Ήταν απλός, όμως δεν υπήρχε όμοιός του στην αγάπη, στην ελεημοσύνη, στην πραότητα, στην φιλοξενία και σε πολλά άλλα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός. Βοηθούσε φτωχούς και φιλοξενούσε στην κατοικία του ανθρώπους ξένους και τους περιποιόταν σαν να επρόκειτο ότι φιλοξενούσε τον ίδιο τον Χριστό.
Ζούσε με εγκράτεια και ευλάβεια στον έγγαμο βίο. Ο Θεός του χάρισε μια κόρη την Ειρήνη, αλλά μετά από κάποια χρόνια η σύζυγός του απεβίωσε. Χωρίς να το θέλει απέκτησε μεγάλη φήμη και όταν κοιμήθηκε ο Επίσκοπος Τριμυθούντος, ομόφωνα οι πιστοί εξέλεξαν τον Άγιο Σπυρίδωνα διάδοχό του.
Παρόλο που ανέβηκε σε αυτό το αξίωμα ο Άγιος Σπυρίδωνας δεν άλλαξε σε τίποτα την βιοτή του. Ζούσε όπως και πριν, ως βοσκός. Ήταν αυστηρός με τον εαυτό του και γεμάτος συμπόνια για τους συνανθρώπους του και με επιείκεια για τις αδυναμίες τους. Με την πραότητα, την ταπείνωση και την απλότητά του, απέκτησε μεγάλη παρρησία ενώπιον του Κυρίου, ώστε επιτέλεσε αναρίθμητα θαύματα εν ζωή, για τη σωτηρία του ποιμνίου του.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας παρευρέθηκε στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο 325 μ.Χ., για να ομολογήσει κι εκείνος την Αλήθεια ενάντια στην αίρεση του Αρείου. Ο Άγιος Σπυρίδων μεταξύ των άλλων είπε: «Ένας είναι ο Θεός. Αυτός με τον Λόγο Του και το Πνεύμα Του δημιούργησε όλο τον κόσμο. Και αυτά που βλέπουμε, μα κι εκείνα που δεν βλέπουμε. Ένας είναι ο Θεός, τρία Πρόσωπα όμως, τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Τα τρία αυτά Πρόσωπα, ο ένας Θεός, η μία Ουσία είναι για τον νου του ανθρώπου κάτι το άρρητο και ακατάληπτο».
