Η Ουκρανία φαίνεται πως μόλις κατέστρεψε το πρώτο επίγειο σύστημα αεράμυνας τύπου Vityaz της Ρωσίας κατά την διάρκεια του πολέμου. Το S-350 αποτελεί ένα από τα πιο προηγμένα πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος σε ολόκληρο το ρωσικό οπλοστάσιο, ωστόσο παρατηρείται σπάνια στην ρωσο-ουκρανική σύρραξη.
Πρώτη Απώλεια για το Ρωσικό S-350
Πιο συγκεκριμένα, ένα βίντεο που καταγράφηκε από ουκρανικό κατασκοπευτικό drone του ουκρανικού στρατού και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο από ταξιαρχία του Κιέβου, δείχνει καρέ-καρέ την καταστροφή ενός σπάνιου ρωσικού εκτοξευτή S-350 σε περιοχή του Ντονιέτσκ.
Το υλικό δείχνει ένα κομβόι ρωσικών συστημάτων κατά μήκος μίας λωρίδας δέντρων. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ένα από τα οχήματα του κομβόι, το όχημα εκτόξευσης πυραύλων μίας συστοιχίας τύπου S-350 Vityaz, φαίνεται να δέχεται εχθρικό πλήγμα.
Στρατιωτικοί παρατηρητές και ειδικοί που παρακολούθησαν το βίντεο κατέληξαν στο συμπέρασμα πως κατά πάσα πιθανότητα το ρωσικό S-350 δέχτηκε πλήγμα από έναν ουκρανικό εκτοξευτή πολλαπλών πυραύλων (MLRS) τύπου HIMARS αμερικανικής παραγωγής.
Ποιο Είναι το S-350;
Εμείς να σας ενημερώσουμε πως το S-350 είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συστήματα αεράμυνας σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ανεπτυγμένο από την ρωσική εταιρεία Almaz-Antey και αποτελείται από στοιχεία διαφόρων τύπων, συμπεριλαμβανομένων των οχημάτων εκτόξευσης 50P6 και 50P6T, του AESA ραντάρ 50N6A και του οχήματος διοίκησης 5-K6A.
Το Vityaz εκτοξεύει κατά κύριο λόγο πυραύλους της σειράς 9M96, οι οποίοι χρησιμοποιούνται και από το νεότερο σύστημα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς τύπου S-400 Triumf του ρωσικού στρατού. Ο βασικός πύραυλος 9M96 επιδεικνύει εμβέλεια πυρός μόλις 30 χιλιομέτρων, ωστόσο η έκδοση 9M96D φτάνει τα 120 χιλιόμετρα. Κάποιες πηγές υποστηρίζουν πως το βεληνεκές αυτού του πυραύλου ξεπερνά ακόμη και τα 145 χιλιόμετρα.
Οι εκτοξευτές τύπου 50P6 μίας συστοιχίας S-350 μπορούν μεταφέρουν έως 12 πυραύλους της σειράς 9M96, ενώ το ραντάρ του συστήματος μπορεί να εντοπίζει και να παρακολουθεί έως 40 στόχους ταυτόχρονα.
Η μαζική παραγωγή του S-350 ξεκίνησε το κοντινό 2019, ενώ το πρώτο σύστημα αυτού του τύπου πιστεύεται πως τέθηκε σε επιχειρησιακή λειτουργία το 2020. Η μικρή ηλικία του Vityaz είναι ένας από τους κύριους λόγους που το σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί σε μεγάλη ποσότητα στην Ουκρανία.
