Η Google αφιερώνει το σημερινό της doodle στην διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Ζάχα Χαντίντ (Zaha Hadid) με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατό της.
Η διάσημη αρχιτέκτονας είχε σχεδιάσει δεκάδες κτήρια σε όλο τον κόσμο και υπήρξε η πρώτη γυναίκα, που τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτου Βρετανών Αρχιτεκτόνων.
Η Ζάχα Χαντίντ (31 Οκτωβρίου 1950 - 31 Μαρτίου 2016) γεννήθηκε στη Βαγδάτη και υπήρξε η πιο επαναστατική δύναμη του αρχιτεκτονικού ρεύματος του Λονδίνου.
Μετά από την αποφοίτησή της, συνεργάστηκε με τους αρχιτέκτονες δασκάλους της, τον Έλληνα Ηλία Ζέγγελη και τον Ολλανδό μαθητή του, Ρεμ Κούλχαας, στο Γραφείο για τη Μητροπολιτική Αρχιτεκτονική (OMA - Office for Metropolitan Architecture). Εκεί, έγινε συνέταιρος το 1977.
Το 1980, άνοιξε στο Λονδίνο το δικό της αρχιτεκτονικό γραφείο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, δίδαξε, επίσης, στην Αρχιτεκτονική Ένωση του Λονδίνου. Το 2002, η Χαντίντ κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό σχεδίου, για να σχεδιάσει το νέο γενικό σχέδιο πόλης της Σιγκαπούρης.
Ανάμεσα στα έργα της, είναι το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Σινσινάτι, το κεντρικό κτήριο του εργοστασίου της BMW, το Olympics Aquatics Center στο Λονδίνο, το Πολιτισμικό Κέντρο Χέινταρ Αλίγεφ στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, η Όπερα της Γκυανγκτσού, το MAXXI - Μουσείο Τεχνών του 21ου Αιώνα στη Ρώμη.
H Χαντίντ επρόκειτο, αρχικά, να αναλάβει την κατασκευή του Ολυμπιακού Σταδίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020, αλλά το σχέδιό της κρίθηκε πολύ ακριβό και εγκαταλείφθηκε.
Η Ζάχα Χαντίντ πέθανε στην ηλικία των 65 ετών λόγω καρδιακής προσβολής ενώ νοσηλευόταν για βρογχίτιδα σε ένα νοσοκομείο του Μαϊάμι.
Η Χαντίντ, η πρώτη γυναίκα στην οποία απονεμήθηκε το Βραβείο Pritzker, και μία από τις σημαντικότερες δημιουργικές δυνάμεις στην σύγχρονη αρχιτεκτονική, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας της προσπαθώντας να ξεπεράσει την αναφορά της ως «γυναίκα αρχιτέκτονα».
Η φράση «Η Ζάχα Χαντίντ ήταν η πρώτη γυναίκα αρχιτέκτονας που της απονεμήθηκε το Βραβείο Pritzker», δε θα άρεσε καθόλου στην ίδια ενώ δεν ήθελε να την αποκαλούν «γυναίκα αρχιτέκτονα»,.
Άλλωστε δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τους άντρες συναδέλφους της.
«Οι άνθρωποι πιστεύουν πως το πλέον κατάλληλο κτήριο είναι παραλληλόγραμμο, αλλά ο κόσμος δεν είναι παραλληλόγραμμος», έλεγε η ίδια.
