Για μία ακόμα φορά το ΕΛΙΑΜΕΠ δίνει επιχειρήματα στην Τουρκία αναφορικά με τα ζητήματα που συνεχώς και μετ΄ επιτάσεως θέτει για το Αιγαίο, λέγοντας ανερυθρίαστα ότι η Τουρκία έχει και «θεμιτούς στόχους και δίκαια επιχειρήματα στο Αιγαίο»!

Ποια είναι αυτά; Για παράδειγμα το καθεστώς κυριαρχίας των νήσων (γκρίζες ζώνες) η αποστρατιωτικοποίηση, τα 10 ν.μ. του Εθνικού Εναέριου Χώρου, τουρκολιβυκό σύμφωνο για ΑΟΖ, μειονότητα στη Θράκη χωρίς φυσικά να λησμονούμε το casus belli που βρίσκεται σε διαρκή ισχύ, σε περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσεις το  δικαίωμα που έχει από τις διεθνείς συνθήκες για επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12,ν.μ.

Τις απαιτήσεις αυτές έρχεται όχι απλά να δικαιολογήσει, αλλά να στηρίξει όχι κάποιο τουρκικό ίδρυμα, αλλά το διαβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ μέσω του μέλους  του, καθηγητή πρώην πρεσβευτή και  συμβούλου του ΥΠΕΞ  Παναγιώτη Ιωακειμίδη, του ίδιου ιδρύματος δηλαδή που συμβουλεύει  σε ανώτατο επίπεδο τον ίδιο τον πρωθυπουργό μέσω του επίσης μέλους του ιδρύματος και της συμβουλευτής Επιτροπής Θανάση Ντόκου.

Έτσι μετά τις δηλώσεις του Θάνου Βερέμη (επίσης ΕΛΙΑΜΕΠ) περί «τουρκικής εισβολής και κατάληψης του Καστελόριζου» και «στρατοπέδων συγκέντρωσης του πληθυσμού»  το διαβόητο ίδρυμα «κτύπησε» ξανά.

Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης και σε συνέντευξή του στην ιστοσελίδα αναφέρει με εξαιρετική «άνεση» ότι η Τουρκία και «θεμιτούς στόχους έχει στο Αιγαίο και δίκαια επιχειρήματα»!

Εάν αυτό δεν είναι πλήρης υιοθέτηση του τουρκικού αναθεωρητισμού και επεκτατισμού τότε τι είναι;

Πιο συγκεκριμένα είπε ο Ιωακειμίδης:

«Είναι προφανές ότι η Ελλάδα έχει σε μια σειρά από θέματα σε σχέση με την Τουρκία δίκαια και ισχυρά επιχειρήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, κλπ.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε κάποια άλλα η Τουρκία δεν έχει επίσης θεμιτά συμφέροντα και δίκαια επιχειρήματα.

Καμιά πλευρά επομένως δεν έχει το απόλυτο δίκιο με το μέρος της. (σ.σ. !)

Υπάρχει βέβαια ένα θεμελιακό ερώτημα:

Τι ακριβώς θέλει η Τουρκία στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο; Στο υπ’ αριθμό 1 και τόσο βασανιστικό αυτό ερώτημα, ουδείς μπορεί να απαντήσει με απόλυτη βεβαιότητα.

Μπορεί να επιδιώκει ορισμένους στόχους που κρίνονται θεμιτοί και δυνητικά ικανοί να απαντηθούν.

Μπορεί όμως “να το πηγαίνει πολύ πιο πέρα”, ειδικά για το Αιγαίο. Να εποφθαλμιά ελληνική κυριαρχία, ενδεχομένως να θέλει να κόψει το Αιγαίο στη μέση, να ανατρέψει το καθεστώς της Συνθήκης της Λωζάνης (1923) και των Παρισίων (1947).

Αυτές όμως είναι εκτιμήσεις, υποψίες, υποθέσεις (που ενισχύονται μεν από την εξωφρενική θεωρία των γκρίζων ζωνών αλλά πάντως υποθέσεις) που η ελληνική πλευρά θα πρέπει πάντοτε να έχει στο μυαλό της. Η ελληνική κυριαρχία είναι αδιαπραγμάτευτη»

Δηλαδή αδιαπραγμάτευτη σε ορισμένους τουρκικούς στόχους; Σε άλλους να διαπραγματευτούμε μήπως;