«Συνεδριάζει υπό τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) με θέμα την έγκριση υλοποίησης εξοπλιστικών προγραμμάτων που αφορούν αντιαεροπορικά συστήματα, τορπίλες ναυτικού και τακτικό σύστημα μάχης Στρατού Ξηράς». Αυτή είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε πριν από λίγο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αφορά στην εν εξελίξει συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ από τις 12 το μεσημέρι. Το πολιτικό σύστημα του τόπου, διότι το παρόν σχόλιο δεν αφορά μόνο τους σημερινούς κυβερνώντες αλλά και προηγούμενους, κατάλαβε ξαφνικά ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι οι κατηγορίες που θα εκτοξευτούν εναντίον του θα είναι βαρύτατες.

Έλαβε προφανώς ενημέρωση για τις ελλείψεις που υπάρχουν στους Κλάδους των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για τις οποίες γράφουν κάποιοι εδώ και πολύ καιρό -μεταξύ των οποίων κι εμείς- ότι έχουν φθάσει σε σημείο συναγερμού και αποφάσισε να κινητοποιηθεί.

Δεν είναι αρνητικό, αφού ισχύει το κάλλιο αργά παρά αργότερα, όμως εάν δεν το έχουν καταλάβει, επαναλαμβάνουν όσα έγιναν την εποχή που προηγήθηκε και ακολούθησε την εποχή της κρίσης των Ιμίων. Ακριβώς αυτό τους είχαμε γράψει κατ’ επανάληψη.

Είναι τόσο ανεπαρκείς που δεν έλαβαν το μάθημα ότι η εξοπλιστική ανυπαρξία των αρχών της δεκαετίας του 1990 οδήγησε στα Ίμια, για να ακολουθήσει η εξοπλιστική φρενίτιδα στη συνέχεια που συνοδεύθηκε από ρεμούλα και διαφθορά, με αποτέλεσμα την αποσπασματική αγορά οπλικών συστημάτων χωρίς ένα συνεκτικό σχέδιο ολοκληρωμένο στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής.

Βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο. Ατελείωτα χρόνια που δεν έκαναν απολύτως τίποτα, με τους σημερινούς κυβερνώντες να επικαλούνται τη διαφθορά για να μηδενίσουν σχεδόν τις εξοπλιστικές δαπάνες, προτιμώντας να ταΐσουν με επιδόματα το εκλογικό τους ακροατήριο, αντί να κάνουν αυτά τα οποία σε σοβαρές χώρες θα ήταν αυτονόητα.

Ως αποτέλεσμα, η κατάσταση έφτασε στο μη περαιτέρω και κινδυνεύει να τους σκάσει στα μούτρα, όπως και του Κώστα Σημίτη με τις απερίγραπτες ηλιθιότητες που έγραφε σε βιβλίο του για τα ελληνοτουρκικά και τους εξοπλισμούς. Η υπόθεση αυτή κατέληξε στο περίφημο «ευχαριστώ τους Αμερικανούς».

Ξαφνικά θυμήθηκαν τα υποβρύχια. Αυτά που… έγερναν και υπουργός Εθνικής Άμυνας επί κυβερνήσεων Κώστα Καραμανλή να χασκογελάει επειδή δεν πλήρωσε τη δόση, ξέχασε όμως να καταγγείλει και τη σύμβαση για να είναι καλυμμένος και μόλις έπεσε η κυβέρνηση, η σύμβαση καταγγέλθηκε από τους Γερμανούς. Η λύση βρέθηκε, αλλά την… τορπιλίσαμε εξουδετερώνοντας τη δυνατότητα εξαγωγών λίγους μήνες μετά.

Ως αποτέλεσμα, ακόμα τρέχουμε και δεν φθάνουμε και παρότι κάποιοι κομπάζουν ότι έφτιαξαν τα υποβρύχια, ετοιμάζουν τροπολογίες όπου ομολογούν ότι τα έφτιαξαν… στο περίπου. Τώρα θυμούνται ότι μας λείπουν τορπίλες. Το επεισόδιο στα Ίμια είναι πρόσφατο και την τουρκική απειλή την κατάλαβαν πλέον ακόμα και οι πλέον άχρηστοι εκ των πολιτικών που έχουμε εκλέξει.

Το πρόβλημα είναι ότι αδυνατούν ακόμα να καταλάβουν ότι οι εξοπλισμοί ΔΕΝ είναι σούπερ μάρκετ. Να παραγγείλουν τώρα και σε μια εβδομάδα να τα έχουν. Ακόμα κι έτσι να γινόταν, πάλι παίρνει χρόνο να εντάξεις κάτι επιχειρησιακά στις Ένοπλες Δυνάμεις, να εκπαιδεύσεις το προσωπικό στη χρήση του, κ.λπ. κ.λπ. Οι τορπίλες είναι ένα μόνο παράδειγμα, η σαπισμένη «μεθοδολογία» μας ισχύει όμως παντού.

Δηλαδή αν εσπευσμένα εγκρίνουν την αναβάθμιση των F-16 ποια θα είναι η διαφορά στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τώρα; Εάν αποφασίσουν ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών θα αλλάξει μήπως τίποτα; Η απάντηση είναι απλή. Απολύτως τίποτα, διότι αυτά χρειάζονται προγραμματισμό, επιχειρησιακό και οικονομικό.

Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης τους γράφαμε ότι οι χώρες «δεν σχολάνε» ούτε και αν χρεοκοπήσουν. Τρόποι υπήρχαν. Εδώ τους είχαν προταθεί ναυπηγήσεις και πληρωμή με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τότε που οι πάντες τα θεωρούσαν σκουπίδια.

Κι ενώ όλοι κερδοσκοπούσαν στη δευτερογενή αγορά των ομολόγων με ασύλληπτες αποδόσεις, ουδείς κατάλαβε εδώ την πρόταση. Ακόμα και στις μέρες μας εξακολουθούν και κάνουν τα «κοκοράκια» π.χ. με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι καταδίκες ήρθαν να έρχονται με βαρύτατες επιβαρύνσεις για τον φορολογούμενο, έπονται τα χειρότερα, κι εδώ σφυρίζουμε αδιάφορα, εξακολουθώντας να επιμένουμε ότι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς.

Τι κι αν τους γράφαμε πολλοί ότι οι αμυντικές δυνατότητες παίρνουν χρόνο για να οικοδομηθούν, ενώ οι προθέσεις αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα; Σε παιδί του Δημοτικού να το εξηγούσες, αυτό θα το καταλάβαινε. Αυτοί που μας κυβερνούν στην Ελλάδα, απλώς αδυνατούν και προτιμούν να σε αποκαλούν πολεμοκάπηλο και πατριδοκάπηλο.

Τόσο μυαλό. Ας τους χαιρόμαστε. Η ευθύνη της εκάστοτε στρατιωτικής ηγεσίας είναι τεράστια. Γνωρίζουν, όμως έχουν μετατραπεί σε πολιτικούς χάνοντας τη στρατιωτική τους ιδιότητα. Διότι για να ανέβουν στα τελευταία σκαλιά της ιεραρχίας θα πρέπει να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη».

Θέλουν μήπως να αρχίσουμε το «κουτσομπολιό για τη σημερινή, την προηγούμενη ή την παραπροηγούμενη; Δεν θα το κάνουμε, όχι διότι διστάζουμε, αλλά διότι αυτό θα δημιουργούσε πάλι λανθασμένες εντυπώσεις. Ανεβαίνουν στα ανώτατα «πατώματα» φελλοί, ανεβαίνουν όμως και αξιόλογοι. Πρόσωπα ικανά να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους αναθέτει όχι το κόμμα και η κυβέρνηση, αλλά ο ελληνικός λαός.

Τώρα βέβαια εάν εξετάσουμε κατά περίπτωση πόσοι «φαγώθηκαν» στην πορεία και με ποιον τρόπο, θα ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση, η οποία δεν θα είναι επωφελής εάν το ζητούμενο είναι η ασφάλεια της χώρας. Τώρα, στο παρασκήνιο συζητούν εάν ο επόμενος Α/ΓΕΕΘΑ θα αναδειχθεί με κριτήριο τη σχέση του με τον… διεθνή παράγοντα, ή τις στενότατες επαφές με κυβερνητικούς.

Επιστρέφοντας στην αρχική συζήτηση, αν δεν έχουν οι ανώτατοι αξιωματικοί τις κατάλληλες «επαφές», θα πρέπει να δημιουργήσουν τις συνθήκες που θα επιτρέψουν την ανέλιξή τους. Δεν είπε κανείς ότι απαγορεύονται οι «δημόσιες σχέσεις». Αυτό που λέμε είναι ότι για μια ακόμη φορά στην Ελλάδα, σε έναν ακόμα τομέα που τυγχάνει να είναι κρίσιμος για την επιβίωση του τόπου, χάθηκε ξανά το μέτρο. Εδώ και πολύ καιρό.

Δυστυχώς η «κουλτούρα ασφαλείας» στο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας είναι τραγική. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και οι όροι ανέλιξης των στρατιωτικών στους ανώτατους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας, προκαλεί μετάσταση του φαινομένου εν συνεχεία και στα κόμματα, δηλαδή στην πολιτική.

Πόσοι αξιωματικοί εν αποστρατεία εμπλέκονται στα κοινά με ανομολόγητο ή ακόμα και κοινοποιημένο στόχο την εκδίκηση του αντιπάλου στο πλαίσιο ενός επιτελείου, ο οποίος επικράτησε και δεν πήγε σπίτι του; Η ανθρώπινη φύση κάνει κι εδώ το θαύμα της.

Μόνο που το «σύστημα» το οποίο υποτίθεται το φτιάξαμε για να μας προστατεύει, το έχουμε αφήσει απόλυτα ευάλωτο στις παθογένειες της ανθρώπινης φύσης. Αυτό θα το πληρώσουμε ξανά στην ιστορική μας πορεία ως Έλληνες. Για πολλοστή φορά.

Όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς και ακούσει τις ηλιθιότητες που λέγονται πομπωδώς από αδαείς, δε χρειάζεται να διαθέτει επιστημονικά διαπιστευτήρια για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χώρα βαδίσει στον «αυτόματο πιλότο» και επιβιώνει περίπου στην τύχη. Οι «αυταπάτες» δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο Τσίπρα, αυτό να το θυμούνται όλοι.

Διότι μυαλό δε βάζουμε και επιλέγουμε ό,τι βολεύει ιδιοτελώς τον καθένα, στρατιωτικό και πολιτικό, λέγοντας «δε βαριέσαι» και «θα δούμε τι θα κάνουμε» όταν έρθει «η κακιά η ώρα», ενώ είμαστε απόλυτα ικανοί στο να αναλύσουμε την κατάσταση και να προβλέψουμε τις συνέπειες των πράξεων και των παραλείψεών μας. «Σαν σκηνές από ταινία προσεχώς» λοιπόν…

Πηγή: http://www.defence-point.gr