Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμε­τέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον κα­θοδηγούσε στη ζωή του. Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δη­μιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την επο­χή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεο­λογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως.

Στο β’ ήμισυ του γ’ αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητή­σεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολο­γία. Και ακόμη, ορισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστι­κούς κύκλους.

Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολο­γική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυ­κίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυ­χών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.

Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλή­ρωμα της Εκκλησίας.

Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του. Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλού­σαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετι­κούς. Για την ευρύτερη διάδοση της Ορθοδόξου πίστε­ως ασχολήθηκε με τη συγγραφήν σπουδαίων έργων.

Α­πό αυτά γνωστά είναι δέκα τρία, αλλά έγραψε και πολλά άλλα, τα όποια έχουν χαθεί. Στα συγγράμματά του χρησιμοποιεί λαμπρά γλώσσα, δροσερή έκφραση και πρω­τότυπη σκέψη. Έχουν ασχοληθεί με αυτά περίφημοι εκ­κλησιαστικοί συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν τον Άγιον Μεθόδιον ως «μίαν των σπουδαιότερων θεολογικών προ­σωπικοτήτων των πρώτων χριστιανικών αιώνων».

Μεταξύ άλλων μορφών λόγου χρησιμοποίησε και τον λογοτεχνικό διάλογο. Φαίνεται ότι ως πρότυπο του είχε τους πλατωνικούς διάλογους, αλλά και χριστιανούς συγγραφείς, όπως ήταν ο ιερός Ιουστίνος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός και άλλοι.

Το τέλος του Αγίου

Ο Άγιος Μεθόδιος παρ’ ότι εξυμνεί την παρθενία δεν μειώνει τον «εν Κυρίω» Γάμον, ως μέσον και οδόν προς εκπλήρωση της τελειότητος. «Επειδή το μέλι -λέ­γει- είναι γλυκύ δεν σημαίνει ότι τα άλλα είδη είναι πικρά» .

Η πολύπλευρη εντυπωσιακή ποιμαντική και κηρυκτική δραστηριότητα του Ποιμένα της Επισκοπής Πατάρων δεν μπορούσε να μην ενοχλήσει τη ρωμαϊκή ε­ξουσία, η οποία στα τέλη του γ’ αιώνα εξακολουθούσε με μένος να καταδιώκει τους χριστιανούς.

Δεν έχουν διασωθεί λεπτομέρειες του Μαρτυρίου του Αγίου Μεθοδίου παρά μόνον ότι, πιστός μέχρι θα­νάτου παρέδωκε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο δι’ αποκεφαλισμού. Έτσι πορφύρωσε την αρχιερατική στο­λή του με αθλητικά αίματα.

Ως χρόνος μαρτυρίου του υ­πολογίζεται το μεταξύ 275 και 310 χρονικό διάστημα.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιου­νίου.