Του Ιωάννη Κουντουρά

Ομότιμος καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ

Παραφράζοντας τον λόγο του νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη τονίζω προκαταβολικά με επίγνωση ότι «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού (εννοώ τον δικό μου επιστημονικό χώρο του ΑΠΘ!) ταλανίζομαι, όταν κάποιες περσόνες αγωνίζονται απρόσφορα να συμβάλλουν στη φθορά». Δειγματοληπτικά παραδείγματα αποτελούν οι ακόλουθες ανέντιμες τριτοκοσμικές υποκοσμικές εκφράσεις εναντίον ομότιμης καθηγήτριας λοιμωξιολόγου Αθηνών, όπως· «είναι εγκληματικό, εγκληματική όμως είναι και η αλλοίωση του χριστιανισμού που δημιουργεί παραδείγματα, όπως της Γιαμαρέλλου» ή «Καμιά φορά όμως το πράγμα ξεφεύγει. Αν η πίστη του ενός, έχει συνέπειες στον άλλο, τότε το πράγμα κάπου μπάζει… Ως πιο ακραίο και επικίνδυνο παράδειγμα προσώπου που προχώρησε σε τέτοιον επηρεασμό, θεωρώ την καθηγήτρια λοιμωξιολογίας του ΕΚΠΑ κα Γιαμαρέλλου, με τα όσα διέδωσε για τα περί θείας κοινωνίας. Καλή η πίστη, αλλά το πως βιώνει ο καθένας την πίστη του, είναι κάτι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσωπικό, κυρία Γιαμαρέλλου! Η δική σου πίστη μπορεί να θεωρείς ότι θα σε σώσει, με γεια σου, με χαρά σου! Για τον άλλον όμως, που μπορεί μάλιστα ΕΣΥ να του κολλήσεις τον ιό, δεν μπορεί να ξέρεις! Αν μάλιστα είσαι καθηγήτρια λοιμωξιολογίας του πανεπιστημίου (δηλαδή η καθ’ ύλην ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ αρμοδία!) και διαλαλείς ότι εσύ θα πας να κοινωνήσεις, διότι η πίστις σου σέσωκέ σε, τότε κάποιες ψυχές θα τις πάρεις στο λαιμό σου…Αν το χαρακτηρίσω «εγκληματικό», άδικο θα έχω; (παρεμπιπτόντως τοποθετώντας και τη λέξη placibo αντί της σωστής placebo, ίσως στόχευε να δώσει στον ισχυρισμό του χροιά δήθεν «επιστημονικού» χαρακτήρα!) ή ίσως παραβλέποντας αυτά που τονίζει η βυζαντινολόγος ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκαζη-Αρβελέρ, άλλη βυζαντινολόγος μάλλον να αποφαίνεται σε κρεσέντο: “Ως βυζαντινολόγος όμως θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η Εκκλησία σήμερα έχει χάσει την αξιοπιστία της, γιατί έχει επιτρέψει την αλλοίωση του χριστιανισμού, ώστε η πίστη που ήρθε να αντικαταστήσει τη θρησκεία της δεισιδαιμονίας και της μοιρολατρίας, να μη διαφέρει από εκείνη».

Ωσαύτως, εκτός από μια αναλογία πολιτικάντηδων περσόνων, πιθανόν χωρίς γνώση μερικοί εκκλησιαστικοί φορείς επηρεαζόμενοι από μερίδα «επαϊόντων» ιατρικής ή άλλης ειδικότητας, για ένα ιολογικό επιδημιολογικό πρόβλημα που ήδη έχει παρελθόν και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη, να προτρέχουν, ενίοτε σε στυλ “πανικού”, να δηλώνουν ομοθυμαδόν τι; Θεωρητικά αλλά, τουλάχιστον προς το παρόν, χωρίς “evidence based data”, προχωρούν σε προληπτικά “επιστημονικά μέτρα,” ως δήθεν ”ειδήμονες” του χώρου τους, εκθέτοντες φευ! το πνευματικό πλήρωμα “ανερυθρίαστα” μην τύχουν επιπλέον και τον χαρακτηρισμό που ήδη εδόθη σε συναδέλφους ότι ανήκουν δήθεν στον “μεσαίωνα”, γεγονός που τους μειώνει, ή…ή…ή… «επιλείψει με γαρ διηγούμενον» για επιπρόσθετες “αποπτωτικές” παρεκτροπές…

Επειδή ισχύει η γνωστή μέθοδος του συρμού «λέγε, λέγε, κάτι θα μείνει» και επειδή στην Ιατρική και Θεολογία που είναι «ζεύγος» (όρα τοιχογραφία κτιρίου Ακαδημίας Αθηνών) ο καθένας θεωρεί ότι έχει υπεύθυνη «επιστημονική γνώμη», υπεισέρχομαι για τρίτη (η 1η καί 2η έγιναν το 2014 όπου βιβλιογραφικώς πλήρως ανενημέρωτες υπάρξεις προβληματίζονταν γιατί «το ΑΠΘ να μην τιμά τον Αριστοτέλη αλλά τον Άγιο Δημήτριο-κι αυτόν ψεύτικο») και ευελπιστώ για τελευταία φορά στον διάλογο, εστιαζόμενος, έστω περιεκτικά, στις ακόλουθες παραμέτρους: Αναφέρω επιστημονικά κατά το δυνατόν σύγχρονα ιατρικά δεδομένα δημοσιευμένα σε έγκριτα περιοδικά (ίσαμε τον τρέχοντα μήνα Μάρτιο 2020) που αφορούν τον coronavirus και αναλογικά άλλους συναφείς (ίδιου profile) ιούς με επιδημιολογικά established δεδομένα που σχετίζονται και με τις πηγές μετάδοσής τους, συμπεριλαμβανομένης και της δήθεν Θείας Κοινωνίας, με σκοπό τη σχετική προφύλαξη.

Εισαγωγικά, σε σχέση με τον τίτλο της συναδέλφου λοιμωξιολόγου των Αθηνών την οποία προσωπικά, ατυχώς δεν την συνάντησα· είμαι επίσης ομότιμος καθηγητής της Ιατρικής του ΑΠΘ και πιστεύω ότι δεν ανήκω σε «retro» κατηγορία. H πνευματική ζωή, όπως η ζωή της επιστημονικής έρευνας δεν έχουν συντάξιμα χρόνια. Αναφερόμενος στην τελευταία παράμετρο, θεωρώ ως ένα-κάποιο δείκτη του συνεχιζόμενου ακαδημαϊκού μου ερευνητικού έργου, έστω τις ίσαμε τον τρέχοντα μήνα Μάρτιο 2020, συνολικά 421 επιστημονικές δημοσιεύσεις στο Pub Med (και επιπλέον 3 in press).

Εστιαζόμενος στον coronavirus, τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα δημοσιευμένα πάντοτε σε έγκριτα περιοδικά έχουν περιεκτικά ως ακολούθως:

To 2019, o coronavirus nCoV επισήμως ονομαζόμενος SARS-CoV-2 αποτελεί αίτιο της νοσολογικής οντότητας που ονομάζεται COVID-19. Η επιδημιολογική νόσος αυτού του ιού στην Κίνα προκάλεσε θνητότητα μεγαλύτερη από 1800 ασθενείς που στην πλειοψηφία τους ήταν υπερήλικες ή είχαν υποκείμενη χρόνια νόσο ή παθολογία με καταστολή του ανοσιακού συστήματος. Σχετική αναφορά της 27-2-2020 έδειξε ότι σε περίπου 75 114 περιπτώσεις μολυσμένων ανθρώπων με COVID‐19 που βεβαιώθηκαν στην Κίνα, παρατηρήθηκαν 2239 θάνατοι ήτοι μικρή αλλά εκτιμητή αναλογία 2,98%. Επιπλέον περιπτώσεις διαδόθηκαν στην Ασία, Ευρώπη, Αμερική, Ωκεανία και Αφρική (Cao QY, et. al. Editorial. J Dig Dis Version of Record online: 10 March 2020). Αυτή είναι η 3η κατά σειρά έκρηξη επιδημίας coronavirus εντός χρόνου <20 ετών μετά τις προηγούμενες άλλες δύο SARS το 2002-2003 και MERS το 2012, αντίστοιχα. Ενώ τα ανθρώπινα στελέχη του coronavirus σχετίζονται σε ποσοστό περίπου 15% των περιπτώσεων κοινού κρυολογήματος, ο SARS-CoV-2 δυνατόν να σχετίζεται σε ποικίλο βαθμό με συμπτωματολογία απλής γρίπης έως θανατηφόρου έκβασης. Η σύγχρονη θεώρηση υποδηλώνει ότι αυτό το δυνητικά θανατηφόρο στέλεχος του coronavirus έχει προέλευση από άγρια ζώα που εντοπίστηκαν στην αγορά Huanan της πόλεως Wuhan. Νυχτερίδες, όφεις και πανγκολίνοι έχουν ενοχοποιηθεί ως πιθανοί φορείς του ιού. Πράγματι, με τη μέθοδο “ silico protein analysis”, που συνήθως εφαρμόζεται σε ανάλογες περιπτώσεις (Guarneri F, et al. J Cell Mol Med 2005;9:741-44, Kountouras J, et al. Cell Mol Med 2005;9:196-207, Kountouras J, et al. Gastroenterology 2007; 133:368-369, Frulloni L, et al. New Engl J Med 2009;361:2135-42) διαπιστώθηκε σημαντική ομολογία αλληλουχίας μεταξύ του nCoV που απομονώθηκε από τα αναφερόμενα ζώα και των ιογενών πυρηνικών οξέων του ιού που απομονώθηκε από τον SARS-CoV-2 μολυσμένων ανθρώπων. Με σκοπό τον περιορισμό εξαπλώσεως του ιού, τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους (2020) εφαρμόστηκαν από την κυβέρνηση της Κίνας εντατικές συνθήκες καραντίνας, που περιελάμβαναν απομόνωση μεγάλων πόλεων, κλείσιμο συνόρων και περιορισμό των κατοίκων στις οικίες τους. Εντούτοις στο χρονικό αυτό διάστημα ήδη επιτεύχθηκε «ζημία», επειδή έγινε πρόδηλη η μόλυνση του ιού μεταξύ των ανθρώπων. Για την αντιμετώπιση του ιού, η αναμενόμενη εφαρμογή θεραπευτικών προσεγγίσεων συμπεριλαμβανομένου και ενός αποτελεσματικού εμβολίου είναι επιτακτική. Επισημαίνεται ότι το κόστος της επιδημίας δεν είχε επίπτωση μόνο σε ιατρικό επίπεδο. Ο ιός οδήγησε σε σημαντικές κοινωνικές, ψυχολογικές και οικονομικές επιπτώσεις παγκοσμίως. Ατυχώς, o SARS-CoV-2 συνέβαλε, ώστε οι λαοί της Ασίας να υποστούν ρατσιστικές και εχθρικές συμπεριφορές σε παγκόσμια κλίμακα (Yang Y, et al.The Deadly Coronaviruses: The 2003 SARS Pandemic and the 2020 Novel Coronavirus Epidemic in China. J Autoimmun, 102434, 2020 Mar 3 [Online ahead of print], Lin O, et al. A Conceptual Model for the Outbreak of Coronavirus Disease 2019 (COVID-19) in Wuhan, China With Individual Reaction and Governmental Action. Int J Infect Dis. 2020 Mar 4 [Online ahead of print], Memish ZA et al. Middle East Respiratory Syndrome. Lancet 2020 Mar 4 [Online ahead of print]).

Συμπερασματικά, προς το παρόν απαιτούνται επιπλέον διευκρινίσεις για την εις βάθος διαλεύκανση της επιδημιολογίας, ιολογίας, παθογένεσης ή και αποδεδειγμένων τρόπων μετάδοσης του SARS-CoV-2 για ταυτοποίηση πιθανών ομάδων υψηλού κινδύνου και ανάλογης αντιμετωπίσεώς τους, ώστε να εξαχθούν πλέον ασφαλή συμπεράσματα.

Στη συνάφεια αυτή επισημαίνεται ότι συμβάλουν σημαντικά established επιστημονικά δεδομένα σχετιζόμενα με άλλους ιούς ανάλογης επιδημιολογικής συμπεριφοράς με τον SARS-CoV-2, όπως π.χ. του γνωστού ιού ηπατίτιδας Β, που παρέχουν σαφή συμπεράσματα. Αυτά δύνανται να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των εν εξελίξει αναπάντητων δευκρινίσεων/ προβλημάτων του SARS-CoV-2, που απαιτούν κατά το δυνατόν επείγουσα λύση για αποφυγή σχετικών συμβαμάτων π.χ., κρίσεων πανικού ή αυθαίρετων και υποκειμενικών conflict στοχοποιήσεων πηγών και δήθεν ομάδων κινδύνου. Έτσι θα επιτυγχάνεται ο εντοπισμός των πραγματικών ομάδων κινδύνου και θα αποφεύγονται άλλες παρεκκλίσεις.

Ειδικότερα, σε σχετική πραγματεία μου που δημοσιεύθηκε σχετικά πρόσφατα σε ιστότοπους με τον τίτλο «Η conflict θεώρηση αλλαγής φύλου: Abnormal condition με βάση τον διεθνή επιστημονικό όρο» (2017) και στις σελίδες 5-6 γίνεται περιεκτική προσέγγιση για τον αναφερόμενο ιό της ηπατίτιδας Β. Επιπλέον προσθέτω μερικά πιο πρόσφατα συναφή βιβλιογραφικά δεδομένα δημοσιευμένα πάντα σε έγκριτα διεθνή περιοδικά του εξωτερικού, οπότε το ήδη υφιστάμενο κείμενο διαμορφώνεται ως ακολούθως:

«Ένα δεύτερο δειγματοληπτικό παράδειγμα αφορά, εκτός της πληθώρας άλλων παθογόνων παραγόντων, τη γνωστή στο ευρύ κοινό ηπατίτιδα Β σε σχέση κυρίως με την ικανοποίηση του ηδονικού στοιχείου της ενόρμησης. Επισημαίνεται, ότι παρά την εφαρμογή σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, όπως ο εμβολιασμός, ο ιός ηπατίτιδας Β (HBV) εξακολουθεί να αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με ιδιαίτερη επίπτωση στις υπό ανάπτυξη ή αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο επιπολασμός και άλλων παθογόνων [όπως του επίσης γνωστού ιού επίκτητης ανοσο-ανεπάρκειας (HIV)] μεταδιδόμενων και μέσω της γενετικής οδού είναι ωσαύτως υψηλός (δες, π.χ., AbebawTA, etal. BMC ResNotes. 2017 Jul 6;10(1):260, ChambalLM, etal. PLoSOne. 2017 Jul 31;12(7):e0181836). Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) στον Ευρωπαϊκό χώρο αναφέρει ότι 13 εκατομμύρια ασθενείς πάσχουν χρονίως από τον HBV που οδηγεί ετησίως σε ~60.000 θανάτους από την ΗBV- σχετιζόμενη κίρρωση του ήπατος και τον ηπατοκυτταρικό καρκίνο (δες, π.χ., Stasi Cetal.J Clin Transl Hepatol. 2017 Sep 28;5:272-276). Ωσαύτως, συναφείς update εκτιμήσεις δείχνουν ότι το τεράστιο «reservoir» των 300 εκατομμυρίων πασχόντων με χρόνια HBV-λοίμωξη σε παγκόσμια κλίμακα εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει σοβαρό κίνδυνο (serious threat) για τον ανθρώπινο πληθυσμό προκαλώντας ~900.000 θανάτους σε ετήσια βάση (Meng Z, et. al. Front Immunol 2020;10: 3127). H επιμένουσα HBV λοίμωξη δυνατόν να οδηγήσει σε κίρρωση ήπατος ή και ηπατική ανεπάρκεια και ηπατοκυτταρικό καρκίνο σε έδαφος ή μη κιρρώσεως, καταστάσεις που αποτελούν τις κατεξοχήν ηπατικές νοσολογικές οντότητες τελικού σταδίου (Meng Z, et. al. Front Immunol 2020;10: 3127).

Επιπλέον, τα αντιικά φάρμακα που εφαρμόζονται έναντι του ιού, περιορίζουν μεν (ενθαρρυντικό στοιχείο!) αλλά δεν εξαφανίζουν τον HBV, o οποίος εξακολουθεί να παραμένει εντός των μολυσμένων ηπατικών κυττάρων (Svicher V, et al. Viruses 2019;11:783). Ούτε η ανάπτυξη αντισωμάτων έναντι του ΗBV (π.χ., anti-HBs και anti-HBc) υποδηλώνει προστασία εξασφαλίζοντας πλήρη ανοσία του ξενιστή, όπως υποστηριζόταν στο παρελθόν. Σε αυτή τη συνάφεια, η επανεργοποίηση (reactivation) του HBV σε ανοσοκατεσταλμένους ξενιστές δυνατόν να σχετίζεται με άκρως σοβαρές κλινικές επιπτώσεις (extremely serious clinical consequences) (Svicher V, et al. Viruses 2019;11:783). Η τρέχουσα γνώση επισημαίνει ότι, εντός των κυττάρων του ξενιστή υφίσταται το ονομαζόμενο cccDNA του ιού που είναι απροσπέλαστο στην ισχύουσα αντιιική θεραπεία και δύναται να τροφοδοτεί και να πυροδοτεί την επαναδραστηριοποίηση του HBV, διενεργείται δε εντατική σχετική έρευνα εναντίον του cccDNA ως πιθανής πλέον αποτελεσματικής θεραπείας της λοιμώξεως (Lewandowska M, Piekarska A. Clin Exp Hepatol. 2017;3:119-126, Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19, Maepa M, et al. Curr Opin HIV AIDS 2020 Mar 5 [Online ahead of print]).

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ο HBV, εκτός από την αιματική οδό, μεταδίδεται κυρίως από τη γενετική οδό, μέσω σεξουαλικής διεργασίας, από κάθετη μετάδοση μολυσμένης μητέρας σε νεογνό ή και οριζόντια μετάδοση σχεδόν από όλες τις εκκρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού, όπου υφίσταται ο HBV όπως π.χ. ο σίελος, το δάκρυ, ο ιδρώτας και η κυψελίδα (π,χ., KomatsuHetal. J Infect Dis. 2012;206:478-85, Yazie TD, Tebeje HG. MBC Infect Dis 2019;19:917, Gholami ParizadE, et al. Hepat Mon. 2016;16:e30385, Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19). Ωσαύτως, αναφορικά με την παρουσία του SARS-CoV-2 σε εκκρίσεις του ξενιστή, πολύ πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ιικό φορτίο SARS-CoV-2 3.3×106 copies/ml στις ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις και 5.9×106 copies/ml στον σίελο, όπως και σε οφθαλμικές βλεννογονικές μεμβράνες (Cheng VCC, et al. Infect Control Hosp Epidem, 1-24 2020; Mar 5[Online ahead of print, Peng X, et al. Int J Oral Sci 2020;12:9).

Tα δεδομένα αυτά που αφορούν τον HBV, δείχνουν ότι, παρά τον εμβολιασμό και την εφαρμογή άλλων σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, ο HBV εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Η συνήθης μετάδοσή του είναι συνυφασμένη κυρίως με την πλέον συχνή σεξουαλική δραστηριότητα που στοχεύσει κατεξοχήν στην ηδονική ικανοποίηση της ενόρμησης. Σε αυτήν τη σεξουαλική διεργασία συχνά εμπλέκονται οι αναφερόμενες εκκρίσεις του ξενιστή, συμβάλλοντας αναλογικά σε μεγαλύτερη συχνότητα μετάδοσης του HBV και τη συνακόλουθη ανάπτυξη των αναφερόμενων δειγματοληπτικών δυσμενών συμβαμάτων».

Μια προκαταρκτική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΑΠΘ, παρουσιάσθηκε με τίτλο «ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΕΝΤΕΚΑΒΙΡΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΕΡΓΟ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β» υπό Κουντουρά και συν., στο 30ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας, Αθήνα 2010 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ann Gastroenterol 2010;23(Suppl):Ρ128. Η μελέτη περιλάμβανε 71 ασθενείς με χρόνια ενεργό ηπατίτιδα Β [52 άνδρες, 19 γυναίκες, μέσης ηλικίας 53,4 έτη (αναλογία 31-79 έτη) που λάμβαναν ως per os θεραπευτική αγωγή το nucleos(t)ide analog entecavir το οποίο χορηγείται ίσαμε σήμερα (Nguyen MH, et al. Clin Microbiol Rev 2020;33:e00046-19). Εκτιμώντας το επάγγελμα των ασθενών, η μελέτη έδειξε ότι μόνο 1 από τους συνολικά 52 άρρενες ασθενείς ήταν ιερέας με την ιδιότητα ενεργού λειτουργού ήτοι ποσοστό 1,92%. Στη συνέχεια, με σκοπό την επιβεβαίωση ή όχι των ευρημάτων της αρχικής αυτής μελέτης, στρατολογήθηκε μεγαλύτερη ομάδα ασθενών αυτής της κατηγορίας τόσο από το Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του ΑΠΘ όσο και από το αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του ΑΠΘ προς αποφυγήν και πιθανού ιατρικού bias!. Στο αναπτυχθέν σύνολο 429 ασθενών παρουσιάστηκε η ίδια συγκριτική εικόνα: μόνο 4 ασθενείς με χρόνια ενεργό ηπατίτιδα Β και per os θεραπεία με nucleos(t)ide analogs ήταν ιερείς με την ίδια ιδιότητα ενεργού λειτουργού. Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι οι λαϊκοί είχαν σημαντική υψηλή πιθανότητα να πάσχουν από HBV λοίμωξη σε σχέση με τους κληρικούς (p<0,001), όταν ως ομάδα ελέγχου θεωρήθηκε ο γενικός πληθυσμός και το σύνολο των κληρικών στην Ελλάδα, αντίστοιχα. Απαιτούνται μελλοντικές ανάλογες προοπτικές μελέτες σε μεγάλο δείγμα πληθυσμού για την επιβεβαίωση του παρατηρηθέντος χαμηλού επιπολασμού κληρικών όσον αφορά στον HBV ή πιθανόν και άλλους ιούς ανάλογου επιδημιολογικού profile συμπεριλαμβανομένου και του nCoV.

Συνοπτικά, τα ευρήματα αυτά δηλώνουν ότι οι κληρικοί όχι μόνο δεν αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου μετάδοσης του ιού HBV αλλά φαίνεται ότι αντιπροσωπεύουν ασφαλή ομάδα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα επαγγέλματα· επισημαίνεται μάλιστα η υψηλή αναλογία μετάδοσης του ιού μέσω κυρίως γενετικών δραστηριοτήτων που αναφέρονται διεξοδικά στο αναφερόμενο κείμενο «Η conflict θεώρηση αλλαγής φύλου: Abnormal condition με βάση τον διεθνή επιστημονικό όρο» το οποίο και εσωκλείω για επιπλέον πληροφόρηση.

Δεδομένης: α) της αναφερόμενης εντόπισης του HBV και του nCoV σε εκκρίσεις του ξενιστή που περιλαμβάνουν και τον σίελο, β) της κατάλυσης της εναπομείνασας συνήθως μεγάλης ποσότητας Θείας Μεταλήψεως μετά την Θεία Κοινωνία των πιστών από τους λειτουργούς και γ) της αναμενόμενης υψηλής συχνότητας ιοφορίας από HBV ή αναλογικά από nCoV στους ιερείς ως μολυσματικής δεξαμενής λόγω Θείας Κοινωνίας, απεδείχθη στατιστικώς ότι δεν ισχύει.

Κυρίες και κύριοι του ακαδημαϊκού ή άλλου συναφούς χώρου, δείξτε μας το αντικειμενικά αποδεδειγμένο και δημοσιευμένο επιστημονικό σας έργο που σχετίζεται με το αναδυόμενο πρόβλημα, χωρίς χαρακτηρισμούς που σας μειώνουν και δημιουργούν αίσθημα λύπης ή και αφόρητης πλήξης · χωρίς ύβρεις ή βεβιασμένες στοχοποιήσεις ειδικών του χώρου, όπως, αξιόλογων ομότιμων καθηγητριών της Λοιμωξιολογίας που έγραψαν και γράφουν ιστορία. Τοποθετηθείτε χωρίς εμπάθειες και αποκρύψεις του υπογείου των ενορμήσεων του κάθε ξενιστή που απαρτίζει τον κατεξοχήν κοινό παρανομαστή της μολυσματικής δεξαμενής μεταδόσεως παθολογιών συμπεριλαμβανομένων και ιών τύπου π.χ., HBV, που οδηγεί, όπως αναφέρθηκε επιστημονικά, πιθανόν σε υψηλότερα ποσοστά νοσηρότητας και θνητότητας από τον nCoV ή άλλους συναφείς παθογόνους εισβολείς. Με την εντόπιση και αντιμετώπιση τέτοιου είδους μολυσματικών δεξαμενών (στοιχίζει, γιατί είναι μεγάλη η δύναμη του «πάθους» τέτοιων δεξαμενών και απαιτεί κοπιαστικές υπερβάσεις για την υπερνίκησή τους!) μετά από γόνιμη συζήτηση με βάση τα επιστημονικώς τεκμηριωμένα δεδομένα, αναμένεται να δοθούν λύσεις· λύσεις που θα λειτουργήσουν ως ουσιαστικές δικλείδες για τελεσφόρα αντιμετώπιση των πραγματικών ομάδων κινδύνου, όπου εστιάζεται το συνημμένο κείμενο και αποφεύγοντας παρεκκλίσεις που στοχοποιούν δίκην bullying αθώες ομάδες ομάδων που δρουν ως ομάδες placebo συμπεριλαμβανομένης, μεταξύ άλλων, και της αναφερόμενης ομάδας των κληρικών.

Τέλος, σε σχέση και με τη μετάδοση ιών τύπου nCoV, απαιτείται, επιπλέον, πολύ προσεκτική και υπεύθυνη προσέγγιση ο χώρος της πίστεως, στον οποίο προσωπικά ανήκω, γιατί θεωρώ ότι, έστω μετά από την εκπόνηση των αναφερθέντων 421 δημοσιευμένων μελετών και επιπρόσθετων συνοδών παραμέτρων, η ακαδημαϊκή πορεία στην έρευνα που στοχεύει την αποτελεσματική προσέγγιση του ασθενούς, έρευνα χωρίς bias τύπου προσωπικών αποπτωτικών επιδιώξεων που οδηγούν σε νευροεκφυλιστική κατωφέρεια, αλλά έρευνα και γνώση με συνοδό ήθος οδηγούν ή μάλλον έχουν Θεό. Να σημειωθεί παρενθετικά ότι η προσέγγιση του χώρου πίστεως απαιτεί εις βάθος ενδελεχή και όχι επιπολής μελέτη αφού, για παράδειγμα μόνο τον περασμένο αιώνα 62000 τόμοι γράφτηκαν για τον Γιο του μαραγκού που δίχασε την ιστορία της ανθρωπότητας σε προ Χριστού και μετά Χριστόν, η δε βιβλιογραφία στο όνομά Του ομοιάζει με ένα ορμητικό ωκεανό που βρίσκεται σε συνεχή αναβρασμό. Στη συνάφεια αυτή, προς πιθανή έκπληξη μιας μερίδας ανενημέρωτων, η δύναμη της πίστεως λαμβάνει και συγγραφικό ερευνητικό δημοσιεύσιμο χαρακτήρα σε έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού, αφού περάσει πριν από «καυδιανά δίκρανα» συνήθως μη πιστών reviewers, γι αυτό και αποκτούν δημοσιεύσιμη εγκυρότητα. Μόνο δειγματοληπτικά, ενώ φαίνεται επιστημονικώς παράδοξο, έφηβοι με υψηλό βαθμό πνευματικότητας δείχνουν χαμηλά επίπεδα επιδίωξης χρήσεως σιγαρέτων ή αλκοόλης, υποδηλώνοντας τις προστατευτικές δράσεις της πίστης στη χρήση ουσιών, η οποία σχετίζεται με το επίπεδο θρησκευτικότητας (Pokhrel P, et al. Spirituality and Substance Use in a Sample of Russian Adolescents. Int J Adolesc Med Health 2012; 24 : 149-52). Ωσαύτως, σχετική regression ανάλυση δείχνει ότι η θρησκευτικότητα (reliance on God, prayer, and religion) και συνοδά πρότυπα σχετίζονται με μειωμένη λήψη αλκοολούχων ποτών (Neighbors G, et. al.Reliance on God, Prayer, and Religion Reduces Influence of Perceived Norms on Drinking. J Stud Alcohol Drugs 2013;74:361-8). Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι, ενσωματώνοντας τις τιμές των δεικτών θρησκευτικότητας και πνευματικότητας σε εκπαιδευτικές παρεμβάσεις δυνατόν να παρέχουν υποσχόμενη κατευθυντήρια θετική προσέγγιση αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος (incorporating religious or spiritual values into student interventions may be a promising direction to pursue, Neighbors G, et. al. Reliance on God, Prayer, and Religion Reduces Influence of Perceived Norms on Drinking. J Stud Alcohol Drugs 2013;74:361-8). Η αντιμετώπιση αυτού του σύγχρονου προβλήματος που λαμβάνει αυξημένες διαστάσεις είναι ουσιώδης, επειδή η κατανάλωση αλκοολούχων που κατεξοχήν πραγματοποιείται σε χώρους συγχρωτισμού συνεπάγεται, εκτός άλλων ενίοτε φαινόμενα πολύ σοβαρών παθολογιών, με αυξημένο κίνδυνο μετάδοσης ιών, συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του nCoV.

Προλαμβάνοντας πιθανόν δυνητικές σχετικές “κορώνες” λεκτικών αντιδράσεων από μια ευτυχώς μικρή μερίδα συμμετεχόντων στον ακαδημαϊκό διάλογο που λόγω ελλιπούς επιστημονικής ενημέρωσης ή ιδιοσυκρασιακής αγωγής εκφράζουν άστοχα σχόλια στυλ “μεσαιωνικής ειρωνείας μετά συνοδού μειδιάματος”, ανάλογα παράδοξα ή μη αναμενόμενα επιστημονικά ευρήματα δημοσιεύονται στο διεθνή χώρο, που εκπλήσσουν μεν, αλλά καθιερώνονται δε. Για παράδειγμα, μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2001 ( Kountouras J, et al. Ophthalmology. 2001;108:599-604) και στη συνέχεια καταγράψαμε την επιβεβαίωσή της από άλλους ερευνητές (Kountouras J, et al. Lancet 2006;368(9540):986, Kountouras J, et al. N Engl J Med. 2009;360:2679) διαπιστώθηκε το παράδοξο συσχέτισης του γνωστού βακτηρίου H. pylori που στρατοπεδεύει στο γαστρεντερικό σύστημα με το γλαύκωμα πιθανόν μέσω μοριακής μίμησης. Σημειωτέον, ο όρος “molecular mimicry” σε σχέση με το H. pylori, καταγράφηκε για πρώτη φορά στον διεθνή χώρο 3 έτη αργότερα στο περιοδικό Helicobacter. Ήταν αδύνατον να διανοηθεί η μικρή μας ερευνητική ομάδα, ήδη το 1998 που άρχισε η μελέτη, ότι το H. pylori μέσω μοριακής μίμησης πιθανόν να προκαλεί γλαύκωμα. Αυτό θεωρώ, ξεπερνά κάθε ευφάνταστο νου. Ήταν δώρο άνωθεν. Γι’ αυτό ευγνωμονώ και δοξάζω τον Χριστό, τον Θεό μου και οδεύω ακάθεκτος στο σήμερα και το αύριο, προσθέτοντας με την μικρή μας ερευνητική ομάδα, έστω ένα μικρό πετραδάκι στην έρευνα· κι αν κάποιοι άρρωστοι δουν όφελος, αυτό θα είναι η αμοιβή μας! Γι’ αυτούς τους εκλεκτούς μου συνεργάτες, παραφράζοντας πάλι τα λόγια του Ελύτη, επιτρέψτε μου να πω ότι: «μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, εννοώ τον δικό μου χώρο, παρηγοριέμαι και δοξάζω τον Θεό μου, γιατί σε κάποιο καμαράκι, οι δικοί μου πεισματάρηδες συνεργάτες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά». Παράλληλα έχοντας υπόψη τα της Πίστεως, που επεκτείνονται σε υπερέχοντα υψηλό επίπεδο και βιώνονται με Άνωθεν κατευθυνόμενη λυτρωτική εμπειρία τύπου «έρχου και είδε» (αλίμονο αν η Πίστις περιοριζόταν αποκλειστικά στην επιστήμη, που έχει περιορισμούς με τα συνοδά σε όλους “drawback” της!), βιώνω στην πορεία μου αυτό που τον Ludwig Wittgenstein, ο οποίος είχε την έδρα της φιλοσοφίας στο Cambridge, τον συνεκλόνισε: Ο λόγος της Αγίας Γραφής· «τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον αν κερδίσει τον κόσμο όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού». Αυτή η ρήση με προσγειώνει, με συνετίζει και ποτέ δεν πρόκειται να ακολουθήσω αυτούς που της ερευνητικής ζωής τους το σύνορο θα δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι; Ποτέ γιατί κοντά Του βιώνω όπως και άλλοι συμπεριλαμβανομένης και της αξιόλογης ομότιμης λοιμωξιολόγου συναδέλφου- λύτρωση και απλώς αισθάνομαι τέλεια!

Εσωκλείοντας το αναφερόμενο κείμενό μου και αναμένοντας ένα υπεύθυνο με επιστημονικά δεδομένα feedback

Υποσημειούμαι

Ι. Κουντουράς

Ομότιμος καθηγητής Ιατρικής, Α.Π.

Η conflict θεώρηση αλλαγής φύλου: Abnormal condition με βάση τον διεθνή επιστημονικό όρο

Α’ Μέρος

Εισαγωγικά στοιχεία

Ως εισαγωγικό πρελούδιο θεωρώ απαραίτητο να αναφέρω τα διαπιστευτήριά μου. Ονομάζομαι Ιωάννης Κουντουράς και είμαι ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ με γνωστικό αντικείμενο Παθολογία – Γαστρεντερολογία. Φυσικά και δεν ανήκω στη «rétro» κατηγορία. Η πνευματική ζωή και η ζωή της επιστημονικής έρευνας με κύριο σκοπό την πλέον αποτελεσματική προσέγγιση του ασθενούς δεν έχουν συντάξιμα χρόνια. Στον αποδέκτη που θα αμφισβητήσει το τελευταίο (και ορθώς πράττει, γιατί ότι δηλώνει κανείς δεν ισχύει απαραίτητα) υφίσταται ένας ψυχρός, άτεγκτος αλλά αντικειμενικός διεθνής δείκτης που αποκαλύπτει το επιστημονικό διαχρονικό ποιόν του καθενός είτε είναι σοβαρό, είτε επιπολής και ασήμαντο.

Στον Ιατρικό χώρο υφίσταται στο διαδίκτυο το site που λέγεται PubMed (ανάλογα sites υφίστανται για τους άλλους επιστημονικούς χώρους) που ως ψυχρός-κύριος αντικειμενικός δείκτης αποκαλύπτει την επάρκεια ή τη φτώχεια του καθενός. Μπαίνεις στο PubMed, βάζεις με λατινικούς χαρακτήρες το όνομα του ερευνητή (π.χ., Kountouras J) και σε κλάσματα δευτερολέπτου αποκαλύπτεται το επίπεδο της διαχρονικής ή μη επιστημονικής του καταξίωσης ή απουσίας κατεξοχήν στον διεθνή χώρο.

Αυτό που λέει η Αγία Γραφή «οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται » έχει σχεδόν πλήρη εφαρμογή, «πέφτει διάνα» στη συγκεκριμένη περίπτωση: πόσες αριθμητικά επιστημονικές μελέτες δημοσιεύονται· σε πια έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού αναφέρονται· ποιος είναι ο δείκτης εμβέλειας των περιοδικών· πόσες αναφορές (citations) λαμβάνουν οι μελέτες του ερευνητή από άλλους συγγραφείς επιστήμονες πάντα του εξωτερικού· πόσες είναι οι αναφορές του, που καταγράφονται στις δημοσιευμένες μελέτες του και οι κριτές επέτρεψαν να καταχωρηθούν κ.ο.κ. (λόγω περιορισμού του χώρου δες επιπλέον συναφή στοιχεία στο βιβλίο μου: «Διαμορφούμενα Α, Στο χθες, στο σήμερα, για πάντα. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη).

Ένστικτα και Ενορμήσεις

Εισέρχομαι στην επίμαχη συγκρουόμενη (“conflict”) θεώρηση αλλαγής φύλου· τα επιστημονικά δεδομένα της παθοφυσιολογίας αυτής της θεώρησης έχουν καθοριστική ισχύ. Επειδή η απαραίτητη καθαρώς επιστημονική σχετική καταγραφή γίνεται κυρίως αντιληπτή στους ειδικούς του χώρου και πιθανόν υπολείπεται στο ευρύ κοινό των αποδεκτών, η προσέγγιση θα γίνει κατά το δυνατόν με ανάλογα παραδείγματα της φυσιολογίας/παθοφυσιολογίας των ενορμήσεων του ανθρώπου.

Να επισημανθεί ότι υφίσταται ουσιώδης διαφορά μεταξύ ενστίκτων και ενορμήσεων. Τα ζώα έχουν σεξουαλικό ένστικτο, ενώ ο άνθρωπος έχει σεξουαλικές ενορμήσεις και έχει επίσης τη δυνατότητα διαφοροποίησής τους, με αποτέλεσμα αυτές να μην είναι άκαμπτες, όπως στην περίπτωση των ζώων που κάνουν ό,τι τους επιτάσσουν τα ένστικτα.

Γενικότερα, οι ενορμήσεις του φυσιολογικού ανθρώπου χαρακτηρίζονται από «πλαστικότητα» (“plasticity” σύμφωνα με τον διεθνή όρο). Όπως, τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα (stem cells) του ανθρώπου (θαύμα Θεϊκής προσφοράς στο πλάσμα Του!) έχουν «πλαστικότητα» και διαφοροποιούνται αναλόγως, για να επιτελέσουν τις σπουδαίες και ουσιώδεις διεργασίες για την ομαλή λειτουργία, ανάπτυξη και διατήρηση του οργανισμού, ενώ η εκτροπή τους έχει δυσμενή έως και καταστρεπτικά –θανατηφόρα αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό (δες για παράδειγμα στο Pub Med: Kountouras J, et al. J Surg Res. 2008;146:149-58, Pilpilidis I, et al. J Surg Res. 2011;166:255-64, Kountouras J, et al. J Crohns Colitis. 2011;5:275-6, Kountouras J, et al. Clin Transl Gastroenterol. 2015;6:e129, Kountouras J, et al. Oncogene. 2015;34:670, Kountouras J, et al. Gut Liver. 2017;11:733-734), ανάλογα δεδομένα ισχύουν για τη φυσιολογία/παθοφυσιολογία των ενορμήσεων. Ισχύουσας της «πλαστικότητας», η φυσιολογική διεργασία των ενορμήσεων εξυπηρετεί την ομαλή λειτουργία και ψυχοσωματική ολιστική ισορροπία του οργανισμού. Αντίθετα, η εκτροπή της λειτουργίας τους, κινητοποιεί μηχανισμούς αντιρρόπησης προς επανόρθωση που, αν δεν επιτευχθεί, λόγω παρεμβάσεως ποικίλων μη φυσιολογικών «εισβολέων», οδηγεί σε ανισορροπία του οργανισμού με συνοδό έκπτωση της ολιστικής ψυχο-σωματικής προσωπικότητας δίκην «αποπτωτικού εκφυλιστικού» τύπου· τύπου που καταλήγει σε ολέθρια (“detrimental” σύμφωνα με τον σχετικό διεθνή όρο) ανεπιθύμητα συμβάματα με οδυνηρό κόστος και σοβαρό αντίκτυπο σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο.

Φυσιοπαθολογία ενόρμησης αυτοσυντήρησης

Ειδικότερα, με βάση την ειδικότητά μου στην Γαστρεντερολογία, το παράδειγμα της ενόρμησης της αυτοσυντήρησης είναι χαρακτηριστικό και κυρίαρχο. Όπως στην περίπτωση άλλων ενορμήσεων, έτσι και η ενόρμηση της αυτοσυντήρησης έχει διττό χαρακτηριστικό γνώρισμα: ηδονικό και κύριο μεταβολικό στοιχείο. Με τη γλώσσα και τους γευστικούς κάλυκές της επιτελείται το ηδονικό απαραίτητο στοιχείο (υφίστανται ~10000 γευστικοί κάλυκες στην επιφάνεια της γλώσσας και κάθε κάλυκας διαθέτει ~25 κύτταρα με αισθητηριακούς υποδοχείς και μικροσκοπικά τριχίδια που εξυπηρετούν τις γεύσεις). Το κατεξοχήν απαραίτητο μεταβολικό στοιχείο επιτελείται κατά μήκος της γαστρεντερικής πεπτικής οδού, όπου οι τροφές μεταβολίζονται, το περιττό τους περιεχόμενο αποβάλλεται από τον αφεδρώνα, ενώ το ωφέλιμο περιεχόμενο απορροφάται από το γαστρεντερικό επιθήλιο· εισέρχεται εντός του οργανισμού συμβάλλοντας στη φυσιολογική ανάπτυξη και διατήρηση του οργανισμού. Τα δύο αυτά απαραίτητα στοιχεία λειτουργούν μαζί αρμονικά, ενώ τυχόν διαχωρισμός τους οδηγεί σε conflict μη φυσιολoγικά (abnormal) συμβάντα, υποδηλώνοντας την εμφάνιση παρενεργειών λόγω παθολογικής εκτροπής της ενόρμησης από τον φυσιολογικό σκοπό της.

Έχουμε εμπειρία ασθενών που παθολογικές καταστάσεις τούς προκάλεσαν βλάβες της γεύσεως με ή χωρίς συνοδό απώλεια της οσφρήσεως με αποτέλεσμα την έλλειψη επιθυμίας για λήψη τροφής. Έχοντας εμπειρία του “γευστικού ηδονικού” στοιχείου που απώλεσαν, κάνουν μεγάλες προσπάθειες να καταναλίσκουν τροφές, απλώς για να επιβιώσουν και ενίοτε ή σπάνια απογοητεύονται. Χωρίς συνοδό υποστήριξη εγκαταλείπουν ενίοτε τις προσπάθειες· λαμβάνουν μορφή έως τύπου “anorexia nervosa” με συνοδό απίσχναση καταλήγοντας στον πιθανό ή σχεδόν βέβαιο «αποπτωτικό» εκφυλιστικό θάνατο.

Υφίσταται και το αντίθετο. Αλλάζοντας διάθεση για ικανοποίηση μόνο της γεύσεως, η ενόρμηση πάλι δεν παραμένει αμέτοχος παρενεργειών. Κλασικό παράδειγμα τα πληθωρικά ηδονικά γεύματα επί εποχής Νέρωνα. Οι συνδαιτυμόνες εξυπηρετώντας αποκλειστικά την ηδονή της γλώσσας, έτρωγαν μέχρι κορεσμού με συνοδό μέθη· ακολούθως έβγαιναν στην αυλή της έπαυλης, προκαλούσαν θεληματικά εργώδεις εμετούς, μάλιστα υπό το φως των ζωντανών αναμμένων λαμπάδων των χριστιανών μαρτύρων δεμένων σε στύλους κατά μήκος της αυλής και άδειαζαν το περιεχόμενο της στομαχικής κοιλότητας· ξαναγύριζαν στην αίθουσα της κραιπάλης συνεχίζοντας το πήγαινε – έλα του φαύλου κύκλου αυτής της συνδρομής με τα συνοδά κρωξίματα των εργωδών εμετών και της συνοδού καπνιάς των καιόμενων μαρτύρων. Συνέπεια των εργωδών εμετών, μεταξύ άλλων συνεπειών, ήταν η ανάπτυξη συνδρόμου Mallory-Weiss· το σύνδρομο συνίσταται σε σχάση του βλεννογόνου του στομάχου και οισοφάγου στο ύψος της καρδιο-οισοφαγικής συμβολής και εκδηλώνεται στον ασθενή με ενίοτε σοβαρές αιματεμέσεις ή αυτόματη ρήξη οισοφάγου και θάνατο, πριν προλάβει από την υπερφόρτωση του περιεχομένου του στομάχου να υποστεί, επιπλέον, θανατηφόρα καρδιακά συμβάματα (δες, π.χ., Bashir A, et al. Ann Surg. 1965; 162: 151–155, Suzuki T, et al. Case Rep Obstet Gynecol. 2015;2015:762463, Shah M, et al. Clin Res Cardiol. 2016;105:865-72, Dwivedi S, et al. J Community Hosp Intern Med Perspect. 2017 Mar 31;7:37-39). Τέτοια συμβάματα συμβαίνουν και σε σύγχρονους καταναλωτές υπερβολικών γευμάτων με συνοδό οινοποσία (που ενίοτε λαμβάνει μορφή κραιπάλης) και άλλων συμπαρομαρτούντων παραγόντων κινδύνου για ανάπτυξη σοβαρής καρδιοαγγειακής νόσου ή παγκρεατίτιδας, ή… (δες, π.χ., Kim HH, et al. Intern Med. 2011;50:571-5, Shah M, et al. Clin Res Cardiol. 2016;105:865-72, Cao CL, et al. Medicine (Baltimore). 2017 Jul;96(29):e7601).

Τα δειγματοληπτικά αυτά δεδομένα δείχνουν ότι η μεμονωμένη θεληματική αλλαγή της διάθεσης για ικανοποίηση κατεξοχήν του ηδoνικού γευστικού στοιχείου της ενόρμησης της αυτοσυντήρησης, δυνατόν να ενέχει σοβαρές και ενίοτε ολέθριες συνέπειες. Είναι το τίμημα που οφείλει να αξιολογήσει σοβαρά ο σκεπτόμενος άνθρωπος που θέλει να διανύσει φυσιολογική και όχι παθολογική πορεία της ζωής του, στην οποία κυρίαρχο ρόλο παίζει η ενόρμηση της αυτοσυντήρησης.

Φυσιοπαθολογία σεξουαλικής ενόρμησης αναπαραγωγής του είδους

Εκτός της Γαστρεντερολογίας, με βάση την ειδικότητά μου κυρίως στην Παθολογία, το παράδειγμα της σεξουαλικής ενόρμησης με σκοπό την αναπαραγωγή του είδους είναι επίσης χαρακτηριστικό και κυρίαρχο παρουσιάζοντας αντίστοιχες ομοιότητες με την ενόρμηση της αυτοσυντήρησης. Και εδώ υφίσταται το διττό χαρακτηριστικό γνώρισμα: ηδονικό και κύριο αναπαραγωγικό στοιχείο με τα συνοδά ουσιώδη διακριτά ανατομικά όργανα στο άρρεν και θήλυ φύλο. Το ηδονικό στοιχείο είναι αρκούντως απαραίτητο κίνητρο κατεξοχήν για τις συνεπαγόμενες ουσιώδεις συνέπειες ανατροφής, ανάπτυξης και ποικίλης φροντίδας των παιδιών, που είναι η χαρά και η απαντοχή των γονέων, αλλά παράλληλα απαιτούν κόπο, θυσία και υπερβάσεις των γονέων. Το τίμημα αυτό είναι όντως βαρύ αλλά με εμπειρίες αγάπης που το επιβραβεύουν, χωρίς να εκλείπουν και δυσχερέστερες εμπειρίες μεταξύ παιδιών και γονέων που ενίοτε επιφέρουν πόνο ή θλίψη ή…. Τίμημα με χαρακτήρα χαρμολύπης· όρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αποδίδει άκρως πετυχημένα τα δρώμενα στο στενό περιβάλλον αναπαραγωγής του ανθρώπινου είδους.

Σε αντιστοιχία με τις συνέπειες της αναφερόμενης παθολογικής απουσίας γεύσεως και οσφρήσεως, αν απουσίαζε το ηδονικό ερωτικό στοιχείο δεν θα υπήρχε διάθεση να υποστεί το αντρόγυνο συλλήβδην το «βαρύ» φορτίο γέννησης- ανατροφής-φροντίδας των απογόνων με συνέπεια την αναμενόμενη σε παγκόσμια (“global”) κλίμακα δραστική μείωση του ανθρώπινου είδους. Το ηδονικό στοιχείο είναι δώρο άνωθεν προερχόμενο εκ μέρους του Δημιουργού που «τά πάντα ἐν σοφία ἐποίησεν». Το κυρίως απαραίτητο αναπαραγωγικό στοιχείο επιτελείται μέσω ξεχωριστών ανατομικών οργάνων, που εστιάζονται στο θήλυ και άρρεν φύλο. Ο ουράνιος Δημιουργός, ή η «φύση» όπως θεωρώ ατυχώς χρησιμοποιούν τον όρο οι δήθεν σύγχρονοι αμοραλιστές ή αγνωστικιστές, έπλασε την μήτρα και τα άλλα εξαρτήματα συμπεριλαμβανομένων και των ωοθηκών στο θήλυ και τα αντίστοιχα εξαρτήματα της γεννητικής οδού στο άρρεν για την επιτέλεση κατεξοχήν της αναπαραγωγής του είδους. Για παράδειγμα, στο θήλυ, τα κύρια εξαρτήματα μήτρα και ωοθήκες δεν εξυπηρετούν το ηδονικό αλλά αποκλειστικά το κύριο αναπαραγωγικό στοιχείο. Κάτι ανάλογο ισχύει και με ορισμένα κύρια στοιχεία των εξαρτημάτων της γενετικής οδού στο άρρεν φύλο όπως π.χ., η περίπτωση του προστατικού αδένα που πάλι δεν εξυπηρετεί το ηδονικό αλλά αποκλειστικά το κύριο αναπαραγωγικό στοιχείο. Το επιπλέον σημαντικό βιολογικό στοιχείο που τεκμαίρεται από τα επιστημονικά εξακριβωμένα («established») κριτήρια της Νευροφυσιολογίας και Ψυχολογίας του Βάθους, συνίσταται στο ότι την φυσιολογική ολιστική ψυχοσωματική προσωπικότητα του άρρενος φύλου την χαρακτηρίζει η ουσιώδης έννοια του «άνδρα», ενώ στο θήλυ φύλο η ξεχωριστή ουσιώδης έννοια της «γυναίκας» με όλα τα συναφή τους που αναλύονται από την Ψυχολογία του Βάθους σε διακριτά, ξεχωριστά στοιχεία των δυο φύλων· στοιχεία τα οποία και επιβεβαιώνονται από τα σχετικά επιστημονικά δεδομένα της Νευροφυσιολογίας του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος.

Ασύμφορη μείξη τύπου «ανδρογυναίκας»

Επομένως, τονίζεται εξ αρχής, ότι μια δυνητική προσπάθεια μείξης αυτών των διακριτών στοιχείων με διάθεση ανταλλαγής ρόλου αυτών των οργανικών στοιχείων τύπου π.χ., «ανδρογυναίκας» είναι αυτονόητο ότι αποτελεί παθολογική κατάσταση («abnormal condition» με βάση πάλι τον διεθνή επιστημονικό όρο) που συνεπάγεται παθολογικά επακόλουθα οδηγώντας, μεταξύ άλλων, και σε ανισορροπία που το πληρώνει συνήθως πανάκριβα τόσο το ίδιο πρόσωπο όσο και το κοινωνικό περιβάλλον. Κατά συνέπεια, τις περσόνες που αμφισβητούν τα αναφερόμενα στοιχεία και τολμούν να γίνονται πιθανόν «κράχτες» της παθολογικής «μείξης», τις χαρακτηρίζει στοιχειωδώς τρικυμιώδης εγκεφαλική δυσλειτουργία αγνωσίας και έλλειψης σοβαρότητας που απαιτεί εγκεφαλική διαγνωστική προσέγγιση π.χ., χάριν λόγου, με το συμβατικό εγκεφαλογράφημα ή ειδικές τεχνικές π.χ., pet-scan για την πιθανή ανεύρεση και αντιμετώπιση της παθολογικής τους «νευροεκφυλιστικής εστίας». Παρεμπιπτόντως, ίδια διαγνωστική προσέγγιση απαιτείται για τις αγνωστικιστές εκείνες περσόνες που υποστηρίζουν ότι όλα τα αναφερόμενα θαυμαστά δώρα του Θείου Δημιουργού είναι θέμα «φύσης» ή τύχης ή…. Με την έννοια αυτή, το διαταραγμένο μυαλό τους αναλογικά θα πιστεύει ότι ο άνθρωπος που πρωτοεμφανίστηκε στη γη φύτρωσε μόνος του τυχαίως σε ένα χέρσο χωράφι, και κατ’ επέκταση, και ένας ηλεκτρονικός εγκέφαλος;· η πολύπλοκη αυτή μηχανή που ωστόσο ωχριά μπροστά στην τελειότητα και πολυπλοκότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου φύτρωσε τυχαία κι αυτή σε ένα χαντάκι; Τέτοιες «χαντακωμένες» και με στοιχεία παράκρουσης ανθρώπινες περσόνες, όσο συμπαθείς κι αν είναι λόγω ανεπάρκειας, απαιτούν συμμόρφωση και προσπάθεια αποκατάστασης της ανισόρροπης λογιστικής του μυαλού τους. Το θέλουν δεν το θέλουν, τους αρέσει δεν τους αρέσει, τα σχετικά αναγνωρισμένα επιστημονικά δεδομένα έχουν σαφή έκφραση και είναι σαφώς καθορισμένα. Όπως στην περίπτωση της ενόρμησης της αυτοσυντήρησης, έτσι και στην περίπτωση της σεξουαλικής ενόρμησης, τα αναφερόμενα δυο απαραίτητα στοιχεία με την συνοδό ξεχωριστή και ουσιώδη ψυχο-οργανική έννοια «ανδρός και γυναικός» λειτουργούν συνδυασμένα και αρμονικά, ενώ τυχόν διαχωρισμός τους οδηγεί σε συγκρουόμενα (“conflict”) μη φυσιολoγικά (abnormal) συμβάντα· συμβάματα εκτροπής της ενόρμησης λόγω διαταραχής του φυσιολογικού σκοπού της με αρνητικό αντίκτυπο στην ισορροπία σε προσωπικό και διαπροσωπικό επίπεδο.

Όπως στην περίπτωση αλλαγής διαθέσεως για ικανοποίηση αποκλειστικά του αναφερόμενου “ηδονικού γευστικού στοιχείου” της σχετιζόμενης με την αυτοσυντήρηση ενόρμησης, ωσαύτως, αλλάζοντας διάθεση για ικανοποίηση κατεξοχήν του ηδονικού σεξουαλικού στοιχείου, η ενόρμηση αναπαραγωγής του είδους δεν παραμένει αμέτοχος παρενεργειών. Εκτός από τις υφιστάμενες ανεπιθύμητες κυήσεις που ο τερματισμός τους καθαυτός συνεπάγεται ψυχικά και ενίοτε οργανικά σοβαρά επακόλουθα, εκτός, εκτός… που ἐπιλείψει γάρ με ‘επιστημονικώς’ διηγούμενον… λόγω περιορισμού χώρου της παρούσας γραφίδας, περιορίζομαι σε 1-2 σχετικά παραδείγματα.

Αντισύλληψη

Στο θήλυ φύλο

Για την ικανοποίηση κατεξοχήν του ηδονικού στοιχείου της ενόρμησης, το θήλυ φύλο για αποφυγή κυρίως των πολυπαραγοντικών συνεπειών των αναφερόμενων ανεπιθύμητων κυήσεων που, μεταξύ άλλων, διαταράσσουν ψυχισμούς, διάφορες ισορροπίες προσωπικών ή/και διαπροσωπικών σχέσεων κ.λπ., χρησιμοποιεί ενδομήτριες («intrauterine») τεχνικές ή αντισυλληπτικά («contraception» με βάση τον διεθνή όρο). Οι παράγοντες αυτοί σχετίζονται με υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης π.χ., καρδιοαγγειακών σοβαρών συμβαμάτων, όπως οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, θρομβοεμβολικά επεισόδια, εγκεφαλικά επεισόδια και κακοήθειες, όπως καρκίνο μαστών ή ωοθηκών, συμβάματα που θέτουν το θήλυ φύλο σε κίνδυνο· δυσμενή συμβάματα, τα οποία τεκμηριώνονται με πληθώρα επιστημονικών μελετών που δημοσιεύθηκαν και εξακολουθούν να δημοσιεύονται σε έγκριτα διεθνή περιοδικά (π.χ., δες πάλι στο PubMed τις ακόλουθες δειγματοληπτικές πρόσφατες αναφορές: Tepper NK, et al. Contraception. 2016;94:678-700, Vautrin E, et al. Ann CardiolAngeiol (Paris). 2016;65:404-410, Webb PM, et al. Cancer Causes Control. 2017 May;28(5):365-370, Moschos MM, Nitoda E. Int J Ophthalmol. 2017 Oct 18;10(10):1604-1610).

Σημειωτέον, ότι η per os λήψη αντισυλληπτικών δισκίων [oral contraceptive pills (OCPs)], χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση μερικών οργανικών συνδρόμων, όπως στο σύνδρομο πολυκυστικής νόσου των ωοθηκών (PCOS) που χαρακτηρίζεται από κλινικά σημεία υπερβολικής παραγωγής ανδρογόνων ορμονών στο θήλυ (όπως δασυτριχία και ακμή), διαταραχές περιόδου και στειρότητα. Ο συνδυασμός OCPs (estrogen και progestin) θεωρείται θεραπεία πρώτης-γραμμής για τη μακροχρόνια αντιμετώπιση του PCOS (δες π.χ., Yildiz BO. J Clin Endocrinol Metab. 2015;100:794-802, Dokras A, et al. Clin Endocrinol (Oxf). 2017;86(5):739-746, Delitala AP, et al. Arch Gynecol Obstet. 2017 Jun 22.doi: 10.1007/s00404-017-4429-2). Εντούτοις, ενώ τα OCPs αποκαθιστούν την περίοδο σε φυσιολογικό ρυθμό και βελτιώνουν τις εκδηλώσεις υπερπαραγωγής ανδρογόνων, υφίσταται ο κίνδυνος των αναφερόμενων παρενεργειών που περιλαμβάνουν καρδιαγγειακές νόσους και μεταβολικά συμβάματα. Ειδικότερα, εκτός από τις αναφερόμενες θρομβώσεις φλεβών, αυξάνει η αρτηριακή θρόμβωση με τις σοβαρές συνέπειές της στις νεαρές γυναίκες που καπνίζουν παρά στις μη καπνίστριες. Επιπλέον, η λήψη OCPs αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη στις παχύσαρκες με PCOS και συνοδό ινσουλινοαντίσταση (ΙR) (δες π.χ., Yildiz BO. J Clin Endocrinol Metab. 2015;100:794-802). Με τη σειρά της, η IR (κύριος παράγοντας του μεταβολικού συνδρόμου) που συνοδεύει το PCOS σχετίζεται με πληθώρα επιπρόσθετων παθολογικών καταστάσεων του οργανισμού (δες π.χ., Polyzos SA, et al. Helicobacter. 2013;18:165-6, Polyzos SA, et al. Hormones (Athens). 2014;13:519-31, Franceschi F, et al. Helicobacter. 2015;20 Suppl 1:40-6, Kountouras J, et al. Gastrointest Endosc. 2017;85:462-463).

Στο άρρεν φύλο

Όσον αφορά το άρρεν φύλο, αρχικές μελέτες αντισύλληψης σχετίζονταν με παρενέργειες και η χρήση τους παραμένει προς το παρόν ή πιθανόν θα παραμένει ένα μελλοντικό θα…, ή ενδεχόμενο για το δήθεν «ισχυρό» ανδρικό φύλο (δες, π.χ., πάντα στο PubMed:Baird DT, Glasier AF. BMJ. 1999;319(7215):969-72, Chao J, et al. Best Pract Res Clin Obstet Gynaecol. 2014;28:845-57). Άλλες τεχνικές αντισύλληψης, όπως η αγγειεκτομή (vasectomy) απαιτεί μικροχειρουργική προσέγγιση που είναι δύσκολη στην εκτέλεσή της και δεν την εφαρμόζει προς το παρόν το άρρεν φύλο (Kirby EW, et al. Transl Androl Urol. 2017;6:753-760). Παρενθετικά στο σημείο αυτό, μεταξύ άλλων, αναδύεται και το «επίμαχο» ερώτημα: Εν ονόματι της ισότητας των δύο φύλων, γιατί οι άρρενες να μην εκτίθενται εξ ίσου, όπως τα θήλεα στη λήψη αντισυλληπτικών με όλα τα συμβάματα που συνεπάγεται η αντισύλληψη; Μόνο «ασθενές» ή «υποδεέστερο» στοιχείο δεν είναι το θήλυ φύλο που, μεταξύ άλλων σπουδαίων χαρακτηριστικών, υπερτερεί και σε χρωματοσωμικό προφίλ (ΧΧ στο θήλυ έναντι του λειψού XY στο άρρεν φύλο) κυοφορώντας παράλληλα και φέρνοντας στον κόσμο ανθρώπινες υπάρξεις που ως εικόνες του Θεού έχουν αιώνια αξία!

Δειγματοληπτικό παράδειγμα παθολογίας νοσήματος μεταδιδόμενου μέσω γεννητικής οδού.

Ένα δεύτερο δειγματοληπτικό παράδειγμα αφορά, εκτός της πληθώρας άλλων παθογόνων παραγόντων, τη γνωστή στο ευρύ κοινό ηπατίτιδα Β σε σχέση κυρίως με την ικανοποίηση του ηδονικού στοιχείου την ενόρμησης. Επισημαίνεται, ότι παρά την εφαρμογή σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, όπως τον εμβολιασμό, ο ιός (HBV) εξακολουθεί να αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα υγείας με ιδιαίτερη επίπτωση στις υπό ανάπτυξη ή αναπτυσσόμενες χώρες, όπου ο επιπολασμός και άλλων παθογόνων [όπως του επίσης γνωστού ιού επίκτητης ανοσο-ανεπάρκειας (HIV)] μεταδιδόμενων και μέσω της γενετικής οδού είναι ωσαύτως υψηλός (δες, π.χ., Abebaw TA, et al. BMC Res Notes. 2017 Jul 6;10(1):260, Chambal LM, et al. PLoS One. 2017 Jul 31;12(7):e0181836). Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (WHO) στον Ευρωπαϊκό χώρο αναφέρει ότι 13 εκατομμύρια ασθενείς πάσχουν χρονίως από τον HBV που οδηγεί ετησίως σε ~60.000 θανάτους από την ΗBV- σχετιζόμενη κίρρωση του ήπατος και τον ηπατοκυτταρικό καρκίνο (δες, π.χ., Stasi C et al.J Clin Transl Hepatol. 2017 Sep 28;5:272-276). Επιπλέον, τα αντιιικά φάρμακα που εφαρμόζονται έναντι του ιού, περιορίζουν μεν (ενθαρρυντικό στοιχείο!) αλλά δεν εξαφανίζουν τον HBV. Ούτε η ανάπτυξη αντισωμάτων έναντι του ΗBV (π.χ., anti-HBs και anti-HBc) υποδηλώνουν προστασία εξασφαλίζοντας πλήρη ανοσία του ξενιστή, όπως υποστηριζόταν στο παρελθόν. Η τρέχουσα γνώση επισημαίνει ότι εντός των κυττάρων του ξενιστή υφίσταται το ονομαζόμενο cccDNA του ιού που είναι απροσπέλαστο στην ισχύουσα αντιική θεραπεία και δύναται να τροφοδοτεί και να πυροδοτεί την επαναδραστηριοποίηση του HBV, διενεργείται δε εντατική σχετική έρευνα εναντίον του cccDNA ως πιθανή πλέον αποτελεσματική θεραπεία (Lewandowska M, Piekarska A. Clin Exp Hepatol. 2017 Sep;3:119-126). Επιπλέον, επισημαίνεται ότι ο HBV, εκτός από την αιματική οδό, μεταδίδεται κυρίως από τη γενετική οδό, μέσω σεξουαλικής διεργασίας, από κάθετη μετάδοση μολυσμένης μητέρας σε νεογνό και σχεδόν από όλες τις εκκρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού, όπου υφίσταται ο HBV όπως τον σίελο, το δάκρυ, τον ιδρώτα και την κυψελίδα (δες π,χ., Komatsu H et al. J Infect Dis. 2012;206:478-85, Gholami Parizad E, et al. Hepat Mon. 2016;16:e30385, Park JS, Pan CQ. Hepatol Int. 2017 Oct 12. doi: 10.1007/s12072-017-9825-y. [Epub ahead of print]).

Tα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι, παρά τον εμβολιασμό και την εφαρμογή άλλων σχετικών προστατευτικών στρατηγικών, ο HBV εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας. Η συνήθης μετάδοσή του είναι συνυφασμένη κυρίως με την πλέον συχνή σεξουαλική δραστηριότητα που στοχεύσει κατεξοχήν στην ηδονική ικανοποίηση της ενόρμησης. Σε αυτήν τη σεξουαλική διεργασία συχνά εμπλέκονται οι αναφερόμενες εκκρίσεις του ξενιστή, συμβάλλοντας αναλογικά σε μεγαλύτερη συχνότητα μετάδοσης του HBV και τη συνακόλουθη ανάπτυξη των αναφερόμενων δειγματοληπτικών δυσμενών συμβαμάτων.

Υφιστάμενες αντιφρονούσες περσόνες

Στη συνάφεια αυτή, υφιστάμενες αντιφρονούσες περσόνες χωρίς επιστημονικό τεκμηριωμένο background, επιχειρούν να μετριάζουν ή να απορρίπτουν τα αναφερόμενα επιστημονικά δεδομένα που πιθανόν και να αδυνατούν να τα κατανοήσουν λόγω εγκεφαλικής ανεπάρκειας· ή επιπρόσθετα να τα παραβλέπουν θεληματικά· να υποβάλουν εν πολλής επιδερμικά και άστοχα ερωτήματα ως οδό κάλυψης ή διαφυγής από το υποκείμενο υπόγειο της αποτελματωμένης αγνωσίας τους (ο Ντοστογιέφσκι πιθανόν μειδιώντας θα είχε να προσθέσει κάτι σχετικό στο συνώνυμο βιβλίο του «το υπόγειο»)· ερωτήματα δήθεν εντυπωσιασμού, στιλ φανφαρονισμού με ξύλινες τυποποιημένες εκφράσεις της φτώχειας του νου τους που είναι μάλλον για λύπηση. Για παράδειγμα το άστοχο: – και τον Θεό ποιος τον έπλασε; ή το άλλο: -δηλαδή αποφεύγοντας τις «κινδυνολογίες» (τα επιστημονικά δεδομένα «κινδυνολογίες»;;) με τις συνέπειες θα κάνουμε έρωτα μόνο για να γεννοβολούμε; -να γίνουμε «κούνελοι και κουνέλες»;, να;.. να;… Και έχουν την ψευδαίσθηση οι τρικυμιώδεις εγκεφαλικές αυτές περσόνες ότι αποστομώνουν επειδή ουδείς σοβαρός νους τις λαμβάνει υπόψη του, για ν’ αποκριθεί. Γι’ αυτό και τις παραβλέπει. Εντούτοις, αυτά τα ανθρώπινα στοιχεία, παρά την αγνωσία και την ηθική τους φτώχεια, τολμούν να ενημερώνουν με βερμπαλισμούς χωρίς αποδείξεις ιδιαίτερα την επιρρεπή νεολαία· το παρόν και το μέλλον της χώρας, παρασύροντάς την στο εκφυλιστικό αποπτωτικό τους status. Κατά συνέπεια, απαιτείται εκ μέρους των εκτός παρενθέσεως υπεύθυνων ειδικών με ήθος και αναγνωρισιμότητα, η επιπλέον διενέργεια έγκαιρης διαγνωστικής εγκεφαλικής προσέγγισης για την εντόπιση και δυνητική αντιμετώπιση της αναφερόμενης παθολογίας αυτών των περσόνων πριν οδηγήσουν μαζί με το σινάφι τους, τουλάχιστον μια μερίδα ανενημέρωτων ή επιρρεπών νέων των δύο φύλων, φευ!, αργά ή γρήγορα σε αζήτητο αποπτωτικό τόπο αποτελμάτωσης.

Σπάνιες περιπτώσεις εκτροπής διακριτής προσωπικότητας φύλου

Ειδικότερα, εστιαζόμενος στο κριτικό θέμα της εκτροπής από την φυσιολογική ολιστική ψυχοσωματική διακριτή προσωπικότητα των δύο φύλων που από την υφιστάμενη οργανική σαφή διάκριση ανδρός και γυναικός, γίνεται προσπάθεια ανταλλαγής διαθέσεων των φύλων από άρρεν σε θήλυ και αντίστροφα, τα σχετικά επιστημονικά δεδομένα της τελευταίας παθολογικής οντότητας είναι επίσης εδραιωμένα («established»). Σε αυτά πιθανός σχετικός σοβαρός “επιστημονικός” αντίλογος δεν αντέχει “de facto” και αποτυγχάνει.

Δεν αναφέρομαι στη σπάνια περίπτωση του “ερμαφροδιτισμού” όπου η ταυτόχρονη παρουσία ανδρικών και θηλυκών γεννητικών οργάνων στο ίδιο άτομο καθιστά δυσχερή την ένταξή του σε ένα από τα δύο φύλα. Να τονιστεί εδώ ότι, ο αρχικός αυτός όρος αντικαταστάθηκε με τον όρο intersex για να πάρει τον τρέχοντα διεθνή όρο «διαταραχές στην ανάπτυξη φύλου» [Disorders of sex development (DSDs)]. Στις DSDs ανήκουν οι σπάνιες αυτές παθολογίες που είναι συνέπεια συγγενών παθολογικών διεργασιών κατά τη διάρκεια καθορισμού και διαφοροποίησης των γονάδων ή γεννητικών αδένων των 2 φύλων (δες, π.χ., Alhomaidah D, et al. Clin Genet. 2017 Feb;91:157-162, Shojaei A et al. Biochem Mol Biol. 2017 Oct;6(1):59-65). Οι καταστάσεις αυτές απαιτούν αντιμετώπιση από πολυπαραγοντική ομάδα εξειδικευμένων παιδιάτρων, χειρουργών, ψυχιάτρων, ψυχολόγων, παιδαγωγών και πνευματικών που οφείλουν να προσεγγίσουν διαγνωστικά και θεραπευτικά τα ακόλουθα: ανατομικά αν όντως πρόκειται για άρρεν ή θήλυ· αν η ψυχολογική διάθεση και η ιδιοσυστασία του ατόμου σχετίζονται όντως ή όχι με γυναικείο ή ανδρικό προφίλ· ποιες είναι οι συνακόλουθες δυσκολίες που αφορούν το είδος της τεχνικής και τον χρονοβόρο παράγοντα των χειρουργικών προσπελάσεων για κατά το δυνατόν εφικτή διόρθωση της ανατομίας της γεννητικής οδού του ατόμου που η αναφερόμενη ομάδα των ειδικών βεβαιώνει ότι το άτομο αυτό με DSD κλίνει οριστικά σε συγκεκριμένο φύλο· η ανάγκη διενέργειας των επεμβάσεων από χειρουργούς και πλαστικούς με σχετική εμπειρία· και πώς θα γίνει τελικά η επίσης χρονοβόρα ομαλή ένταξη του ατόμου με DSD στο υφιστάμενο κοινωνικό status. Όντως η γέννηση ενός παιδιού με DSD υπαγορεύει μια μακρόχρονη στρατηγική αντιμετώπισής του στην οποία εμπλέκεται μια μυριάδα (η λέξη αυτή αποτελεί σχετική ακριβή μετάφραση!) από επαγγελματίες που συνεργάζονται με την οικογένεια του παιδιού (DSD prompts a long-term management strategy that involves a myriad of professionals working with the family) (δες, Calvo A, et al. Transl Pediatr. 2016;5:295-304).

Οι σπάνιες περιπτώσεις DSDs: άσχετες με τις conflict θεωρήσεις αλλαγής φύλου

Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι οι DSDs δεν έχουν σχέση και δεν αναφέρονται στις conflict θεωρήσεις αλλαγής φύλου που αφορούν τις περιπτώσεις των ομοφυλοφίλων ανδρών ή γυναικών και τις περιπτώσεις τρανσεξουαλικών ατόμων ή τραβεστί· περιπτώσεις που συνήθως αντιμετωπίζονται από την κυρίαρχη ταραχώδη ιδεολογία ως συνειδητές επιλογές, δηλαδή ως «εκ προθέσεως σεξουαλικές διαφοροποιήσεις ή παρεκκλίσεις».

Επαναλαμβανόμενη τυποποιημένη φρασεολογία

Και γιατί παρεκκλίσεις και όχι ιδιοσυστασιακές σεξουαλικές προτιμήσεις; τονίζουν και θα ξανατονίζουν επανειλημμένα με τέτοιες παρόμοιες ερωτήσεις ή συναφή σχόλια οι “υποστηρικτές” αυτής της conflict θεώρησης που δεν νοούν να πεισθούν! Αυτή η τυποποιημένη «ξύλινη» τακτική τους ενδεχομένως να στηρίζεται και στη θεώρηση τύπου προπαγάνδας των ινστρουχτόρων: «λέγε, λέγε κάτι θα μείνει»! Τούτη η τακτική, θυμίζει αναλογικά το περιστατικό της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού από τον Ιησού. Οι αντιρρησίες Φαρισαίοι, ενώ έβλεπαν ενώπιόν τους το προφανές ζωντανό θαυμαστό σημείο, ρωτούσαν επανειλημμένα τον πρώην τυφλό: «τί ἐποίησέ σοι; Πῶς ἤνοιξέ σου τούς ὀφθαλμούς;», ώσπου απηύδησε ο πρώην εκ γενετής τυφλός και τους έδωσε αποστομωτική απάντηση αφήνοντας άφωνο το Εβραϊκό αγνωστικιστικό Lobby (δες, κατά Ιωάννη, κεφάλαιο 9ο). Έτσι, η γραφίδα εφαρμόζοντας κι αυτή ανάλογη τακτική αλλά τύπου «με το ίδιο μέτρο», όπως τονίζει ο Σαίξπηρ, θα επαναλάβει εκ νέου την ακόλουθη απάντηση που ήδη ελέχθη, για να εντυπωθεί βαθιά στο μυαλό των αναφερόμενων περσόνων: Είναι βιβλιογραφικώς ανενημέρωτοι όσον αφορά τα επιστημονικά «established» δεδομένα που αφορούν τη φυσιολογία λειτουργίας του οργανισμού. Αδιαφορούν ή μάλλον το σκοτισμένο από αγνωσία μυαλό τους αδυνατεί να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει στοιχειωδώς τις επιπτώσεις της παθοφυσιολογίας της αναφερόμενης conflict διαθέσεως· εθελοτυφλούν για όλες τις πρόδηλες συνέπειες και τα σοβαρά συμβάματα αυτής της παθολογίας. Θά ‘λεγε ο στοιχειώδης σκεπτόμενος λογικός νους ότι, ποτισμένες αυτές οι περσόνες με διανοητικό LSD παράκρουσης, τονίζουν πεισματικά με συνοδό ανεξέλεγκτο μοτίβο παραισθήσεων ότι, η αναφερόμενη conflict παρεκκλίνουνα διάθεση αλλαγής νοοτροπίας φύλου είναι φυσική επιλογή του καθενός· δηλαδή το παθολογικό να είναι φυσιολογικό και το φυσιολογικό παθολογικό. Και σ’ αυτό το ιδιάζον ανισόρροπο σκεπτικό τους δεν ανέχονται τα τεκμηριωμένα αντίθετα επιστημονικά σχόλια και δεν δέχονται ερωτήσεις. Ανταποκρίνονται με το παράλογο σκεπτικό τύπου Woody Allen: «Έχω μια απάντηση. Υπάρχει καμιά ερώτηση;».

Ιστορικά ντοκουμέντα παθολογικών σεξουαλικών διαθέσεων αλλαγής φύλου

Και επειδή είναι μεγάλη η δύναμη του ενδογενούς «πάθους», άθελά τους ενστερνίζονται «τόν ἐτερον νόμον ἐν τοῖςμέλεσι… ἀνιστρατευόμενον τῶ νόμω τοῦ νοός… καί αἰχμαλωτίζοντα ἐν τῶ νόμω τῆς ἀμαρτίας τῶ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσι..», όπως χαρακτηριστικά λέει ο Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Θα ΄λεγε κανείς όχι τυχαία, αφού, για παράδειγμα, όπως στην αρχαία Ελλάδα, έτσι και στην πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι παρεκκλίνουσες ομοφυλικές σχέσεις μεταξύ ενήλικων ανδρών και εφήβων αγοριών, γνωστή ως παιδεραστία, ή ενηλίκων προς ενήλικες, συχνά κατέληγαν σε σεξουαλικά εγκλήματα γιατί η παθολογική (“abnormal”) αυτή συμπεριφορά της σεξουαλικής ενόρμησης με στροφή προς παθολογική διάθεση αλλαγής συμπεριφοράς φύλου από άρρενα σε θήλυ και αντίστροφα είχε και έχει σοβαρές συνέπειες. Η χαρακτηριστική φράση «Ρωμαϊκό όργιο» δεν έχει προκύψει τυχαία, αφού, πάλι δειγματοληπτικά, οι αρχαίοι Ρωμαίοι αξιωματούχοι φημίζονταν για τις διαστροφές τους. Πράγματι, ορισμένοι αυτοκράτορες κυριευμένοι από την δύναμη του “πάθους” ξεπερνούσαν στην κυριολεξία κάθε προηγούμενο, μένοντας τυπικά παραδείγματα στην ιστορία για την ακόλαστη φήμη τους. Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία του Αγγλοαμερικάνου ιστορικού και συγγραφέα Nigel Cawthorne που αναφέρονται στο βιβλίο του: “Sex Lives of the Roman Emperor”, η παιδεραστία και πορνεία (ως δειγματοληπτικό παράδειγμα, ο Τιβέριος απολάμβανε την «παρέα» μικρών παιδιών δημιουργώντας και ενυδρείο ερωτικής διαστροφής), η ομοφυλοφιλία με συνοδούς ευνουχισμούς (πάλι ως δειγματοληπτικό παράδειγμα, ο Νέρωνας πήρε άρρενα, ακρωτηρίασε τα γεννητικά του όργανα και ντύνοντάς τον γυναικεία τον νυμφεύθηκε με όλες τις τιμές), αιμομιξίες (Οιδιπόδεια συμπλέγματα), τα όργια μέχρι τύπου μητρομανίας ή νυμφομανίας (nymphomania) ή τα “παιχνίδια με ζώα”, ήταν σχεδόν σε καθημερινή βάση το μενού αυτών που τους χαρακτήριζε “πώρωση” της συνειδήσεως. “Πώρωση”; Λάθος όρος! Σύμφωνα με την Ψυχολογία του Βάθους δεν υφίσταται “πωρωμένη” αλλά λιπόθυμη συνείδηση. Έτσι, μετά τις βραδινές συμπεριφορές κραιπάλης και μέθης, ξυπνούσε ευκαιριακά η λιπόθυμη συνείδησή τους και οι συνοδές τυραννικές επιθέσεις των Ερινύων τους τάρασσε το νου και συσκότιζε το ηθικό τους κριτήριο. Για να “εξιλεωθούν” έθεταν τέλος στις παθολογικές διαθέσεις τους συμπεριλαμβανομένων κυρίως των διαθέσεων αλλαγής ρόλου φύλου, επιχειρώντας μέχρι σεξουαλικά δολοφονικά εγκλήματα των «αντικειμένων» του «πάθους» τους ή αυτοχειρίες. Λίγο αργότερα οι μη αυτόχειρες περσόνες ακολουθούσαν τον ίδιο φαύλο κύκλο της αποπτωτικής τους συμπεριφοράς με νέους συντρόφους, οι δε τελευταίοι ενίοτε πριν προλάβουν να γίνουν αυτοί θύματα γίνονταν θύτες, δολοφονώντας τους «εν υπεροχή όντας» συντρόφους τους.

Σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα-ντοκουμέντα παθολογικών σεξουαλικών διαθέσεων αλλαγής φύλου

Κάνοντας «focus» στo σύγχρονο σκηνικό («status»), στη σημερινή μας κοινωνία γίνονται αφηνιασμένες προσπάθειες να επικρατήσει, σε βελτιωμένη έκδοση, η αναφερόμενη παρεκκλίνουσα ιστορική συμπεριφορά σε διεθνές επίπεδο. Και η Ελλάδα; Κατέχεται από παραδοσιακή τακτική κακού «μιμητισμού»· λες και μια εκτιμητή μερίδα των «πολιτών» της έχει γεννητικό υλικό στο DNA της που είναι επιρρεπές για «μοριακό μιμητισμό» («molecular mimicry”)· χωρίς ουσιώδες background σχετικής γνώσεως, ακολουθεί δίκην ουράς τις «αποπτωτικές» αυτές προσπάθειες που διενεργούνται από ποιους; Από «εν υπεροχή» πολιτικάντηδες κομματάρχες ή «πολιτάρχες», «δημοσιογράφους», «παιδαγωγούς» στοιχειώδους, μέσης ή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και «πνευματικούς» ανωτάτης παιδείας που ανήκουν σε ποικίλους επιστημονικούς χώρους ή..ή.. ή..

Αυτές οι περσόνες για πολλούς λόγους που αναλύει διεξοδικά η ψυχανάλυση, προσπαθούν ιδιαίτερα να επιβάλλουν, με ανείπωτες βίαιες προσεγγίσεις, την παρεκκλίνουσα αυτή θεώρηση αλλαγής φύλου στη νεολαία, της οποίας, μεταξύ άλλων προφανών παραμέτρων, το νεανικό σφρίγος έχει τάση για ανάλογο «μιμητισμό»! Δειγματοληπτικά, επιχειρούν να εφαρμόσουν την χρήση αναστολής της εφηβείας μεταφέροντας παιδιά σε κλινικές, όπου διενεργείται χημικός ευνουχισμός με χορήγηση φαρμακευτικών παραγόντων που αναστέλλουν την εφηβεία και χρήση διασταυρούμενων σεξουαλικών ορμονών· χειρουργικές επίπονες επεμβάσεις υψηλού κόστους (και για θησαυρισμό αυτών που τις επιχειρούν) για ακρωτηριασμό και ανάλογη διαμόρφωση γενετικών οργάνων για την αλλαγή φύλου (που θα τις ζήλευε η αναφερόμενη περίπτωση του Νέρωνα της Ρώμης)· σεξουαλικές κακοποιήσεις παιδιών και εφήβων που έχουν δυσμενή επίπτωση επιφέροντας ανάπτυξη της ψυχονευρωτικής τους προσωπικότητας μέχρι και ανάπτυξη καρδιοαγγειακών νοσημάτων στην ενήλικο φάση της ζωής τους· κακοποιήσεις που δεν διανοήθηκε ούτε και ο «Πειράζων» (ταιριαστή έκφραση της Βίβλου για τον Σατανά) και η κουστωδία του (δες, π.χ., Martel MM, et al. Psychol Bull. 2013;139:1221-59, Abajobir AA, et al. Child Abuse Negl. 2017;63:249-260, McNally RJ, et al. Eur J Psychotraumatol. 2017 Jul 15;8(sup3):1341276, Craig SL, et al. JMIR Res Protoc. 2017 Sep 28;6(9):e189, Bhavsar V, et al. Epidemiol Psychiatr Sci. 2017 Oct 9:1-10. doi: 10.1017/S2045796017000518. [Epub ahead of print], Peterson ZD, et al. Arch Sex Behav.2017 Oct 31.doi: 10.1007/s10508-017-1079-1. [Epub ahead of print], Sanchez SE, et al. Ann Epidemiol. 2017 Oct 13.pii: S1047-2797(17)30215-6, Anderson EL, et al. Child Abuse Negl. 2017 Nov 2;76:138-148). Σημειωτέον ότι, το 8% έως 12% της νιότης στην Αμερική έχει εμπειρία τουλάχιστον μιας σεξουαλικής βιαιοπραγίας στη ζωή της καθιστώντας την παιδική σεξουαλική κακοποίηση με βάση τον διεθνή όρο childhood sexual abuse (CSA) ένα μεγάλο δημόσιο πρόβλημα Υγείας (It is estimated that 8% to 12% of American youths have experienced at least one sexual assault in their lifetime, making childhood sexual abuse (CSA) an important public health problem that is likely to be encountered by primary care providers, Hanson RF, Adams CS. Prim Care. 2016 ;43:313-26).

Ένα σημαντικό “αλλά”!

Αλλά, υφίσταται ένα σημαντικό αλλά! Όπως ελέχθη, το θέλουν δεν το θέλουν, τους αρέσει δεν τους αρέσει, ο Ουράνιος Πλάστης (μερικοί, όπως ήδη ειπώθηκε, Τον ονοματίζουν με καπριτσιόζα διάθεση «η φύση») προέβη στη διάκριση των ανθρωπίνων όντων σε άρρενα και θήλεα· και αυτό είναι βαθιά εντυπωμένο ιδιαίτερα στο απείραχτο DNA της νιότης όσο κι αν επιχειρούν να το “βιάσουν” με τις ανείπωτες σε φρίκη αναφερόμενες δειγματοληπτικές προσεγγίσεις οι μολεμένες περσόνες που προκάλεσαν πρώτα οι ίδιες επίκτητη “βλάβη” στο DNA τους. Η διάκριση αυτή στηρίζεται σε διακριτές βιολογικές, ανατομικές και ψυχολογικές φυσιολογικές διαφορές, που χαρακτηρίζουν τις ενορμήσεις. Δεν υφίσταται περιθώριο για αμφισβήτηση όσο κι αν εκτοξεύουν τη δήθεν αντιθετική τους άστοχη και επιστημονικώς αβάσιμη επιχειρηματολογία οι αναφερόμενοι αντιρρησίες, κι αυτό να τους εντυπωθεί βαθιά στο συνειδητό τους· και να πάψουν να τρίζουν ενίοτε την “τερηδονισμένη οδοντοστοιχία τους” που όζει απόπνοια καθώς, μέσω αυτής, εκτοξεύουν τα αμοραλιστικά τους δήθεν “επιχειρήματα” και επιχειρώντας τεχνικές ακρωτηρίασης τύπου παλαιωμένης αρχαίας ή «ανώτερης παλαιολιθικής» περιόδου (να τονισθεί αυτός ο όρος!) τους εκθέτουν και τους διαπομπεύουν ανεπανόρθωτα προκαλώντας αίσθημα λύπησης και αφόρητης πλήξης ή απέχθειας από τον στοιχειώδη φυσιολογικό νου.

Ο φυσιολογικός π.χ., Χρήστος “de facto” δεν δύναται να γίνει Χριστίνα ούτε το αντίθετο, εκτός και αν κατηγοριοποιείται στη σπάνια κατηγορία των DSDs. Στα ομοφυλοφιλικά και άλλης σχετικής κατηγορίας άτομα, για λόγους φυσιολογίας ανατομίας του είδους, το σαφές βιολογικό τους φύλο δεν συμφωνεί ούτε με την προσωπική τους διάθεση αλλαγής ταυτότητας ούτε με τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις σε σχέση με την γενετική ενόρμηση.

Αδιανόητες παρεκτροπές της φυσιολογικής λειτουργίας οργάνων

Στη συνάφεια αυτή, είναι εντελώς αφύσικο ή αδιανόητο ο πνεύμονας να αλλάξει διάθεση αλλαγής της φυσιολογίας της αναπνοής που υπηρετεί και να παίξει ρόλο λειτουργίας πέψης τροφών. Η εισρόφηση τροφών στους πνεύμονες οδηγεί σε πνευμονία εξ εισροφήσεως με συχνή θανατηφόρα έκβαση. Ούτε η πεπτική οδός, από κεφαλιού της, δύναται να αλλάξει διάθεση αλλαγής της φυσιολογικής διεργασίας που υπηρετεί τη λειτουργία πέψης τροφών και απορρόφησης ωφέλιμου θρεπτικού φορτίου, παίζοντας ρόλο αναπνευστικής λειτουργίας. Η “αεροφαγία”, ενέχει μεν “μηδέν θερμίδες”, αλλά οδηγεί αναπόφευκτα σε απίσχνανση και θάνατο. Ούτε η μήτρα και οι ωοθήκες της γυναικός δύνανται, έστω και με ευφάνταστη φανταστική φρασεολογία, να αλλάξουν διάθεση αλλαγής της φυσιολογίας της σύλληψης, κυοφορίας και γέννησης ενός υπέροχου θαύματος παιδιού Μότσαρτ, παίζοντας ρόλο ηδονικής αμφιφυλικής συμπεριφοράς και μάλιστα ανδρικού γένους. Τότε, μεταξύ άλλων συμβαμάτων, θα υπήρχε αναπόφευκτα και απόκλιση μέχρι ερημοποίηση της κοινωνίας· έκλειψης του ανθρωπίνου γένους. Το ίδιο θα ίσχυε και με τη θεωρητική αφύσικη διάθεση αλλαγής του φυσιολογικού ρόλου του προστατικού αδένα από τη συμμετοχή του στη σύλληψη εμβρύου σε παράλογο ρόλο ηδονικής συμπεριφοράς και μάλιστα θηλυκού γένους.

Επιπρόσθετα επιστημονικά δεδομένα-ντοκουμέντα παθολογικών σεξουαλικών διαθέσεων αλλαγής φύλου

Και από τη φαντασία στην πραγματικότητα. Τα σύγχρονα παθολογικά συμβάματα που σχετίζονται με την προσπάθεια εφαρμογής της conflict θεώρησης αλλαγής φύλου σε παγκόσμιο (global) επίπεδο είναι όντως καταιγιστικά, όπως ήδη φάνηκε από τα αναφερόμενα δειγματοληπτικά ντοκουμέντα· διεθνώς υφιστάμενα και επαναλαμβανόμενα σε πιο εξελιγμένη μορφή σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της αρχαίας ιστορίας, ξεπερνώντας στην κυριολεξία κάθε ευφάνταστη φαντασία. Η σχετική έρευνα στον ημερήσιο τύπο και τα μέσα ενημέρωσης σε τοπικό και διεθνές επίπεδο επιβεβαιώνουν όλες αυτές τις παρεκκλίνουσες θεωρήσεις αλλαγής φύλου χωρίς να υφίσταται περιθώριο αμφισβήτησης. Όσο κι αν γίνεται επισταμένη θεληματική προσπάθεια απόκρυψής τους, αποκαλύπτονται προοδευτικά αφήνοντας συχνά άναυδο ή ενεό το κοινό. Η συναφής ιστορία επαναλαμβάνεται με σύγχρονη καλπάζουσα τρελή μορφή ισχύοντος του ήδη αναφερθέντος κανόνος της Βίβλου «οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται ». Ως ένα μόνο επιπρόσθετο δειγματοληπτικό επίκαιρο (update) παράδειγμα, εκτός από τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις μεταξύ αρρένων και θηλέων, ανάλογες παρενοχλήσεις που τελεσφορούν συχνά ή ενίοτε μέχρι εξοντώσεως μεταξύ ομοφυλοφίλων και άλλων συναφών περσόνων αυτού του είδους, λαμβάνουν μορφή χιονοστιβάδας. Ως αποκορύφωμα αυτών των εκτροπών υφίστανται συνοδά συμβάντα που οδηγούν σε κατάθλιψη σοβαρού βαθμού, απόγνωση και αυτοχειρίες. Πράγματι, συναφείς δειγματοληπτικοί τίτλοι-ντοκουμέντα και αιτίες της διαχρονικής διεθνούς βιβλιογραφίας που αφορούν την επερχόμενη κατάθλιψη και τις αυτοκτονίες της παιδικής ηλικίας και της ηλικίας των ενηλίκων περιλαμβάνουν π.χ., ειδικές βίαιες σεξουαλικές συμπεριφορές, όπως ασφυξία εκ πνιγμονής και βιασμούς παιδιών («Specific violent sexual behaviors such as sexual asphyxia, and rape», Danto BM. Ment Health Soc. 1978;5(1-2):1-13)· εκτός από τη φυσική κακοποίηση, η σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική ηλικία προδικάζει σημαντικά τον αυτοτραυματισμό και τις τάσεις αυτοκτονίας («childhood sexual and physical abuse were highly significant predictors of self-cutting and suicide attempts», van der Kolk BA, et al, Am J Psychiatry. 1991;148:1665-71)· η παιδική σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση σχετίζονται στατιστικώς πολύ σημαντικά ( p<0.001, αντίστοιχα) με αυτοκτονίες (Zatti C,et al. Psychiatry Res. 2017 Oct;256:353-358)· νέοι και νέες των ΗΠΑ που ανήκουν στην ειδική κατηγορία SMY (SMY; youth who endorse same-sex attraction, same-sex behavior, or a gay/lesbian identity), δηλαδή νέοι και νέες που βεβαιώνουν την έλξη τους προς το ίδιο φύλο ή με ταυτότητα ομοφυλοφίλου/λεσβίας, παρουσιάζουν στατιστικώς πολύ υψηλότερες αναλογίες συμπτωμάτων κατάθλιψης και αυτοκτονίες σε σύγκριση με τους ετερόφυλους νέους και νέες που λειτουργούν ως ομάδα φυσιολογικού ελέγχου (controls) («SMY reported significantly higher rates of suicidality (odds ratio [OR] = 2.92) and depression symptoms (standardized mean difference, d = .33) as compared with the heterosexual youth», Marshal MP, et al. J Adolesc Health. 2011;49:115-23)· και πληθυσμοί λεσβίων, ομοφυλοφίλων και αμφιφυλοφίλων παρουσιάζουν σε μεγάλη συχνότητα συμβάματα αυτοτραυματισμών και αυτοκτονιών («Lesbian, gay, and bisexual (ie, sexual minority) populations have increased prevalence of both self-injurious and suicidal behaviors», Blosnich J, Bossarte R. J Am Coll Health. 2012;60:141-9, Tomicic A, et al. Rev Med Chil. 2016;144:723-33).

Αβάσιμη άποψη για νομιμοποίηση των «ευαίσθητων» ομάδων: Το «στόρι της γαλής»!

Επιπλέον, η γραφίδα επισημαίνει ότι τα αναφερόμενα δεδομένα υψηλού επιπολασμού αυτοκτονιών των ομοφυλoφίλων και των άλλων συναφών ομάδων σε σύγκριση με τους ετερόφυλους (normal controls) σε προηγμένες χώρες, όπως στις ΗΠΑ, δεν δικαιολογούνται από τη δήθεν θεώρηση των «αντιφρονούντων» ότι οι αιτίες της αυτοκτονίας αποδίδονται κυρίως στην γενικότερη περιθωριοποίηση αυτών των «ευαίσθητων» ομάδων· επομένως απαιτείται να νομιμοποιηθούν αυτές οι ομάδες για να μειωθούν τα αναφερόμενα συμβάματα. Τέτοιες θεωρήσεις είναι πρόδηλα αβάσιμες και αστήριχτες, αποκυήματα τρικυμισμένων από άγνοια εγκεφάλων, που στρέφονται κυρίως στους παιδικούς- νεαρούς αποδέκτες για να τους οδηγήσουν στις αναφερόμενες παθολογικές καταστάσεις της αποπτωτικής καταστροφικής διεργασίας αλλαγής θεώρησης φύλου· θεώρηση που πιθανόν να την εξασκούν και οι ίδιοι «προαγωγοί» ως προσωπικό βίωμα αρεσκόμενοι να ηδονίζονται χωρίς να συνειδητοποιούν ότι επαναλαμβάνεται στη βιοτή τους το αντίστοιχο της γαλής: η γάτα ηδονιζόταν πίνοντας το αίμα της που έσταζε τραυματίζοντας το σώμα της καθώς το ακόνιζε σε λίμα ίσαμε τελικής έξαιμης πτώσεως. Θα ΄λεγε κανείς ότι το ίδιο επιχειρούν συνειδητά ή ασυνείδητα στη νεολαία εξαντλώντας την με το «ναρκωτικό» αυτό στιλ αλλαγής φύλου μέχρι τελικής πτώσεως. Επιμένουν πεισματικά, ενώ είναι γεγονός, και το γνωρίζουν, ότι σε μια ελευθεριάζουσα χώρα, όπως είναι η Αμερική είναι ελεύθεροι οι γάμοι ομοφυλοφίλων και άλλων συναφών περσόνων· ένα μέρος της κοινωνίας προοδευτικά τους αποδέχεται και μόνο έντονη περιθωριοποίηση δεν βιώνουν αυτές οι ομάδες. Επομένως, η κύρια αιτία των αναφερόμενων συμβαμάτων, που διαταράσσει τους ίδιους και την ισορροπία της φυσιολογικής κοινωνίας εστιάζεται κατεξοχήν στην παθολογική συμπεριφορά της σεξουαλικής ενόρμησης, η οποία δεν μένει αμέτοχος παρενεργειών.

Συνοψίζοντας, η αναφερόμενη ιστορία ή το στόρι (με σύγχρονη έκφραση) της conflict θεώρησης αλλαγής του φύλου με όλες τις αναμενόμενες παρενέργειες που σχετίζονται με παθολογική εκτροπή της φυσιολογικής λειτουργίας της σεξουαλικής ενόρμησης λαμβάνει διαχρονική φευ! παρεκκλίνουσα πορεία παλινδρόμησης σε αρχαία αποτελματωμένα ή αποστεωμένα φθοροποιά μοτίβα· τα μοτίβα αυτά οδηγούν σε δυσαρμονία της κοινωνίας και απαιτούν κοπιαστική αλλά λυτρωτική αλλαγή ρότας προς μοτίβα που θα υπηρετούν την αρμονία της ολιστικής φυσιολογίας του ξενιστή· του ξενιστή που κάνοντας «delete» από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους «εισβολείς» της παθολογικής θεώρησης αλλαγής φύλου, θα βιώνει αναγεννητικές λυτρωτικές εμπειρίες που «οὐδεὶς αἴρει » όπως λέει η Βίβλος!

Προσωπική άποψη

Να τονιστεί ότι η αναφερόμενη ομάδα θεώρησης αλλαγής φύλου προσωπικά μου είναι συμπαθής χωρίς να υφίσταται ίχνος εμπαθούς συμπεριφοράς. Όλοι είμαστε πλάσματα Θεού «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ὁμοίωσιν». Όλοι γνωρίζουμε τη δύναμη του «πάθους».

Όντως, μεγάλη η δύναμη του πάθους! Την αισθανόμαστε όλοι. Δεν υπάρχει άνθρωπος απαθής. Τη βίωσε και τη βιώνει συχνά ο άσωτος εαυτός του καθενός, δεχόμενος τις αλλεπάλληλες επιθέσεις και σε περίπτωση πραγμάτωσης της δύναμης του πάθους κάθε μορφής, συμπεριλαμβανομένης και της ισχυρής δύναμης του πάθους αλλαγής διάθεσης φύλου, μετά κάθε είδους φευγαλέα χιμαιρική απόλαυσή του, αφήνει κατάλοιπη στυφή «γεύση»… Συντρίβει και εκφυλίζει κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Καταρρακώνει κάθε ίχνος ελευθερίας. Καταντά τους εαυτούς μας δουλικά του σαδιστή που φέρει την επωνυμία «ψεκτό πάθος»! Είναι ένας «ἀλλόκοτος καὶ δύσερως ἔρως» (άγιος Γρηγόριος Παλαμάς) που μας αλλοτριώνει και μας παραμορφώνει γιατί ως δουλικά του μας απομακρύνει, μεταξύ άλλων, από τον Κύριο.

Θεωρώ ότι γεννηθήκαμε για να πέφτουμε αλλά και να σηκωνόμαστε ζητώντας λύτρωση για επαναφορά στην αναφερόμενη φυσιολογική ομάδα controls όπως την έπλασε ο Δημιουργός και Λυτρωτής του κόσμου. Εντούτοις, όταν υφίσταται παρατεινόμενη παθολογική συμπεριφορά αλλαγής φύλου με τις αναφερόμενες «νευροεκφυλιστικές αποπτωτικές συνέπειες» (για περισσότερα όσον αφορά τον ιατρικό όρο απόπτωση δες βιβλίο Διαμορφούμενα Α…, σελίδα 32) τότε επιβάλλεται η εφαρμογή μεθόδων επαναφοράς στη φυσιολογία της σεξουαλικής ενόρμησης. Δύσκολο επιχείρημα, κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά σωτηριώδες, λυτρωτικό ιδιαίτερα σε αυτούς που πεισματικά αντιστέκονται να πάρουν τον αναστάσιμο δρόμο της επιστροφής που ελευθερώνει. Η πραγματική ελευθερία της καρδιάς επιτυγχάνεται όταν κανείς αντιδρά με σκοπό την μεταμόρφωση των παθών και δεν υποχωρεί στις παθολογικές απαιτήσεις τους. Το τρένο τρέχει ελεύθερα πάνω στις σιδηροτροχιές και όχι όταν εκτροχιάζεται.

Για να μην φανεί ότι η παρούσα γραφίδα παίρνει εδώ «χαρακτήρα κηρύγματος», τονίζεται ότι οι λειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η βούληση και το συναίσθημα, ως πράξεις, ελέγχονται και οριοθετούνται από ανώτερες φλοιικές λειτουργίες του εγκεφάλου ώστε να υφίσταται ισορροπία .

Σε αυτήν τη συνάφεια μερικοί ηχο-στίχοι υπογραμμίζουν τα ακόλουθα που θεωρώ ότι οδηγούν στη λύση που προέρχεται Άνωθεν:

….Μαζί του κάνω μια ευχή:

Θέ μου μεταμόρφωσε τα πάθη!

Αλλά τέτοια ευχή

θέλει πάλη σκληρή…

Έχουν δύναμη, δύναμη τα πάθη!

Μόνο, Θέ μου, Εσύ

μεταγγίζεις πνοή

κι αγιάζεις, εξαγνίζοντας τα πάθη!

Έτσι η σάρκινη ορμή

να μετατραπεί μπορεί

σ’ έρωτα αγνό γεμάτο ζέση

που νικάει τη φθορά!…

«Έρως έρωτα νικά»

κι όλα, Θέ μου, νά ‘ναι ολόφωτα!

Την πραγματική ελευθερία της καρδιάς την βιώνει κανείς αγιάζοντας και εξευγενίζοντας τα πάθη του. Δύσκολο εγχείρημα με συνοδό βαρύ τίμημα, αλλά λυτρωτικό με θετικό προσωπικό και διαπροσωπικό αντίκτυπο που σηματοδοτεί την αρμονική συμβίωση και ισορροπία της κοινωνίας του ξενιστή.

Β’ Μέρος

Ευθύνη της κοινωνίας

Η μεγάλη ευθύνη της σκεπτόμενης κοινωνίας, εστιάζεται στο γεγονός ότι συνήθως δεν αντιδρά δραστικά και έχει τάση «υποχώρησης» στα αποκυήματα της εγκεφαλικής δυσλειτουργίας των υπευθύνων που πάνε να την «καπελώσουν» βιάζοντάς την να δεχθεί τα παράλογα της παθολογικής θεώρησης αλλαγής φύλου. Επειδή τα αναφερόμενα αποδεδειγμένα (established) επιστημονικά δεδομένα αδυνατούν να αντικρούσουν οι δήθεν υπεύθυνοι, κλείνουν ερμητικά το αισθητήριο της ακοής τους λόγω παθολογικής εστίας στον εγκέφαλό τους και ακολουθούν την κατιούσα οδό της ασωτίας τους παρασύροντας κυρίως την ελπίδα του Έθνους, τη νεολαία. Εντούτοις, το ανεπηρέαστο ταπεραμέντο τουλάχιστον μιας μερίδας νέων με άθικτο το αναφερόμενο DNA τους και με την προοδευτικά αυξανόμενη γνώση τους αργά ή γρήγορα θα ξεσκεπάσουν την δήθεν προοδευτική περσόνα αυτών των προαγωγών που στηρίζεται στα αδύναμα δεκανίκια της «αναπηρίας» του DNA της.

To επίμαχο ερώτημα που αναδύεται είναι: Ποια είναι τα πειστήρια της ταυτότητας του DNA των αναφερόμενων αυτών των περσόνων;

Πολιτικές περσόνες

Λαμβάνοντας και προσθέτοντας μερικά στοιχεία από το κεφάλαιο του Βιβλίου Διαμορφούμενα Α.., που φέρει τίτλο: Σύγχρονοι Άσωτοι (σελίδες 185-244), αρχικά η γραφίδα εστιάζεται σε μια μερίδα πολιτικών αδύναμων μυαλών ή κομματαρχών ή συνδικαλιστών που ευθύνονται κατεξοχήν για την νομιμοποίηση της conflict θεώρησης αλλαγής φύλου, και που όντως τα χαρακτηρίζει σύγχρονη ασωτία. Αυτές οι μετριότητες όχι μόνο επιπλέουν αλλά επικρατούν· ανήκουν στην κουλτούρα παρανομίας πλασάροντας και ευοδώνοντας την απατεωνιά· είναι εξ επαγγέλματος απατεώνες, που καπηλεύονται τα ιερά και τα όσια του λαού· οι χειρότεροι των χειρότερων που νέμονται τη χώρα· δολοφόνοι του έθνους· παραγκωνίζουν τον αδύνατο, αλλά υποστηρίζουν τους άρπαγες· σπαταλούν τον δημόσιο πλούτο δεξιά κι αριστερά· δήθεν «φρουροί του λαού» που αρνήθηκαν τον Θεό και εκεί που δεν υπάρχει Θεός όλα τους επιτρέπονται· είναι άσωτοι. Πρόσωπα χαμένα, αυτοαναιρούμενα, ψυχές μολυσμένες, μυαλά αδύναμα που κυβερνούν αυτόν τον κόσμο και βάλθηκαν να τον καταστρέψουν νομιμοποιώντας, μεταξύ άλλων την παθολογική θεώρηση αλλαγής φύλου που διαταράσσει τη φυσιολογική ισορροπία της κοινωνίας. Λόγω διαταραχής του μυαλού τους φέρονται ανήθικα, με υποκρισία και υπερηφάνεια, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είναι οι δήθεν ικανοί πολιτικοί· οι «ταλαντούχοι» πολιτικοί με πανελλήνια ρεκόρ αναξιοκρατίας και μετριοκρατίας· αυτοί που σπούδασαν, αν σπούδασαν ουσιωδώς, σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ στιλ Harvard· αυτοί που εμφανίζονται μόνο, ως μοντέλα αρρενωπά ή θηλυκά ραφινάτα, με συνοδό βερμπαλιστική φρασεολογία εντελώς επιπολής, χωρίς νόημα και ουσία· αυτοί πώς μπορούν να κυβερνούν και να πείθουν εκατομμύρια Έλληνες ακόμα και για την παθολογία της θεώρησης αλλαγής φύλου, όταν η μακρόχρονη παραμονή για τη μόρφωσή τους στο εξωτερικό ήταν ένας «περίπατος», στιλ «ταξιδιώτη της βροχής» σκοτώνοντας ανούσια τις ώρες τους χωρίς επίπονη απόκτηση ευρείας εις βάθος γνώσης για κυβέρνηση της κοινωνίας της χώρας;

Στοιχεία του «επιστημονισμού» τους

Ποια είναι τα επιστημονικά τους διαπιστευτήρια όταν, για παράδειγμα, πολλοί από αυτούς (non grata περσόνες), όπως επισημαίνει ο καταξιωμένος στο διεθνή χώρο Έλληνας καθηγητής της Ιατρικής John PA Ioannidis (κατέχει την έδρα C.F. Rehnborg στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ όπου είναι τακτικός καθηγητής Παθολογίας- Έρευνας-Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής), που είναι και σε προσωπικό επίπεδο γνώστης μερικών από αυτούς, ούτε έστω μια επιστημονική μελέτη δεν δημοσίευσαν π.χ., σε ένα από τα 30 υφιστάμενα διεθνή καλύτερα περιοδικά οικονομικών επιστημών; Ποιος σοβαρός δεν θα τους απορρίψει με ένα τέτοιο ανυποψίαστο μηδενικό επιστημονικό έργο;

Για να στείλουν συναφείς επιστημονικές μελέτες προς κρίση και δημοσίευση, θέλει μυαλό με ήθος και καθαρό, όχι βρόμικο· θέλει δείκτη νοημοσύνης επιστημονικής που τους λείπει γιατί απαιτεί και μυαλό και κόπο, όχι περίπατο ανέμελο δίκην επισκέψεως με συνοδό ενίοτε τίτλο παλαίμαχου φοιτητή· απαιτεί γνώση εις βάθος που αυτοί δεν διαθέτουν και γνωρίζουν, από πρώτο χέρι, ότι οι κριτές θα απορρίψουν τις ανεπαρκείς μελέτες τους πάραυτα, γιατί οι κριτές δεν αστειεύονται! Θα υποστούν, αν στείλουν μελέτη (μάλλον απίθανο!) -το «rejection»!-, την απόρριψη της φτηνής “πολιτικής τους περσόνας”! Όπως ανάλογες απορρίψεις υφίστανται, ως ανεπαρκείς και «άχρηστοι σε επιστημονική τεκμηριωμένη γνώση» και ήθος εκπρόσωποι του έθνους, σε διεθνή forum, εξαθλιώνοντας την Ελλάδα μας επί πολλά έτη· χωρίς να ιδρώνει το «βαρήκοο αφτί τους». Και με αυτή την ανεπάρκεια και αγνωσία που τους διακρίνει, τι παρανοϊκό επιχειρούν; Οδεύουν ανενόχλητοι με το στενόμυαλο μηδενικό προσωπείο τους· σεκοντάρουν και συμμετέχουν, μαζί με άλλους τοπικούς και διεθνείς ανήθικους φορείς και στη μονιμοποίηση της αποπτωτικής διεργασίας αλλαγής φύλου, αφού έχουν την ψευδαίσθηση ότι προηγουμένως σχεδόν “έλυσαν” τα σοβαρά προβλήματα του τόπου. Χωρίς Θεό σαρκόφιλοι, άσωτοι. Πολύ καλά τους ψυχογράφησε κάθε σκεπτόμενος νους:

-Κάνουν επιδρομή στη ζωή των ανθρώπων και ιδίως της νεολαίας όχι ως «βάρβαροι» από άλλες χώρες αλλά ως άτομα με «αλήτικη άσωτη νοοτροπία» από κάτω προς πάνω.

Έτσι, αναρριχήθηκαν στην εξουσία μια μερίδα αγνωστικιστών και επιστημονικά αμόρφωτων και παρά την πληθώρα των νόμων διαπράττουν ακατάπαυστα ανοησίες και λοβιτούρες, σαν επιστημονικά αμόρφωτοι και ανήθικοι που είναι· στοχεύουν να διαφθείρουν, να εκμαυλίσουν στην κυριολεξία πρωτίστως τη νεολαία ώστε εκφυλίζοντάς την, και αφήνοντάς την έξαιμη, λόγω εφαρμογής στη ζωή της νιότης το αναφερόμενο στόρι της “γαλής”, να μπορούν να την κυβερνούν ως ανενόχλητοι βιαστές.

Το χειρότερο είναι ότι, αντί να αντιδράσουν, να εναντιωθούν οι αξιόλογοι άνθρωποι και “πνευματικές” μορφές, συνήθως κάνουν ότι δεν βλέπουν, δεν ακούν, εκτός εξαιρέσεων. Στην ουσία αυτοί είναι οι πιο ένοχοι προδότες. Γιατί; Διότι είναι μεροληπτικοί και ευκολόπιστοι· απλώς βλέπουν και σιωπούν, χωρίς να κάνουν το καθήκον τους. Αφήνουν τον λαό έρμαιο των άσωτων «κομματόσκυλων» ή κομματαρχών ή συνδικαλιστών κάθε χρώματος να τον κατασπαράζει ποικιλοτρόπως. Και το τραγικότερο: Οι άσωτοι αυτοί «σκύλοι – προαγωγοί», ωθούν και εξαναγκάζουν τον κόσμο και ιδιαίτερα τη νεολαία να επιβιώσει ακολουθώντας την ίδια τακτική της ασωτίας τους.

Ευτυχώς, ένα μέρος ιδιαίτερα της νιότης κατάλαβε ότι έχει ανάγκη μόνο από την παρουσία του Θεού να την διαφεντέψει για να μην μεταβληθεί σε μάντρα ζώων ή σε φρενοκομείο ασωτίας.

Δημοσιογραφικές – Λογοτεχνικές περσόνες

Ακολούθως, να συνεχίσει η γραφίδα για τον δημοσιογράφο εκείνο, ο οποίος έχει το ταλέντο, —αν έχει ουσιώδες ταλέντο, γιατί συνήθως (ευτυχώς όχι πάντα) διαθέτει μόνο λαϊκίζουσα πένα— αλλά δαπανά τη γραφίδα του σε άσωτα σενάρια.

Σχετική παρένθεση: στ’ αλήθεια, σε τοπικό εθνικό ή διεθνές επίπεδο, σε ποια «σοβαρή» σε ήθος και σε επιστημονική γνώση σχολή (συνήθως «υπολειμματικής κλάσεως»;) σπούδασε για να καλλιεργήσει το «ταλέντο» του; Ποιες είναι οι επιστημονικές δημοσιεύσεις του σε διεθνή σχετικά περιοδικά για να διαπιστώσει το σκεπτόμενο κοινό την ποιότητα και την επιστημονική επάρκεια του δημοσιογράφου, που συνήθως ανήκει στην κατηγορία του «δήθεν»;

Με ένα «background» καλλιέργειας, χωρίς ήθος και υπεύθυνη επιστημονική γνώση, παίρνει την πένα του και δεν τη βουτάει μέσα στη φυσιολογία των φυσικών αρετών και της ηθικής ομορφιάς που υφίστανται στον άνθρωπο, αλλά τη βουτά μέσα στο βόρβορο, στη λασπουριά…

Στις εφημερίδες του, στον κίτρινο τύπο, στα περιοδικά ή στα λογοτεχνικά του έργα, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εξυμνεί κάθε είδος πάθους και κάθε αστοχία της conflict θεώρησης αλλαγής του φύλου.

Ειδικότερα, μια μερίδα “επιπολής” δημοσιογράφων, λογοτεχνάδων ή σκηνογράφων είναι φίλα διακείμενη με την εκάστοτε νοοτροπία των “εν υπεροχή” πολιταρχών που εξασκούν έλεγχο στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία περιλαμβάνουν εκτός από το αναφερόμενο διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα (Facebook, instagram, twiter κ.ά.). Παράλληλα, εκμεταλλευόμενοι σύγχρονες τάσεις όπως π.χ, την παθολογική διάθεση αλλαγής φύλου, χωρίς πρωταρχική εις βάθος προσωπική ή και διαπροσωπική σχετική έρευνα με σοβαρούς ειδικούς, αλλά σε συνεργασία με πολιτικάντηδες περσόνες του ιδίου φυράματος σε ήθος ή ιδεολογία τι κάνουν; Ανάλογα όπου φυσάει ο “αποπτωτικός” λίβας παίρνουν να βουτούν την πένα τους στη λάσπη, στο βόρβορο της φθοράς και παρουσιάζουν εκπομπές ή έργα τα οποία καίνε και αποτελματώνουν, θάβουν, θάβουν, θάβουν συνειδήσεις και ψυχές. Άσωτες υπάρξεις, αφήνουν πίσω τους, μεταξύ άλλων, τα υπαρξιακά κενά (“gaps”) ταυτότητας μολεμένου DNA για επίκτητη αλλαγή φύλου, που πρώτα τις ίδιες βαραίνουν επιφέροντας στη συνείδησή τους σύγχυση και σκότος· σε στιγμές ανάνηψης της λιπόθυμης συνείδησής τους οδύρονται, γιατί βρέχει απελπισμένα η αλύτρωτη γραφίδα στην καρδιά τους.

Τις μαραζώνει και διψούν αυτές οι περσόνες, γιατί η άνυδρη γραφίδα ή σεναριογραφία τους φέρνει πρώτα στα δικά τους σπλάχνα ξηρασία εσωτερική, αφόρητη με συνοδό την αναφερόμενη κατάθλιψη που συντροφεύει τις εμπειρίες της conflict θεώρησης του φύλου. Κι ας μην το δείχνουν. Η προσωπική σχετική μου εμπειρία ~45 ετών ενεργού ακαδημαϊκής ιατρικής πορείας στη Β’ Παθολογική Πανεπιστημιακή Κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, έχει να καταγράψει συνταγές πολυφαρμακίας με ηρεμιστικά τύπου ακόμη βαρβιτουρικών και αντικαταθλιπτικών παραγόντων σε καταθλιπτικές υπάρξεις που βίωναν ρόλους της αναφερόμενης άνυδρης γραφίδας ή σεναριογραφίας.

Δεν τις ξεδιψάει καμιά πηγή γιατί δεν αναβλύζει θεϊκό «ύδωρ ζων» μέσα τους και δεν μπορούν να βουτήξουν την άσωτη «πένα» τους στη ζωηφόρο αυτή πηγή· πηγή Θείας Χάριτος, που θα δρόσιζε πρώτα τον εαυτό τους για να γράψει, στη συνέχεια, λυτρωτικές σελίδες συμπεριλαμβανομένων και των λυτρωτικών σελίδων επαναφοράς στη φυσιολογική ταυτότητα του φύλου· πηγή που ανασταίνει την κάθε είδους άσωτης σεναριογραφίας, ώστε να επιφέρει ζωηφόρο αύρα που ανασταίνει και υπάρξεις με συνοδό conflict διάθεση αλλαγής φύλου.

Το τέλος του δρόμου

Και το τέλος του δρόμου τους; Αν επιχειρήσει κανείς έστω στοιχειώδη σχετική δημοσιογραφική έρευνα θα διαπιστώσει συχνά ένα τέλος δίχως ορίζοντα ανάστασης μέσα σε φριχτή άβυσσο της “αποπτωτικής” σεναριογραφίας ή της εν γένει γραφίδας τους. Στη συνάφεια αυτή, για τους νέους που ζητούν μοντέλα ή πρότυπα ανθρώπων για να τους ενστερνιστούν ή να μιμηθούν στη ζωή τους ισχύει το ακόλουθο σχεδόν αλάνθαστο:-πέστε μου το τέλος του δρόμου του καθενός για να σας πω ποιος είναι, ώστε δυνητικά να τον αποδεχθώ στη ζωή μου. Στο τέλος της ζωής του, ο καθένας κατά κανόνα δηλώνει, ανυπόκριτα πλέον, την εμπειρία της ζωής του ώστε να αφήνει έστω και υποσυνείδητα ανάλογα αληθινά μηνύματα ζωής ή και φθοράς στους ζώντες αποδέκτες που δυνητικά θα τον ακολουθήσουν.

Δυο αντιθετικά παραδείγματα με συνέπειες στηριζόμενες σε επιστημονικά δεδομένα- ντοκουμέντα

Έτσι, για παράδειγμα (αληθινό βέβαια, όχι φανταστικό), όταν οι έφηβοι ή νεαροί ή νέοι των δύο φύλων διαβάζουν σε συγκεκριμένη ταφόπλακα την ακόλουθη γραφίδα μιας περσόνας (όσο «αξιόλογη» κι αν ήταν στα μάτια μερικών επιζώντων): «Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος», θα ήταν ασύμφορο έως παράλογο να ενστερνιστούν και δυνητικά να ακολουθήσουν την τραγική αυτή περσόνα και το περιεχόμενό της χωρίς ελπίδα στη ζωή. Στην συνάφεια αυτή, να τονιστεί με επιστημονικό επιβεβαιωτικό τρόπο, ότι η έλλειψη ελπίδας που είναι ταυτόσημη με την αναφερόμενη κατάθλιψη (σχετικοί διεθνείς όροι περιλαμβάνουν: hopelessness ή depressed/hopeless) χαρακτηρίζει τον άπελπι ή απελπισμένο που συχνά αυτο-τιμωρείται (αυτο-τραυματίζεται) και αυτοκτονεί (δες, π.χ., Steeg S, et al. The exacerbating influence of hopelessness on other known risk factors for repeat self-harm and suicide. J Affect Disord. 2016;190:522-528, Rungpetchwong T, et al. East Asian Arch Psychiatry. 2017 Sep;27(3):115-20).

Έτσι, πάλι ως παράδειγμα αληθινό, όταν σε ταφόπλακα μητέρας (36 ετών, με 2 παιδιά, από Θεσσαλονίκη, με φυσιολογική συμπεριφορά φύλου· φεύγοντας από τη ζωή με καρκίνο επιθετικό τόνισε στον άνδρα της να γράψουν στην ταφόπλακά της συγκριμένους ηχο-στίχους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, ώστε να αλλάξει ρότα η ζωή της προς το λυτρωτικό δρόμο Του· και να το έχουν υπόψη ως παρακαταθήκη τα παιδιά της), οι έφηβες ή νεαρές ή νέοι των δύο φύλων, όταν διαβάζουν τους ακόλουθους συγκεκριμένους ηχο-στίχους (όλο ελπίδα που στιγμάτισαν τη ζωή της) που ανήκουν σε ένα ερασιτέχνη:

«Κύριε, το τίμημα αυτό κι αν μου κοστίσει,

η ζωή μου αυτή θα ‘ναι δική Σου!

Κύριε δεν σ΄ αλλάζω εγώ!

Ορόσημο στη ζωή μου είσαι Εσύ ο Θεός!

Είναι ωραία μαζί Σου,

απέραντος ουρανός…

…Μεθάω απ΄ τη θωριά Σου,

ανέσπερό μου Φως!»,

θα ήταν ίσως εξ ίσου ασύμφορο έως παράλογο να μην ενστερνιστούν και δυνητικά να μην ακολουθήσουν τη μητέρα αυτή που ακόμα και στις δύσκολες στιγμές της έδωσε μηνύματα ελπίδας στη γη με προοπτική τον Ουρανό. Στη συνάφεια αυτή, να τονιστεί πάλι επιστημονικά με επιβεβαιωτικά δεδομένα ότι η ελπίδα μειώνει την εμφάνιση αυτοκτονιών ακόμα και σε καταθλιπτικούς ασθενείς (δες, π.χ., Luo X, et al. Reasons for living and hope as the protective factors against suicidality in Chinese patients with depression: a cross sectional study. BMC Psychiatry. 2016;16:252).

Σημαντική παρένθεση ιδιαίτερα για νεαρούς αποδέκτες

Μια διττή σημαντική παρένθεση εδώ. Η μικρή παρένθεση: είμαι σε θέση να βεβαιώσω ότι ο ερασιτέχνης των ηχο-στίχων, χωρίς το βίωμα της ελπίδας που είναι στενά συνδεδεμένο με τη λυτρωτική Του Παρουσία όλο έλεος και μετάνοια, δεν θα μπορούσε να τα «βγάλει πέρα» στο υπεύθυνο ακαδημαϊκό πόστο που εξακολουθεί να υπηρετεί. Η σημαντική παρένθεση: όλα τα αναφερόμενα δεδομένα της κατεξοχήν σύγχρονης διεθνούς βιβλιογραφίας που αφορούν τα ειπωμένα επιστημονικά στοιχεία δεν καταχωρήθηκαν άκοπα· καταχωρήθηκαν για να βεβαιώσουν αναμφισβήτητα τα γραφόμενα ντοκουμέντα της γραφίδας. Ιδιαίτερα ο νεαρός αποδέκτης αυτής της γραφίδας που συχνά διακατέχεται από το αίσθημα της καλώς νοούμενης θετικής αμφισβήτησης που είναι καταχωρημένο στο άθικτο DNA του (και πολύ καλά κάνει όπως το ίδιο κάνει και ο γράφων τη γραφίδα αυτή γιατί χωρίς αμφισβήτηση με καλή πρόθεση δεν προχωρά η επιστημονική έρευνα για επιβεβαίωση ή όχι των ήδη υφιστάμενων δεδομένων) δύναται, για να μην πω υποχρεούται, συχνά ή ενίοτε να τα επιβεβαιώσει μπαίνοντας κατεξοχήν στο file PubMed (ή σε άλλα σχετικά files) και βάζοντας σχετικές λέξεις κλειδιά, όπως π.χ., apoptosis, suicide, depression, hope ή hopeless. Θέλει βέβαια κόπο η έρευνα, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα εκπλαγεί από την πληθώρα των επιπρόσθετων δημοσιευμένων σε έγκριτα περιοδικά μελετών που επιβεβαιώνουν τα αναφερόμενα δεδομένα. Ο γράφων αρέσκεται να «προκαλεί» ή να «ιντριγκάρει» (όπως θέλετε πείτε το!) τους αποδέκτες του και ιδιαίτερα τους νέους γιατί πιστεύει ότι η έρευνα ανοίγει νέους ορίζοντες για επιπρόσθετα στοιχεία για επιβεβαίωση ή και επέκταση των «Update» υφιστάμενων δεδομένων. Τονίζω την τελευταία διεθνή λέξη «Update», γιατί με μια φευγαλέα σχετική ματιά ο αποδέκτης θα διαπιστώσει ότι, τα επιστημονικά δεδομένα της γραφίδας αναφέρονται κατεξοχήν έως τον τρέχοντα Νοέμβριο μήνα του 2017· για να έχουν όχι «rétro» αλλά σύγχρονη τεκμηριωμένη μορφή, αφού είπαμε ως εισαγωγικό πρελούδιο: η πνευματική ζωή και η ζωή της επιστημονικής έρευνας… δεν έχουν συντάξιμα χρόνια. Κατά συνέπεια, αναμένεται η προσωπική και του αποδέκτη σχετική ιατρική έρευνα που συνήθως οδεύει με καλπάζοντα ρυθμό προς μελλοντική επιβεβαίωση ή και επέκταση των ήδη υφιστάμενων δεδομένων αρχής γενομένης από το τις αρχές του 2018. Οψόμεθα!

Εκπαιδευτικές περσόνες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Να συνεχίσει η γραφίδα με τον εκπαιδευτικό πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος έχει μεγάλη ευθύνη μετάδοσης ουσιωδών γνώσεων και ήθους στην ευαίσθητη παιδική και εφηβική ηλικία. Η “άγουρη” αυτή ηλικία (σύμφωνα με τον προσφιλή αυτόν όρο του διάσημου συγγραφέα ΚΡΟΝΙΝ ΑΡΤΣΙΜΠΑΛΝΤ ΤΖΟΖΕΦ), χωρίς συνοδό την ώριμη ενήλικη γνώση, συνήθως εύκολα διαπλάσσεται και επηρεάζεται. Για τον κύριο αυτό λόγο, τον εκπαιδευτικό που, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει με σχετική αγνωσία την αναφερόμενη conflict διάθεση αλλαγής φύλου, τον βαρύνουν σοβαρές συνέπειες.

Συνήθως, ένας τέτοιου στιλ εκπαιδευτικός το παίζει άπιστος, αγνωστικιστής, αμοραλιστής. Του αρέσει αυτός ο ρόλος π.χ. του δήθεν αγνωστικιστή, γιατί νομίζει ότι το «παίζει» με τέτοιους όρους σύγχρονος, απελευθερωμένος από «θρησκοληψίες», από “ταμπού” μη αλλαγής του φυσιολογικού ρόλου του φύλου, ενώ στον φλοιό του εγκεφάλου του υπάρχει συχνά κενό· αδιόρθωτο αποστεωμένο κενό.

Άδεια φλοιική σφαίρα εγκεφάλου αφού της λείπει «εις βάθος» γνώση, η οποία θέλει πολύ κόπο μελέτης μεν, αλλά οδηγεί στη γνώση πολλών ουσιωδών στοιχείων συμπεριλαμβανομένης και της αναφερόμενης γνώσης της ανατομίας και φυσιολογίας της σεξουαλικής ενόρμησης που είναι δώρα του Ουράνιου Πλαστουργού· αλλά και στη γνώση των αναφερόμενων δυσμενών συμβαμάτων της παθοφυσιολογίας της σεξουαλικής ενόρμησης που είναι αποτελέσματα της σχετικής αποπτωτικής συμπεριφοράς του ατόμου.

Χαρακτηρισμός εκπαιδευτικής περσόνας με «ορολογία» καρδιολογίας

Αλλά ο περί ου ο λόγος “εκπαιδευτικός”, ο οποίος ανήκει τουλάχιστον σε μια εκτιμητή μερίδα του εκπαιδευτικού forum, δεν στρώνεται στη μελέτη. Τον χαρακτηρίζει ραστώνη, νωθρότητα, νοητικός βραδυψυχισμός. Ψυχική παχυσαρκία χωρίς σχετική γνώση. Το «ψυχικό ηλεκτροκαρδιογράφημά» του καταγράφει αρχικά 1ου και 2ου βαθμού κολποκοιλιακό αποκλεισμό της «αγνωσίας» του που τον προδίδει ενδόμυχα. Καταγράφει παρατεινόμενη χροναξία, παρατεινόμενο βραδυψυχισμό!

Σε στιγμές ανάνηψης σε «κανονικό ηλεκτροκαρδιογραφικό ρυθμό» —παράδοξο!— του δημιουργεί αφόρητο «προκάρδιο άλγος»· λες και παθαίνει «έμφραγμα μυοκαρδίου» εκτεταμένο. Ασφαλώς γνωρίζει σε τέτοιες στιγμές ανάνηψης την αιτία: Χτικιάζει όταν βλέπει συγκριτικά ορθά νοητικά αναστήματα ανθρώπων με ήθος και γνώση Θεού και συνοδού επιστήμης που είναι ανίκανος να τα προσεγγίσει και να αντιτάξει, μεταξύ άλλων, με αντίλογο για τα όσα καταιγιστικά ακούει ενάντια στην παθολογία αλλαγής διάθεσης φύλου που αυτός απεγνωσμένα ενστερνίζεται. Οπότε, τον συνέχει χτικιάρικος φθόνος που του προκαλεί αρρυθμία και «αφόρητο καρδιακό πόνο», με συνοδό «τρίξιμο των δοντιών του», τα οποία αναδίδουν «τερηδονισμένη» απόπνοια αποτελματωμένης αγνωσίας.

Τότε, για να εκφραστώ πάλι με ιατρικούς όρους, παθαίνει κολποκοιλιακό αποκλεισμό 3ου βαθμού, το «ηλεκτροκαρδιογράφημά» του καταγράφει «κοιλιακή μαρμαρυγή» που ισοδυναμεί με θάνατο από καρδιακή ανακοπή· επέρχεται «βιολογικός θάνατος» με ή χωρίς πιθανό αίτιο το συνοδό σύμβαμα παθολογίας αλλαγής φύλου που στην περίπτωσή του ισοδυναμεί με τον δήθεν «θάνατο» των ενοχών του, ώστε να πάψουν να τον ενοχλούν οι αναφερόμενες Ερινύες.

Έτσι ξαναγυρίζει στη «διαφωτιστική» περσόνα της άψυχης φτώχειας του μυαλού του επιμένοντας, μεταξύ άλλων, πεισματικά στην αναφερόμενη conflict διάθεση αλλαγής φύλου. Και καθησυχάζει τη συνείδησή του με τα «τερτίπια» της επιπολής δήθεν άθεης και δήθεν “απελευθερωμένης”, αλλά στην ουσία “απονευρωμένης” παλαιωμένης γνώσης του.

Μια σύσταση: επίσκεψη στο Παρίσι

Καιρός να κάνει έστω μια βόλτα στο Παρίσι, αυτός ο δήθεν σύγχρονος «διαφωτιστής» παιδιών! Να επισκεφθεί την Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων που είναι καθρέπτης της δυτικής κουλτούρας· αυτός ή αυτή που το πουλούν ως εκπρόσωποι της όποιας τέλος πάντων «κουλτούρας». Εκεί θα δουν ότι το λήμμα «Ιησούς» έρχεται δεύτερο σε αριθμό καρτελών. Το πρώτο ανήκει στη λέξη «Θεός». Μόνο κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 62.000 τόμοι γράφτηκαν γι’ Αυτόν.

Έκαναν ποτέ τον στοιχειώδη κόπο να μπουν στο διαδίκτυο (γνωρίζουν να το χειρίζονται ερευνητικά;), να Τον μελετήσουν έστω με σκοπό να πολεμήσουν Αυτόν που ως Θείος Δημιουργός έθεσε κανόνες και για τη φυσιολογική λειτουργία της σεξουαλικής ενόρμησης και των άλλων ενορμήσεων που βεβαιώνονται από τα αναφερόμενα “established” επιστημονικά ντοκουμέντα που δεν δέχονται αμφισβήτηση; Πριν Τον πολεμήσουν έμαθαν ποιόν πολεμούν;

Εκεί θα δουν ότι η βιβλιογραφία που αφορά το όνομα Ιησούς Χριστός δύναται να συγκριθεί με έναν ορμητικό ωκεανό που βρίσκεται σε ακατάπαυστο αναβρασμό στο διηνεκές.

Να προσέξουν να μην «πνιγούν» αν έχουν τα κότσια να Τον μελετήσουν έστω και επιφανειακά. Να προσέξουν μην πάθουν πραγματικό κολποκοιλιακό αποκλεισμό. Γιατί, εις βάθος, θα Τον μελετούν διαρκώς, χωρίς «κολποκοιλιακές παύλες», σε όλη τους τη ζωή και πάλι μόνο την επιφάνεια της γνώσης Του θα αγγίζουν. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι τότε θα μαθαίνουν αδρομερώς αυτοί με επίπεδο αρχαίας αποστεωμένης γνώσης με ποιόν τα βάζουν και πολεμούν!

Τότε θα γονατίσουν, «de facto» ταπεινωμένοι και σωφρονισμένοι όπως ο διώκτης Σαύλος γονάτισε εμπρός στο «Φως της Δαμασκού». Να μελετήσουν το σχετικό κεφάλαιο της Καινής Διαθήκης («Πράξεις των Αποστόλων»), για να πάρουν μια γεύση του ιστορήματος της επιστροφής του Αποστόλου Παύλου στο «Φως της Δαμασκού». Επιπλέον ανατρέχοντας στα αριστουργήματα των Επιστολών του συμπεριλαμβανομένης και της αναφερόμενης προς Ρωμαίους Επιστολή, θα δουν λεπτομερώς τα αναφερόμενα δεδομένα της φυσιολογίας και παθοφυσιολογίας των ενορμήσεων συμπεριλαμβανομένης και της ενόρμησης αναπαραγωγής του είδους· της σεξουαλικής ενόρμησης που τα σοβαρά συμβάματα της παρεκκλίνουσας στροφής της προς την παθολογία αλλαγής φύλου τα καταγράφει η ιστορία· αρχής γενομένης από την επισημοποίηση των αναφερόμενων «Ρωμαϊκών οργίων» που δίνουν τη σκυτάλη τους και στα επίσης αναφερόμενα σύγχρονα «global όργια» και μάλιστα “βελτιωμένης έκδοσης” μέχρι τελικής πτώσεως.

Αλλά όλα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» γι΄ αυτούς κι αυτοί αδυνατούν γιατί δεν θέλουν ή δεν έχουν δυνατότητες να τα ψηλαφήσουν.

Έτσι περιορίζονται στο να τρέφουν τα παιδιά του κόσμου με το δηλητηριασμένο ψωμί της αθεΐας και της επιπολής παλαιωμένης γνώσεως. Σκοτώνουν μέσα τους τον Θεό και τον άνθρωπο. Χωρίς ουσιώδη μόρφωση και παιδεία, προσπαθούν να καλύψουν συχνά τα κενά τους, ως εκπαιδευτικοί, χρησιμοποιώντας την επαναλαμβανόμενη ξύλινη γλώσσα του συρμού με τις εύκολες φρασεολογίες κάθε είδους αμοραλισμού· πάντοτε υπό το πρόσχημα της δήθεν ελευθεριάζουσας εκπαιδευτικής τους περσόνας που δεν έχει «ταμπού» θρησκευτικά και σεξουαλικά.

Με το καταρρακωμένο ηθικό τους υπόβαθρο, τί Θεό θα μεταδώσουν στα παιδιά;

Εκτός από τη μελέτη του Θεού που ήδη υπέδειξε η γραφίδα, θέλει, απαιτεί και σημαντικό «background» της προσωπικής τους εμπειρίας, με υπερβάσεις κάθε ακόλαστου στοιχείου που κυοφορούν μέσα τους, συμπεριλαμβανομένου του παθολογικού στοιχείου αλλαγής θεώρησης φύλου ώστε ν’ ανεβούν ψηλότερα· ν’ αντικρίσουν Θεό και να μεταδώσουν, στη συνέχεια, θεϊκές λυτρωτικές εμπειρίες στον κόσμο των παιδιών που αυτοί δεν διαθέτουν γιατί δεν θέλουν ή καθίστανται ανίκανοι να τις αποκτήσουν.

Η απώθηση στο υποσυνείδητο

Aυτοί οι εκπαιδευτικοί απωθούν στο υποσυνείδητό τους τη «φτώχεια του μυαλού τους» γιατί, το τονίζει εκ νέου αυτή η γραφίδα, θέλει κόπο πολύ με διάρκεια, ξενύχτια επισταμένης μελέτης, για να μεταδώσουν στα παιδιά ουσιώδη μόρφωση ιδιαίτερα στη γνώση της φυσιολογικής εκδηλώσεως της σεξουαλικής ενόρμησης που, επίσης, δεν κρίνεται ικανός ή ικανή να διαθέτουν.

Και τούτο γιατί, μεταξύ άλλων παραμέτρων, εισήλθαν στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα πιθανόν τυχαία ή με άλλες «παράπλευρες οδούς» που τις γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» και τις κρύβουν επισταμένως παρόλο που τους προδίδουν με την αδυναμία του μυαλού που διαθέτουν.

Γι’ αυτό και δεν τολμούν και πολεμούν τις αδιάβλητες εξετάσεις που διενεργούνται για την αξιολόγησή τους. Ξέρουν ότι θα αποτύχουν παταγωδώς· θα φάνε την απόρριψη —το «rejection»— της ζωής τους, σύμφωνα πάντα με τον διεθνή αυτό σχετικό όρο. Και το πιο τραγικό ως φινάλε: θα φάνε την απόρριψη —το «rejection»— από την ζωή των μαθητών τους· των μαθητών που όταν ενηλικιωθούν η ίδια η ζωή θα τους διδάξει ότι τα αναφερθέντα συμβάματα της μη φυσιολογικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με στροφή στην παθολογία αλλαγής θεώρησης φύλου δεν είναι συμβατά με την ψευδή και “αποπτωτική” γνώση που ανεύθυνα τους εμφύτευσαν στον εγκέφαλό τους· γι’ αυτό και οικτίροντάς τους, αναμένεται να τους αποβάλουν, όπως αποβάλουν τα περιττά περιεχόμενα από τον οργανισμό τους. Ευτυχώς η μολεμένη γνώση τους δεν πρόλαβε να δημιουργήσει μόνιμη εστία βλάβης στον εγκέφαλο μιας μερίδας, τουλάχιστον, σπουδαζόντων μαθητών γιατί οι τελευταίοι αποδέχτηκαν, κατά κύριο λόγο, τη Θεϊκή προσέγγιση που επέδρασε θεραπευτικά ίσως και μέσω μεταφορικής δράσεως των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων του οργανισμού για “αποκατάσταση” της πιθανής αρχόμενης βλάβης στο DNA τους, στην οποία θα επανέλθω.

«Πνευματικές» περσόνες ανωτάτης εκπαίδευσης

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με μια μερίδα, τουλάχιστον, πανεπιστημιακών «δασκάλων» και πνευματικών «καθοδηγητών» ή «ταγών» που ανέβηκαν στον «πύργο του Άιφελ», στην ανώτερη βαθμίδα της ακαδημαϊκής και πνευματικής ιεραρχίας, «σούρνοντας και γλύφοντας …». Αδύνατον να προσεγγίσουν κι αυτοί το επίπεδο τύπου «Εθνικής Βιβλιοθήκης των Παρισίων» που ήδη ανάφερε η γραφίδα, τον καθρέπτη της δυτικής κουλτούρας. Κρίμα που η ψυχική επιστημονική και πνευματική παχυσαρκία δεν φαίνεται σ’ έναν τέτοιο καθρέπτη. Γιατί από ουσιώδη εις βάθος αντικειμενική έρευνα και γνώση, όσον αφορά και το επίμαχο θέμα της αλλαγής διαθέσεως φύλου που θα επέβαλε την τοποθέτηση και ενεργό παρέμβασή τους, τους χαρακτηρίζει αδιάφορη «πένθιμη συμφωνία!» αγνωσίας ή αδιαφορίας ή εσκεμμένης λήθης ή αποτελμάτωσης που είναι για θρήνο και λύπηση. Ο καθένας τους, με συνοδό εξαιρετικά χαμηλό δείκτη νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ), ενδιαφέρεται, μεταξύ άλλων, να κρατήσει κατεξοχήν τη θέση του με τον τίτλο του ενεργού ή επίτιμου «ακαδημαϊκού»· να ανήκει στο «τάγμα των αθανάτων ή αιώνιων καθηγητών» σε συνδυασμό με το «τάγμα των αθανάτων ή αιώνιων φοιτητοπατέρων»· με οποιοδήποτε τίμημα υποχωρώντας δίκην οσφυοκαμπτών με σφραγισμένο στόμα ακόμα και στην αναφερόμενη με το θέμα αήθη στάση των «εν υπεροχή» πολιταρχών.

Χαρακτηρισμός τους από Πανεπιστημιακό Ακαδημαϊκό κύρους

Στη συνάφεια αυτή, ο αναφερόμενος καταξιωμένος στο διεθνή χώρο καθηγητής της Ιατρικής John PA Ioannidis· ο εν υπεροχή συνονόματός μου John PA Ioannidis κι εγώ, μάλλον στιλ ερασιτέχνη, που πιστεύουμε ότι μια κοινωνία χωρίς επιστήμη μένει στάσιμη, ενώ μια κοινωνία χωρίς τέχνη έχει πεθάνει· και που η προσωπική μου γραφίδα επιπλέον καταγράφει ότι η τέχνη λυτρώνει παροδικά, ενώ ο Λυτρωτής αιώνια· στο βιβλίο του με τίτλο “Τοκάτα, για την κόρη με το καμένο πρόσωπο”, η γραφίδα του αναφέρει τα ακόλουθα: “ Την πολιτεία μου την απαρνήθηκα πριν προλάβει εκείνη να με απαρνηθεί…· είδα την επιστήμη να γράφεται από τους λαθρέμπορους…· οι σιχαμερές προσφωνήσεις της ελληνικής ακαδημαϊκής αληταμπουρίας συνεχίζονται…· περιμένουν με λιγούρα τον επίτιμο τίτλο τους· ο άλλος φίλτατος περιμένει να πάρει σύνταξη για να κολλήσει πιο σθεναρά στο γραφείο του· και στην όποια εξουσία του δόθηκε να αποτελματώσει άλλη μια γενιά· ανθεκτικός σαν το Acinobacter anitratus στις μονάδες εντατικής παρακολουθήσεως· ανίκητος…». Ο ίδιος θα τονίσει σε συνέντευξή του: «-απεχθάνομαι το στιλ του καθηγητή που παίρνει μια θέση και μέχρι τα 210 του, αν φθάσει μέχρι εκεί, κυριολεκτικά ή συμβολικά καταπιέζει τους συναδέλφους του… αντί να τους δώσει την ευκαιρία να αποκτήσουν τη δικιά τους αυτοδυναμία..» (Συνέντευξη στην τηλεόραση του Αχελώου, Μέρος Β).

Πράγματι, ως επιβεβαίωση, η γραφίδα μου, σημειώνει το τραγικότερο: Αφού εδραιωθούν στην ανώτερη βαθμίδα του τακτικού καθηγητή ή πνευματικού καθοδηγητή γίνονται αυστηροί, δριμείς και φθονεροί κριτές μερικών υποψηφίων για ανέλιξη στην ακαδημαϊκή και πνευματική ιεραρχία· υποψήφιοι οι οποίοι σαφώς υπερτερούν διαθέτοντας επαρκή και πολλά ουσιώδη προσόντα στο βιογραφικό επιστημονικό τους υπόμνημα, επιστημονική κατάρτιση εις βάθος, εξειδικευμένες γνώσεις της Ψυχολογίας του Βάθους σε σχέση και με την ολιστική ανθρώπινη προσωπικότητα και συνοδό αγιότητα και καθαρότητα του βίου τους. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων, δεν σιωπούν αλλά παίρνουν σαφή και επιστημονικώς τεκμηριωμένη θέση ενάντια στις νευροεκφυλιστικές θεωρήσεις αλλαγής φύλου, ξεσκεπάζοντας έτσι τη φτώχεια των κριτών τους και την ένοχη σιωπηλή στάση τους.

Γι’ αυτό η τυπική αρνητική τους κρίση δηλώνεται, -φευ!-, με την ακόλουθη ξύλινη φρασεολογία τους: -Δεν διαθέτεις επαρκές επιστημονικό και πνευματικό έργο για την ανέλιξή σου στην ανώτερη βαθμίδα της καθηγεσίας ή της πνευματικής ιεραρχίας.

Τα χαρακτηριστικά τους

Το λένε ποιοί; Το λένε αυτές οι τραγικές φιγούρες που όταν έγιναν ακόμα και τακτικοί καθηγητές της ανώτερης 1ης βαθμίδας και πνευματικής ιεραρχίας, κρίθηκαν, με μηδαμινό έργο, της τάξεως του απαγορευτικού και εξευτελιστικού αριθμού 1 έως 2, ίσαμε maximun 5-10 επιπολής επιστημονικών μελετών σχετιζόμενων με τον τομέα τους και με συνοδό ήθος ελλιπές. Και σ’ αυτές τις μελέτες ή τις ανακοινώσεις τους συχνά να ηγούνται ως πρώτο ή αποκλειστικό όνομα· τις μελέτες τις ετοιμάζουν συνήθως άλλοι “υποδεέστεροι” στην ακαδημαϊκή και πνευματική ιεραρχία αλλά γνώστες (experts) των μελετών εις βάθος (π.χ., λέκτορες ή μοναχοί, αντίστοιχα), ενώ αυτοί να τις οικειοποιούνται ως δικά τους πονήματα.

Και αυτό μετά από πίεση, τρίζοντας τα δόντια τους και κραδαίνοντας…, με σκοπό την εκδίκηση σε περίπτωση μη παρεμβολής του ονόματός τους στην έρευνα στην οποία δεν είχαν καν ιδέα για το σκεπτικό της ερευνητικής μελέτης ή της ανακοίνωσης! Και επειδή, όπως ελέχθη «οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται », σε περίπτωση που οι «υποδεέστεροι» εκφράζουν σχετική υπεύθυνη γνώμη ή συμπεριφορά και χωρίς δική τους πρόθεση αποκαλύπτεται η αναφερόμενη φτώχεια, η γύμνια και η εγκεφαλική παρεκκλίνουσα λειτουργία των προϊσταμένων τους, οι τελευταίοι έχοντας «το επάνω χέρι» ποικιλοτρόπως τους καταδιώκουν ή τους αφορίζουν.

Αντί να καταδιώκουν ή να αφορίζουν τους αναφερόμενους αμοραλιστές πάσης φύσεως που με την νομιμοποίηση του παραλόγου της conflict θεώρησης αλλαγής του φύλου οδηγούν στην αναφερόμενη ανισορροπία και αποτελμάτωση της κοινωνίας με τα ειπωμένα ολέθρια συμβάματα που δολοφονούν κυρίως το φυσιολογικό status της νεολαίας, τι επιχειρούν σπασμωδικά; Καταδιώκουν ή αφορίζουν αυτούς που «κρατούν Θερμοπύλες» ενάντια στην άλωση της κοινωνίας από «αποπτωτικά» στοιχεία που εισβάλουν, για να καταστρέψουν ό,τι φυσιολογικό, ιερό και όσιο σεβάστηκε η ιστορία.

Ο αναφερόμενος Ακαδημαϊκός ως επιστημονική περσόνα επανέρχεται

Και ο αναφερόμενος καθηγητής της Ιατρικής John PA Ioannidis θα καταλήξει σε κρεσέντο με τον ακόλουθο παράλογο διάλογο σε συνδυασμό με ελάχιστη δική μου προσθήκη σε παρένθεση:

-Να ακουστεί σήμερα η φωνή των επαϊόντων και των επιστημόνων· αυτό θέλω να σας πω.

-Τι λέτε κ. Ιωαννίδη, να ακουστεί η φωνή των επαϊόντων και των επιστημόνων; Δηλαδή, να φέρουμε και άλλους πανεπιστημιακούς να μας ταράξουν; Πόσους πανεπιστημιακούς μπορεί να αντέξει η κακομοίρα Ελληνική κοινωνία; (Εμείς απαντούμε):

– Θέλεις να διαφημίσεις σακάκια με ρίγα; η απάντηση: Πανεπιστημιακός (με στεντόρεια φωνή)!

– Θέλεις να γεμίσεις το χρόνο σε πρωινάδικο; Πανεπιστημιακός!

– Θέλεις κάποιον να απορροφήσει αδιαφανώς τα ελάχιστα εναπομείναντα κονδύλια; Πανεπιστημιακός!

– Θέλεις κάποιον να καταστρέψει το πανεπιστήμιο (ή άλλο Πνευματικό τομέα), να εκδιώξει τους λίγους άριστους (με συνοδό ήθος και πνευματικότητα) που απόμειναν (ή μελλοντικά θα απομείνουν), να εξαλείψει την ρετσινιά της αριστείας (σε επιστήμη, ήθος και αγιότητα); Πανεπιστημιακός! (με αδιάντροπη φωνή)!

Ως απόκριση στις κυνικές ερωτο-απαντήσεις των αναφερόμενων περσόνων, ο κ. Ιωαννίδης θα καταλήξει με σχετικά επιστημονικά-ντοκουμέντα· ντοκουμέντα που καταγράφει η Goolge Scolar Citations δειγματοληπτικά για τους 9 καθηγητές υπουργούς Παιδείας-Οικονομικών-Υγείας την δεκατεία του 2004 έως 2014, όταν η Ελλάδα μας «άνθισε»· επιστημονικά ντοκουμέντα που αποκαλύπτουν το ~μηδενικό «επιστημονικό» έργο των αναφερόμενων 9 περσόνων, βάζοντας ως μέτρο αναφοράς για σύγκριση τον κ. Νανόπουλο (ένα επίσης καταξιωμένο, ανάμεσα στους πρώτους 50-100 επιστήμονες, με 60.000 αναφορές)· ο διάμεσος αριθμός αναφορών όλων αυτών των 9 υπουργών βρέθηκε να είναι αποκαλυπτικός: 250 έναντι 60.000!· μια σύγκριση που δηλώνει λίαν επιεικώς την κατάπτωση (Decadence) ή την αποτελμάτωσή τους!.

Και η δική μου γραφίδα θα καταλήξει όχι πλέον παρενθετικά:

–Μήπως ίδια κωμικο-τραγική εικόνα σύγκρισης δεν ισχύει και για πνευματικές ηγετικές περσόνες με συνοδό εγκεφαλική παρεκκλίνουσα λειτουργία συγκριτικά με άλλα δειγματοληπτικά μέτρα αναφοράς για σύγκριση που αφορούν π.χ. τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, τους Τρεις Ιεράρχες ή τον Ιωάννη Δαμασκηνό ή άλλες σύγχρονες φωνές επαϊόντων στον αναφερόμενο πνευματικό τομέα; ·μια σύγκριση που εξ ίσου λίαν επιεικώς δηλώνει την κατάπτωση ή αποτελμάτωση αυτών των αποπτωτικών περσόνων!

Σύγχρονο θέατρο παραλόγου

Εδώ όντως παίζεται το θέατρο παραλόγου. Αν ζούσε σήμερα ο Ευγένιος Ιονέσκο, ο θεμελιωτής του θεάτρου του παραλόγου, θα είχε γράψει ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ! της ζωής του τονίζοντας ότι: -«τα πάντα είναι κωμικά, τίποτα δεν είναι τραγικό, όλα είναι πραγματικά και μη, δυνατά και αδύνατα, σοβαρά και γελοία». Λογική είναι η τρέλα των δυνατών, έλεγε ο ίδιος.

Η ρήση αυτή έχει την πλήρη έκφρασή της σήμερα αφού, μεταξύ άλλων, η τρέλα “των δυνατών” επιβάλει να παιχτεί και το τρελό conflict σενάριο αλλαγής θεωρίας του φύλου με όλα τα συμβάματα που ακολουθούν. Η τρέλα είναι το τίμημα που θα πληρώσουμε όλοι γι’ αυτές τις τρελές επιλογές που διαταράσσουν την ισορροπία της κοινωνίας.

Σημειωτέον ότι, ως ένα σύγχρονο παράδειγμα τρελού σεναρίου (πιθανόν να το εκτιμούσε αρκούντως ο Ιονέσκο!), ο αναφερθείς Έλληνας καθηγητής Ιατρικής των ΗΠΑ, John PA Ioannidis έχει ίσαμε σήμερα στο PubΜed 868 δημοσιευμένες μελέτες σε έγκριτα διεθνή περιοδικά που τον καταξιώνουν στην παγκόσμια επιστημονική κοινότητα· στην μισή ακαδημαϊκή του καριέρα (~12 έτη) στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων λάμβανε εκατοντάδες, χιλιάδες προσκλήσεις για ομιλίες ή συνεντεύξεις ή…ή… στο εξωτερικό ως καταξιωμένος «global” ερευνητής· ενώ στα Γιάννενα και την Ήπειρο υφίστανται αρκετές δεκάδες μέσα ενημέρωσης, ποτέ μα ποτέ δεν του ζήτησε ούτε μια δημοσιογραφική περσόνα να πει, έστω στοιχειωδώς, τι κάνει τέλος πάντων πάνω-κάτω!· κάπου εμφανίστηκε σε μια τοπική εφημερίδα (σελίδα 27;) κάτω από μια διαφήμιση για είδη υγιεινής, είδη κουζίνας: το Πανελλήνιο Συνέδριο Ξιφασκίας λέγοντας σε μια γραμμή: -Αγωνίστηκε και ο αθλητής Συλλόγου Μοντέρνων αθλημάτων Ηπείρου Γιάννης Ιωαννίδης κακά προετοιμασμένος, εμφανώς καταπονημένος και έκανε κυρίως ήττες· ενημέρωση αγνωσίας σε επικίνδυνο στάσιμο βαθμό στιλ «decadence”! Και πόσα άλλα κωμικοτραγικά σενάρια παράλογων εξωφρενικών συμπεριφορών που μέρα με τη μέρα πληθαίνουν στον Ιατρικό και Εκκλησιαστικό χώρο της Πατρίδας προκαλούν αφόρητη ναυτία και πλήξη!

–Δέστε την Ελλάδα, καγχάστε! Θα πρόσθετε στο σημείο αυτό ο ποιητής. Και να ‘ταν μόνο σ’ αυτό το σημείο…

Η Θεϊκή λυτρωτική προσδοκία βασισμένη σε θεατρικό σενάριο παραλόγου

Στη συνάφεια αυτή, η λύση πιθανόν να υποδηλώνεται στο θεατρικό έργο με τίτλο «Περιμένοντας τον Γκοντό (En attendant Godot)” και υπότιτλο «τραγικωμωδία σε δυο πράξεις» που αποτελεί έκφραση του θεάτρου του παραλόγου με συγγραφέα τον υπαρξιστή φιλόσοφο του παραλόγου Samuel Barclay Beckett. Το έργο του Ιρλανδού αυτού δραματουργού έχει δεχθεί πολλές ερμηνείες για την ταυτότητα του Γκοντό που δεν έρχεται στη προσκήνιο. Μια ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για την αγγλική λέξη «God» (Θεός) και τη συχνή γαλλική κατάληξη “-ot”, δίνοντας μεταφυσική διάσταση στο έργο. Το θεωρώ αναλογικά αναμενόμενο… Στο τρελό αυτό σύγχρονο σκηνικό παράκρουσης μικρών και μεγάλων που ενστερνίζονται και την conflict θεώρηση αλλαγής φύλου με όλο τον αναφερόμενο καταρράκτη ή σεισμό των συνεπειών αυτού του «πάθους» που η δύναμή του παρασύρει ως τσουνάμι τα πάντα, μόνο η έλευση του Θεϊκού Λυτρωτή (ή του Γκοντό, όπως θέλουν να Τον ονομάσουν) θα δώσει λυτρωτικό νόημα και λύση στην παθοφυσιολογία αυτού του πάθους.

Γ’ Μέρος

Θεραπεία της παθολογίας αλλαγής θεωρήσεως φύλου

Και ως φινάλε γεννάται το ερώτημα:

– Υπάρχει θεραπεία αυτής της παθολογίας;

Ο αγαπητός μου Νικόλαε Στάϊνχαρτ, με μικρή παρέμβαση της γραφίδας μου θα πει:– Όπως η έδρα του διανοητικού μας εγώ, του εγκεφάλου, βρίσκεται τοποθετημένη στην κρανιακή κοιλότητα, που είναι αρκετά ενισχυμένη ώστε μόνο το χειρουργικό τρυπάνι διαπερνά το κρανίο σε περίπτωση χειρουργικής προσπέλασης, έτσι και η έδρα της ψυχικής και ηθικής μας δραστηριότητας βρίσκεται κι αυτή σ’ ένα αδιαπέραστο καβούκι εγωισμού, επιθετικότητας, πείσματος, αλαζονείας, όλο ρυπαρότητα ασωτίας, το οποίο ούτε διαστημικές ακτίνες δεν μπορούν να το διαπεράσουν και να τον καταβάλουν. – Μόνο τα λόγια του Κυρίου έχουν το χάρισμα να μπορούν να λιώσουν το φοβερό αυτό καβούκι. Τότε, ακαριαία, ένα πανίσχυρο και αόρατο λέιζερ διαλύει τα πάντα στη διαδρομή του και αναστατώνει ότι υπάρχει μέσα στο καβούκι πιο πολύ κι από την αστρική ύλη, όταν τη διαπερνά ο αέρας, τότε που ένα κυβικό χιλιοστό είναι ίσο με το βάρος ενός δισεκατομμυρίου τόνων.

Προτεινόμενη αναίμακτη θεραπεία

Προσθέτοντας, η γραφίδα αυτή, προτείνει μια επιπλέον θεραπεία που τη θεωρεί άκρως αποτελεσματική. Δεν απαιτεί χειρουργικό τρυπάνι αιματηρής προσπέλασης στο μολυσμένο κρανίο που βρίσκεται υπό την επήρεια του συγκεκριμένου πάθους αλλαγής ρόλων φύλου και κάθε “ψεκτού” πάθους. Ούτε σχετίζεται με το πανίσχυρο «αόρατο λέιζερ» που διαλύει στην πορεία του και αναστατώνει το αναφερόμενο καβούκι με ισχύ δισεκατομμυρίων τόνων.

Η προτεινόμενη θεραπεία είναι αναίμακτη και όσον αφορά τη συμμετοχή του καθενός δεν στοιχίζει τίποτε παρά ένα μόνο «ναι» αποδοχής! Ένα συνειδητό κάλεσμα του Χριστού να λυτρώσει επιτέλους τον καθένα από την παθολογία του αναφερόμενου «κρανίου» και του «καβουκιού» που τον κατάντησε ερείπιο.

Ο Κύριος, με τη σειρά του, οδηγεί τον αποδέκτη όχι σε «χειρουργείο» αλλά στον γιορτινό Μυστικό του Δείπνο. Τον μεταγγίζει με το πανάκριβο Αίμα της θυσιαστικής του Αγάπης, το οποίο περνά από τον “αιματο-εγκεφαλικό φραγμό” στον εγκέφαλό του, χωρίς να μεσολαβήσει χειρουργικό τρυπάνι. Στη συνέχεια, εισέρχεται στην κυκλοφορία του μολυσμένου από το “πάθος” εγκεφάλου, στο αναφερόμενο «καβούκι», κυκλοφορεί σε όλη την ψυχοσωματική ύπαρξη του αποδέκτη και καθαρίζει τον ίδιο με το συνοδό πιθανώς επίκτητα μολυσμένο DNA του από κάθε μολυσματικό ρύπο. Αποκαθαίρει «την κοπριά ασωτίας»· τον αναζωογονεί και στην κυριολεξία τον ανασταίνει!

Συμπληρωματική θεραπευτική χορήγηση «ντιφενσινών» ;

Ο Κύριος να μπορούσε να χρησιμοποιήσει συμπληρωματικά και τα υφιστάμενα στον ξενιστή φυσικά αντιβιοτικά που λέγονται «ντιφενσίνες» (άλλο τούτο θαυμαστό αμυντικό μέσο που μας τροφοδότησε όταν μας έπλασε!) (δες, π.χ., Kountouras J, et al. Med Hypotheses. 2014;82:368-73, Raschig J, et al. PLoSPathog. 2017;13:e1006261) οι οποίες, επίσης, διαπερνούν ελεύθερα τον “αιματο-εγκεφαλικό φραγμό” στο κρανίο και σκοτώνουν ποικίλους εισβολείς. Εντούτοις, η δραστικότητά τους μειονεκτεί χαρακτηριστικά μπροστά στην προσωπική Του παρέμβαση με το Αίμα της θυσίας Του στον Σταυρό!

Χαρaκτηριστικά του Λυτρωτή

Να τονισθεί, στο σημείο αυτό, ότι ο Χριστός δεν ανέβηκε κατά λάθος στον Σταυρό· τα βασανιστήρια, το φραγγέλωμα, ο πόνος, το αίμα, ο θάνατός Του, που όλοι τα επιφέραμε με την απανωτή προδοσία, την ανταρσία και την υποτροπιάζουσα φυγή μας, είναι οι ατράνταχτες αποδείξεις της θυσιαστικής Αγάπης Του που αναμένει όλους ακατάπαυστα στην αγκαλιά Της όλο έλεος!

Η θυσιαστική αυτή Αγάπη Του είναι αυθεντική και αναμφισβήτητη γιατί ακριβώς έδωσε, θυσίασε την ίδια τη ζωή Του για όλους μας ανεξαιρέτως.

Εδώ πέφτει η μεγάλη βαρύτητα! Μόνο θυσιάζοντας τη ζωή Του, μόνο αυτή η πράξη κάνει την πίστη και την αγάπη του Κυρίου απόλυτη, τέλεια, αφοπλιστική, χωρίς διφορούμενες έννοιες και ερμηνείες· χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Η αποφασιστικότητα του Χριστού μπροστά στον σταυρικό θάνατο είναι ατράνταχτη απόδειξη ότι ο Κύριος δεν ήρθε να κάνει περίπατο στον πλανήτη μας και ότι οι ενέργειές Του ήταν άκρως σοβαρές· αποσκοπούσαν και αποσκοπούν στη σωτηρία μας.

Σ’ αυτή τη συνάφεια ο αγαπητός μου Νικολάε Στάϊνχαρτ συμπληρώνει με τη χαρακτηριστική του γραφίδα:

«Το θάρρος Του να υπομείνει το φοβερό βασανιστήριο ήταν η μόνη οδός για να αποδείξει την καλοπιστία του. Ούτε η ευφυΐα Του, ούτε η καλοσύνη και το έλεός Του, ούτε ακόμα οι θεραπείες και τα θαύματα που έκανε, θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρές αποδείξεις. Μόνο το θάρρος Του μπροστά στον πόνο και τον θάνατο. Τα βασανιστήρια, ο πόνος, το αίμα, ο θάνατος, αυτές είναι αποδείξεις, αποδείξεις που δεν ξεγελούν, δεν κάνουν ζαβολιές. Μπορεί να είναι βάναυσες, απάνθρωπες, αλλά είναι κατηγορηματικές. Έχουν κάτι από τη βάναυση χυδαιότητα και τη μεγαλόπρεπη αψήφηση του θανάτου, έτσι που κλείνει ακόμα και το στόμα του Σατανά».

Επιπλέον μια σημαντική διευκρίνιση. Ο Χριστός, ως Λυτρωτής, είναι ο κατεξοχήν ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ! (όπως τον χαρακτηρίζει και ο αγαπητός μου συγγραφέας Νικόλαε Στάϊνχαρτ που θεωρείται “ο Παπαδιαμάντης” της Ρουμανίας). Εκείνος ο αληθινός Τζέντλεμαν δεν βιάζεται, διψασμένος για σκάνδαλα, να πιστέψει στις συκοφαντίες και τις κακές φήμες που κυκλοφορούν για κάποιον. Το σύνολο ανάλογων ιδιοτήτων λειτουργούν σε τέλειο βαθμό αφού ανυπέρβλητα τέλειος είναι ο Χριστός. Αντίθετα, στους εξυπνάκηδες αλιτήριους και τα διεφθαρμένα «κοπρόσκυλα», η πρωταρχική και κύρια αντίδραση είναι η καχυποψία με τη συνοδό αντίδραση και τα συναφή της, όταν τους μιλούν για την αντικειμενικότητα των επιστημονικών δεδομένων ενάντια στο αναφερόμενο πάθος και όχι μόνο σ’ αυτό· και να γνωρίζουμε ότι κάθε όμοιός τους είναι το ίδιο βρομιάρης και ρυπαρός όπως είναι οι ίδιοι.

Η καχυποψία, η έλλειψη εν τω βάθει γνώσης, η ανευθυνότητα, η χαώδης συναισθηματική και λογική σφαίρα του εγκεφάλου του, η αποτελμάτωση, η…, η…, ως βασικά χαρακτηριστικά του ρυπαρού και πανούργου, είναι δηλητήριο, όλεθρος, πηγή όλων των δυστυχιών στους αποδέκτες που τον εμπιστεύονται.

Ο Κύριος ως ευγενής και έμπιστος επισκέπτης αναμένει στο κατώφλι του καθενός. Τον χαρακτηρίζει η διακριτικότητα του τέλειου Πατρίκιου! Σέβεται την ελευθερία του ατόμου. Δεν παραβιάζει την πόρτα και δεν εισβάλλει ως κουρσάρος, για να αιχμαλωτίσει την αυτοδυναμία του ανθρώπου κάθε ηλικίας. Αυτό αποτελεί χυδαίο έργο των “κουρσάρων” που ανήκουν στις αναφερόμενες ομάδες αμοραλιστών και ανήθικων, οι οποίοι παραβιάζουν, σπάνε με “τσεκούρια αγνωσίας” τα κατώφλια· επιζητούν να “βιάσουν” συνειδήσεις και να μετατρέψουν τον κάθε αποδέκτη, την κάθε οικογένεια, όλη την κοινωνία σε μια μάντρα εκδηλώσεων όλων των ειδών conflict θεωρήσεων αλλαγής φύλου που όζει από μολεμένα εκκρίματα σήψης ή σηψαιμίας τύπου «Ρωμαϊκών οργίων» ή «συγχρόνων global οργίων βελτιωμένης έκδοσης».

Τι ουσιώδης διαφορά συμπεριφοράς του κατεξοχήν ουράνιου ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ!

Αναμένει να κρίνει ο καθένας αν θα Του ανοίξει. Πριν όμως προσφέρει την λυτρωτική μετάνοια και επιστροφή στο φυσιολογικό “γίγνεσθαι” ρωτάει τον καθένα:

– Πιστεύεις ότι μπορώ να σου δώσω αυτό που μου ζητάς; Δεν τον ρωτάει αν θέλει να πάρει την λυτρωτική θεραπευτική Του συνταγή. Τον ρωτάει αν πιστεύει ελεύθερα. Και ο Χριστός απαντά πάντοτε ανάλογα με το θερμόμετρο της πίστης του καθενός:

– «Γενηθήτω σοι ὡς ἐπίστευσας».

–

Ο παθών αντιστέκεται

Εντούτοις, στην πράξη της καθημερινής ζωής, ο παθών αρνείται πεισματικά να δώσει δικαίωμα ανάμειξής Του στην προσωπική του ζωή. Δεν θέλει να μπει βαθιά μέσα στο ρυπαρό του κρανίο, να το απαλλάξει από τη δίνη του «πάθους»· του κάθε «πάθους» και ιδιαίτερα του πάθους ανταλλαγής ρόλου των φύλων που δημιουργεί, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι, τρικυμιώδη κύματα και παροδικούς «τετανικούς» κλονισμούς σπασμούς ηδονικών στιγμών, που οδηγούν όμως σε νευροεκφυλιστική συσκότιση του νου τύπου ψυχικής νόσου Alzheimer’s.

Ό,τι χειρότερο! Και με τη συνοδό θόλωση διανοίας γίνεται επιθετικός λέγοντάς Του:

– Φύγε, «no way», όχι είσοδο στον φλοιό του κρανίου μου, ενώ στο βάθος του ψυχικού του ξεχωριστού χώρου —τι «conflict» συναίσθημα;— η αλύτρωτη συνείδηση και η ψυχή του Τον αποζητά επίμονα να καθαρίσει την «κοπριά της ασωτίας».

Σύνοψη

Συνοψίζοντας, δεν τίθεται καν ερώτημα· μόνο η «απολυμαντική δράση» του θεϊκού Αίματος είναι αυτοδύναμη ισχύος αναρίθμητων μεγατόνων! Οπότε, δεν απαιτείται καν η επικουρική «αντιμικροβιακή/απολυμαντική δράση» των ντιφενσινών. Το Θεϊκό Αίμα απολυμαίνει πλήρως τον αποδέκτη από τον βόρβορο του πάθους και λευκαίνει τον μολυσμένο χιτώνα της ψυχο-σωματικής του οντότητας.

Συμπληρωματική θεραπευτική προσέγγιση με αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα (stem cells) ;

Επιπλέον, η θεραπευτική Του συνταγή δυνατόν να εστιάζεται δευτερευόντως και στη δράση των αναφερόμενων αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων (stem cells) του οργανισμού προς “επανόρθωση κάθε οργανικής ή ψυχολογικής βλάβης του πάθους αλλαγής θεώρησης φύλου” που έχει πρωταρχική εστία τον εγκέφαλο. Τα stem cells αποτελούν ένα επιπρόσθετο θαυμαστό Θεϊκό στοιχείο γιατί τα χαρακτηρίζει η «αθανασία».

Συγκεκριμένα, κάθε stem cell κάνει ασύμμετρη διαίρεση παράγοντας 2 απογόνους κυττάρων: παράγει συνεχώς ένα νέο κύτταρο που είναι ταυτόσημο με τον πρόγονό του και έτσι το stem cell συνεχώς διαιωνίζεται, δεν πεθαίνει, παραμένει “αθάνατο”· το δεύτερο παραγόμενο κύτταρο διαφοροποιείται και μετατρέπεται σε άλλες κυτταρικές σειρές με σκοπό την αντικατάσταση κυττάρων που αποπίπτουν και την επισκευή κάθε εστίας βλάβης των ιστών του οργανισμού με σκοπό την αναγέννησή τους. Π.χ., τα stem cells, όταν αναπτύσσονται βλάβες σε παθήσεις της καρδίας, στρατολογούνται από τον μυελό των οστών και μέσω της κυκλοφορίας καταφθάνουν στο καρδιακό σύστημα, μετατρέπονται σε υγιή καρδιακό μυϊκό ιστό και αποκαθιστούν τις ιστικές βλάβες (δες π.χ., Rabbani S, et al. J Tehran Heart Cent. 2017 Apr;12(2):65-71, Leong YY, et al. Front Cardiovasc Med. 2017 Jul 17;4:47). Τέτοια κύτταρα, όπως ανθρώπινα αυτόλογα stem cells χορηγούνται θεραπευτικά σε παθήσεις ποικίλων άλλων ιστών, όπως στα ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα εντέρου και στα νευροεκφυλιστικά νοσήματα του εγκεφάλου, όπως νόσο Αlzheimer’s ή νόσο Parkinson (δες, π.χ., Kountouras J, et al. J Crohns Colitis. 2011;5:275-6, Dietz AB, et al. Gastroenterology. 2017 Jul;153(1):59-62.e2, Bahmad H, et al. Front Mol Neurosci. 2017;10:50, Liu W, et al. Biomed Res Int. 2017;2017:8945310, Gowing G, et al. Prog Brain Res. 2017;230:99-132, Shan Z, et al. J Gen Virol. 2017 Sep 6.doi: 10.1099/jgv.0.000907. [Epub ahead of print]). Εντούτοις, σε περίπτωση διαταραχής της λειτουργίας του, το stem cell κάνει όχι ασύμμετρη αλλά συμμετρική διαίρεση. Τότε παράγεται το κύτταρο που αυτο-πολλαπλασιάζεται και δυνατόν να προκαλέσει καρκίνο (δες, π.χ., Kountouras J, et al. J Surg Res. 2008;146(1):149-58, Kountouras J, et al. J Neuroimmunol. 2009;209(1-2):121-2, Kountouras J, et. al. Oncogene. 2015;34:670, Kountouras J, et al. Clin Transl Gastroenterol. 2015;6:e129, Biava PM, et al. Curr Med Chem. 2017 Sep 20. doi: 10.2174/0929867324666170920142609. [Epub ahead of print]).

Χρήση stem cells με μεταφορική έννοια

Έτσι, αυτοί που αρνούνται τη θεϊκή αυτή μεσολάβηση για να διορθώσει την παθολογική εστία του πάθους αλλαγής διάθεσης φύλου που εδράζεται στην κρανιακή τους κοιλότητα, στήνουν ποικίλου είδους εμπόδια στον «αιματο-εγκεφαλικό φραγμό» τους· δεν επιτρέπουν, με μεταφορική έννοια, τα φυσιολογικά stem cells της κυκλοφορίας να εισέλθουν στον εγκέφαλό τους διαμέσου του «αιματο-εγκεφαλικού φραγμού» για να επαναφέρουν την παθολογική εγκεφαλική εστία εκτροπής της αναφερόμενης ενόρμησης στο φυσιολογικό. Αντίθετα, επιτρέπουν, πάλι με μεταφορική έννοια, να διέλθουν διαμέσου του «αιματο-εγκεφαλικού φραγμού» στο κρανίο τα παθολογικά αυτο-πολλαπλασιαζόμενα stem cells, για να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα πυροδοτώντας επίκτητες βλάβες του DNA και διαιωνίζοντας τις ακόρεστες εμπειρίες της βλάβης του πάθους αλλαγής θεώρησης φύλου· να κατακλύζουν τον εγκέφαλο οδηγώντας σε ογκογένεση αυτού του πάθους μέχρι «τελικής πτώσεως» της εγκεφαλικής ουσίας. Να σημειωθεί ότι οι αναφερόμενες βλάβες επισκευής του DNA στα stem cells σχετίζονται και με ανάπτυξη καρκίνου (για παράδειγμα: Inappropriate DNA repair in stem cells can lead to cell death, or to the formation and accumulation of genetic alterations that can be transmitted to daughter cells and so is linked to cancer formation, Weeden CE, Asselin-Labat ML. BiochimBiophys Acta. 2017 Oct 14;1864(1):89-101).

Τι κρίμα για την δική τους αυτή «ελεύθερη» καταστροφική επιλογή! Τι κρίμα γι’ αυτές τις περσόνες που έχουν αιώνια αξία και δυνητικά δικαιούνται να αλλάξουν ρότα προς το Βασίλειο της ελευθερίας και αθανασίας που εγγυάται ο Λυτρωτής!

Επίλογος

Συνοψίζοντας, υπενθυμίζει και προσθέτει αυτή η γραφίδα ότι, όπως οι άλλες αναφερόμενες περσόνες των πολιταρχών, κομματαρχών, δημοσιογράφων ή λογοτεχνάδων, εκείνος, όταν καθίσταται ο δήθεν «προοδευτικός» αλλά στην ουσία “αποστεωμένος” με φθοροποιό λειψή γνώση εκπαιδευτικός στοιχειώδους, μέσης και ανωτέρας εκπαίδευσης, αδυνατεί χαρακτηριστικά· είναι για λύπηση· τ’ απωθημένα του ενοχικά αισθήματα, λόγω απουσίας ουσιώδους και προοδευτικής γνώσεως και ηθικής, τα προβάλλει στη συνέχεια με επιπολής και συχνά κυνικές «εκπαιδευτικές» ή «πολιτικάντικες» εκφράσεις χωρίς ήθος προκαλώντας την “είσοδο των παθολογικών stem cells στον εγκέφαλο” των επιρρεπών αποδεκτών που συμβάλλουν στο βίωμα έως εσχάτων των εκφυλιστικών διεργασιών αλλαγής θεώρησης του φύλου.

Μόνο μακροπρόθεσμες γελοιότητες (έτσι, για να εκφραστεί η γραφίδα αυτή λίαν επιεικώς!) έχει να αποκομίσει από τους παιδικούς που αργότερα θα γίνουν φοιτητές και επιστήμονες ή άλλων ειδικοτήτων αποδέκτες του· οι ενήλικες πλέον αποδέκτες του συνειδητοποιούν ότι τους κατέστησε μειονεκτικούς στη γνώση, αλλά και ταυτόχρονα κυνικούς, ώστε να τον διαπομπεύουν· αν αξίζει να τον διαπομπεύουν γιατί, κατά κανόνα, τον λυπούνται και τον διαγράφουν· κάνουν οριστικό «delete» του δήθεν ονόματός του από τον «σκληρό δίσκο» τους· και επιτρέπουν κατεξοχήν το λυτρωτικό Του Αίμα ή με μεταφορική έννοια τα φυσιολογικά “stem cells” ή και τις ντιφενσίνες να διορθώσουν ότι σάπιο και άχριστο τους μετάγγισε η τραγική του περσόνα με σκοπό να επαναφέρουν το φυσιολογικό status· ακόμα και την πιθανή επίκτητη δυσλειτουργία του DNA τους που επέφερε η μολυσματική θεωρία του για αλλαγή διάθεσης φύλου.

Να θυμηθεί, τι τραβούσανε τα παιδιά όταν «ασελγούσε» πάνω τους! Κι αν, παρόλα αυτά τα τραγικά, δεν «ιδρώνει το αυτί του» τότε «τα έσχατα χείρονα των πρώτων» για αυτόν και όλους τους άσωτους προαγωγούς, βιαστές και δολοφόνους ψυχών, που δεν συνειδητοποίησαν και μακάρι να συνειδητοποιήσουν (ποτέ δεν είναι αργά!) ότι αυτές οι ψυχές έχουν αιώνια αξία όπως κι οι δικές τους ψυχές.

Υποσημειούμαι

Ι. Κουντουράς ,

Ομότιμος Καθηγητής Α.Θ.Π.,

Παθολόγος- Γαστρεντερολόγος