Αρθρογράφος: Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

To ινδονησιακό Σιλάτ όπως και τα παρόμοιας φύσης, φιλιππινέζικο Κάλι Εσκρίμα και χαβανέζικο Λούα, έχουν κάποια χαρακτηριστικά που μπορούν να τα μετατρέψουν σε αρκετά ρεαλιστικές πολεμικές τέχνες για την σημερινή εποχή.

Δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες

Δυστυχώς, οι γνωστές παραδοσιακές τέχνες δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του δρόμου για τους εξής βασικούς λόγους:

Έχουν πολλές τελετουργίες που σε κάποιες άλλοτε φιλοσοφικές εποχές θα είχαν κάποιο νόημα αλλά σήμερα που το πρακτικό αποτέλεσμα που αναζητείται είναι η επιβίωση, δεν έχουν κάποιο αντικειμενικό σκοπό, πλην ίσως της τελειοποίησης κάποιων τεχνικών και της καταστολής κάποιων κατώτερων ενστίκτων των μαθητευόμενων.

Κατώτερα ένστικτα που όμως όσο κι αν δεν μας αρέσει στην σημερινή εποχή στον δρόμο χρειάζονται για την επιβίωση.

Βλέπετε στις παλιές εποχές οι άνθρωποι ακολουθούσαν κανόνες και όρους τιμής σε ότι έκαναν. Ακόμα και στην Ελλάδα την δεκαετία του 1950 όπου σχεδόν όλα τα αρσενικά της χώρας είχαν σκοτώσει κάποιον μετά από δέκα χρόνια αίματος σε Βόρεια Ήπειρο, Γραμμή Μεταξά, Αντίσταση, Εμφύλιο και Κορέα, η Αστυνομία όταν συλλάμβανε κάποιον απλά του έλεγε «πάμε στο Τμήμα» και τα όργανα της τάξης ήταν ντυμένα σαν… ταχυδρόμοι.

Σήμερα αυτό είναι αδύνατον. Οι άνθρωποι ζουν με όρους χαοτικούς. Κατά την σύλληψη το να αντιδράσουν βίαια με τα χέρια είναι το λιγότερο.

Κλιμακώνουν με χρήση μαχαιριού και πυροβόλου όπλου και πιστέψτε μας το μαχαίρι είναι το χειρότερο.

Δεν υπάρχει πλέον «τιμή» και «μάγκες μας πιάσατε» όπως επίσης σε μια επίθεση στον δρόμο σε εσάς ή κάποιον δικό σας θα υπάρξει κλιμάκωση «all the way».

Ο καιρός των σπρωξιμάτων και του… «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» έχει παρέλθει και απεικονίζεται μόνο σε ταινίες του Στάθη Ψάλτη.

Βασικός λόγος για τον οποίο δεν λειτουργούν οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες είναι και η αντοχές. Η φιλοσοφία τους είναι στο να ρίξουν ένα δύο κτυπήματα και ο αντίπαλος να υποχωρήσει.

Δεν είναι όμως έτσι, ο αντίπαλος θα συνεχίσει μέχρι να θάψει αυτόν που βλέπει.

Επίσης, στις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες συγκρατούν τα κτυπήματα για να μην κάνουν μεγάλη ζημιά, έξω όμως οι «άλλοι» θέλουν όντως να κάνουν μεγάλη ζημιά και είναι αποφασισμένοι γι αυτό.

Επίσης κτυπούν με χαοτικά μοτίβα. Πισώπλατα, πλάγια, όταν βρίσκεστε πάνω σε σκάλα, όταν είστε στο χιόνι, στη λάσπη, οπουδήποτε πάντως δεν συμφέρει εσάς.

Οι παραδοσιακές πολυνησιακού στιλ πολεμικές τέχνες όμως δεν έχουν τέτοια μειονεκτήματα γιατί δεν στηρίζονται σε ανώτερες φιλοσοφίες. Οι λαοί που τις έβγαλαν δεν φημίζονται για τον ανώτερο πολιτισμό τους.

Έχουν ένα βασικό πλεονέκτημα και αυτό βρίσκεται στην βάση δημιουργίας τους.

Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες αναφέρονται σε πανοπλίες οι πολυνησιακές σε ανθρώπους με ρούχα

Οι παραδοσιακές πολεμικές τέχνες αναφέρονται σε ανθρώπους με θώρακες και πανοπλίες. Δηλαδή το ξίφος και το μαχαίρι πρέπει να τρυπήσουν.

Οι πολυνησιακές τέχνες όμως αναφέρονται σε ανθρώπους χωρίς ρούχα, που σημαίνει ότι αρκεί ένα κόψιμο και ο αντίπαλος πεθαίνει από αιμορραγία ενώ τα κτυπήματα είναι πιο ρεαλιστικά για την σημερινή εποχή που δεν υπάρχει κάλυψη των ανθρώπινων μελών με μέταλλο και άρα μπορούν να κτυπηθούν ακόμα και να σπάσουν.

Άνθρωποι με πανοπλίες δεν έχουν μεγάλη κίνηση στα πόδια, άνθρωποι με ρούχα έχουν κίνηση κυρίως στα πόδια. Όποιος νομίζει ότι ένας μποξέρ ρίχνει γροθιές, κάνει τεράστιο λάθος.

Η τέχνη του είναι 85% κίνηση ποδιών. Τα χέρια είναι το αποτέλεσμα που βλέπουμε.

Κίνηση στα πόδια σημαίνει χάος. Ακινησία στα πόδια σημαίνει προβλέψιμες στατιστικές καταστάσεις.

Σχετικά με το μαχαίρι οι Πολυνήσιοι έχουν εντελώς διαφορετική αντίληψη από τους Ηπειρωτικούς.

Οι Ηπειρωτικοί επειδή πολεμούσαν σε παρατάξεις και με πανοπλίες έπρεπε να τρυπήσουν την αντίπαλη θωράκιση για να φτάσουν στην καρδιά του αντιπάλου ή σε άλλο ζωτικό όργανο.

Οι Πολυνήσιοι ξέραν ότι μερικά απλά κοψίματα έκαναν την ίδια δουλειά με ένα τρύπημα.

Γιατί δεν φορούσαν πανοπλίες για να τους απασχολεί κάτι άλλο.

Στο σήμερα, οι άνθρωποι τριγυρνούν έξω χωρίς θώρακες και πανοπλίες εκτός αν είναι ο Μπάτμαν και ο Ατρόμητος.

Κυκλοφορούν απλώς με ρούχα, οπότε μαντέψτε ποιες τέχνες έχουν πλεονέκτημα…

Αν κάποιος απλά σας κόψει στο χέρι φωνάζετε «μαμά με κόψανε» και αρχίζετε και τρέχετε για ένα… τέταρτο το πολύ και όποιος σας βρει.