Τιμώνται, επίσης, και οι όσιοι Λωτ και Ρούφος, που έζησαν ασκητικά και τελειώθηκαν ειρηνικά, καθώς επίσης και ο άγιος και ισαπόστολος Αβέρκιος, επίσκοπος Ιεραπόλεως της Φρυγίας.
Ο Ισαπόστολος Αβέρκιος έζησε κατά το 2ο αιώνα μ.Χ. και χάρη στο άμεμπτό του ήθος, τη μεγάλη πίστη και τη διδακτική του δράση επελέγη από το Άγιο Πνεύμα και το λαό της Φρυγίας στη θέση του Επισκόπου, του πνευματικού ηγέτη του λαού του Θεού.
Aγωνίστηκε υποδειγματικά να εφαρμόσει στην πράξη το ευαγγελικό λόγο του Μεγάλου Αρχιερέως Χριστού: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει θεληματικά τελευταίος και να υπηρετεί τους πάντες». Όντας υπόδειγμα ταπείνωσης, έλεγε συχνά ο Άγιος Αβέρκιος ότι «ο άρχοντας δεν αρκεί να φαίνεται ως τέτοιος, αλλά να είναι πραγματικά», δηλαδή, ανάλογα με το αξίωμα, να αυξάνει τους κόπους και τη διακονία του προς τους άλλους.
Κήρυξε το ευαγγέλιο στη Συρία, τη Μεσοποταμία, τη Λυκαονία, τη Φρυγία και την Πισιδία και με, τη χάρη του Κυρίου, αξιώθηκε να επιτελεί πολλά θαύματα. Η δράση του έφτασε μέχρι και τη Ρώμη, όπου θεράπευσε τη δαιμονιζόμενη κόρη του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου.
Κοιμήθηκε σε ηλικία 72 ετών, έχοντας πραγματοποιήσει αξιοζήλευτο ιεραποστολικό έργο. Για το έργο του αυτό η Εκκλησία τον τίμησε με τον τίτλο του Ισαποστόλου.
Αγαπητοί, όταν αναφερόμαστε στο ότι η Εκκλησία τιμά τον άγιο άνθρωπο, όπως στο σημείο εδώ, εννοούμε τη συνείδηση του πληρώματος των πιστών όπως αυτή εκφράζεται εντός της Αγίας μας Εκκλησίας. Η κατεξοχήν στιγμή βίωσης αυτής της σχέσεως είναι η συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία. Το κορυφαίο αυτό γεγονός είναι η αγιαστική πράξη κατά την οποία ομολογούμε το Σύμβολο της Πίστεως και μεταλαμβάνουμε τα καθαγιασμένα Τίμια Δώρα, το κοινό Ποτήριο της ζωής. Αυτό το βίωμα έζησαν οι τιμώμενοι σήμερα Άγιοι της Εκκλησίας μας. Κατεξοχήν οι Ιεράρχες Ευλάλιος Λαμπούσης (Λαπήθου) και Αβέρκιος Ιεραπόλεως της Φρυγίας.
Ας αξιωθούμε σύντομα ελεύθεροι να τιμήσουμε τον Άγιο Ευλάλιο και όλους τους Αγίους μας στο προσωρινά τουρκοκρατούμενο τμήμα της πατρίδας μας.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
