Ο Άγιος Γεδεών γεννήθηκε στο χωριό Γλαφυραί ή Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας) και κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος. Οι γονείς του ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα είχε άλλα 7 αδέλφια.

Ο πατέρας του είχε σοβαρά οικονομικά προβλήματα συνέπεια της βαριάς φορολογίας των Τούρκων οπότε αναγκάστηκε να αναχωρήσει από το χωριό με την οικογένειά του, και διέμενε σε άλλο χωριό.

Ο Νικόλαος σε ηλικία 12 ετών πήγε στο χωριό Γιερμή και από ‘κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά σ΄ ένα ξάδελφο της μητέρας του στο Βελεστίνο, ο οποίος είχε παντοπωλείο.

του Άγγελου Ασημινάκη, Θεολόγου

Στο παντοπωλείο σύχναζε ένας Τούρκος, ο οποίος μόλις είδε τον μικρό Νικόλαο τον ζήτησε από τον θείο για να τον πάρει στο σπίτι του, επειδή το παιδί του ήταν στον πόλεμο. Ο θείος του Νικόλαου πρόβαλε άρνηση.

Μετά από λίγες μέρες ο Τούρκος επέστρεψε και δια της βίας άρπαξε τον μικρό Νικόλαο και τον έφερε στο σπίτι του.
Επέστρεψε ο υιός του Τούρκου αφέντη του Νικολάου, βλέποντας τις αρετές του μικρού ελληνόπουλου σκέφτηκε να γίνει ο Νικόλαος μωαμεθανός, για να τον κρατήσουν για πάντα στο χαρέμι, ζήτησε από τον πατέρα του να γίνει η περιτομή του και να είναι ο ίδιος ανάδοχος. Με κολακείες τον κατάφεραν ώστε να αρνηθεί την πίστη του. Η περιτομή έγινε και έλαβε το όνομα Ιμπραήμ.

Στην μωαμεθανισμό παρέμεινε δύο μήνες στο διάστημα αυτό ένιωθε βαθιά θλίψη στην καρδιά του. Μετανόησε και ζήτησε συγχώρεση που αρνήθηκε την αληθινή θρησκεία· έσπευσε νύκτα να συναντηθεί με τον πατέρα του, ο οποίος τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι. όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη.
Τον πρώτο καιρό ο Νικόλαος αντιμετώπισε δυσκολίες στην Κρήτη, εξαιτίας της σκληρής και απάνθρωπης διαγωγής των τεχνιτών. Οι τεχνίτες τον ειρωνεύονταν, τον εξύβριζαν και τον χτυπούσαν αλύπητα. Περιπλανώμενος στο νησί συνάντησε κάποιον ιερέα στο ξωκκλήσι και μετά την συζήτησή ο ιερεύς τον πήρε στην οικία του επειδή είχε πεθάνει ο υιός του.

Υστέρα από 3 χρόνια ο ιερεύς απεβίωσε και επειδή η χήρα πρεσβυτέρα είχε και δύο θυγατέρες και ήταν αδύνατον να θρέψει και τον Νικόλαο οπότε αναγκάσθηκε να φύγει για το Άγιο Όρος.

Στο Άγιο Όρος επισκέφθηκε όλες της Ιερές Μονές, και τέλος εγκαταβίωσε στην Μονή Καρακάλλου. Εξομολογήθηκε το αμάρτημα του για πρώτη φορά, κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων και μετά από δύο μήνες έλαβε το Μέγα και αγγελικό σχήμα μετονομασθείς Γεδεών. Οι πατέρες της Μονής του ανέθεσαν το διακόνημα του Εκκλησιάρχου. Στη Μονή της μετανοίας του έμεινε 35 χρόνια, όπου διακρίθηκε στην αρετή, την αγιότητα και τούς ασκητικούς αγώνες.

Στις 6 Ιουνίου 1797 ο μοναχός Γεδεών με την ευλογία των πατέρων διορίσθηκε μετοχιάρης με τον προηγούμενο Γαβριήλ, στο Μετόχιο της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, στην περιοχή του Ρεθύμνου Κρήτης. Μετά από έξι έτη παραμονής στο μετόχι, επέστρεψε στην Μονή της μετανοίας του, εκεί συνέχιζε τους ασκητικούς αγώνες· ζήτησε ευλογία να αποσυρθεί σε Σκήτη, αλλά επέστρεψε και πάλι στη Μονή. Ο μοναχός Γεδεών, εξαιτίας της αρνήσεως του Κυρίου στη νεαρή του ηλικία, ένιωθε βαθιά μέσα του τον θείο έρωτα και την δίψα του υπέρ Χριστού μαρτυρίου, προς εξάλειψη της άρνησης του.

Πληροφορημένος με θεϊκό τρόπο για το στέφανο πού του ετοίμαζε ο Θεός με την ευλογία των Πατέρων της Μονής έφυγε από το Άγιο Όρος και έφτασε Ζαγορά και από εκεί στο Βελεστίνο έφθασε στο Βελεστίνο, βρίσκοντας τον Τούρκο πού τον εξαπάτησε μικρός. Σε διάφορες περιπτώσεις έβρισε και πρόσβαλε την θρησκεία των μουσουλμάνων. Ο Βελή Πασάς, που ήταν διοικητής της Θεσσαλίας, όταν πληροφορήθηκε για τη στάση του Αγίου στην Μαγνησία, ζήτησε να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν σ’ αυτόν για να τον δικάσει. Μάλιστα, προσκάλεσε τούς επισημότερους Οθωμανούς της Λάρισας για να αποφασίσουν τι θα πράξουν με τον καλόγερο πού πρόσβαλε την θρησκεία τους. Αυτοί με τις συνήθεις κολακείες τους προσπάθησαν να παρασύρουν και πάλι τον Άγιο. Όμως ο Άγιος Γεδεών αφού εξήγησε στον ηγεμόνα Βελή για την άρνηση του, στην Ορθοδοξίας κατά στην παιδική του ηλικία, συνέχισε να υβρίζει την θρησκεία τους, φέροντας επιχειρήματα για την πλάνη των δοξασιών τους.

Αυτοί μη μπορώντας πλέον να ακούσουν τα λόγια του Αγίου, του έβγαλαν τα δόντια, ενώ ο ηγεμόνας έδωσε διαταγή να τον καβαλικεύσουν και να τον σύρουν από ένα γαϊδούρι, με σκοπό να τον διαπομπεύσουν σε όλο τον Τύρναβο. Ο Άγιος αγίασε Με την άθλησή του, τούς δρόμους του Τυρνάβου. Τελικά ο Βελή Πασάς διέταξε να του κόψουν με τσεκούρι τα χέρια και τα πόδια. Ο Άγιος χωρίς να φέρει αντίσταση, χωρίς κραυγή πόνου, χωρίς να αλλοιωθεί ἡ όψη του, υπέμεινε γενναία τον πέλεκυ. Ο Άγιος παρέδωσε στον Κύριο την αγία ψυχή του στις 30 Δεκεμβρίου του 1818.

Πιστοί χριστιανοί έλαβαν κρυφά το θαυματουργό λείψανο του Αγίου και το μετέφεραν στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου βρίσκεται σήμερα ο τάφος και η νεόδμητη περικαλλής εκκλησία. Η τίμια κάρα του μάρτυρα βρίσκεται επίσης στον Τύρναβο, ενώ μέρος των λειψάνων του βρίσκεται στην Ιερά Μονή Καρακάλλου του Αγίου Όρους όπου μόνασε ο Άγιος. Τέτοιους γενναίους νεομάρτυρες του Χριστού ανέδειξε, η Θεσσαλία, η Ορθοδοξία και το Άγιο Όρος. Η μαρτυρική τους στάση χαλύβδωσε λίγο αργότερα και το πνεύμα των επαναστατημένων Ελλήνων.

Εύχομαι ο Άγιος Οσιομάρτυς Γεδεών κι όσοι μαρτύρησαν εμπνεόμενοι από το φωτεινό παράδειγμά του, ας εμπνέουν κι εμάς με την αγάπη, την υπομονή και την πίστη προς τον Σωτήρα Χριστό, να μένουμε αιώνια συνδεδεμένοι μαζί Του!