Στο Pro News Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν συναινέσετε ή να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας.Δες περισσότερα εδώ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ/ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ύπουλη “απόχη” για αποχή από τις εκλογές-Μανιφέστο του «Ρουβίκωνα»

Τα “ντου” σε γραφεία, πρεσβείες, υπουργεία κλπ είναι πολιτική άποψη και η αποχή από τις εκλογές επίσης…

Την ύπουλη αυτή “απόχη” ρίχνει η ομάδα “Ρουβίκωνας” για να ψαρέψει στην δεξαμενή των αναποφάσιστων και απογοητευμένων, και για να αποτρέψει τους Έλληνες από το δικαίωμά τους στο εκλέγειν. Εκμεταλλευόμενη και η ομάδα τον αντίκτυπο από την μεγάλη αποχή στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, επιδιώκει με μανιφέστο της να πλασάρει την μη ψήφο ως συνειδητοποιημένη στάση.

Ποιον εξυπηρετεί όμως η αποχή κύριοι του Ρουβίκωνα; ;;;

Πολλές φορές έχουμε ακούσει απέχοντες για να δικαιολογησουν τη στάση τους να λένε ότι το πολιτικό σύστημα είναι “σάπιο”, ότι “όλοι είναι ίδιοι” και ότι δεν τους εκφράζει κανείς. Είναι όμως αυτό αρκετό;

Η αποχή δυστυχώς εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα στη χώρα μας μόνο ως συνενοχή μπορεί να ερμηνευτεί.

Η αποχή δεν είναι στάση. Δεν είναι αντίσταση. Είναι μόνο απόσταση από την πραγματικότητα. Το μεγάλο ποσοστό εκλογικής αποχής βοηθά πάντα τους εξουσιαστές στα σχέδιά τους και το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει το πρόβλημα. Με την αποχή οι κραυγές και η οργή του λαού έξω από τη Βουλή θα μετατραπούν αυτομάτως σε αντιδράσεις γραφικών. Θα γελούν οι εξουσιαστές κάθε φορά που θα ακούν τις αποδοκιμασίες μιας και θα γνωρίζουν καλά πως αυτές δεν θα φτάσουν μέχρι την κάλπη.

Σε μια εποχή που χάνουμε –δυστυχώς αδιαμαρτύρητα-το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά μας τι μας μένει; Ένα δικαίωμα μας έχει μείνει , αυτό της ψήφου. Θα τους το χαρίσουμε;

Η εκλογική διαδικασία είναι το σημαντικότερο καθήκον οποιουδήποτε πολίτη επιθυμεί να ονομάζεται «πολιτικά και κοινωνικά ενεργός». Η συμμετοχή στις εκλογές είναι ευθύνη. Η αποχή όσο και εαν έχει αηδιάσει με τον πολιτικό κόσμο κάθε πολίτης δυστυχώς είναι δείγμα ανευθυνότητας. Κι όσοι την προπαγανδίζουν έχουν προφανέστατα άλλου είδους κίνητρα….

Στην ανακοίνωσή του ο “Ρουβίκωνας” με τσιτάτα τύπου “η εξουσία διαφθείρει” προσπαθεί να επηρεάσει τους αδαείς.

Μιλώντας για οικογενειοκρατία, για λαμόγια της οικονομικής ελίτ κλπ επιχειρεί την απαξίωση των εκλογών. Βέβαια στην μακροσκελή του ανακοίνωση ξεχνάει να δώσει εναλλακτική λύση….

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της ομάδας:

Ας μιλήσουμε με λόγια απλά : η εξουσία διαφθείρει. Όσο πιο πολλή εξουσία στα χέρια λίγων τόσο περισσότερη η διαφθορά. Σε αυτή ακριβώς τη φράση συνοψίζεται ο θεσμός των αστικών εκλογών. Κάθε τέσσερα χρόνια καλούμαστε να επικυρώσουμε μέσω της ψήφου την κυριαρχία και την επιβολή του κράτους εις βάρος των ζωών μας, καλούμαστε να επιλέξουμε αυτούς που θα διαφεντεύουν τις ζωές μας για τα επόμενα χρόνια. Το πολιτικό κομματικό σύστημα ανέκαθεν στηριζόταν στην οικογενειοκρατία, σε λαμόγια της οικονομικής ελίτ, με πλάτη τον διεφθαρμένο κρατικό κορμό και τους λειτουργούς του.

Εκλέγειν και εκλέγεσθαι : Ένας τεράστιος μύθος. Το δικαίωμα του εκλέγειν χαρακτηρίζεται από πολλούς ως “η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας”. Μάλιστα αρκετός κόσμος έχει την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχει στα κοινά, θεωρεί τον εαυτό του πολιτικοποιημένο και μέμφεται αυτούς που απέχουν συνειδητά από το εκλογικό πανηγύρι. Όσοι ψηφίζουν, θεωρητικά το κάνουν έχοντας συγκρίνει το πολιτικό πρόγραμμα των κομμάτων και έχοντας εξετάσει τις πολιτικές θέσεις των υποψηφίων. Στην πράξη βέβαια η επιλογή πολύ συχνά γίνεται απλά με όρους αναγνωρισιμότητας ή για λόγους συγγένειας ή ρουσφετιών. Η συμμετοχή των ψηφοφόρων στη διαδικασία ξεκινάει τη στιγμή του συνωστισμού στα εκλογικά κέντρα και τελειώνει με το που θα ρίξουν τον φάκελο και πλέον ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Έτσι μεταφράζεται το περίφημο εκλέγειν και φυσικά ουδεμία σχέση έχει με ουσιαστική συμμετοχή στα κοινά.

Όσο για το εκλέγεσθαι, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, καθώς δεν υπάρχει χώρος για κανέναν άλλον εκτός από αυτούς που διαθέτουν τα απαραίτητα “προσόντα”, τα κυριότερα εκ των οποίων είναι η βαθιά τσέπη και οι βρώμικες διασυνδέσεις ενώ πάντα βοηθάει το να προέρχεται κανείς από τα λεγόμενα τζάκια. Η τιμιότητα, η όρεξη για δουλειά και οι αξίες είναι εφόδια τα οποία ελάχιστη αξία έχουν στον προεκλογικό στίβο, σε αντίθεση με τα φράγκα και τις γνωριμίες. Κανένα λοιπόν δικαίωμα του «εκλέγεσθαι» δεν υπάρχει για τους πολλούς. Οι θέσεις αυτές ανακυκλώνονται ανάμεσα στα μέλη μιας περίκλειστης κάστας η οποία απολαμβάνει εξωφρενικά προνόμια και το μόνο που ενδιαφέρει τα μέλη της είναι το πως θα εδραιωθούν σε θέσεις εξουσίας για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έχοντας σαν μόνο σκοπό το προσωπικό όφελος και τα ρουσφέτια στους ημετέρους.

Για 35 περίπου χρόνια, από την μεταπολίτευση και μετά μέχρι και τις προτελευταίες εκλογές, δύο είναι οι κυρίαρχοι κομματικοί πόλοι που εναλλάσσουν μεταξύ τους προνόμια κι εξουσία, με γαρνιτούρα από άλλα μικρότερα κόμματα μαϊντανούς ποικίλων αποχρώσεων, και στην πρόσφατη ιστορία προστέθηκε και το ναζιστικό παρεάκι των δολοφόνων του Μιχαλολιάκου. Με λίγα λόγια η βασική λογική της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες και κυρίως κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, βασίζεται στα ρουσφέτια και διαχρονικά στην αντιδραστική ή τιμωρητική ψήφο :«Ψηφίζω τον Α για να μη βγει ο Β», και μια τραγική –ευτυχώς- μειοψηφία που λειτούργησε με βάση τη λογική «ψηφίζω τους ναζί γιατί όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι». Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι, το τσουβάλι του αστικού κοινοβουλευτισμού έχει φρούτα για όλα τα γούστα: Τους δεξιούς θιασώτες του δόγματος νόμος και τάξη, το οποίο εφαρμόζεται αλά καρτ τη στιγμή που οι ίδιοι ζέχνουν από σκάνδαλα και διαπλοκή, τους αντεπαναστάτες σταλινικούς που ο,τι δεν μπορούν να ελέγξουν το βαφτίζουν προβοκάτσια , διάφορους γυρολόγους της “λαϊκής δεξιάς” και της “προοδευτικής αριστεράς” που φύονται ίσα ίσα για να γεμίσουν τα κενά του κοινοβουλευτικού χάρτη και να μαζεύουν τις διαρροές από τα μεγάλα κόμματα, τους υποτιθέμενους σοσιαλδημοκράτες με εξέχοντα ρόλο στην υπηρεσία του κεφαλαίου από το 1981 και μετά και με πυλώνα της πολιτικής τους την καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων, τους απερχόμενους εμπόρους ελπίδας για ένα δήθεν καλύτερο αύριο που ψήφιζαν τα μνημόνια το ένα μετά το άλλο, και την εγκληματική φασιστική συμμορία της χρυσής αυγής που κάνει πολιτική μαχαιρώνοντας, δολοφονώντας και πουλώντας εθνικοφροσύνη.

Όλος αυτός ο συρφετός περιφέρεται για χρόνια με την κατασκευασμένη συναίνεση της πλειοψηφίας της κοινωνίας μέσω της απάτης της ψήφου, συντηρώντας μια καλοστημένη μηχανή που φτιάχτηκε για να εξυπηρετεί την κυρίαρχη τάξη με το πρόσχημα της «δημοκρατικής εκλογής». Αυτό που στην ουσία συμβαίνει ρίχνοντας ένα κουρέλι με ονόματα μέσα σε ένα κουτί κάθε τέσσερα χρόνια, είναι η ενδυνάμωση της εκλογικής αριστοκρατίας και της ελίτ εξουσίας με μόνη εναλλαγή στα πρόσωπα που την διαχειρίζονται.

Σαν αναρχικοί απορρίπτουμε την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και θεωρούμε την ψήφο μια πράξη συνέργειας με το διεφθαρμένο καθεστώς. Δημοκρατία με την κυριολεκτική έννοια και ετυμολογική ρίζα του όρου σημαίνει ακρατική και αταξική κοινωνία. Σημαίνει ενεργή συμμετοχή πολλών σε ζητήματα που αφορούν τους πολλούς. Σημαίνει να έχουμε λόγο στη λήψη αποφάσεων, όλοι και όλες και όχι υποταγή στις αποφάσεις που λαμβάνουν άλλοι για εμάς χωρίς εμάς. Σημαίνει θέσπιση κανόνων προς το συμφέρον κοινοτήτων ανθρώπων που μοιράζονται κοινά προβλήματα και προσπαθούν συλλογικά για την επίλυσή τους. Αντίθετα, συμμετοχή στις εκλογές σημαίνει συνειδητή ανάθεση της ζωής μας σε αφέντες και παραίτηση από την ατομική μας ελευθερία και κατ’ επέκταση την κοινωνική ελευθερία.

Παρόλο που η κυρίαρχη τάξη τρέμει την πλειοψηφική αποχή, για εμάς η λύση δεν είναι απλά η αποχή που δυνητικά οδηγεί στην απάθεια, την αδιαφορία και την ιδιώτευση. Προτάσσουμε στο εδώ και στο τώρα την απονομιμοποίηση του πελατειακού πολιτικού συστήματος και των αυτόκλητων σωτήρων, με μαζική και ενεργητική αποχή από τις εκλογές, και καλούμε όλες και όλους να αναλογιστούμε την δύναμη που έχουμε στα χέρια μας, και να την στρέψουμε εναντίον των δυναστών μας, σαν να μην έχουμε τίποτα να χάσουμε.

Γιατί στην πραγματικότητα δεν μας έμεινε και τίποτα να χάσουμε.

Ο Ρουβίκωνας το αμέσως επόμενο διάστημα θα κάνει αντιεκλογικές συγκεντρώσεις σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας.

ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΛΑΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ – ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας

Tags
Back to top button