Ένα pitstop στην Formula 1 είναι πολύ περισσότερα από μια αλλαγή ελαστικών. Απαιτείται ταχύτητα και απόλυτη ακρίβεια, τέλειος συντονισμός και συγχρονισμός για να πάνε όλα καλά.
Σήμερα εκτελείται από ομάδες 15 περίπου μηχανικών: Τρεις σε κάθε τροχό, ένας αφαιρεί τον παλιό, ένας τοποθετεί τον καινούριο και ο τρίτος χειρίζεται το αερόκλειδο. Άλλοι δύο, σηκώνουν το αυτοκίνητο από μπροστά και πίσω ενώ ένας ακόμη κρατά το «γλυφιτζούρι», την πινακίδα που κατεβαίνει ακριβώς μπροστά στα μάτια του οδηγού με τις ενδείξεις “Stop” και “Go”. Άλλες ομάδες, αντί αυτού έχουν ένα ηλεκτρονικό σύστημα που ελέγχει αυτόματα την εξέλιξη της διαδικασίας και δίνει την σχετική εντολή σε ένα φανάρι, με πράσινο και κόκκινο φως.
Συμπληρωματικά συμμετέχουν ένας ή δύο ακόμη άνθρωποι. Κάποιος περιμένει τον οδηγό στην άκρη του pitlane και δείχνει στον οδηγό τη θέση του με ένα βέλος. Κάποιος ακόμη μπορεί να καθαρίσει τη ζελατίνα του κράνους ένας άλλος να επέμβει για να ρυθμίσει την εμπρός αεροτομή. Αν έχει γίνει κάποια ζημιά και πρέπει να αντικατασταθεί όλο το ρύγχος, χρειάζονται φυσικά επιπλέον χέρια.
Χωρίς ανεφοδιασμό καυσίμων, ο χρόνος ενός pit stop έχει μειωθεί δραματικά. Αυτό καθιστά ακόμη δυσκολότερη την σωστή εκτέλεση της χορογραφίας, καθώς το παραμικρό λάθος στοιχίζει έναντι του ανταγωνισμού. Η ομάδα που έχει τελειοποιήσει την τεχνική της περισσότερο από κάθε άλλη είναι η Williams. Έκανε το ταχύτερο pit stop στους περισσότερους αγώνες του 2016 και έχει και το απόλυτο ρεκόρ όλων των εποχών με χρόνο 1,92”, στο GP Ευρώπης.
Το προηγούμενο ρεκόρ είχε η Red Bull με χρόνο… 1,923” από το 2013. Μιλώντας και μόνο για τέτοιες διαφορές καταλαβαίνει κανείς την οριακή ταχύτητα στην οποία εξελίσσονται πλέον τα πράγματα. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Τα πράγματα άρχισαν να οργανώνονται με τη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Όσο πηγαίνει κανείς πίσω στο χρόνο, θα δει το… χάος.
Πηγή: Mιχάλης Γεωργιάδης,
