Έχουν περάσει 37 χρόνια από τον Δεκέμβριο του 1986, όταν το παγωμένο πρωϊνό της 19ης στα ελληνοτουρκικά σύνορα η θερμοκρασία χτυπάει κόκκινο. Μια τριμελής ελληνική περίπολος στον Έβρο αποτελούμενη από τους στρατιώτες Ζήση Καραγώγο, Γιώργο Βασιλό και Δημήτρη Καραγιάννη, συναντιέται με δυο άτομα της τούρκικης περιπόλου.

Ο 19χρονος Ζήσης ο οποίος είχε ζήσει κάποια χρόνια της ζωής του στη Γερμανία και γνώριζε κάποια τούρκικα, αναγνώρισε στο πρόσωπο του ενός Τούρκου φαντάρου έναν γνωστό του. Σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί, άφησε το όπλο του και κατευθύνθηκε προς το μέρος του. Χωρίς καμία προειδοποίηση, ο άλλος Τούρκος φαντάρος σηκώνει το όπλο του και πυροβολεί εν ψυχρώ τον Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος πέφτει αιμόφυρτος, βαριά τραυματισμένος στο έδαφος.

Ανοίξαμε τις πόρτες στους Τούρκους ακόμα και για νησιά του Αιγαίου που διεκδικούν - Γιατί δεν μιλάμε για την Ίμβρο και την Τένεδο;

Οι άλλοι δυο Έλληνες καταφέρνουν να καλυφθούν και ανταποδίδουν τα πυρά. Το ρολόι έδειχνε λίγα λεπτά μετά τις 10 και μισή το πρωί. Για μισή ώρα περίπου, υπήρξε ανταλλαγή πυρών, ενώ ο Καραγώγος παρέμενε τραυματισμένος στην αποξηραμένη κοίτη του Έβρου, όπου εξαιτίας γεωλογικών μεταβολών, τα νερά του ποταμού είχαν μετακινηθεί εκεί ανατολικότερα, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα μικρό τουρκικό προγεφύρωμα στη δυτική όχθη του ποταμού.

Η τυχαία διέλευση ενός Έλληνα αγροφύλακα, του Σωτήρη Ζαπάρτα υπήρξε καθοριστική αφού βλέποντας το πολεμικό σκηνικό έτρεξε και ενημέρωσε το παρακείμενο ελληνικό φυλάκιο. Πολύ σύντομα Έλληνες στρατιώτες από το φυλάκιο και το 534 Τάγμα Προκαλύψεως των Φερών έσπευσαν στην περιοχή όπου συνεχίζονταν οι ανταλλαγή πυρών μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων.

Η μάχη συνεχίστηκε για λίγη ώρα ακόμη μέχρι που οι Τούρκοι, οι οποίοι είχαν και αυτοί ενισχυθεί με λίγα άτομα υποχώρησαν καθώς οι ελληνικές δυνάμεις υπερτερούσαν αριθμητικά. Μόλις υπήρξε κατάπαυση πυρών οι Έλληνες κατάφεραν να πάρουν τον βαριά τραυματισμένο φαντάρο Ζήση Καραγώγο. Μεταφέρθηκε άμεσα στο ΚΙΧΝΕ Αλεξανδρούπολης, αλλά οι πέντε σφαίρες που είχε δεχθεί του προκάλεσαν τόσο βαριά τραύματα που δυστυχώς κατέληξε μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο Καραγώγος ήθελε λίγες ημέρες για να βρεθεί με τους δικούς του αφού θα έπαιρνε άδεια για τις γιορτές των Χριστουγέννων.

 _{Ο αγροφύλακας Σωτήρης Ζαπάρτας}

Και ενώ το επεισόδιο είχε λήξει, ξαφνικά λίγο μετά τις τρεις το μεσημέρι Τούρκοι στρατιώτες κινήθηκαν εναντίον των Ελλήνων που είχαν παραμείνει στο σημείο της συμπλοκής. Ακολούθησε νέα ανταλλαγή πυρών, με αρκετές απώλειες από πλευράς Τουρκίας. Η έναρξη γενικής σύρραξης κρεμόταν από μια κλωστή, καθώς ελληνικά άρματα μάχης M48 A3-A5 ξεκίνησαν από την Καβησό για το σημείο της συμπλοκής.

Ωστόσο, μετά από συνεννοήσεις των διοικητών των ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων της περιοχής η κατάσταση εκτονώθηκε, ενώ η πλήρης αποκλιμάκωση, επήλθε μετά από συνεννοήσεις των αρμοδίων Υπουργών Ελλάδας και Τουρκίας. Η δε σφοδρή χιονόπτωση των επομένων ημερών αποτέλεσε ένα πρόσθετο εμπόδιο για οποιαδήποτε νέο επεισόδιο.

Ο Δημήτρης Καραγιάννης, ένας από τους τρεις άνδρες της περιπόλου, τραυματίστηκε από σφαίρα στο αριστερό του χέρι ενώ ο Γιώργος Βασιλός, «βγήκε» αλώβητος από τη σύγκρουση, ωστόσο από ένα τροχαίο ατύχημα μερικά χρόνια αργότερα, καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι.

Στη μνήμη του αδικοχαμένου Ζήση Καραγώγου ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος ποτέ δεν δημοσιοποίησε το γεγονός, έδωσε το όνομά του σε φυλάκιο στην περιοχή του Πέπλου, ενώ χτίστηκε και μνημείο με εικονοστάσιο που θα θυμίζουν για πάντα τη θυσία του, μόλις στα 19 του, για την Ελλάδα.