Έπρεπε να περάσουν 65 ολόκληρα χρόνια μέχρι να επισκεφθεί επίσημα την Ελλάδα, Τούρκος πρόεδρος, με τον Τζελάλ Μπαγιάρ να είναι ο τελευταίος που το έπραξε το μακρινό 1953.
Η επίσκεψη έγινε στις 25 Νοεμβρίου. Είχε προηγηθεί, στις 7 Ιουνίου του ίδιου έτους, επίσκεψη του Παύλου και της Φρειδερίκης στην Κωνσταντινούπολη, ως προσκεκλημένοι του τότε Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Το αντιτορπιλικό "ΕΛΛΗ", που μετέφερε το βασιλικό ζεύγος από την Αθήνα στη Κωνσταντινούπολη, συνοδευόταν κι από ένα άλλο πολεμικό πλοίο και όταν έφθασαν στα χωρικά ύδατα της γειτονικής χώρας τούς υποδέχθηκαν τουρκικά πολεμικά πλοία.
Τότε φυσικά την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, την ασκούσε με ερασιτεχνισμό η Φρειδερίκη, η οποία μάλιστα στη δεξίωση που δόθηκε στο παλάτι του Ντολμά Μπαχτσέ, είχε πει στον Μπαγιάρ: «Εξοχότατε, ξεκίνησα να πραγματοποιήσω ένα σπουδαίο έργο, θα ιδρύσω ένα γυμνάσιο για τα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης».
Φυσικά όταν κάποιος άσχετος από διπλωματία, έχει στα χέρια του τις τύχες μιας χώρας, τα δεινά δεν αργούν να συμβούν και τρία χρόνια αργότερα ο Ελληνισμός της Πόλης, οι Ρωμιοί, έζησαν τη φρίκη των «Σεπτεμβριανών» που ξεκλήρισαν την Ελληνική παρουσία στην Κωνσταντινούπολη. Οι εδώ άρχοντες και οι μυστικές υπηρεσίες τους, κυνηγούσαν φαντάσματα «κομμουνιστοσυμμοριτών», και οι Τούρκοι πράκτορες αλώνιζαν στη χώρα και τοποθετούσαν τη βόμβα στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη για να έχουν πρόσχημα να ξεκινήσουν τους διωγμούς…
Το χρονικό της επίσκεψης
Ο Μπαγιάρ έφτασε στην πρωτεύουσα και συνοδεία του βασιλιά Παύλου, μετέβη με ανοικτό αυτοκίνητο στο Δημαρχείο της Αθήνας, όπου τους περίμενε ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Νικολόπουλος. Η πόλη είχε σημαιοστολιστεί με Ελληνικές και Τουρκικές σημαίες.
Στην επίσημη τελετή στο δημαρχιακό μέγαρο, ο Τζελάλ Μπαγιάρ ανακηρύσσεται επίτιμος πολίτης της Αθήνας.
Στη συνέχεια βγήκε σε ένα μπαλκόνι και άρχισε να χαιρετά τα πλήθη. Αμέσως μετά με το ανοικτό βασιλικό αυτοκίνητο πήγε στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και κατέθεσε στεφάνι.
Επόμενος σταθμός ήταν τα ανάκτορα. Εκεί τον υποδέχτηκε η Φρειδερίκη και χαμογελαστοί άρχισαν να φωτογραφίζονται.Την επόμενη ημέρα ο Τούρκος πρόεδρος πήγε στην Κόρινθο. Εκεί ένα τεράστιο πανό στην είσοδο της πόλης, γραμμένο στα Τουρκικά, τον καλωσόριζε.
Ο Μπαγιάρ πήγε στην αρχαία Κόρινθο, όπου η Φρειδερίκη, ο γιος της Κωνσταντίνος και ο Παύλος τον… ξενάγησαν στον αρχαιολογικό χώρο.Αμέσως μετά πήγαν στον Ισθμό, όπου ο Τούρκος Πρόεδρος επιθεώρησε μοίρα του Ελληνικού στόλου.Ο Μπαγιάρ αναχώρησε την επόμενη μέρα. Στο λιμάνι τον ξεπροβοδίζει εκτός από τη Φρειδερίκη και τον Παύλο, και ο Αλέξανδρος Παπάγος.
Η εκτέλεση που δεν έγινε ποτέ
Ο Μπαγιάρ γεννήθηκε το 1884 και ήταν γιος μεταναστών από τη Βουλγαρία. Αρχικά έκανε καριέρα ως τραπεζικός και δούλεψε στην Deutsche Orientbank στην Προύσα. Ασχολήθηκε με την πολιτική και εισχώρησε στο κίνημα «Ένωση και Πρόοδος» το 1907. Από το 1908 ως το 1918 διετέλεσε γραμματέας και επικεφαλής του παραρτήματος της Επιτροπής "Ένωσης και Προόδου" στην Σμύρνη. Αργότερα (1920) εξελέγη βουλευτής του Βιλαετίου Σαρουχάν (σημερινή νομαρχία Μαγνησίας) και στη συνέχεια της Σμύρνης. Από τότε αντιπροσώπευε χωρίς διακοπή στη τουρκική εθνοσυνέλευση (Βουλή) την εκλογική του περιφέρεια Σμύρνης εκτός μικρής περιόδου όπου εκλέχθηκε βουλευτής Κωνσταντινούπολης. Πολέμησε κατά των Ελλήνων, εντασσόμενος στα ανταρτικά σώματα της Σμύρνης. Το 1921 ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και το 1923 Υπουργός Ανασυγκρότησης και ανταλλαγής πληθυσμών σύμφωνα με την Συνθήκη της Λωζάνης επί Κυβερνήσεως Ισμέτ Ινονού.
Ο Τζελάλ Μπαγιάρ
Το 1950 το Δημοκρατικό Κόμμα υπερίσχυσε με συντριπτική πλειοψηφία και ο Τζελάλ Μπαγιάρ εκλέχθηκε Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας αναθέτοντας την Πρωθυπουργία στον Αντνάν Μεντερές. Την θέση του Προέδρου Δημοκρατίας διατήρησε μέχρι το 1960. Καταδικάστηκε σε θάνατο το 1961, αλλά η ποινή του μετατράπηκε εξαιτίας της ηλικίας του. Αφέθηκε ελεύθερος με τη γενική αμνηστία του 1966. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη, σε ηλικία 103 ετών, το 1986.
