Εμείς μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε χάρη στο πανίσχυρο εργαλείο που λέγεται ανθρώπινος εγκέφαλος, αλλά στην πραγματικότητα κάθε ρουθούνι μας εργάζεται ανεξάρτητα από το άλλο και έχει τη δική του αίσθηση της οσμής. Μία νέα έρευνα που βασίζεται σε δεδομένα προηγούμενων ερευνών, δείχνει πως ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τα δεδομένα κάθε ρουθουνιού ξεχωριστά και έπειτα τα συνθέτει σε ένα ενιαίο σύνολο που αντιλαμβανόμαστε ως οσμή.
Αυτή η “στέρεο” οσμή ερευνήθηκε από τρία πανεπιστήμια τα οποία μελέτησαν 10 ασθενείς με επιληψία, οι οποίοι είχαν ήδη εμφυτευμένα ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους τους. Τρεις διαφορετικές μυρωδιές εισήχθησαν ξεχωριστά σε κάθε ρουθούνι ή και στα δύο ταυτόχρονα σε κάθε δοκιμή, καθώς και καθαρός αέρας που χρησιμοποιήθηκε ως δεδομένο ελέγχου. Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα, ο ασθενής κλήθηκε να αναγνωρίσει τη μυρωδιά και να δηλώσει ποιο ρουθούνι χρησιμοποίησε για να την ανιχνεύσει, το δεξί, το αριστερό ή και τα δύο. Ταυτόχρονα, οι ερευνητές συνέλλεξαν τα δεδομένα των ηλεκτροδίων για να εντοπίσουν την αντίδραση του εγκεφάλου.
Οι ερευνητές παρατήρησαν πως όταν η ίδια μυρωδιά εισαγόταν σε κάθε ρουθούνι στη σειρά, η δραστηριότητα του εγκεφάλου ήταν παρόμοια αλλά όχι ίδια, υποδηλώνοντας κάποια ανεξαρτησία. Επιπλέον, όταν η μυρωδιά εισαγόταν και στα δύο ρουθούνια ταυτόχρονα, δημιουργούσε δύο διαφορετικές αιχμές δραστηριότητας. Παρόλο που η καθυστέρηση χρόνου μεταξύ τους ήταν πολύ μικρή, δεν παύει να υπάρχει, δείχνοντας στους ερευνητές πως τα ρουθούνια δε λειτουργούν σε αρμονία.
Σε κάθε περίπτωση, η αναγνώριση των μυρωδιών ήταν καλύτερη και ταχύτερη όταν χρησιμοποιούνταν και τα δύο ρουθούνια, γεγονός που δείχνει πως σίγουρα υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα στο να έχουμε δύο ρουθούνια αντί για ένα, όπως συμβαίνει με τα αυτιά και τα μάτια.
