Το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου του 1986, στον αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας. Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων.
Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004.
Η Λιουντμίλα Ιγκαντένκο ήταν έγκυος τη στιγμή που ο σύζυγός της, κατά τη διάρκεια της δουλειάς του ως πυροσβέστης πλησίασε τόσο κοντά στον αντιδραστήρα που μολύνθηκε από ραδιενέργεια.
Όταν αγκάλιασε το σύζυγό της κατά τη διάρκεια της θεραπείας του, η μοίρα για το αγέννητο μωρό της ήταν προδιαγεγραμμένη.
Φτάνοντας στην Πριπιάτ το 1979, η Λιουντμίλα πήρε ένα κρεβάτι σε ένα φοιτητικό κοιτώνα και μια δουλειά ως μαγείρισσα σε καντίνα του πυρηνικού σταθμού του Τσερνομπίλ.
Σύντομα, γνώρισε τον Βασίλι Ιγκνατένγκο, έναν νεαρό πυροσβέστη, γοητευτικό και ομιλητικό που τον ερωτεύτηκε αμέσως. Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1983 και ζούσε σε σε ένα μικρό διαμέρισμα στο παράρτημα πάνω από τον πυροσβεστικό σταθμό που προοριζόταν για τα μέλη της πυροσβεστικής υπηρεσίας και τις οικογένειές τους.
Ώσπου ένα βράδυ όλα άλλαξαν. Λίγο μετά το ατύχημα στον αντιδραστήρα του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, έφτασαν επιτόπου πυροσβέστες οι οποίοι προσπάθησαν να σβήσουν τις φλόγες. Δεν τους ενημέρωσαν για το πόσο επικίνδυνα ραδιενεργοί ήταν οι καπνοί και τα συντρίμμια. Η φωτιά στην οροφή του σταθμού και στην περιοχή γύρω από τον αντιδραστήρα 4 έσβησε στις 5 πμ, όμως πολλοί πυροσβέστες δέχθηκαν υψηλές δόσεις ραδιενέργειας. Ο Βασίλι ήταν ένας από αυτούς. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα και μυστικά, στη Μόσχα για θεραπεία.
Όταν βρήκε τον άντρα της σε νοσοκομείο της Μόσχας, ενημερώθηκε από τους γιατρούς ότι δεν μπορούσε να αγγίξει τον Βασίλι.
"Αν αρχίσετε να κλαίτε θα βγείτε από το δωμάτιο, δεν τον αγγίζετε, δεν τον φιλάτε, ούτε καν τον πλησιάζετε, έχετε μισή ώρα" της είπε ο γιατρός. Ο Βασίλι είχε μολυνθεί τόσο πολύ που το σώμα του άρχισε να τον εγκαταλείπει. Το δέρμα του άρχισε να διαλύεται, τα μαλλιά του άρχισαν να πέφτουν.
"Τα εγκαύματα από τη ραδιενέργεια άρχισαν να φτάνουν στην επιφάνεια, στο στόμα του, στη γλώσσα του, στα μάγουλά του - αρχικά υπήρχαν μικρές αλλοιώσεις και στη συνέχεια μεγάλωναν, το δέρμα άλλαζε χρώμα σε διάφορα σημεία", έχει πει σε αναφορές της.
Ακριβώς δύο εβδομάδες μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της Μόσχας, ο Βασίλι πέθανε. Ήταν ένας από τους πολλούς πυροσβέστες που πέθαναν ως αποτέλεσμα οξείας ασθένειας ακτινοβολίας μετά την καταστροφή.
Μετά το θάνατό του, ο Βασίλι θάφτηκε σε ένα φέρετρο ψευδαργύρου και τσιμέντο στη Μόσχα. Ακόμη και μετά το θάνατό του, το σώμα του εξακολουθούσε να αποτελεί μια σημαντική ραδιενεργή απειλή.
Στις τελευταίες ημέρες του συζύγου της, η ίδια αγνοούσε εντελώς την απειλή που μπορούσε να έχει ο σύζυγός της για τον εαυτό της και το αγέννητο παιδί του. Αλλά όταν τελικά γέννησε, όλα φανερώθηκαν.
Μόλις τέσσερις ώρες αφού γεννήθηκε η κόρη τους, η Νατασένκα, το νεογνό πέθανε. Το κοριτσάκι, το όνομα του οποίου επελέγη από τον πατέρα του πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του, πέθανε εξαιτίας της κίρρωσης του ήπατος και καρδιάς.
