Μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Ελένη Φουρέιρα στον Πέτρο Κωστόπουλο και σε περιοδικό, καθώς αποκάλυψε άγνωστες πτυχές του εαυτού της.
Η τραγουδίστρια αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια και στο γεγονός ότι η πολύ μικρή ηλικία εργαζόταν, αλλα και πως έχει αντιμετωπίσει η ίδια δυσκολίες που έχουν συμβεί στην ζωή της.
«Πριν το τραγούδι έκανες κάποιες δουλειές.»
«Έχω δουλέψει σέρβις, σε σουβλατζίδικο, σε καφετέρια…»
«Στο σουβλατζίδικο τι έκανες; Τύλιγες;»
«Όχι μωρέ, ήμουν πολύ μικρή. Σέρβιρα. Δε θα με εμπιστευόταν κανείς να το κάνω.»
«Ως γκαρσόνα είχες ταλέντο; Ή σου έφευγαν πιάτα και ποτήρια;»
«Νομίζω πως ότι κάνω στη ζωή μου, επειδή θέλω να το κάνω καλά, θα το κάνω μόνο καλά. Ας πούμε φτιάχνω κάποιες φορές μόνη μου τα νύχια μου ή κάνω το μακιγιάζ.»
«Κομμώτρια γίνεσαι;»
«Έχω δύσκολο μαλλί, αλλιώς θα το έκανα.»
«Δικό σου είναι η extension;»
«Extension, αλλά δικό μου. Ό,τι αγοράσεις είναι δικό σου (γέλια). Από τη στιγμή που το έχω αγοράσει, είναι δικό μου.»
«Μαλλί κάνεις, νύχια κάνεις, αν κουραστείς με το τραγούδι, έχεις κι άλλη καριέρα.»
«Ε, βέβαια. Μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις, πιάστηνε.»
«Στις δουλειές που έκανες, πήγες μόνη ή σε έστειλαν οι γονείς;»
«Πήγα μόνη μου. 13 ετών μοίραζα φυλλάδια για μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Μου φαινόταν φυσιολογικό να πάω να δουλέψω. Δε μου έκανε κάτι περίεργο, δεν είχα θέμα. Δεν ξέρω αν θα έλεγα στο παιδί μου να δουλέψει από τόσο μικρό, αλλά θα ήθελα να έχει την ευκαιρία να μάθει νωρίς τι σημαίνει να δουλεύεις και να βλέπεις τα κότσια σου. Για μένα δεν είναι κάτι να στο περιγράψω ως δράμα. Το λέω και γελάω. Πήγαινα από την Καλλιθέα στην Ηλιούπολη για μεγάλα διαστήματα. Αν δεν είχα λεφτά όπως οι γονείς μου, μπορεί να έλεγα στο παιδί μου να δουλέψει. Δεν ξέρω τι είναι το σωστό και το λάθος. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος νομίζω. Είχα δύο γονείς που για μένα είναι οι καλύτεροι. Έχω πάρει αγάπη.»
«Σε ψυχολόγο έχεις πάει ποτέ;»
«Μία φορά.»
«Ένα session εννοείς;»
«Ναι.»
«Και τι σου είπε;»
«Με έδιωξε. Μου είπε «όταν με χρειαστείς πραγματικά, θα το καταλάβεις». Είμαι ένας άνθρωπος που το δουλεύω πολύ με τον εαυτό μου. Όπως και την κρίση πανικού που είχα πάθει, την δούλεψα πολύ.»
«Από τί προήλθε;»
«Νομίζω ήταν συσσωρευμένο άγχος από πολλά.»
«Και πώς εκδηλώθηκε;»
«Μου συνέβη μια φορά στη σκηνή και ήθελα απλά να φύγω. Νόμιζα ότι θα πεθάνω εκεί πάνω. Αυτό με τρόμαξε υπερβολικά πολύ γιατί είμαι ένας άνθρωπος- control freak. Σε όλα. Τρελαίνομαι. Εκεί σαν να έχασα τον έλεγχο, οπότε έκανα ψυχοθεραπεία με τον εαυτό μου για να ξαναβγώ στη σκηνή. Πέρασαν 5 μέρες για να βγω. Το δούλεψα πολύ. Κάθε φορά που έβγαινε στη σκηνή, το προκαλούσα. Συνειδητοποίησα ότι όσο τρέχεις μακριά από τον φόβο, τόσο σε ακολουθεί. Οπότε άρχισα να μιλάω ανοιχτά σε όλους. Στον κολλητό μου, στο παιδί στο καμαρίνι, το έλεγα παντού για να το απομυθοποιήσω, να μη γίνει μεγάλο στο μυαλό μου.»
«Τα ζόρια της ζωής σου, σου έκαναν καλό;»
«Νομίζω μου έκαναν πολύ καλό. Δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν δεν τα είχα αντιμετωπίσει όλα αυτά. Μπορεί να ήμουν κακομαθημένο, μπορεί και να ήμουν η ίδια.»
«Το θέμα οικογένεια σου αρέσει;»
«Το λατρεύω.»
«Άρα και για σένα κάποτε;»
«Εννοείται. Λατρεύω τα παιδιά. Πολύ θα το ήθελα. Όποτε είναι να γίνει, θα γίνει. Δεν είναι για όλες τις γυναίκες εύκολο.»
«Θέλω να πω δε θα το κόψεις λόγω καριέρας; Αν κάτσει έκατσε.»
«Δεν υπάρχει το «λόγω καριέρας». Μπορούν να γίνουν όλα μαζί. Κι αν έρθει, θα σε πάει σε ένα άλλο σημείο στη ζωή σου. Αλλά όλα στη στιγμή τους. Γιατί δεν είναι για όλες τις γυναίκες αυτή η διαδικασία.»
