Η διέλευση από τον ουρανό μυστηριωδών μηχανών, οι οποίοι ονομάστηκαν από τους ανθρώπους “ιπτάμενοι δίσκοι” είναι ένα φαινόμενο που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και ακόμα συνεχίζεται αμείωτα.Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, ένας Μεξικανός αστρονόμος, ο οποίος διενεργούσε παρατηρήσεις στο στερέωμα, διέκρινε έξαφνα μια φωτεινή γραμμή, που μετατοπιζόταν με ασύλληπτη ταχύτητα. Το φαινόμενο αυτό χαρακτηρίστηκε ως εμφάνιση ιπτάμενου δίσκου.Πράγματι, αργότερα, μερικοί αεροπόροι είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν και να παρατηρήσουν από μικρή απόσταση πτητικές μηχανές πάνω από το Μεξικό.Επομένως, η ύπαρξή τους θεωρείται βέβαιη. Όσον αφορά, όμως, στην προέλευσή τους, την ουσία και τον σκοπό τους, μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνονται.Μήπως πρόκειται για αναγνωριστικά αεροσκάφη άλλων πλανητών από κατοίκους άλλων άστρων, που έχουν προοδεύσει περισσότερο από εμάς στην τεχνολογία;Ο Ρωσογάλλος Alexandre Ananoff, ένας από τους διακεκριμένους ειδικούς στα διαπλανητικά ταξίδια, απέκρουε ρητώς την άποψη αυτή.Ωστόσο, αντίθετη γνώμη εξέφραζε ο Donald Keyhoe, ένας από τους καλύτερους πιλότους του Αμερικανικού Ναυτικού και ειδικός επί του θέματος.Αυτός κατόρθωσε να συγκεντρώσει πλήθος στοιχείων και κατέγραψε όλες τις θεάσεις ιπτάμενων δίσκων. Μετά από ενδελεχή έρευνα δύο ετών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι εξελιγμένα μηχανήματα, τα οποία χρησιμοποιούνται από εξωγήινους, με σκοπό να διενεργήσουν παρατηρήσεις στη Γη.Μάλιστα, διερωτόταν γιατί να μην αποδεχτούμε ότι κάποιο είδος λογικών όντων από το Διάστημα είναι δυνατόν να προηγείται από εμάς σε ζητήματα επιστήμης και τεχνολογίας; Και γιατί να μη δεχτούμε, επίσης, ότι επιχειρεί να έρθει σε επαφή με τη Γη; Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια οι θεάσεις άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων είχαν πυκνώσει πολύ.Επιπλέον, αν συμφωνήσουμε με τους ισχυρισμούς του Donald Keyhoe, γεννάται το ερώτημα: Από ποιον πλανήτη ή καλύτερα από ποιους πλανήτες καταφτάνουν οι μυστηριώδεις αυτοί κατάσκοποι και τι μας επιφυλάσσει για το μέλλον η αιφνιδιαστική αυτή ανάμειξη ενός άλλου κόσμου στις εσωτερικές υποθέσεις των κατοίκων της Γης;Ο Ιταλός μηχανικός Giuseppe Belluzo, προσπαθώντας να εξηγήσει το σύστημα προώθησης των ιπτάμενων δίσκων, φρονούσε ότι επρόκειτο για μεταλλικά πτητικά οχήματα, διαμέτρου περίπου δέκα μέτρων. Στο κέντρο τους υπήρχε μια δεξαμενή καυσίμων, από την οποία τροφοδοτούνταν δύο σωλήνες, τοποθετημένοι συμμετρικώς σε σχέση με τον άξονά τους, ενώ συσσωρευτές προκαλούσαν την έκρηξη του αεριώδους μείγματος.Συνεπώς, η εξακόντιση της συσκευής γινόταν με την ταχεία ανάφλεξη ενός φυσιγγίου, ανάλογου με εκείνο που χρησιμοποιούνταν για την εκσφενδόνιση των τορπιλών.Η έκρηξη αυτή ανάγκαζε τον δίσκο να προβεί σε κυκλική κίνηση, η οποία έθετε σε ενέργεια το σύστημα αντίδρασης, δηλαδή προξενούσε τη διοχέτευση των καυσίμων στους σωλήνες και την έκρηξη του μείγματος, το οποίο συμπιεζόταν και από τον αέρα, που διερχόταν στους σωλήνες, με ταχύτητα 400 μέτρων ανά δευτερόλεπτο.Οι ιταλικές εφημερίδες έγραφαν πως οι ιπτάμενοι δίσκοι εφευρέθηκαν το 1942 στη Γερμανία και στην Ιταλία και αποκάλυπταν πως και ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι είχαν δείξει ζωηρότατο ενδιαφέρον για τις σχετικές εργασίες. Επίσης, πρόσθεταν πως οι ιπτάμενοι δίσκοι που είχαν θεαθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950, δεν αποκλειόταν να είχαν κατασκευαστεί βάσει των παλαιών γερμανικών σχεδίων.Στις 22 Μαρτίου του 1950, δύο έμπειροι πιλότοι της Αμερικανικής Αεροπορίας κατόρθωσαν να διακρίνουν και να παρακολουθήσουν στενά έναν ιπτάμενο δίσκο. Ιδού πώς αφηγούνταν τα γεγονότα ο Λοχαγός Jack Adams και ο συγκυβερνήτης του G.W.Anderson:“Από τον τρόπο που πετούσε, καταλάβαμε πως επρόκειτο για μια μηχανή με ελεγχόμενη πτήση, δηλαδή κάποιος νοήμων το πιλοτάριζε. Κατευθυνόμασταν προς τη Λουιζιάνα και βρισκόμασταν σε ύψος 600 μέτρων. Η ορατότητα ήταν απεριόριστη, μιας και ο καιρός ήταν εξαιρετικός.Ξαφνικά, ο Πιλότος Jack Adams αντιλήφθηκε στα δεξιά του ένα παράδοξο, έντονο, αλλά διακοπτόμενο φως με κυανή απόχρωση.Το αντικείμενο πέρασε από το πλάι μας με τρομακτική ταχύτητα, σχεδόν 1.000 χιλιομέτρων την ώρα! Κινούνταν προς τον βορρά και έμεινε ορατό για 30 περίπου δευτερόλεπτα, οπότε και μπορέσαμε να το παρατηρήσουμε προσεχτικά.Το παλλόμενο φως εκπεμπόταν από το κάτω μέρος της παράξενης πτητικής μηχανής, η οποία είχε σχήμα κυκλικό. Δεν είχε σωλήνα εξάτμισης και δεν έμοιαζε με τίποτα γνωστό, με τίποτα που να έχουμε δει έως τώρα στην καριέρα μας ως πιλότοι.Επίσης, προλάβαμε να παρατηρήσουμε πως διέθετε κι άλλα φωσφορίζοντα φώτα, που διακρίνονταν σε δέκα περίπου θυρίδες στο κάτω μέρος του. Μας πλησίασε, μας πέρασε με αδιανόητη ταχύτητα και εξαφανίστηκε στον ορίζοντα. Η ώρα ήταν 21:29”.Ένα άλλο παρόμοιο επεισόδιο συνέβη στις 7 Ιανουαρίου του 1948 και τελείωσε με τον τραγικό θάνατο του 25χρονου πιλότου Thomas F. Mantell.Η ώρα ήταν 13:15, όταν πάνω από το αεροδρόμιο της Βάσης Godman παρατηρήθηκε ένα αινιγματικό στρογγυλό ιπτάμενο αντικείμενο. Λίγα λεπτά νωρίτερα, είχε πετάξει πάνω από το Fort Nox, εκεί όπου φυλάσσεται όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Τότε, όλοι οι Αξιωματικοί της Βάσης Godman τέθηκαν σε συναγερμό και παρακολουθούσαν στενά την παράδοξη πτητική μηχανή, η οποία ήταν εντελώς στρογγυλή και είχε διάμετρο τουλάχιστον 70 μέτρων.Ο Διοικητής της Βάσης, Συνταγματάρχης Guy Hix, διέταξε μέσω ασυρμάτου τρία καταδιωκτικά να απογειωθούν άμεσα και να καταδιώξουν τον μυστηριώδη δίσκο. Την επιχείρηση διηύθυνε ο Σμηναγός Thomas F. Mantell.Στις 14:45, ο πιλότος ειδοποίησε τον Συνταγματάρχη ότι βρισκόταν ακριβώς κάτω από τον ιπτάμενο δίσκο και ότι προσέγγιζε, για να τον εξετάσει καλύτερα. Είπε πως ήταν κατασκευασμένος από μέταλλο και ότι ήταν πραγματικά πελώριος!Όμως, το άγνωστο πτητικό όχημα άρχισε να ανυψώνεται. Ο Thomas F. Mantell και οι σύντροφοί του το καταδίωξαν. Σε ύψος περίπου 5.000 μέτρων, το αεροσκάφος του Mantell χάθηκε μες στα σύννεφα.Ένα τελευταίο σήμα μέσω του ασυρμάτου του αναγγέλλει ότι δυσκολευόταν να πλησιάσει τον δίσκο και ότι θα εγκατέλειπε την καταδίωξη σε ύψος 6.000 μέτρων, διότι δεν είχε οξυγόνο.Περί τη δύση του ήλιου, τα συντρίμμια του αεροσκάφους του, που είχε κυριολεκτικώς διαλυθεί, βρέθηκαν σκορπισμένα σε ακτίνα 600 μέτρων. Τι πρόλαβαν να δουν άραγε τα μάτια του νεαρού πιλότου, προτού σφαλιστούν δια παντός;Οι αφηγήσεις διάφορων πιλότων για τις συναντήσεις τους με ιπτάμενους δίσκους είχαν θορυβήσει την κοινή γνώμη, που ζητούσε απαντήσεις και αρνούνταν να πειστεί ότι όλα αυτά είχαν καταχωρηθεί επισήμως ως θεάσεις μετεωρολογικών αερόστατων.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 16/04/1950…
