Όπως φάινεται τον Ιούνιο οι Γάλλοι θα έχουν την τελευταία ευκαιρία να «μετανιώσουν« για την προεδρική τους επιλογή και να «στενοχωρήσουν» το Βερολίνο καθώς μπορούν εάν αλλάξουν γνώμη να περιορίσουν κατά πολύ την φιλοευρωπαίκή-φιλοτραπεζιτική ατζέντα του Μ.Μακρόν.
Όταν πριν από τρία χρόνια έχρισε υπουργό Οικονομίας του τον Μ.Μακρόν, ο Φρανσουά Ολάντ, οι δημοσιογράφοι έγραφαν στα άρθρα τους: «ποιος είναι ο Εμανουέλ Μακρόν;»
Στα 39 του ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας προς ικανοποίηση των τραπεζιτών και των Γερμανών καθώς θεωρείται ο κατεξοχήν «πειθήνιος» στα οικονομικά συμφέροντα τους για να κατέχει τον γαλλικό προεδρικόν θώκο.
Οι Γάλλοι πολύ σύντομα θα ανακαλύψουν ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν καθόλου «ανεξάρτητος» αλλά ένα και το αυτό με το υπόλοιπο σοσιαλιστικό κόμμα.
όλοι γνωρίζουν ότι ο Μακρόν ήταν, είναι και θα είναι "σοσιαλιστής γαλλικού τύπου", ως υπουργός των κυβερνήσεων Ολάντ και κατέβηκε ως ανεξάρτητος καθώς μετά το φιάσκο της προεδρίας του τελευταίου, οποιοσδήποτε κατέβαινε με την σφραγίδα του σοσιαλιστικού κόμματος θα συντριβόταν. Οπως έγινε στον πρώτο γύρο με τον Μπενουά Αμον.
Ετσι επιλέχθηκε το κόλπο του "ανεξάρτητου Μακρόν".
Θα πει κάποιος τότε γιατί τον επέλεξαν οι Γάλλοι για προεδρό τους και στην τελική δικαίωμά τους είναι.
Πολυ απλό: Λόγω ιδεολογικής αγκύλωσης κατά ένα μέρος (ναι είναι αυτό που σε κάνει να θες να αυτοκτονήσεις ακόμα και αν ξέρεις ότι η άλλη επιλογή μπορεί να είναι πιο ελπιδοφόρα) και λόγω της απίστευτης «πλύσης εγκεφάλο» από τα γαλλικά και διεθνή ΜΜΕ κατά της Μ.Λεπέν την οποία χαρακτήριζαν «φασίστρια», «ακροδεξιά», «ρατσίστρια» και άλλα όμορφα κοσμητικά επίθετα.
Είναι πρωτοφανές αλλά είναι γνώρισμα των τελευαίων χρόνων από τότε που η τραπεζική «αυτοκρατορία» αντεπιτίθεται ότι τα ΜΜΕ επιλέγουν τον αρεστό σε αυτήν υποψήφιο και «πελεκάνε» τον μη αρεστό.
Ο Μακρόν τώρα θα πρέπει μέχρι τον Ιούνιο να πείσει τους Γάλλους ότι πραγματοποιεί τα όσα υποσχέθηκε αλλά αυτοί... δεν τα βλέπουν διότι τότε θα είναι η περίοδος των βουλευτικών εκλογών και θα έχουν την ευκαιρία τους να «μετανιώσουν»
Μην ξεχνούμε ότι και το 2012 ο μέντορας του Μακρόν, ο νεοεκλεγείς τότε Φρανσουά Ολάντ, είχε υποσχεθεί ότι «χάραξε ρότα» για τη Γαλλία. Μόνον που η περίοδος χάριτος έληξε σύντομα. Μέσα σε λίγους μήνες οι επικριτές του, με αιχμή του δόρατος τον νεοκομμουνιστή Μελανσόν τον χαρακτήριζαν «καπετάνιο που κάνει πετάλι» κάνοντας κύκλους.
Ο Μακρόν θα πρέπει να δείξει ότι εννοεί ότι υποσχέθηκε μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου αν θέλει να εξασφαλίσει μια πλειοψηφία εδρών στη γαλλική εθνοσυνέλευση.
Οι βουλευτικές εκλογές είναι κρίσιμες καθώς χωρίς πλειοψηφία στην βουλή η ισχύς του ως προέδρου είναι μειωμένη.
Εδώ θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι θα τον στηρίξουν αφούς ως υποτιθέμενο νέο κόμμα δεν έχει ούτε έναν βουλευτή. Τι θα κάνει; Θα πάρει μεταγραφές από το «μητρικό» Σοσιαλιστικό Κόμμα;
«Δεν θα σπεύσουν να τον στηρίξουν επειδή απλώς έχει γοητευτικό χαμόγελο, νέο αίμα και γαλανά μάτια. Θα πρέπει να κάνει σκληρές διαπραγματεύσεις», λέει ο Πασκάλ Περινό, επικεφαλής του ινστιτούτου πολιτικής έρευνας του Πανεπιστημίου Science-Po.
Βάσει του Συντάγματος της χώρας ο Πρόεδρος είναι ο ανώτατος πολιτικός άρχων και μπορεί να επιλέξει πρωθυπουργό, ο οποίος προτείνει στη συνέχεια τα άτομα που θα στελεχώσουν τα υπουργεία, συνήθως απ’ το κόμμα του Προέδρου.
Η ουσία είναι απλή: Εάν οι Γάλλοι επιλέξουν να δώσουν βουλευτική πλειοψηφία, στον Μακρόν τότε αυτός θα θέσει σε εφαρμογή ανενόχλητος τις πολιτικές που αρέσουν στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες.
Αν έχει απέναντί του μια εχθρική πλειοψηφία στη βουλή τότε θα αναγκαστεί να ορίσει πρωθυπουργό εκτός του κόμματός του και με λίγα λόγια θα είναι ένας «κουτσουρεμένος» πρόεδρος προς μεγάλη λύπη του Βερολίνου και των ευρωπαϊστών.
Τον Ιανουάριο ο Μακρόν ανακοίνωσε ότι το «Εμπρός!» θα κατεβάσει υποψηφίους και στις 577 εκλογικές περιφέρειες. Βέβαια το «Σύστημα» έχει τρόπους να τον στηρίξει ακόμα και εάν δεν κατακτήσει τελικώς την πλειοψηφία αφού θα μπορεί να περνά τους νόμους και τα μέτρα που θέλει στηριζόμενο κατά περίπτωση σε διαφορετικές πλειοψηφίες για διαφορετικά θέματα.
