Το Ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε σήμερα μια ανάπηρη μαθήτρια από το Μίσιγκαν, το σχολείο της οποίας αρνιόταν να της επιτρέψει να έχει στην τάξη μαζί της τον εκπαιδευμένο σκύλο-συνοδό της.
Με την απόφασή του Ανωτάτου Δικαστηρίου καθίσταται ευκολότερο πλέον σε αντίστοιχες περιπτώσεις οι ενάγοντες να προσφεύγουν στα ομοσπονδιακά δικαστήρια και να διεκδικούν αποζημίωση για τις διακρίσεις που γίνονται σε βάρος τους.
Οι δικαστές αποφάσισαν ομόφωνα (ψήφοι 8-0) ότι η Ελένα Φράι και οι γονείς της δεν είναι υποχρεωμένοι να προσφύγουν στο τοπικό σχολικό συμβούλιο (κάτι που θα ήταν χρονοβόρο) πριν υποβάλουν μήνυση για την ψυχική οδύνη που υπέστη η μαθήτρια επειδή το σχολείο της απαγόρευσε τη βοήθεια του σκύλου-συνοδού της. Οι δικαστές παρέπεμψαν επίσης τη υπόθεση σε δικαστήριο χαμηλότερου βαθμού, που θα κρίνει αν της αρνήθηκαν της πρόσβαση στην ειδική εκπαίδευση.
Ο σκύλος της Ελένα, ένα Γκόλντεντουντλ ονόματι Γουόντερ, την βοηθά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της εγκεφαλικής παράλυσης από την οποία πάσχει. Εξαιτίας της πάθησης αυτής, η κινητικότητα του κοριτσιού είναι πολύ περιορισμένη. Όμως το δημοτικό σχολείο του Ναπόλιον, στο Μίσιγκαν, δεν της επέτρεπε να παρακολουθεί τα μαθήματα μαζί με τον σκύλο της. Το σχολείο ισχυριζόταν ότι η μαθήτρια είχε ήδη έναν άνθρωπο βοηθό, στο πλαίσιο του εξατομικευμένου ειδικού εκπαιδευτικού προγράμματος που ακολουθούσε.
Η Ελένα και οι γονείς της, Στέισι και Μπρεντ Φράι, ζητούσαν την καταβολή αποζημίωσης για ψυχική οδύνη, ισχυριζόμενοι ότι το σχολείο της στερούσε την ανεξαρτησία της όσο βρισκόταν στο χώρο του, ακόμη και στις τουαλέτες. Η οικογένεια τελικά μετακόμισε σε άλλη περιοχή και το νέο σχολείο δεν είχε κανένα πρόβλημα με τον Γουόντερ. Το 2012 προσέφυγαν σε ομοσπονδιακό δικαστήριο κατηγορώντας το πρώτο σχολείο για διακρίσεις κατά παράβαση του Νόμου περί Αμερικανών με Αναπηρίες, που επιτρέπει την παρουσία σκύλων-συνοδών σε δημόσιους χώρους.
Ωστόσο το 6ο Εφετείο του Σινσινάτι, στο Οχάιο, απέρριψε την υπόθεση το 2015, κρίνοντας ότι η οικογένεια θα έπρεπε να έχει εξαντλήσει πρώτα όλες τις διοικητικές προσφυγές που είχε στη διάθεσή της πριν στραφεί στα δικαστήρια.
Οι Φράι απάντησαν προσφεύγοντας στο Ανώτατο Δικαστήριο, γιατί, όπως ισχυρίζονταν, αν εφάρμοζαν την απόφαση του Εφετείου θα καθίστατο πιο δύσκολο και πιο χρονοβόρο για τα παιδιά με αναπηρία να ζητούν αποζημίωση για τις διακρίσεις σε βάρος τους.
