Ο σύγχρονος ελληνικός εθνικολαϊκισμός υπερασπίζεται το μεταπολιτευτικό παράδεισο
Την εκτίμηση ότι η Ελλάδα είναι πλέον είναι μια «κανονική» χώρα και ότι καταρρέουν οι μύθοι της Αριστεράς εξέφρασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επισημαίνοντας πως η δημοκρατία λειτουργεί και αντέχει παρά τον χυδαίο αντικοινοβουλευτισμό και την απαξίωση της πολιτικής.
Μιλώντας χθες, Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου, στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Βούλγαρη «Ελλάδα: μία χώρα παραδόξως νεωτερική» στο Κορακοχώρι, με ομιλητές τον Κώστα Σημίτη και τον Νίκο Αλιβιζάτο, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο σύγχρονος ελληνικός εθνικολαϊκισμός, που είναι συνέχεια άλλων εκδοχών του εθνικολαϊκισμού όλα αυτά τα χρόνια, υπερασπίζεται το μεταπολιτευτικό παράδεισο και ταυτοχρόνως τον καταγγέλλει ως μήτρα όλων των κακών.
Πρόσθεσε, δε, πως ο αντικρατισμός αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στο όνομα του μέγιστου δυνατού κρατισμού, δηλαδή οι αντικρατιστές επιζητούν τα πάντα από το κράτος.
«Υπάρχει ένας αντικοινοβουλευτισμός επιπόλαιος και χυδαίος, μία απαξίωση της πολιτικής και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Η δημοκρατία όμως λειτουργεί και αντέχει τελικά. Όλα ανάγονται στο Σύνταγμα και είναι αντισυνταγματικά, αλλά τελικώς το Σύνταγμα είναι ανθεκτικό. Και εν τέλει καταρρέουν οι μύθοι και οι ψευδαισθήσεις, οι λεγόμενοι μύθοι της αριστεράς, δηλαδή καταρρέει η δημοκρατική και, θα έλεγα, επιστημονική νομιμοποίηση μίας ανύπαρκτης εναλλακτικής πολιτικής. Αλλά γίνεται η "κωλοτούμπα", που είναι μία διέξοδος. Η Βρετανία ακόμη δεν έχει ανακαλύψει τη μέθοδο αυτή», σημείωσε ο κ. Βενιζέλος.
Ωστόσο τόνισε πως αν και μετά το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης της ΝΔ, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν έχει κατανοήσει τα ενδογενή αίτια της κρίσης, η χώρα είναι πλέον «κανονική». «Η χώρα έχει κηρυχθεί, από όλες τις μεγάλες πολιτικές της δυνάμεις και από την κοινή γνώμη αυθορμήτως, σε κατάσταση κανονικότητας», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο το πρακτικό ερώτημα είναι "εάν σε κατάσταση κανονικότητας η χώρα μπορεί να αποκαταστήσει τη μεσαία τάξη της –όχι το μικρομεσαίο χαρακτήρα της, τη μεσαία τάξη της– ως κοινωνικό υποκείμενο της προόδου, ενώ συμπλήρωσε ότι η χώρα χρειάζεται ένα αισιόδοξο και απλό αφήγημα, αλλά ένα αφήγημα με επίγνωση που λαμβάνει υπόψη κινδύνους που είναι πάντα παρόντες, που υφέρπουν".
