Ένα χτύπημα στο κεφάλι μπορεί να επιταχύνει την ατροφία του εγκεφάλου και τη γνωστική εξασθένιση που σχετίζονται με τη νόσο Αλτσχάιμερ, όπως διαπίστωσαν ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Βοστώνης.
Τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται αναλυτικά στην επιθεώρηση Brain, ανοίγουν τον δρόμο για τη βαθύτερη κατανόηση της επίδρασης που έχει η διάσειση στη διαδικασία της νευροεκφύλισης.
Οι μέτριες έως σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις είναι γνωστό ότι αποτελούν έναν από τους βασικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση νευροεκφυλιστικών παθήσεων, όπως το Αλτσχάιμερ, ωστόσο παρέμενε μέχρι τώρα άγνωστο κατά πόσο ένας πιο ήπιος τραυματισμός ή μια διάσειση μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα.
Έτσι, οι ερευνητές αποφάσισαν να μελετήσουν 160 βετεράνους του πολέμου του Ιράκ και του Αφγανιστάν, μερικοί από τους οποίους είχαν υποστεί μία ή και περισσότερες φορές διάσειση, ενώ άλλοι δεν είχαν τραυματιστεί ποτέ στο κεφάλι. Χρησιμοποιώντας μαγνητική απεικόνιση, οι ερευνητές μέτρησαν το πάχος του εγκεφαλικού φλοιού των συμμετεχόντων σε επτά περιοχές του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι εμφανίζουν τα πρώτα σημάδια ατροφίας λόγω Αλτσχάιμερ και σε επτά ακόμη περιοχές, οι οποίες μελετήθηκαν για λόγους σύγκρισης.
«Διαπιστώσαμε ότι μια διάσειση συσχετίζεται με μικρότερο πάχος του εγκεφαλικού φλοιού στις περιοχές που επηρεάζονται πρώτες από τη νόσο Αλτσχάιμερ» εξηγεί η Jasmeet Hayes, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. «Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν πως, όταν συνδυάζεται με γενετικούς παράγοντες, η διάσειση σχετίζεται πιθανώς με επιτάχυνση της εκφύλισης του φλοιού και ταχύτερη απώλεια της μνήμης σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη νόσο Αλτσχάιμερ» συμπληρώνει.
Να σημειωθεί ότι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον εύρημα των ερευνητών ήταν ότι η φθορά λόγω διάσεισης ήταν εμφανής παρά το νεαρό της ηλικίας των συμμετεχόντων (μέση ηλικία τα 32 έτη). «Τα ευρήματα δίνουν ελπίδες για επιτυχή αναγνώριση της επίδρασης που έχει μια διάσειση ως προς τη νευροεκφύλιση ακόμη και σε νεαρή ηλικία, επομένως κρίνεται σημαντικό να καταγράφεται η χρονική στιγμή της διάσεισης και τα συμπτώματα που αυτή συνεπάγεται, ακόμη κι αν ο ασθενής καταφέρει να ξεπεράσει τον τραυματισμό σχετικά γρήγορα» επισημαίνει η Hayes.
