Στην επιφάνεια οι δηλητηριασμένες σχέσεις υπουργών με συνεργάτες του πρωθυπουργού
Aπό τον
Μανώλη Κοττάκη
Tο βασικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετά τον μνημονιακό συμβιβασμό του Αυγούστου του 2015 και την επικράτησή του στις εκλογές που ακολούθησαν ήταν πως ηγείτο απρόθυμου στρατεύματος. Με εξαίρεση αριθμό υπουργών που μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και μια αξιολύπητη Κοινοβουλευτική Ομάδα που ψήφιζε ό,τι της εζητείτο, οι βεντέτες του κόμματος έριξαν αγκυροβόλιο στα υπουργεία τους και απείχαν επιδεικτικά από τον πόλεμο που κήρυξε ο Τσίπρας σε τμήμα του συστήματος. Η αποχή τους αυτή, αποτέλεσμα εκλεκτικών συγγενειών που είχαν οι ίδιοι με τη διαπλοκή, σε συνδυασμό με την πρόχειρη νομοθέτηση αλλά και τις αντιστάσεις των θεσμών (Δικαιοσύνη, Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) είχε ως αποτέλεσμα, αν όχι την υπονόμευση, πάντως σίγουρα την ακύρωση βασικών επιλογών του πρωθυπουργού . Το αποτέλεσμα είναι να ολοκληρώνει την τετραετία εξουθενωμένος και εν πολλοίς πληγωμένος γιατί απέτυχε κατά το ήμισυ στην ευόδωση βασικών στόχων του: Εξόντωσε μεν τους παλαιούς εκδότες και τραπεζίτες, αλλά ακόμη αμύνεται. Δεν διαθέτει δικό του σύστημα επιρροής, δεν επιτίθεται. Στρατηγός χωρίς στράτευμα στην αρχή, λοιπόν, ο πρωθυπουργός.
Στην τελική ευθεία προς τις κάλπες όμως ο κύριος Τσίπρας φαίνεται ότι αποκτά και νέα προβλήματα: Αρχίζουν να βγαίνουν σιγά σιγά στην επιφάνεια οι δηλητηριασμένες σχέσεις μεταξύ κορυφαίων υπουργών του και συνεργατών του, οι οποίες για πολύ καιρό μαίνονταν στο παρασκήνιο. Ηρκεσε μια αποκάλυψη σε πρόσφατο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της «Εστίας» για τη μυστική συνάντηση του πρωθυπουργού με μέλη της προεδρικής πλειοψηφίας για να σημάνει γενικός συναγερμός στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ και να αρχίσει να αναζητείται ο δράστης της διαρροής. Οπως γενική αναστάτωση υπήρξε όταν προσφάτως διακινήθηκε στον Τύπο μυστικό sms με οδηγίες προς στελέχη. Οταν στα στεγανά συστήματα εμφανίζονται ξαφνικά τρύπες, τότε εύλογο είναι πως έχουν αρχίσει να ανοίγουν στόματα. Εύλογα δημιουργείται καχυποψία. Και ο ένας κοιτά με μισό μάτι τον άλλον. Και τα στόματα που ανοίγουν δεν περιορίζονται πλέον να διοχετεύσουν προς τα έξω ήσσονος σημασίας πληροφορίες. Λένε κι άλλα. Κατηγορούν το περιβάλλον του πρωθυπουργού, χωρίς να λένε ονόματα, ότι τον έχει κλείσει σε γυάλα, πως είναι απομονωμένος, πως δεν βλέπει κόσμο, τα συνηθισμένα όταν μια κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός δείχνουν να είναι σε αποδρομή. Βεβαίως, η προσωπική μου γνώμη στο μέτρο που γνωρίζω τον άνδρα είναι πως τον κύριο Τσίπρα, το δείχνει και το παρελθόν του αυτό, δεν πρέπει κανείς να τον υποτιμά. Οσο γρήγορα πέφτει τόσο γρήγορα σηκώνεται και το ανάποδο.
Ωστόσο, αντιστοίχως δεν μπορεί να προσπερνά και την πραγματικότητα. Το δικό του περιβάλλον -όχι η εσωκομματική του αντιπολίτευση- «σφάζεται» πλέον στις παραπολιτικές στήλες των εφημερίδων, κορυφαία στελέχη του κόμματος (όπως ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης) που παρατηρούν ελλείμματα στη λειτουργία του Μαξίμου θέτουν πλέον ανοιχτά και δημόσια ζητήματα συντονισμού της κυβέρνησης, ενώ δειλά δειλά έχει αρχίσει να αμφισβητείται ακόμη και η στρατηγική του Μαξίμου. Πάνω σε αυτό προστίθεται ακόμη ένα πρόβλημα που δεν νομίζω πως έχει υπολογίσει ο πρωθυπουργός: Η ασύντακτη κυβέρνηση της οποίας ηγείται και θα ηγείται -παρά τις αλλαγές- καλείται να διαχειριστεί αιφνιδιασμένη και τα προβλήματα που προκύπτουν στον κρατικό μηχανισμό από τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης λόγω Μνημονίων. Τούτων δοθέντων, παρά τον ανασχηματισμό και χωρίς έξωθεν βοήθεια, δεν βλέπω πώς μπορεί να ανακάμψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το δηλητήριο που κυκλοφορεί στις τάξεις του είναι άφθονο. Η κυβέρνηση έχει εισέλθει σε πορεία χωρίς επιστροφή.
dimokratianews.gr
