναμεί με το 4,8% του ΑΕΠ της Ένωσης ή με 1.400 ευρώ κατά κεφαλήν δαπάνη.
Αν ψάξει κανείς τι συμβαίνει με την Ελλάδα, μάλλον θα εκπλαγεί.
Οι Έλληνες ξοδεύουν το 15,4% των δαπανών τους σε ξενοδοχεία κι εστιατόρια, ήτοι περίπου 20,2 δισ ευρώ, γεγονός που μας κατατάσσει στην τέταρτη θέση, πίσω από τη Μάλτα, την Κύπρο και την Ισπανία, ενώ αν αναζητήσει κανείς τις... μεγάλες δυνάμεις π.χ. οι Γάλλοι δίνουν μόλις το 7,3% για τέτοιου είδους δαπάνες. Σημειωτέον, ότι το εν ποσοστό για την Ελλάδα βρισκόταν στο 13,4% το 2007, δηλαδή πριν φανούν καν τα σύννεφα της κρίσης.
Ακόμα πιο αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία, που έχουν να κάνουν με την αναλογία αυτών των δαπανών, ως ποσοστό του ΑΕΠ. Έτσι, στην Ελλάδα αντιστοιχούν στο 11,2%, γεγονός που μας ανεβάζει στη δεύτερη θέση, πίσω από την Κύπρο. Όσον αφορά, δε, στην κατά κεφαλήν δαπάνη, σύμφωνα με την Eurostat διαμορφώνεται στα 1.900 ευρώ, που είναι υψηλότερη «επίδοση» από τους Ιταλούς, τους Φινλανδούς, τους Ολλανδούς, τους Γάλλους, τους Γερμανούς με το πολύ υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ.
Φυσικά και από αυτήν την ούτως ή άλλως αποκαλυπτική στατιστική ανάλυση, απουσιάζουν τα ποιοτικά στοιχεία, που έχουν να κάνουν με το πώς κατανέμονται εισοδηματικά αυτές οι δαπάνες, δηλαδή ποιοι είναι αυτοί που ξοδεύουν τόσα για ξενοδοχεία κι εστιατόρια.
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ, τέτοιου είδους δαπάνες «απορροφούν» μόλις το 7% των δαπανών που κάνουν τα φτωχά νοικοκυριά, ενώ το 50,7% των νοικοκυριών- το ποσοστό φτάνει στο 80,5% για τα φτωχά νοικοκυριά- δηλώνει ότι δεν αντέχει οικονομικά μια εβδομάδα διακοπών.
