Σήμερα, η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων Μάρκου, επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου διακόνου και των Μαρτύρων Ιωνά και Βαραχίου.
Ο Άγιος Μάρκος έζησε και διέπρεψε κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. και ήταν Επίσκοπος Αρεθουσίων. Έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Αντιόχειας και της Φιλιππουπόλεως, καθώς και στην αντιπροσωπεία Επισκόπων, η οποία μετέβη στα Τρέβηρα της Γαλλίας. Αναδείχθηκε μεγάλος διώκτης της ειδωλολατρίας και οδήγησε με το φιλόθεο βίο και το ευαγγελικό κήρυγμά του πολλούς Εθνικούς στην αληθινή Χριστιανική πίστη.
Με προτροπή του, οι Χριστιανοί οι οποίοι προέρχονταν από τον κόσμο των Εθνικών γκρέμισαν έναν ειδωλολατρικό ναό. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης απαιτούσε από τον Άγιο ή να δώσει αποζημίωση για τον κατεστραμμένο ναό ή να τον ανοικοδομήσει και πάλι. Γι’ αυτό, όταν ο Άγιος Μάρκος πληροφορήθηκε τη σύλληψη πολλών Χριστιανών για το συγκεκριμένο γεγονός, παρουσιάσθηκε ο ίδιος στις αρχές που τον καταδίωκαν.
Άγιος Παΐσιος: Σ’ αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός
Το μαρτύριο και τα βασανιστήρια, τα οποία υπέστη ο Άγιος Μάρκος, χαρακτηρίζονται από τον Θεοδώρητο Κύρου ως πραγματική τραγωδία. Τα υπέμεινε όλα με καρτερία και ανεξικακία. Ευχαριστούσε και δοξολογούσε αδιαλείπτως το Όνομα του Τριαδικού Θεού.
Η ευχή, η οποία επαναλαμβάνεται αυτές τις ημέρες σε όλες σχεδόν της ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής περιλαμβάνει με ρεαλισμό την αποτίμηση της κατάστασης του εαυτού μας με το Θεό και το συνάνθρωπό μας. Μια σχέση που όσο αγωνίζεται ο άνθρωπος τείνει να ομοιάσει με τον παράδεισο ή αντίθετα με κάθε άλλο αντιστρατεύεται αυτή τη χαρμόσυνη ευφροσύνη.
«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.
Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.
Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».
