Στο Λονδίνο, την παγκόσμια πρωτεύουσα της ναυσιπλοΐας, υπήρχε ένα περίεργο έθιμο. Συνήθιζαν να αγγέλουν τον «θάνατο» κάθε πλοίου, σαν να επρόκειτο για ανθρώπινο πλάσμα.

Έτσι, κάθε φορά που γνωστοποιούνταν η είδηση της εξαφάνισης ενός πλοίου, το Ναυτικό πενθούσε και μπροστά στα ναυτιλιακά γραφεία υψωνόταν ένα μεγάλο μαύρο πανό, στο οποίο ήταν τυπωμένο το όνομα του εξαφανισμένου καραβιού, ενώ δίπλα στηνόταν ένας μαύρος σταυρός και χτυπούσε πένθιμα μια καμπάνα, τυλιγμένη σε κρέπια.

Πολλές εξαφανίσεις πλοίων συντελούνταν υπό μυστηριώδεις και αδιευκρίνιστες συνθήκες. Την 14η Δεκεμβρίου του 1928, επί παραδείγματι, ανακοινώθηκε ότι το ιστιοφόρο «Kobenhavn», ένα επιβλητικό σκαρί με πέντε κατάρτια, εγκατέλειψε το Μπουένος Άιρες, κατευθυνόμενο προς τη Δανία. Ποτέ του, όμως, δεν έφτασε σε κανένα λιμάνι της χώρας αυτής.

Πέρασε λίγος καιρός και άρχισαν οι αναζητήσεις. Ένα τέτοιο μεγάλο και εντυπωσιακό πλεούμενο δε χάνεται έτσι απλά και πράγματι, το «Kobenhavn» ήταν ένα σπουδαίο σκάφος, με πλήρωμα 6 αξιωματικούς και 67 ναύτες. Κι όμως, παρέμενε άφαντο, σαν να το είχε καταπιεί η θάλασσα…

Μετά από επτά ολόκληρους μήνες, ένας Άγγλος, διερχόμενος από το Tristan da Cunha, που είναι μια μικρή συστάδα νησιών στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, έμαθε από τον ντόπιο φαροφύλακα ότι το εξαφανισμένο πλοίο είχε περάσει από εκεί λίγους μήνες νωρίτερα.

Η κατεύθυνσή του ήταν εντελώς αντίθετη από την προβλεπόμενη, αποτελώντας έναν δυσεπίλυτο γρίφο γιατί το πεντακάταρτο ιστιοφόρο προέβη σε αυτή την αλλαγή ρότας. Το πλοίο, άλλωστε, μετέφερε διάφορα εμπορεύματα, προορισμένα για την Αγγλία και τη Νορβηγία.

Οι αναζητήσεις επαναλήφθηκαν προς την κατεύθυνση του νότου. Τηλεγραφήματα είχαν αποσταλεί στα κυριότερα αφρικανικά λιμάνια. Οι ναυτικές αρχές των Ινδιών, της Κίνας, της Ιαπωνίας και του Αρχιπελάγους αναστατώθηκαν, αλλά χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Πέρασαν δυο χρόνια ακόμη. Ένα μικρό κότερο, ενώ περιέπλεε τα δυτικά παράλια της Αυστραλίας, συνάντησε ένα τεράστιο μπαστούνι φλόκου να επιπλέει. Οι επιβαίνοντες το ανέσυραν και διάβασαν, σκαλισμένο επάνω του, το όνομα «Kobenhavn».

Πότε και υπό ποιές συνθήκες ναυάγησε το πολυΐστιο σκαρί; Γιατί, ενώ έφερε ασύρματο, δεν εξέπεμψε σήμα κινδύνου; Παραμένει ακόμη αίνιγμα, που ταλανίζει πολλούς ερευνητές.

Αντιθέτως, εξηγήθηκε τελικώς το 1937 η εξαφάνιση του πελώριου ατμόπλοιου «Asiatic Prince», η οποία είχε κρατήσει για πολύ καιρό ανάστατους τους ναυτικούς κύκλους.

Το «Asiatic Prince» ήταν ένα νεότατο πλοίο 14.000 τόνων, με δύο μηχανοστάσια, δύο ασυρμάτους και όλες τις σύγχρονες για την εποχή του εγκαταστάσεις. Τον Μάιο του 1926 ξεκίνησε για το πρώτο του ταξίδι από την Αγγλία προς τη Σανγκάη, αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Το πλήρωμά του αποτελούνταν από 7 αξιωματικούς και 44 ναύτες, ενώ μετέφερε 173 επιβάτες.

Το πλοίο εξαφανίστηκε και για πέντε χρόνια οι απεγνωσμένες αναζητήσεις των ναυτικών αρχών παρέμεναν άκαρπες. Όμως, ένα αγγλικό τορπιλοβόλο κατάφερε να εντοπίσει το μυστικό του καραβιού στη διαβόητη περιοχή του Bias Bay, στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου ήταν το απρόσιτο λημέρι άτεγκτων πειρατών.

Το αγγλικό τορπιλοβόλο έτυχε να συλλάβει μια ομάδα Κινέζων πειρατών και υποσχέθηκε σε κάποιους από αυτούς να τους χαρίσει τη ζωή, εάν πρόβαιναν σε σχετικές αποκαλύψεις. Πράγματι, ένας από αυτούς ομολόγησε ότι το 1926 είχαν κάνει ρεσάλτο πάνω στο χαμένο ατμόπλοιο, μαζί με άλλα 80 μέλη της ληστρικής συμμορίας.

Έτσι, κατάφεραν και κατέλαβαν το πλοίο, αφού πρώτα κατέσφαξαν όλους τους επιβαίνοντες και ύστερα, το οδήγησαν σε ασφαλές γι’ αυτούς λιμάνι, ώστε να κρύψουν τα ίχνη τους. Το «Asiatic Prince» μετέφερε πολυτιμότατο φορτίο: ράβδους αργύρου, αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων. Ούτε ο άργυρος, ούτε οι επιβάτες, αλλά ούτε και το πλοίο βρέθηκαν ποτέ.

Εξίσου μακάβρια υπήρξε και η ιστορία ενός νορβηγικού ατμόπλοιου, το οποίο αφού εξώκειλε στα ανοιχτά των ανατολικών ακτών της Νοτίου Αμερικής, περιπλανιόταν παρασυρμένο από τα θηριώδη κύματα. Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, εμφανίστηκε ξαφνικά στον κόλπο του Μεξικού, όπου, αφού προσέκρουσε σ’ ένα αμερικανικό σκάφος, συνέχισε την περιπλάνησή του.

Το είδαν κατόπιν άλλες εικοσιεπτά φορές. Ονομάστηκε «ζωντανό πτώμα» ή «πλοίο-φάντασμα» και αποτελούσε για χρόνια τον τρόμο των ναυτικών. Είχαν κινδυνεύσει να συγκρουστούν μαζί του απροόπτως, χωρίς να προλάβουν να το αποφύγουν. Τελικά, βυθίστηκε, αφού είχε προηγουμένως διατρέξει ημιβυθισμένο περίπου 13.000 χιλιόμετρα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 29/03/1937…