Η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη-Σημίτη, όπως εκφράζεται σήμερα με τη ΝΔ, στο θέμα της Ουκρανίας είναι τουλάχιστον προδοτική για τα συμφέροντα του Ελληνισμού. Το πρώτο έγκλημα είναι ότι στηρίζει ένα κυριολεκτικά “κράτος Φράνγκενστάιν” που κατασκευάστηκε με σοβιετική ισχύ και εξουσία εις βάρος των τοπικών ρωσικών πληθυσμών (και της Πολωνίας) πάντα στη γραμμή του “διαίρει και βασίλευε”, όπως αναφέρουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια.
Ξεπλένει την μπολσεβίκικη ισχύ και εξουσία που χρησιμοποίησαν οι Λένιν, Στάλιν και Χρουτσώβ για να κλέψουν ως φεουδάρχες εδάφη της Ρωσίας (παραδοσιακές εστίες Ελληνισμού) και να τα κολλήσουν στην Ουκρανία, πενταπλασιάζοντας την έκτασή της και δίνοντάς της έξοδο στη θάλασσα. Το ΑΚΚΕΛ τα έγραφε αυτά από το 2019 ως ιστορική αλήθεια και τώρα επιτέλους ο ίδιος ο Πούτιν τα έθιξε κάπως.
Επιπλέον, ενώ υπάρχει για μισό αιώνα η τουρκική στρατιωτική κατάληψη και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου με την βρετανική υποστήριξη και συμμετοχή, εν μέρει και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι υποτιθέμενοι εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ προστατεύουν την Τουρκία με κάθε τρόπο τη στιγμή που χρησιμοποιούν την Ελλάδα και άλλες χώρες ως εργαλεία κατά της Ρωσίας, αν και η κατάσταση στην Κριμαία, στο Ντονέτσκ και στο Λουγκάνσκ είναι εξόχως ηπιότερη από την τουρκική ενέργεια της εισβολής.
Η κατάσταση στην Κριμαία, στο Ντονέτσκ και στο Λουγκάνσκ είναι αποτέλεσμα και έχει άμεση σχέση με τη θέληση των πολιτών να μην έχουν σύνδεση με τη ναζιστική κυβέρνηση και διοίκηση του Κιέβου μετά από το πραξικόπημα του 2014, ενώ η κατοχή της Κύπρου είναι ξεκάθαρη στρατιωτική επίθεση και εισβολή της Τουρκίας υποβοηθούμενη από αγγλοσάξονες "συμμάχους". Αυτούς τους ίδιους που πρωτοστατούν “για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας”.
Από το 2019 το ΑΚΚΕΛ είχε δημοσιοποιήσει την πραγματική κατάσταση στην Ουκρανία λόγω της επιστροφής της Κριμαίας πίσω στην Ρωσία και σήμερα με τα γεγονότα στο Ντονέτσκ και στο Λουγκάνσκ, εκείνα τα στοιχεία είναι περισσότερο σημαντικά από ποτέ. Ενδεικτικά, μπορείτε να δείτε στα ακόλουθα δημοσιεύαματα:
1.
2.
3.
4.
Παραθέτουμε ορισμένα περιεχόμενα από δημοσιεύματα του ΑΚΚΕΛ το 2019 και 2021 για να φανεί ότι σταθερά το ΑΚΚΕΛ έδινε την ιστορική πραγματικότητα για την Ουκρανία και τον τρόπο αξιοποίησης της επιστροφής της Κριμαίας στη Ρωσία ως υπόδειγμα για την απελευθέρωση των κατεχομένων της Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου:
Ιστορικό υπόβαθρο
Στις 16 Μαρτίου 2014 ο λαός της Κριμαίας (και πολλοί Έλληνες ανάμεσά τους) ικανοποίησαν με Δημοψήφισμα την δίκαιη απαίτησή τους η γη της Κριμαίας να επιστρέψει μετά από 60 χρόνια και να είναι πάλι έδαφος της Ρωσίας όπου φυσικά ανήκει.
Ο ουκρανοποιημένος Γενικός Γραμματέας της Σοβιετικής Ένωσης, Νικίτα Κρουτσώφ, πραξικοπηματικά και αυθαίρετα απέσπασε την Κριμαία στις 19 Φεβρουαρίου 1954 από τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ρωσίας και την μετέφερε στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας με φεουδαρχική αντίληψη: ότι αφού ήθελε και μπορούσε, το έκανε. Με τη δικαιολογία ότι η Κριμαία είναι πλησιέστερα στην Ουκρανία από πολιτιστική, οικονομική και άλλες απόψεις παρά στη Ρωσία!!! Και αυτό τη στιγμή που η ρωσική παρουσία στην περιοχή είναι πολύ παλαιότερη και μεγαλύτερη και φυσικά η ελληνική είναι από την αρχαιότητα.
Η Ουκρανία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα κράτους που δημιουργήθηκε από «συγκολλήσεις» εδαφών. Μέχρι το 1654 είχε περίπου 10 φορές μικρότερη έκταση και περιοριζόταν ανατολικά και δυτικά του ποταμού Δνείπερου. Μέχρι το 1917 επί Τσαρικής Αυτοκρατορίας επεκτάθηκε στα βόρεια και δυτικά με προσαρτήσεις εδαφών που την πενταπλασίασαν, το 1922 ο Λένιν την επέκτεινε ανατολικά και νότια μέχρι και την Οδησσό, το 1939 και 1945 ο Στάλιν την επέκτεινε ακόμη πιο δυτικά από τις περιοχές επί Τσάρου και το 1954 ο Κρουτσώφ της χάρισε την Κριμαία, 300 χρόνια μετά από την έναρξη της τεχνητής εδαφικής επέκτασης. Η Ουκρανία δεν είναι κράτος με βάσεις και ραχοκοκαλιά αλλά μία τεχνητή κατασκευή (κατά βάση σοβιετική) κυρίως με ρωσικές εκτάσεις που η εκάστοτε σοβιετική εξουσία αποσπούσε από το φυσικό περιβάλλον και τις συγκολλούσε στην αρχική μικρή έκταση την οποία σε 300 χρόνια σχεδόν δεκαπλασίασε.
Αυτήν ακριβώς τη λογική, της απόσπασης εδαφών και συγκόλλησής τους αλλού, είχαν σκοπό οι σοβιετικοί «ελίτ» να επιβάλλουν και στην Ελλάδα αν η Ελλάδα ήταν μέρος του Σιδηρούν Παραπετάσματος. Πολλοί θα θυμούνται οπωσδήποτε πόσο είχαν καταγγελθεί οι κομμουνιστές για τα σχέδια που είχαν ακουστεί ώστε η Μακεδονία να αποσπαστεί από τον ελληνικό κορμό και να κατασκευαστεί αυτό το μόρφωμα που φαντάζονταν οι Σκοπιανοί. Η Θράκη επίσης για τον κίνδυνο που διέτρεχε να παραδοθεί ως δώρο τον Ζίβκοφ της Βουλγαρίας και φυσικά η Ήπειρος ομοίως να δωριστεί στους Αλβανούς μπολσεβίκους. Η Κρήτη στο τέλος θα αποκοβόταν εντελώς από την Ελλάδα είτε ως αμερικάνικο είτε ως σοβιετικό τρόπαιο, ανάλογα ποιος επικρατούσε ίσως και με πόλεμο μικρής ή μεγαλύτερης έντασης.
Αυτά δεν ήτανε απλά ευφυολογήματα ή σενάρια επί Ψυχρού Πολέμου αλλά πραγματικοί κίνδυνοι αν η Ελλάδα ήταν υπό τον έλεγχο οποιουδήποτε Λένιν, οποιουδήποτε Κρουτσώφ, οποιουδήποτε Στάλιν κλπ. Εμείς τότε τα γλιτώσαμε αυτά, οι άνθρωποι στην Κριμαία και στις άλλες ρωσικές περιοχές που προσαρτήθηκαν στην Ουκρανία όμως δεν τα γλίτωσαν.
Αν είχαν γίνει όμως και μία ανεξάρτητη Ελλάδα μετά από δεκαετίες προσπαθούσε να πάρει πίσω αυτά που ήταν δικά της και τής τα είχαν κλέψει, εσείς πώς το βλέπετε αν κάποιοι τρίτοι σε άλλες χώρες να μας κατηγορούν ότι παραβιάζουμε το διεθνές δίκαιο, ότι παράνομα προσαρτήσαμε την Κρήτη, την Θράκη, την Μακεδονία, την Ήπειρο; Για να δείτε τι είναι αυτό που κάνουν εναντίον του λαού της Κριμαίας για να στηρίξουν ναζιστικές γκανγκστερικές ομάδες.
Αρκετά ανεχτήκαμε αυτές τις γελοιότητες εναντίον της Κριμαίας και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται να αξιοποιήσουμε το δρόμο που έδειξε η Κριμαία έτσι ώστε να δημιουργήσουμε (τηρουμένων των αναλογιών πάντοτε) παρόμοιες συνθήκες για την απελευθέρωση τόσο της κατεχόμενης Κύπρου όσο και της κατεχόμενης Βορείου Ηπείρου.
Βασικά ιστορικά γεγονότα
Από τις αρχές του 2014 όταν έγινε ναζιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης, προέκυψε το θέμα της απελευθέρωσης της Κριμαίας από τον έλεγχο και εξουσία της εμφανώς και ανοιχτά ναζιστικής «νέας εξουσίας» που προέκυψε υπό τον πρόεδρο Ποροσένκο. Ο λαός της Κριμαίας, στον οποίο για 27 αιώνες υπάρχει έντονο ελληνικό στοιχείο από την αρχαιότητα, αποφάσισε με δημοψήφισμα την διακοπή της σχέσης του με την ναζιστική πια εξουσία του Κιέβου και επανενώθηκε με την Ρωσία.
Ο σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ, χρησιμοποιώντας την σοβιετική εξουσία «με το έτσι θέλω» απέσχισε την Κριμαία από την Ρωσία, στην οποία ανήκε για αιώνες, ακολουθώντας την πρακτική του Στάλιν και του Λένιν οι οποίοι «έκοβαν» τμήματα της Ρωσίας και της Πολωνίας και τα «κολλούσαν» στην Ουκρανία. Παρέλαβαν την Ουκρανία από την Ρωσική Αυτοκρατορία και μεταξύ 1922 και 1954 διπλασίασαν την έκτασή της με απόσχιση κυρίως ρωσικών εδαφών (και πολωνικών) που τα προσάρτησαν στην Ουκρανία.
Σημαντικά κέντρα του Ελληνισμού που ήταν στην Ρωσία επί Τσάρου, σταδιακά δόθηκαν στην Ουκρανία. Δηλαδή το σοβιετικό καθεστώς μεταξύ 1922 και 1954 έκανε στη Ρωσία αυτό που θα έκαναν στην Ελλάδα αν η Ελλάδα ήταν υπό σοβιετικό έλεγχο. Δηλαδή η Θράκη θα δινόταν στον Ζίφκοβ της Βουλγαρίας, η Μακεδονία στα Σκόπια και η Ήπειρος στον Χότζα της Αλβανίας.
Και μετά εμείς θα κάναμε πολέμους να τα πάρουμε πίσω όταν έπεφτε η ΕΣΣΔ. Η Ελλάδα τα γλύτωσε αυτά, αλλά η Ρωσία δεν τα γλύτωσε. Η Κριμαία είναι η πρώτη (;) περιοχή που επιστρέφει στη Ρωσία και εξουδετερώνει την εξουσία του μπολσεβίκου Χρουστσόφ, ο οποίος ήταν ουκρανοποιημένος Ρώσος (όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι αμερικανοποιημένος «Έλληνας», ο Σημίτης και οι Μητσοτάκηδες είναι γερμανοποιημένοι «Έλληνες» κλπ).
Ο χάρτης της φωτογραφίας είναι χαρακτηριστικός και είναι καιρός πια να αποδεσμευθούν τα Media και οι πολιτικοί χώροι στην Ελλάδα από την προσήλωσή τους στο ναζιστικό καθεστώς που επιβλήθηκε στην Ουκρανία το 2014 και να υπηρετήσουν τις αξίες και συμφέροντα του Ελληνισμού που είναι και καθήκον τους άλλωστε.
