Ταξίδεψε για την γειτονιά των Αγγέλων, ο Κωνσταντίνος Σερπετίνης, διακεκριμένος γλύπτης, γνωστός και ως Grande Serpetinis, σε ηλικία 67 ετών.
Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο Σάββατο στο Κοιμητήριο Κηφισιάς, ενώ νωρίτερα στις 10:00 οι λάτρεις του έργου του θα μπορέσουν να του πουν το τελευταίο αντίο στο μουσείο που είχε δημιουργήσει στο Σείριο.
Ο Κωνσταντίνος Σερπετίνης γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου, τόπο καταγωγής μεγάλων καλλιτεχνών ζωγράφων και γλυπτών, όπως ο Γύζης, ο Λύτρας, ο Χαλεπάς και ο Φιλιππότης.
Ο πατέρας του Νικόλαος Σερπετίνης ήταν γλύπτης και λατόμος με προγόνους επίσης καλλιτέχνες, ο οποίος είχε ιδρύσει το πρώτο του εργαστήρι στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, δημιουργώντας εκεί αριστουργήματα που κοσμούν από κατοικίες έως πλατείες και εκκλησιαστικά τέμπλα, ενώ δούλεψε και στη Στοά του Αττάλου.
Στο εργαστήρι αυτό μεγάλωσε και ο Κωνσταντίνος Σερπετίνης με την τέχνη να περνά στο αίμα του κι έτσι από μικρή ηλικία να πιάνει στα χέρια του το μαντρακά και το καλέμι.
Στα 18 του χρόνια η νεανική του επιθυμία για δράση τον οδήγησε να περάσει από τους πρώτους επιτυχόντες στη σχολή Ικάρων. Ένα χρόνο αργότερα η αγάπη του και ο σεβασμός του για τη ζωή τον οδήγησε στον κλάδο της ιατρικής, όμως οι ανησυχίες του δεν έπαψαν.
Ο Κωνσταντίνος Σερπεντίνης άνοιξε και πάλι το εργαστήρι του πατέρα του, αυτή τη φορά στην Πετρούπολη και δύο χρόνια αργότερα σε μεγαλύτερο χώρο στα όρια του δήμου Ν. Κηφισιάς και Αχαρναί.
Εκεί μαζί με τη σύζυγό του, Σταυρούλα, δημιούργησαν μια βιομηχανία πρότυπο και ως προς την παροχή υπηρεσιών και ως προς τη συλλογή υλικών πολύ σπάνιων από ολόκληρο τον κόσμο.
Η υγεία του όμως κλονίζεται ο ξένος Τύπος γράφει για τα χέρια του καλλιτέχνη στο μνημείο του Ούλοφ Πάλμερ και αναρωτιέται γιατί σταμάτησε να δημιουργεί.
Είναι πλέον γνωστός στο εξωτερικό και σε διεθνείς εκθέσεις τον αποκαλούν Grande.
Η δύναμή του για ζωή είναι όμως ακόμα μεγαλύτερη. Ιδρύει και δεύτερη βιομηχανία στο Σχηματάρι Βοιωτίας που χαρακτηρίζεται πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα.
Σε ένα υπέροχο κτήμα στο Σείριο δημιουργεί ένα μουσείο με μεγάλα μοναδικά έργα, ενώ ο ρυθμός του παίρνει όνομα, σχήμα και μορφή και ονομάζεται ο 4ος ρυθμός της Ολύμπιας Γαλήνης.
Ο Κωνσταντίνος Σερπετίνης ήταν ένας γλύπτης ανιδιοτελής, ένας «Χαλεπάς» σε καιρούς Χαλεπούς, βάζοντας πάνω από το οικονομικό κέρδος το μεράκι του και τον έρωτά του για την τέχνη.
