Πως θα μπορούσε να διαμελιστεί η Συρία σε ακόμη επεισόδιο πολέμου ανάμεσα σε Κούρδους και Τούρκους στην περιοχή.
Οι κύριες δυνάμεις που θα αντιπαρατεθούν για κυριαρχία στην περιοχή της Μ.Ανατολής είναι η Τουρκία-Κατάρ και ΗΠΑ-Ισραήλ-ΕΕ από την άλλη
Ο Ερντογάν επικουρούμενος από τον χρηματικό του σπόνσορα το Κατάρ, επιδιώκει την εξάρτηση από την Νεοθωμανική Τουρκία των κρατών της Μ.Ανατολής, καθιστώντας τα δορυφόρους του, κάτι που θα μοιάζει με ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην περιοχή.
Από την πλευρά τους ΗΠΑ-ΕΕ και κυρίως το Ισραήλ δεν έχουν κανένα συμφέρον από την ευόδωση των τουρκικών σχεδιασμών, οι οποίοι περιλαμβάνουν και την κατάληψη της Ιερουσαλήμ.
Το Ισραήλ αφού κατάφερε να εκμηδενίσει τη Χαμάς και να φθείρει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη Χεζμπολάχ, βλέπει τώρα μέσω της επικράτησης των Τζιχαντιστών στη Συρία και κυρίως των Τούρκων υποστηρικτών τους, να αναδύεται μια νέα θανάσιμη απειλή για την οντότητά του.
Μπροστά σε αυτή την απειλή το Τελ Αβίβ απαντάει με στήριξη των Κούρδων της Συρίας και τη δημιουργία Κουρδικού κράτους που να λειτουργεί ως μαξιλάρι ασφαλείας στα νεοθωμανικά σχέδια του Ερντογάν.
Χαμός στο διαδίκτυο-Κούρδος ειδικός: Τα Τρία εκατομμύρια Κούρδοι που ζουν στην Κωνσταντινούπολη αναμένουν τους Έλληνες
Ερώτημα μείζον αποτελεί τι θα κάνει ο απρόβλεπτος Τράμπ αναφορικά με τους Σύριους Κούρδους του SDF, αν και οι στενές σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ αλλά και οι διαπροσωπικές Νετανιάχου-Τράμπ δείχνουν ότι τα θέλω του Ισραήλ έχουν τον πρώτο λόγο.
Η λογική λέει ότι η Συρία θα μπορούσε να χωριστεί σε μια αυτόνομη κουρδική περιοχή ευθυγραμμισμένη με τις ΗΠΑ στα ΒΑ της, σε μια μικρή περιοχή των Αλαουιτών στην ακτή της Μεσογείου και, δυστυχώς, σε μια τουρκική κυριαρχούμενη σουνιτική τζιχαντιστική οντότητα στο υπόλοιπο έθνος.
Το μεγαλύτερο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού έχει διωχθεί και εξοριστεί από φόβο διωγμού. Οι Σύριοι Δρούζοι μπορεί να προτιμούν να ενωθούν με τις οικογένειές τους στην ισραηλινή πλευρά του Γκολάν.
Παρά την αισιοδοξία του Συριακού λαού που αποτυπώθηκε στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, η Συρία σήμερα μοιάζει περισσότερο με τον πρώιμο ενθουσιασμό της Αραβικής Άνοιξης (2011), που γρήγορα μετατράπηκε σε έναν Αραβικό Χειμώνα καταστολής.
